Zoon opvoeden met respect voor vrouwen; hoe doen jullie dit?

Ik denk dat veel te maken heeft met de opvoeding uit huis kwa voorbeeld kwa hoe je man en jij elkaar behandelen is er wij derzijds respect voor elkaar en hoe een moeder ook met haar zoon omgaat ik ben ook een jongens moeder en vind dit heel belangrijk ik zie veel om me heen dat jongens met een sterke liefde volle band met hun moeder en toch wel jongens die een zus of zusje hebben meer inlevings vermogen hebben met vrouwen dan jongens met alleen broers

Ja dit. Woorden zeggen niet veel als daden anders zijn idd. Als hij ouder is ga ik wel benoemen dat als iemand nee zegt met bijv zoenen etc het ook echt nee is.

Ik denk ook dat het deels zit in hoe je in je gezin met elkaar omgaat, ik zou mijn zoon dus ook (op zijn niveau) zaken als ongesteld zijn bespreken, hoe ongemakkelijk/pijnlijk dat voor meisjes kan zijn. Maar ook dingen als: als je met een groep gaat stappen, laat je de meisjes uit je vriendengroep bij voorkeur niet alleen naar huis gaan, als er een vrouw schichtig naar je kijkt, steek je over zodat ze zich minder bedreigd voelt, dat soort dingen. Maar verder weer ik het ook niet goed, dus ik lees graag mee.

Het begint bij het goede voorbeeld geven, ben het eens met daisyFTM. Aanvullend daarop denk ik dat je ook voorbeeldgedrag kan laten zien op het vlak van opkomen voor een ander. Of iets zeggen bij onrecht. Ik denk namelijk dat 95% (bij wijze van spreken) van de mannen hun vrouw geen vlieg kwaad doen, maar ik denk tegelijkertijd dat een hele grote groep mannen zich totaal onthoudt van het actief opstaan voor het recht van vrouwen om zich veilig te mogen voelen. Ook op social media zie je vooral HEEL veel reacties van vrouwen. En een enkele man die zich ook uitspreekt op een positieve manier. En dan weer tientallen mannen die zeggen: “ja maar niet alle mannen… 🤪”. Denk dat daar ook nog wel een taak ligt voor “ons jongens-moeders” en vaders natuurlijk! Mijn man is vooropgesteld juist iemand die ook voor een ander opkomt. Maar hij heeft wel eens bij wijze van grap tegen mijn zoon van destijds 2 of 3 ofzo gezegd: “nee is het begin van een ja”. Ik weet de context niet meer, maar hij bedoelde het als een soort knipoog naar een onderhandeling. Ik reageerde hier ook best fel op, weet ik nog. Ik zei: nee, nee is gewoon nee! Ik betrok dat meteen op een situatie tussen een jongen en een meisje. Zo bedoelde hij het ook helemaal niet, maar ik dacht wel gelijk: zelfs zo jong wil ik mijn kind aanleren dat nee ook echt nee is.

Ik heb geen zoon maar een dochter, maar ik denk dat je vooral moet laten zien wat je als jongen/man/mens zou moeten doen. Dat zit nu al in kleine dingen, uiteraard in respectvol met elkaar omgaan, maar ook dat nee gewoon nee is. Of een jongen of een meisje dat nu zegt, dat maakt niet uit. Onze dochter leren we bijvoorbeeld heel duidelijk dat ze het moet zeggen als ze iets niet fijn vindt en het moet zeggen als ze wil dat de ander stopt met iets dat hij/zij bij haar doet. Als ze dat doet dan stoppen we ook meteen met wat we doen. Dat zou je bij je zoon mijns inziens ook moeten doen, dan leert hij ook hoe je op een nee moet reageren.

Fijn dat je hierbij stilstaat lieve TS!! ♥️

Wij leren al van kleins af aan onze jongens dat nee nee is en dat je bij stop stopt, ook door het zelf ook te doen als hun bijv. met kietelen stop zeggen.

Door voorbeeld te geven. Mijn zonen hebben hun vader als voorbeeld.

Hele mooie tips al! Er komt een leeftijd dat jongens en meisjes ook heel erg bezig zijn met jongen zijn of meisje zijn. Ik denk dat het dan van belang is om je zoon te sturen richting dat meisjes ook heel leuk zijn om mee te spelen en dit te stimuleren als dit er niet in zit bijvoorbeeld :)

Dankjewel!

Wat voor kleine dingen ik nu al doe nu hij pas 1,5 is; huilen mag. Geen opmerkingen als; echte jongens huilen niet! Achjoh, stel je niet zo aan! En ik leer hem dat hij ook mag huilen en verdrietig zijn. Ik denk dat die dingen ook belangrijk zijn.

