Welke normen en waarden breng jij je kind bij?

Qua normen en waarden wil ik vooral meegeven dat iedereen gelijk is en je mag zijn wie je bent (en anderen dus ook). Ook netjes vragen, dank je wel zeggen en nee accepteren zijn belangrijk al moet ik zeggen dat vooral nee is nee een behoorlijke uitdaging is op het moment met een 2,5 jarige peuter haha. Ik was juist super trots dat mijn peuter op het buurjongetje afstapte om te vragen of hij bij hun mocht spelen aangezien hij behoorlijk verlegen is dus dat vind ik echt geen probleem. Ik ga er vanuit dat er nee wordt gezegd als het niet uitkomt of ze het gewoon niet willen. Wij willen niet teveel regels hebben, meer duidelijke kaders waarbinnen hij zelf zijn weg mag vinden. Makkelijk gezegd maar ik hoop dat dit ons gaat lukken.

Met jouw voorbeeld heb ik absoluut geen problemen. Vind het persoonlijk ook helemaal niet onbeleefd. Integendeel. Ik zeg vrij vaak aan onze zoon ‘ga het maar vragen’ in allerlei situaties. Is het antwoord ja, dan is dat leuk. Is het nee, dan moet hij dat accepteren. Ik ben iemand die vragen stellen net aanspoort (ik heb het het dan over de ‘gewone’ vragen zoals in jouw voorbeeld) omdat ik het goed vind dat hij leert dat iedereen zijn grenzen heeft en dat die te accepteren zijn. Zo zou ik nooit raar reageren op een vraag zoals ‘waarom zit die man in een rolstoel?’ of ‘waarom is die vrouw kaal?’ en net zeggen dat hij het altijd zelf eens kan vragen omdat ik het juiste antwoord niet weet. Ik vind het echt heerlijk als kinderen aan mij van die eerlijke en oprechte vragen uit nieuwsgierigheid stellen. Dat spontane kan ik enorm appreciëren. Maar iedereen heeft daar echt zijn eigen grenzen in heb ik gemerkt. Ik vind dat veel kan. Wat wij belangrijk vinden: zorgzaam zijn, grenzen respecteren,… Vrij logische basisdingen. Ik ‘dril’ tot nu toe nergens op. Ik ken ouders die ‘danku’ en ‘alsjeblieft’ echt heel belangrijk vinden en dat heel duidelijk benoemen, maar voor ons is het voldoende dat hij ons het regelmatig hoort zeggen en we maken er regelmatig een spelletje van. Mijn schoonzus hield onlangs een speeltje vast van hem en liet het niet los tot hij danku zei. Vond ik echt compleet belachelijk. Hij zegt steeds heel spontaan ‘appelieft’ en ‘danku’ begint nu ook vaker te komen. Meestal zegt hij ‘appelieft’ als hij ‘danku’ bedoelt, en wij snappen dat. Maar dat van mijn schoonzus vonden wij echt irritant. Hij MOEST dat zeggen van haar... 🙄

Ik vind vragen om te spelen en dan besluiten bij wie niets mis mee. Ik vind wel dat ze het ook aan de ouders moeten vragen. Wij hadden hier vroeger thuis wel regels over. Mocht bijv niet op zondag want dan hadden mijn vriendinnetjes kerkdag, en het mocht ook niet te vaak/elke dag. Vragen om te blijven eten vind ik wel een beetje brutaal. Alhoewel ik het ergens ook wel goed vind als een kind zelf goed aangeeft dat ze honger hebben. Dus best ingewikkeld, ik weet ook niet zo goed wat ik zou doen.

Onze kleine man moet nog geboren worden maar we hebben het hier laatst toevallig samen over gehad. Punten die wij erg belangrijk vinden: * Alsjeblieft & dankjewel zeggen als iemand iets aangeeft/voor je doet. * Ja, graag/alsjeblieft/lekker/nee, dank je zeggen als je iets aangeboden wordt (i.p.v. jot, ok, nope) * U zeggen tegen oudere/onbekende mensen. Familie en vrienden zijn gewoon je/jij * Opstaan in de bus voor ouderen/minder validen/zwangeren en de deur openhouden voor iemand die na jou komt (rekening houden met een ander) Verder gaan we het allemaal wel zien. Ik wil geen 1000 regels hebben maar ze kunnen ook niet alles doen waar ze zin in hebben natuurlijk. Voor ons hele normale dingen aangezien we zelf ook zo opgevoed zijn maar jeetje wat zie ik een hoop dingen voorbij komen in mijn werk in de horeca en winkels. Maaaaar iedereen voedt op zijn/haar eigen manier op en dat is voor diegene (waarschijnlijk) de beste manier. Laat elkaar in elkaars waarde 😊

Ik werd vorige week verrast door een buurmeisje(van 5). Ze stond opeens naast me in de babykamer toen ik mijn jongste aan het verschonen was. De achterdeur stond open omdat het warm was buiten, maar de poort was dicht. Dat vond ik wel echt arelaxed. Ik leer mijn kinderen om zoveel mogelijk buiten te spelen, ze mogen niet bij iemand naar binnen zonder het even aan me voor te leggen. Ben anders bang dat ik ze kwijt raak 🤪

