Wordt het echt makkelijker?

Ik vind het wel makkelijker geworden. Oudste is nu 2,5 en heb nu een tweede van 3 maanden. Vanaf zo 16 maanden toen mijn oudste 1 slaapje ging doen overdag vond ik het een stuk gemakkelijker. De dag werd voorspelbaar. Na het ontbijt in de ochtend konden we met mooi weer lekker naar buiten of anders binnen samen iets doen, dan lunchen en dan ging hij slapen in het begin wel 3-4 uur en kon ik even ontspannen en wat dingen doen voor mezelf. En dan nog even een snackje, iets kleins doen of hij zichzelf even vermaken, avondeten en naar bed. Tijdens mijn zwangerschap hebben we tv kijken tijdens het koken geïntroduceerd wat ook veel rust geeft en plezier bij hem! Het helpt wel dat hij met 10 maanden zelfstandig wilde eten en daar niets aan te doen was; eerst met de handen en al heel snel met bestek. En hij al langere tijd zelf zijn Tripp Trapp op en af klimt, dat geeft hem een gevoel van controle en hij werkt heel goed mee met de eetmomenten. Hij is wel heel sloom dus we zitten lang aan tafel, maar dit is wel daardoor een gezellig moment voor ons allemaal om even rustig bij te kletsen 😊 Ik vond de babyfase ook heel zwaar en nog het ‘altijd aanstaan’ wel, maar door meer ritme en meer zelfstandigheid is dit voor mij nu wel veel beter te handelen bij de oudste (met baby nu even niet pffff is weer even heel pittig en heb veel schuldgevoel over voor mijn gevoel niet ‘leuk’ genoeg met haar zijn en niet responsief genoeg maar ben zoooo moe… kijk echt uit naar als ze in de buggy kan en we de ochtenden lekker kunnen wandelen even verstand op 0 cracker in de knuist dat is nu al de droom 😆) Sterkte allemaal nog even en hou vol. Het wordt echt beter!

Mag ik vragen hoe je het ervaart met een 2e erbij?

Ik ben gewoon helemaal dol op haar dat helpt enorm, maar deze eerste fase is wel heel zwaar. We wisten alleen dit keer wat ons te wachten stond dus hebben ons daarop ingesteld. Mijn man aanvullend geboorteverlof een paar weken volledig en een paar weken uitgesmeerd zodat hij op mijn ‘mamadag’ thuis was en allebei een dag ouderschapsverlof de komende weken zodat we rustig kunnen wennen aan nieuw ritme met twee kinderen die naar de opvang moeten en niet op tijd staan met werk. We zijn nog niet veel alleen thuis geweest met twee kinderen. Samen is het goed te doen ondanks de moeheid. Ze slaapt gelukkig erg goed maar desondanks zijn we heel moe. Ik vind het wel spannend hoe het straks zal gaan als we beide weer werken…

Ik vond een baby echt vreselijk, daardoor kwam het niet eens in mij op om aan een tweede te denken. Toen ze ouder werd vond ik haar leuker en leuker en leuker worden. Wat een fantastisch meisje is het nu, de liefde van mijn leven waar ik echt lol mee heb. Toen kwam bij mij de drive voor een tweede, zo'n leuk exemplaar wilde ik er nog wel bij. Zeker omdat ik onze oudste een broertje/zusje gunde. Dat ze dan weer als baby geboren moet worden, dat is dan maar zo, overleven we wel weer. Nu vind ik de babyfase (jongste is nu 7 weken) weer verschrikkelijk, maar heb ik zo'n lieve meid naast me staan. Ze draagt haar titel 'grote zus' met trots en helpt waar mogelijk. Dat maakt het dit keer veel minder erg, soms zelfs een beetje leuk.

Fijne hoopvolle berichten! En moet lachen om de cracker in de knuist vooruitzicht droom 😂 ik keek zelf enorm uit naar het fietsen. Heerlijk relax een soort rust (luxe op een elektrische fiets). Vind het buiten sowieso al een stuk makkelijker allemaal! Dagen met veel regen en binnen zijn zijn helemaal zwaar 🥱

Herkenbaar! Hoop dat je je weg ook gaat vinden. Ik merk ook snel terugval op dagen met ziekte of extra slechte nachten. Dan schiet de spanning er gelijk in!

Ja hier ook wel lastiger hele dagen binnen, maar gaat wel steeds beter. Oudste kan zichzelf goed vermaken maar niet zo lang met 1 ding. Hebben tijdens de zwangerschap van de tweede in de woonkamer echt een kinderhoek ingericht met keukentje en wat verschillend speelgoed dat hij makkelijk zelf kan pakken (wat duplo, brio, puzzels, auto’s, muziekinstrumenten) en dat scheelt enorm. Kan hem nu vanaf de bank met de baby dingen vragen om hem bezig te houden 😄 ‘zou jij een lekker kopje thee voor mama willen zetten?’ En dan gaat hij enthousiast in de weer in zijn keukentje maar vergeet het vervolgens te brengen omdat hij alweer een rondje op zijn step aan het maken is haha.

Wat fijn om te horen! Dank hiervoor 😊

Het wordt, vind ik, niet persé makkelijker maar wel anders. Ik vond de baby periode best heftig. Vooral door weinig slaap en het constant aan moeten staan. Vervolgens ben je daarnaast ook nog werknemer, vrouw van, vriendin van, dochter van etc. Inmiddels is mijn dochter 3,5 jaar. We hebben een heftige periode achter de rug (ziekenhuis in en uit) maar sinds dat voorbij is gaat het zoveel beter. Zodra mijn dochter meer ging begrijpen vond ik het "makkelijker" worden. Het is nu soms nog pittig vanwege peuter pubertijd maar dan kan je tenminste uitleggen wanneer het je allemaal te veel wordt. Ik houd het vooral vol door regelmatig iets voor mezelf te doen. Dat kan het lezen van een tijdschrift zijn wanneer ze zelfstandig speelt, een avondje weg, sporten, werken... Zoek vooral naar die balans 🙂

Jaa heel fijn!

Ik geloof inderdaad dat het altijd (momenten) pittig blijft maar ik hoop inderdaad dat de balans steeds meer komt en echt contact en gesprekjes lijken mij ook leuk. Die eerlijke directe vragen of gesprekjes met jonge kindjes vind ik altijd mooi.

Dat is ook zeker leuk. Iedere leeftijd brengt z'n uitdagingen maar ook hele mooie dingen. Heel cliché 😆