Woedeaanvallen (13 maand)

15 maanden hier maar idd alle ervaring mee. Lastig hè! Belangrijk om consequent te blijven en je strijd te kiezen. Of het echt het begin is van de Peuterpubertwit weet ik niet, hier gaat het bijvoorbeeld ook om het niet mogen aanraken van een glas dat op tafel staat. Ik denk dat het ene kind ook temperamentvoller is dan het andere, en zichzelf minder goed kan beheersen dan een ander kind. Dus: rustig doorgaan met opvoeden!

Hier ook bijna 13 maanden, viel mij ook al op. Ik moet er vaak mee lachen en met afleiden is het meestal heel snel gedaan😬

Hier al voor z'n eerste verjaardag. Begon een week geleden, denk ik. Woensdag wordt ie 1. Hij is dan heel erg aan het brommen en kijkt met vuur in z'n ogen. Ook echt rood aanlopen van de spanning. Het is ook wel echt vaak nee, dat ik mezelf op een gegeven moment gewoon hoor.... Maar ja, blijkbaar vinden baby's het het leukst om alles te pakken en te doen wat wij niet willen.

Waarschijnlijk wilt hij zijn emoties uiten maar heeft hij geen idee hoe of lukt het hem niet. Daardoor kan hij gefrustreerd raken en zulke uitbarstingen krijgen. Bij ons hielp het om heel veel te praten, rustig blijven & uitleggen waarom je het doet en wat zijn emotie is en dat hij even boos of verdrietig mag zijn. Misschien kalmeert dat iets. Uiteraard zal hij tijdens het geraas niet luisteren, maar daarna. Als m’n dochter zo tekeer gaat ga ik in dezelfde ruimte op de grond zitten en niks zeggen of doen. Als ze behoefte heeft om te knuffelen of dergelijke komt ze zelf. Laat je zoontje maar ff al die frustratie eruit gooien.

Heel herkenbaar 🙃 Hier ook 13 maanden en sinds enkele weken een stevig karakter aant ontwikkelen. Als hij iets niet mag, furieus worden en schreeuwen. Of zomaar fake huilen, omdat het kan 🥴 Ik probeer er kalm op te reageren en te zeggen dat hij nu eenmaal soms dingen niet kan of mag en dat het ok is als hij dat niet leuk vindt. Maar het gebeurt ook wel eens dat ik er gewoon echt genoeg van heb en dan zeg ik redelijk kordaat "en nu is het genoeg geweest eh ☝🏼". Dan wordt hij meestal nóg bozer of dramatischer en dan krijgt hij een knuffel om te kalmeren. Wat bijna altijd wel werkt, is afleiden met iets anders. Maar ik wil hem ook niet leren dat als hij zich even niet goed voelt dat er dan altijd iets moet komen om hem af te leiden 🤔🤷🏼‍♀️ Het is best vermoeiend zo'n pittig karaktertje 🧟‍♀️

Haha hier ruim 13 maanden en dit doet ze al weken😅 Het woordje nee is een enorme trigger om dramatisch op de grond te gaan liggen huilen….kleine dramaqueen. Ook als ze wil dat ik mee loop en ik even bezig ben, huilen🤷🏼‍♀️ Probeer uit te leggen waarom iets niet mag/kan, niet dat ze er veel van snapt maar ooit hoop ik wel😅

Nu pas? Mijn zoontje heeft er al last van sinds hij een maand of 9 is. Al is het wel nu erger geworden. Aankleden kan nu zelfs een trigger zijn. En moet vooral geen nee zeggen als hij moe is. Ik blijf hier vooral heel consequent. En ben wel wat gewend, hij lijkt heel erg op zijn grote neef en grote nicht.

Oh ja dit is erg bekend rond die leeftijd. Mijn dochter had dat ook een periode. Ze kunnen dan nog niet goed alles uitleggen in woorden en worden daardoor heet gefrustreerd. Gaat op een gegeven moment weer over, succes!

Ohh dat hebben we hier al sinds 11 maanden. Drama! Ons dametje heeft een heerlijk pitttig karaktertje. Als ze iets niet mag, wordt ze rood, begint te krijsen, en krokodillentranen te huilen. Ik probeer rustig te blijven, haar aandacht te trekken (zodat ze me in ieder geval aankijkt), dan benoem ik haar gevoelens, zeg dat ik begrijp dat het niet leuk is, en dan leg ik uit waarom iets niet mag. Ze snapt het nu natuurlijk nog niet, maar hopelijk over een tijdje hopelijk wel. Afleiden met een speeltje of een knuffel werkt niet (speeltje gooit ze weg en als ik haar op zo’n moment oppak worstelt ze zich los of bijt ze me 😈). Ik blijf dus in de buurt, laat haar even uitrazen en na een tijdje is het over of slaat haar woede om in verdriet en dan wil ze wel getroost worden. Ondertussen prent ik mezelf in: het is maar een fase, alles gaat voorbij 🤞 En ik probeer ook wel echt bewust te kiezen waar we wel/niet de ‘strijd’ over aangaan. Het is voor haar natuurlijk ook onwijs frustrerend als ze nieuwsgierig is en dingen wil ontdekken en dat dit dan ineens allemaal niet mag. Dus met sommige dingen (die niet per de gevaarlijk zijn), laat ik haar maar even onder toezicht haar gang gaan. Na een paar minuutjes is het niet interessant meer ;)