Ik vind vragen juist een hele gezonde eigenschap die je verder gaat helpen in het leven. Ik vul zelf te vaak het antwoord al in voor een ander. Maar nee is toch gewoon een antwoord op een vraag. Onze zoon moet die nee dan leren accepteren. Verder alles vragen mag. Daarnaast heb ik zelf moeite met principiele normen en waarden ‘omdat het hoort’. Ik vind zolang iets met respect, oprechte nieuwsgierigheid of vriendelijkheid gebeurt dat het prima is. Brengt mij ook bij ons belangrijkste punt binnen normen en waarden, iedereen is gelijk. Daarbij mag je het absoluut niet met elkaar eens zijn, maar dat maakt een ander niet minder. Ik hoop dat mijn kind enige ruimdenkendheid mee krijgt. Ik heb zelf soms moeite met starre en/of bekrompen mensen. Dat zijn voor ons belangrijke punten. Net als begroeten, op welke manier dan ook. Dat helpen nooit kwaad kan. Dat niets je komt aanwaaien in het leven, je daarvoor soms dingen die niet altijd leuk vindt. Daarvoor moet je niet over je eigen grenzen gaan. En dat je altijd om hulp kan vragen, mocht dat nodig zijn

Ohhh maar daar heb ik een verhaal over…. Was een jaartje of 5 en ging buitenspelen en had nieuw meisje ontmoet en ben zonder iets te zeggen tegen mn ouders naar haar toe gegaan het was even achter bij ons dus dacht dat t wel kon…. Nou de uitbrander die ik heb gehad toen ik thuis kwam 🙈hadden ze politie en al gebeld! Dus ben wel mee eens dat zomaar ergens naar binnen niet kan, dat het wel belangrijk is dat ik weet waar je bent 😁 dus als mn zoontje iemand nieuw zou ontmoeten dat hij eerst thuis komt vertellen waar hij uit gaat hangen en niet zo maar mee gaan 🙈🙈🙈

Ik vind het juist belangrijk dat ie alles kan vragen. Nee is ook aan antwoord. Ik lees dat mensen het brutaal vinden om te vragen of je mag blijven eten. Die snap ik niet. Wat is daar brutaal aan? Daarnaast vind ik grenzen aangeven erg belangrijk en respect tonen (niet alleen naar ouderen zoals ik vaak hoor, u zeggen hoeft van mij ook niet).

Mensen mogen me corrigeren maar ik denk dat het ook deels te maken heeft met ‘je kan niet in iemands zn portomonee kijken’ dus zomaar vragen als iemand al weinig heeft kan onbeschoft zijn…. Maar vind dan dat het aan degene verantwoordelijk is om te zeggen ‘nee , je kan niet blijven eten’ te zeggen Ook willen sommige ouders dat niet, vinden t niet gezellig of geen zin in maar dan is een simpele ‘nee’ ook niet moeilijk om te zeggen

Dan is idd een nee ook een antwoord. En een kind snapt al die dingen nog niet. Daarom snap ik de link naar brutaal niet. Ik zou het brutaal vinden als een kind zonder te vragen je kasten leeg vreet, maar vragen om te blijven eten is dan gewoon netjes

Misschien vinden veel mensen het moeilijk om nee te zeggen en een kind teleur te stellen? Het hoort er wel een beetje bij ja, iets vragen en dan leren accepteren dat het antwoord ook nee kan zijn.

Dan heeft diegene die dat lastig vindt wat te leren 😉

Hahaha goeie en daar heb je zeker gelijk in! Wel een wijze les om te leren voor velen 😁

Altijd bij mij mogen komen. Me alles mogen vertellen of vragen. Ik zal niet alles goedkeuren, maar wel helpen oplossen. Eerlijk duurt het langst. Vragen mag, nee is ook een antwoord. Zelf doen! Vertrouwen.

Maar ga je dan ook pas zelf op visite bij iemand als je uitgenodigd wordt? en komen mensen ook alleen maar bij jou langs als jij ze uitnodigd? Ik vind het vragen of ze binnen mogen eigl niet onbeleefd, het is toch immers een vraag waar je ook gewoon nee op kunt zeggen. Zo leren kinderen ook dat nee een antwoord is.

