Zoontje 4 jaar slaat kindje op school

Ahh, nou, ik snap je hoor. Je doet zo je best het goed op te voeden. Slaan is een teken van machteloosheid. Dus kijken waar dat vandaan komt en hoe je het het gevoel kan geven anders met de situatie op te kunnen gaan. En misschien met de juf en je zoontje en het andere kindje met moeder eens gaan praten over hoe jullie het graag met elkaar zouden willen zien. Dan zien zij ook dat je er iets aan wilt doen. Je hebt geen controle over je kind, je kunt alleen opvoeden.

het = hem.. goed op te voeden

Het klinkt inderdaad alsof het andere jongentje hem ergens in triggert en hij vanuit machteloosheid slaat Misschien is een gesprek op school aan gaan en vragen aan de leerkracht of ze beide in de gaten kan houden en observeert hoe de onderlinge relatie is. Ik ben zelf leerkracht en zie vaak dat kinderen die slaan overal de schuld van krijgen. Maar als je verder kijkt dat ze vaak ook uitgedaagd worden.

Wat vervelend. Heb je het al met de juf of meester besproken? Herkent hij/zij het en hebbem zij tips? Misschien is het boekje draakje vurig iets? Deze lezen wij voor onze temperamentvolle dochter en ze herkent soms als ze 'rood' (boos) wordt.

Bedankt voor de reacties! Mijn vriend heeft het bij ophalen gevraagd bij de juf en ze zei dat het andere jongetje ook niet de makkelijkste was. Toevallig hebben we volgende week al een oudergesprek gepland staan, dus dan willen we het er uiteraard over hebben! Inderdaad ook een goeie om ook eventueel met dat jongetje/z’n ouders erbij het te bespreken!

Ik neem aan dat je hem straf hebt gegeven bij de laconieke opmerking: 'ja die sla ik altijd' ?! Dusse machteloosheid of niet maar leren dat slaan een no go is lijkt me voor nu sowieso heel belangrijk! Daarnaast is het goed als hij leert omgaan met zijn emoties en dit kan verwoorden ipv slaan..

Nou daar ben ik het totaal niet mee eens. Hij is er eerlijk over. Als ts dit bestraft zal hij de volgende keer wel uitkijken.

Ik zou het gesprek even afwachten en van daaruit bekijken hoe je dit aan gaat pakken. Een kind van 4 kan zijn emoties niet goed verwoorden. Natuurlijk is het belangrijk om hem te leren dat slaan niet mag, maar je hebt er beperkt invloed op. Ik vraag me ook af of de juf het ziet en hem er ook op aanspreekt. Dat kan natuurlijk ook indruk maken op hem.

Dus omdat je bang bent dat een kind van 4 jaar er de volgende keer niet meer eerlijk over is geef je maar geen straf meer? Of het kind eerlijk is of niet, als je op die leeftijd anderen slaat komt de waarheid echt wel boven tafel. Dit soort gedrag moet echt gekaderd worden anders gaat zoiets toch van kwaad tot erger?! Duidelijke grenzen en regels gaan hem juist helpen in dit soort situaties..

Wat dacht je van. 'Goed dat je het me eerlijk verteld, we gaan het samen oplossen. Het jongetje was vast erg verdrietig en had pijn, toen jij hem sloeg. Hoe boos je ook bent, slaan mag je nooit weer doen. Wat kan je wel doen, als het jongetje je weer plaagt?' En zo geef je geen straf die er totaal niks mee te maken heeft, maar geef je handvaten om empathie te ontwikkelen en het kind te leren hoe er wel mee om te gaan..

Ja idd duidelijke grenzen, maar niet een hele tijd na het voorval. Beetje gek als je daar uren later ineens straf voor gaat geven... Persoonlijk zou ik een gesprek met de juf aanvragen om te kijken wat zij ziet en wat er tussen die twee speelt. Dan kan ze ze ook een tijdje in de gaten houden. Thuis erover blijven praten dat het niet oke is enzovoort. De juf kan het aanpakken in de situatie

Persoonlijk denk ik dat jullie allebei gelijk hebben. Dit hoeft natuurlijk niet geaccepteerd te worden. Wel kan je er voor kiezen het probleem aan te pakken of je kind aan te pakken. Die leert dan dat slaan niet mag, maar zal niet leren hoe wél met zn gevoelens om te gaan of dat je ouders een veilige omgeving zijn. Je straft een kind niet om het eerlijk zijn. En ‘straf’ werkt alleen als iets een logische consequentie is. Een kind van 4 kan met geen mogelijkheid consequenties inzien of bedenken als het ergens over na moet denken, het wordt alleen bozer of schaamt zich meer. Een goed gesprek met school en daarna een open gesprek zonder oordelen met je kind waarom dit gebeurt en wat te doen gaat veel meer helpen.