Dit is voor mij ook absoluut een prioriteit. Ik grijp ook meteen in als iemand (vaak oudere generatie) en dergelijke opmerking maakt. Of zegt dat hij te groot is om te huilen. Verdrietig zijn mag, boos zijn mag, bang zijn mag. Hoe te handelen bij grote emoties is nog in ontwikkeling haha (oudste is 2,5, herkennen van emoties is voor nu even genoeg). Verder wil ik ze straks ook meegeven dat je -als het veilig is- een ander mag aanspreken op vervelend gedrag. Ook als het niet jouzelf raakt. "Nee Liam, Noor was nog aan het praten.". Of "Wow Bram, dat is echt geen leuke grap.". Naast dat we proberen woord onderscheid te maken in wat jongens en meisjes wel of niet kunnen. Natuurlijk mag je voorkeuren hebben (peuter heeft een haast aangeboren liefde voor auto's en schroevendraaiers) maar dat is niet omdat je een jongen of meisje bent. We bieden divers speelgoed aan maar dringen -volgens mij- niet op. Of het werkt? Vraag me daar over een jaar of twintig maar, ik heb nog geen idee!

Het goede voorbeeld laten zien is wat mij betreft nummer 1. Mijn man behandelt mij met respect, hij doet nooit iets bij mij wat ik niet wil, wordt niet fysiek bij me en schreeuwt niet tegen me. En dat is wederzijds. Daarnaast voeden wij onze kinderen op dat ze gelijken zijn. We hebben een dochter en een zoon. Verschillende geslachten, evenveel waard. Even belangrijk. Daarnaast gaan wij, onze zoon is 2, in de toekomst ook zeker aangeven hoe hij met vrouwen om moet gaan. Dat doen we nu al op de dreumes-manier natuurlijk, maar als hij ouder is: vrouwen zijn even belangrijk als mannen, vrouwen hebben ook rechten en verdienen respect, je doet nooit iets bij een vrouw wat ze niet wil en als je ziet dat iemand verkeerd behandelt wordt, neem je het voor die persoon op.

Heel erg mee eens. Hier wordt mijn zoon ook getroost als hij pijn heeft of verdrietig is, net als zijn zus. Huilen mag, kom maar bij mama of papa uithuilen.

Mijn man komt zelf uit een gezin met drie jongens en hebben meer respect voor vrouwen dan mijn broer (opgegroeid met 3 zussen). Denk ook dat een groot deel komt door het goede voorbeeld te geven, en dan met name door de vader. Aanleren dat mannen en vrouwen gelijk zijn, en dit ook door vertalen naar huishoudelijke klussen. Dat mannen ook prima kunnen afstoffen, opruimen, koken etc. Bij mij was mijn moeder huisvrouw en ook mijn vader veel met het bedrijf aan het helpen, maar dat werd zo als vanzelfsprekend gezien dat er geen respect was richting haar.

Dit vind ik al hele goede tips! Thanks!

Eens,behalve het oversteken. Een man moet niet op de toppen van zijn tenen lopen voor een vrouw. Als hij geen kwade intenties heeft zit de angst bij de vrouw en hoeft hij daar echt niet allert op te zijn en naar handelen. Mannen mogen ook gewoon vrij rondlopen zonder elke vrouw te gaan bekijken en nadenken of hij haar misschien bang maakt door simpelweg achter haar op straat te lopen. Verder zoals bij alles in de opvoeding, het goede voorbeeld geven.

Ik heb dit al eerder gezegd op eenzelfde post: ik ben als docent een van de weinige vrouwen die opkomt voor de jongens. Hier in GB, na de verschrikkelijke gebeurtenis van Sarah Everard, begonnen ze hier te schreeuwen "teach boys not to rape". Ik was de enige docente die hier tegenin ging. Want met die statement zeg je eigenlijk dat alle jongens inherent slecht zijn. En dat geloof ik echt niet. De "educate your sons" ipv "protect your daughters" is net zo'n statement in mijn ogen. Het idee dat jongens speciaal opgevoed moeten worden vind ik vreemd. Mijn ouders hebben alle vier hun kinderen gelijk behandeld en we zijn allemaal lieve en zorgzame mensen geworden die respect hebben voor elkaar. Mijn broer heeft geen speciale toespraak gehad of andere behandeling en hij heeft toch heel goed begrepen wat respect is. Wat wij thuis hadden was de veiligheid om alles, maar dan ook echt alles te vragen en/of over te praten. Mijn mening: Als jij als jongensmoeder je jongens wilt opvoeden tot goede volwassenen, dan leer je ze respect voor iedereen. En als je wilt dat jouw jongens jou vertrouwen en met alles naar je toe komen voor raad en advies, dan moet je open staan voor alle vragen en opmerkingen en geen oordeel geven, maar vragen stellen. Een veilig thuis zorgt ervoor dat jouw jongens begrijpen wat veiligheid is en hiermee geef je ze ook een houvast met dingen bespreekbaar maken. Jongens zijn ook gewoon mensen, die in mijn ogen geen speciale lessen nodig hebben in vergelijking met meisjes om ze te laten opgroeien tot een goed mens.

Door het goede voorbeeld te geven en altijd samen in gesprek te blijven. Leer hem dat mannen en vrouwen gelijk zijn aan elkaar, dat nee altijd nee is en je respect moet hebben voor elkaar. Leer hem later als hij groot is dat hij altijd een meisje naar huis hoort te brengen. Ik ben moeder van 2 dochters en ik hoop echt dat zij jongens en mannen mogen ontmoeten die weten hoe het wel hoort. Als ze respect hebben voor hun moeder, hebben ze dat ook voor andere vrouwen (denk ik).

Wauw! Hier ben ik het helemaal mee eens. Wat heb je dit mooi verwoord. *mic drop* 🎤