Ik snap de achterliggende gedachte denk ik wel, maar ik geloof niet dat ik dit zelf als regels zou hanteren. De kinderen spreken hier meestal vanuit school iets af en op de woensdagen en vrijdagen is dan ook vaak de vraag om direct uit school mee te gaan en daar te lunchen. Tijdens het afspreken geeft mijn dochter (4) vaker aan dat ze graag bij de ander wil gaan spelen/eten. Ik vind dit zelf niet brutaal, maar alleen maar fijn dat ze een voorkeur durft aan te geven. Dat het niet kan, is ook een antwoord. Ik dubbelcheck meestal zelf wel bij de ouders of ze het echt goed vinden. Zelf vind ik het ook helemaal niet vervelend wanneer kinderen vragen bij ons te komen eten/spelen. Meestal wisselt het zich ook gewoon af. Waar ik wel moeite mee heb is ouders die vragen of de kinderen kunnen afspreken en dan zeggen dat het bij hen thuis niet kan en er dus vanuit gaan dat ze weer naar ons komen. Ik vind het geen probleem dat ze dan bij ons spelen, maar wel het gemak waarmee er altijd maar vanuit wordt gegaan maakt dat ik me een gratis kinderopvang voel🙈. De buurjongen vraagt vaker of hij bij ons mag komen spelen; ik vind dit zelf helemaal geen probleem en als het niet uitkomt is het antwoord gewoon nee. Ik ga ervan uit dat andere ouders dit ook gewoon aangeven. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen leren dat ze vragen moeten stellen om te weten wat een ander wil en denkt. Je kan immers niet bij een ander in het hoofd kijken. Ik vind bijvoorbeeld wel fijn als ze aan iemand vragen of ze mogen komen spelen, ipv zeggen: ik wil hier komen spelen. En dat ze een antwoord accepteren, ook al zouden ze graag iets anders horen. Qua normaal en waarden vinden wij het belangrijk dat ze iedereen in hun waarde laten, dat ze anderen helpen, enz. Hoe dat er per leeftijd uitziet kan verschillen.

Veel van wat al is gezegd, maar ook: - respect voor de natuur en milieu - respect voor dieren

Ik ben een boys mom😊💙💯Met straks 4 zonen. Nmr 1 is 17jaar Nmr 2&3 net 1jaar En nmr 4 word over een wk of 3 geboren. Mijn oudste zoon is dus al echt volwassen aan t worden Wat ik hem heb meegegeven onderandere in t leven is: *Dat wat er ook gebeurt ik er altijd voor hem ben.💯🥰 *Nee heb je ja kun je krijgen. *Als je iets wil of wilt weten vraag het. Mensen kunnen namelijk niet jou gedachten lezen. Betekent niet dat je altijd het antwoord krijgt waar je op hoopte. Teleurstelling hoort er helaas ook bij in t leven. *Respect hebben voor oudere( opstaan in het OV, deur open houden, beleefd zijn.) *Respect hebben voor vrouwen. Wanneer een meisje zeg nee is het nee. *En dat alle mensen gelijk zijn ongeacht afkomst religie handicap etc. *Dat je een mening mag hebben en dus niet altijd het met andere mensen eens moet zijn. Maar je ook open moet staan voor andere mensen hun meningen. *Ook al zeggen mensen dat je iets niet kunt dat je als je echt iets wil het wel kunt. (Goed voor t zelfvertrouwen) En zo zijn er nog vele andere dingen die ik hem heb proberen mee te geven de afgelopen bijna 18jaar🙈😅 Overigens toen hij klein was waren zijn vriendjes altijd welkom om te spelen en eten. Ik vond dat juist leuk en gezellig. Ik snapte nooit zo waarom sommige ouders daar zo moeilijk over deden.🙈 Tjaa voor mijn bijna 3 kleintjes ( nu nog 2)is dit nog niet aan de orde maar dat komt met de tijd. Ik heb in iedergeval veel geleerd de afgelopen bijna 18 jaar. Sommige dingen zou ik weer doen als moeder en andere dingen zal ik achterwege laten.😅

Oh nee! Jouw arme ouders 😅

Wat ik hoop mee te geven is: Respect voor anderen, jezelf, maar ook voor spullen Dankbaarheid Vriendelijkheid Doe het juiste, ook al is dat moeilijk Houden van - jezelf en anderen Veerkracht Blij zijn met wat je hebt Wees een goede vriend voor je vrienden/vriendinnen Frustratie mag bestaan, gevoeld en met de juiste woorden geuit worden Mama en papa zullen er altijd voor je zijn Je mag fouten maken en je kan leren van die fouten Neem niets voor lief Verwondering De wijsheid/wil om je gezondheid te houden en koesteren Om hulp vragen en behulpzaam zijn Verder je vraag of ik jou regels raar vind: absoluut niet. Als dit jou waarden en normen zijn, zijn dat jou waarden en normen. Ik zou zelf er niet voor kiezen. Nee is namelijk ook een antwoord die een andere moeder/vader kan geven aan jou kind wanneer die zoiets vraagt. Het is in mijn ogen ook helemaal geen "asociale" vraag die ik onbeleefd zou opvatten als er een kindje aan de deur staat die vraagt of hij hier mag spelen met ons zoontje. Hij vraagt het immers netjes, er zullen ook kindjes zijn die zomaar samen met je zoon/dochter komen binnen lopen zonder het te vragen, en hoewel ik dat zelfs ook geen probleem vind zou ik het echt super beleefd vinden wanneer kindjes dan even komen vragen of dat ze mogen komen spelen :). Geld ook voor het blijven eten denk ik. Het gaat hun denk niet om het eten, maar meer om het gezellig samen zijn met hun goeie vriend/vriendin zodat ze daarna gelijk weer verder kunnen spelen. (zo herinner ik het me iig van vroeger).