Het feit dat dit soort dingen laconiek verteld worden zou mij als moeder echt aan het denken zetten.. Hij moet zich goed bewust worden van het stukje dat dit echt absoluut niet kan. Natuurlijk is het belangrijk om erover te praten maar met praten alleen ga je een kind niet voldoende kunnen kaderen hoor. Overigens ga je dat ook niet redden met straf alleen. Ik denk dat beide factoren heel belangrijk zijn. Empathie aanleren is heel belangrijk maar kinderen hebben tegelijkertijd ook echt behoefte aan heldere en duidelijke regels. En ja, bij dit soort overtredingen van de regels krijgen ze hier (na eerst 2 x waarschuwen) zeker wel straf!

Een kind gaat hier niet bewust van worden, gaat alleen bang zijn om z’n gevoelens te uiten. Die mensen die boos weglopen en je negeren in een discussie en niet normaal over hun gevoel kunnen praten? Of hun kinderen terugslaan of bijten als ze gebeten/geslagen worden door een peuter? Dat zijn de mensen die alleen maar een harde aanpak hebben gehad van hun ouders met dit soort gedrag. Kinderen slaan en bijten en duwen en trekken. Zit amper iets kwaadwillends in hoor, ze hebben alleen nog geen tools om het op een gezonde manier aan te pakken. Dat moeten ze geleerd krijgen.

Slaan is onmacht.. Mijn dochter heeft ook eens haar voet gebruikt toen een kindje speelgoed af wilde pakken. Ze kwam eigenlijk voor zichzelf op, maar zowel juf als ik hebben het wel meteen de kop in gedrukt. Dat is namelijk niet de manier, school is daar gelukkig net zo streng in als wij thuis. Zo heeft ze er niks mee bereikt. Haar bij het speelgoed weghalen was de consequentie van de juf. Thuis nog eens rustig over gehad. Ik denk dat het kwartje wel gevallen is. Helaas is ze wel minder van zich af gaan bijten. En als ik dit zo lees moet jouw zoon ook aardig van zich afbijten tegenover het andere jongetje. Ik zou inzetten op oefenen met hoe reageer je verbaal, wat doe je als de ander wel fysiek wordt, wanneer roep je de juf. Dat het duidelijk is dat hij de juf roept voordat hij zo boos wordt dat ie slaat. Net als dat ik m'n dochter wel heb gezegt dat ze nee mocht zeggen, maar daarna eigenlijk de juf had moeten roepen ipv schoppen.

Dat is wel een snelle conclusie op basis van wat 1 kind zegt? Misschien doet dat andere kind helemaal niet stom... slaan kan zo veel redenen hebben en echt niet alleen machteloosheid of omdat het worst getriggerd

Een kind gaat daar niet bewust van worden? Want? Waarom zou dat zich niet bewust kunnen worden als er over gepraat wordt achteraf? De mensen die boos weglopen in een discussie en niet over hun gevoel kunnen praten zijn echt niet altijd mensen die dit soort 'harde' aanpak hebben gehad in het verleden. Mijn man kreeg een behoorlijk grenzeloze opvoeding en kan nog steeds niet over gevoelens en emoties praten. Ik daarentegen kreeg duidelijke grenzen (en soms ook straf als ik daar glashard overheen ging) en kan juist goed mijn gevoelens onder woorden brengen. Om maar even aan te geven dat deze stellige regel echt niet zo stellig is. Ik zet bewust harde tussen haakjes want je kind straf geven en tegelijk er samen over praten en op een liefdevolle manier leren om te gaan met emoties is echt niet een harde aanpak. Maar goed, verschil van mening.. om even on topic te blijven, ik zou het zo aanpakken...

Wat versta je onder straf dan? Want misschien bedoel je wel hetzelfde, want zulk gedrag heeft bij ons wel een logische consequentie. Dus stel m'n dochter duwt een kindje weg omdat ze openbaar speelgoed voor zich alleen wil, is zij degene die er bij weg mag. Een straf moet alleen wel bij de situatie horen. In dit topic gebeurd het op school, dus dan is een straf geven nog eenmaal thuis, vrij zinloos. Bij straf denk ik aan 'vanmiddag niet op de ipad' oid. Kinderen van 4 gaan de volgende keer niet nadenken over de ipad voordat ze slaan. En dit komt niet zomaar uit te lucht vallen, er is wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Belangrijk is dat je nooit de verbinding met je kind verliest, zodat ze eerlijk blijven. Met straf creër je afstand, met begrip en hulp creër je een leermoment. In beide situaties zijn er grenzen en ook absoluut consequenties. En ja het is soms heel lastig om een passende te vinden.

We hebben uiteraard gezegd dat hij niet mag slaan en als hij thuis slaat volgt er ook direct een consequentie. Hij weet heel goed dat hij niet mag slaan.

Misschien was er naast de straf die je kreeg dan wel ruimte en begrip voor je emoties. Dat is wel heel belangrijk. Je kan streng zijn, maar nog steeds emotioneel beschikbaar voor je kind. Ik denk dat veel mensen vallen over het woord straf opzich. En dat je aanpak prima is, omdat het gesprek en de openheid er ook is.