Zoontje (20 mnd) laat zich niet door mama naar bed brengen

Hetzelfde ritueel aanhouden en dit doorzetten.... Bij ons is dit ook geweest en zolang ik terug bleef komen, dacht onze zoon: mooooi dit werkt..

Het komt er nu dan op neer dat ik de deur dichttrek en hem laat huilen, net zo lang tot hij in slaapt valt, duurt soms 20-30 minuten… Heb jij dat ook gedaan? Ik vind het echt moeilijk, ook omdat mijn dochter daar weer wakker van wordt 🙁

Bij ons was er een verschil tussen huilen en jammeren. Huilen 20 minuten kan ik niet, jammeren niet.... En ja, leuk is anders...😢

Oh wat lastig zeg. Ik denk ook weer niet dat je er aan toe moet geven. Ze krijgen langzaam echt een eigen wil. Dus ik zou wat karindg ook zegt wel blijven volhouden. Helpt het niet iets als je hem bijv. Een klein flesje melk geeft ? In zn kamer ?

Oh jeetje, dit klinkt best pittig voor jullie. In het volledig donker leggen en misschien een knuffel of stofje met jouw luchtje aan hem geven?

Hier werkte alleen: standvastig blijven en niet toegeven. Ja dan is het 30 min huilen, maar de volgende x 25 en de volgende x 20 en de volgende x 15 en de volgende x 10 etc. Op een gegeven moment weet ie, het heeft geen zin. Net zoals ie weet, bij papa heeft het geen zin. En de opvang en opa en oma zijn toch een ander soort autoriteit. Bij jou voelt ie zich veel veiliger om z’n grenzen uit te testen! Dus ook weer een complimentje voor jou 😉

Onze dochter heeft eigenlijk nooit goed geslapen. Toen ze ongeveer 19 maanden was dit hetzelfde, alleen wilt zij papa niet. Enige manier was om haar een handje te geven en dan uiteindelijk stiekem wegsluipen haha. Nu met 2 jaar en 2 mnd gaat ze pas slapen als ik naast haar blijf liggen. Ja vermoeiend, maar ik zou haar zelf nooit zo lang laten huilen. Ben ik niet van.

Volgens mij is dat altijd een periode! Hoor het eigenlijk overal om mij heen.

Natuurlijk alleen als je zeker weet dat je kindje niet ziek is of er wat anders aan de hand is. Dit verschil weet je als moeder. Als ik weet dat mn moeder naast me gaat liggen als ik maar hard genoeg krijs…. Gelukkig gaat mijn zoontje alleen maar keten met mij in de buurt. Dus hier zou dat niet eens een aangeleerde gewoonte kunnen worden 😅

Is naast hem gaan liggen typt hij slaapt een optie? Verlatingsangst is een ding, bij ons ook met name bij mama. Ik ben niet van laten huilen, maar van geborgenheid geven als kindje dat aangeeft nodig te hebben...

*tot

Ik vind dit een btje hetzelfde als je kindje naar de opvang brengen. Ook daar huilt hij bij afscheid nemen. Maar ook dan kan ik niet blijven en zal afscheid plaats moeten vinden. (En is hij na 5 min weer vrolijk!) Net als met het slapen… ook daar zal afscheid nodig zijn, want hij heeft z’n slaap nodig. Hoe meer ik uit de trukendoos haal, hoe meer ik het rek en hoe later hij in slaap valt. Dus juist uit liefde, stel ik het onvermijdelijke niet uit. En dit is niet eeuwig, dit is een hele korte periode. Ze hebben snel genoeg door dat huilen geen zin meer heeft. En dan heb ik het niet over troosten als je kindje dat écht nodig heeft. Dat is echt van een andere orde.

Bij de opvang blijft hij toch niet alleen achter? Daar zijn de leidsters die hem kunnen opvangen. Is naar mijn mening niet hetzelfde. Misschien heeft hij gewoon behoefte aan nabijheid. Ik zou ook proberen of hij naast je in slaap valt. En ook uitleggen dat je dan weggaat als hij slaap maar weer komt als er wat is.

Dit is wel een fase die ik herken. Enkele maanden geleden gestopt met de speen, dat speelde bij ons wel mee als oorzaak denken we, maar hij ging ook moeilijker inslapen. Wat wij deden is duidelijk zeggen dat ie moet slapen dat ie nog een knuffel krijgt en dat we als hij wakker wordt leuke dingen gaan doen. Ik bleef vrolijk en rustig. Wenste hem en zn knuffels slaap lekker. Soms gaf ik zn knuffels en hem nog een kus. En dan liep ik weg met tot straks schat mama houdt van jou slaap lekker! En dan gebeurde het wel dat ie huilde maar dat werd steeds korter. En inmiddels gaat hij gewoon liggen en slapen. Het gaat over!

Je zou je kindje maar geborgenheid tonen als ze daarom vraagt. Ik vind het heel kort door de bocht van jou. Blijkbaar herken je je totaal niet in de situatie van TS. Reageer dan niet hierop. Mijn dochter krijst überhaupt niet want dit werkt zo voor ons ;) en wij kunnen daarna gewoon slapen.

Oh gaan we weer, wederom een topic waarbij twee kampen tegenover elkaar staan😅 als we allemaal gewoon respectvol blijven reageren zonder oordelen en ons realiseren ook dat iedereen het beste wilt en doet voor zijn/haar kind dan escaleert de boel hopelijk niet😬

Ik herken haar juist heel goed in deze situatie. Precies hetzelfde meegemaakt (x2) zoals iedere ouder, want het hoort erbij. Alle kindjes gaan op een gegeven moment grenzen aftasten. Ik vertel haar wat bij ons supergoed heeft gewerkt. Er is ook een verschil tussen 1 en 2 jaar. Hoe ouder ze worden, hoe meer grenzen ze opzoeken. En mijn ervaring is ook dat als je hier teveel op ingaat, je zo weer een aangeleerde gewoonte gaat creëren. En die is makkelijker aangeleerd dan afgeleerd. Iedereen maakt beslissingen uit liefde. Of het nou op de ene manier gaat of op de andere. Dus ik veroordeel niemand. Fijn dat het voor jou bv wel werkt, handje vasthouden, maar er zullen ook tips gewenst zijn, waarbij dat niet nodig is. Want niet ieder kind gaat daar rustig van slapen, of het is niet een manier dat bij de ouders past.

Mijn zoontje had dit ook een paar weken toen ik net zwanger was ik had het gelukkig dat mijn vader bij ons bezig was met de uitbouw dus als mij niet lukte deed mijn vader dat hij boos was nou mijn zoon dook in bed en ging rustig slapen en mijn man werkt ook 2 dagen per week thuis dus dat hielp ook daarna geen gezeur meer gehad en hij deed erg lief

Ik ben vanaf maand 2 al bezig met een eet en slaap schema. Ik ben van mening dat een kind van ouders leert. Die kan het zelf geen schema opbouwen. Mij dochter slaapt nu netjes haar ochtend, middag en na middag dutjes. Vervolgens doe ik haar savonds in bed. Ik moet wel zeggen dat ik het heb doorgezet hoor. Nu heb ik ook meer rust in mijn hoofd, omdat zij ook een ritme heeft

Hee hoi, benieued wat/ en of er heeft gewerkt uiteindelijk. Hier ons zoontje van bijna 2 exact het zelfde... niks helpt. Hij is enorm driftig van karakter. Maar hierin kon hij 1,5u lang krijssen zonder op te geven. ( ja loedermoeder hier) maar nikssss helpt... alleen papa/opa/oma lukt het..