Zoontje van 4 daagt me op een nare manier uit

Pittig zeg! Wat moet dit vermoeiend voor je zijn. Heb je al eens geprobeerd om het helemaal te negeren? Je zegt dat je time out, apart zetten, praten, nadenk stoel zet, dat zijn in zijn ogen misschien toch wel momenten van aandacht? Hij kijkt je aan terwijl hij z’n glas leeggooit, hij zoekt die reactie, op welke manier dan ook. Wat als je gewoon wegkijkt en hem helemaal negeert? Denk dat er eerst een schepje bovenop wordt gedaan, maar als hij doorheeft dat het verspilde energie is, waarom zou hij er zelf dan nog die energie in stoppen?

Ik vind wat hij doet echt niet kunnen. Ik weet niet waar de oorzaak ligt, maar misschien zou er een keer iemand mee kunnen kijken. Ik zou het wel aankaarten bij het consultatiebureau, misschien weten zij bij wie je kunt aankloppen met deze situatie

Hier nog niet te maken met dit soort gedrag, maar ben gedragsdeskundige. Les nummer één tijdens mijn opleiding was dat elk gedrag een functie heeft. Gedrag dat 'zin heeft' en de persoon iets oplevert, blijft bestaan. Gedrag dat zn functie verloren heeft dooft over het algemeen uit. Ik zou proberen na te gaan en bij te houden wat telkens net vooraf gaat aan het ongewenste gedrag, en waar het door wordt gevolgd. Een ABC'tje noemen ze dat: Antecedent (iets wat vooraf gaat) > Behavior (het gedrag) > Consequence (gevolg op gedrag). Misschien lukt het dan na een tijdje een patroon te ontdekken waardoor je meer te weten komt over welke functie dit gedrag heeft voor je zoontje. Succes mama, het zal niet gemakkelijk voor je zijn.

Hoi hoi, mijn zoon van 3.5 jaar had afgelopen maanden ook een periode met veel uitdaag gedrag laten zien. Hij heeft mij ook een aantal keren uitgedaagd met plassen op de grond. Hij keek me dan aan en moest lachen. Hij haalde echt het bloed onder mijn nagels vandaan! Boos worden, op de gang werkte steeds averechts. Het is gestopt toen ik rustig bleef, hem op zijn kamer zette en zei dat hij pas kon komen als alles was opgeruimd. Andere keren zei ik ook dat hij zelf naar de gang kon en ben ik hem gaan negeren. Hopelijk vindt je snel een manier die bij jullie passen

Ik heb zulke dingen wel vaker gehoord en mijn kind gooit ook wel eens wat om. Je moet je beseffen dat een kind die van die leeftijd cognitief al heel ver is, sociaal emotioneel niet. Jij moet erboven staan en dat moet hij voelen. Jij bent de volwassene die niet te snel van z’n stuk moet worden gebracht. In algemeen moet je negatief gedrag zoveel mogelijk negeren, er een grapje van maken of hem afleiden. Maak het niet te groot. Hoe je dat in de praktijk oplost doe het op gevoel, maar zorg dat het je niet teveel raakt allemaal. Een mama is vaak het meest vertrouwd en daar worden de meeste grenzen mee opgezocht. Neem het niet persoonlijk als in dat je iets niet goed zou doen. Praat met hem, leg hem dingen uit. Ja, lieverd, je moet weer op de stoel, want mama wil dat je luistert. Mama wil niet de hele dag politieagent spelen, maar gewoon gezellig met jou spelen. En nh blijf je 2 minuten zitten. Streng, maar met liefde. Blijf de verbinding houden en wees niet verbolgen over het gedrag. Ik weet het is moeilijk. Mijn kindje is 3 en ben een tijdje veel boos op haar geworden, maar dat werkte niet. Wel disciplineren zoals even op de gang enzo, maar vooral ook positieve aandacht blijven geven en ook niet op alle slakken zout leggen. Met een goede luchtige sfeer en zelfvertrouwen als mama kom je een heel eind 🤞

Wat een vervelend gedrag zeg! Snap dat dat pittig is voor je. Als hij dit enkel thuis laat zien, en elders niet, is dat voor mij een teken dat hij prima snapt dat het gedrag dus niet acceptabel is en dat hij naar manieren zoekt om je uit te dagen. Ik ben het minder eens met “lief blijven en negeren, hem de wind uit de zeilen nemen”. Hij heeft te leren dat dit soort gedrag ook thuis niet kan. Mijn eigen stijl is meer “tough love” en “pick your battles”. Ik ga niet af op elke misgedraging maar ben wel duidelijk. Pissen op de vloer? Hier is sop, en je ruimt het zelf op. Zo niet, zit je daar de hele dag. Doelbewust je beker omkiepen? Dan ben je dus een baby en drink je alleen nog onder direct toezicht. Let op he? Ik sla-tik-scheld niet, nooit. Maar ik ben wel heel duidelijk. Dingen die ik niet accepteer, zal ik nooit accepteren en ik heb daarin de langste adem. Wat betreft het stukje aandacht: misschien kunnen ze met wat minder aandacht. Beetje tijd aan jezelf besteden is heel gezond, en wellicht voelt het dan voor je kind als minder vergrootglas op hem. Kleuters zijn volop in ontwikkeling sociaal emotioneel. Dus ergens past het uittesten goed bij zijn leeftijd. Maar je mag als ouder echt grenzen trekken. Doelbewust rotzooi trappen met eten/drinken of pis hoef je écht niet “in verbinding” op te lossen wat mij betreft. Andere dingen: rommelen met speelgoed, “stomme mama”, telkens uit time-out komen, broertje opstoken zijn dingen waar ik eigenlijk geen aandacht aan geef. Vind ik geen goed gedrag, maar ergens moeten ze hun ei in kwijt. Daarin stuur ik heel positief. En soms stuur ik minder en ga ik even met een (puzzel)boek op de bank. Werkt goed op mijn kinderen en geeft hen het vertrouwen dat ze ruimte hebben.

Misschien fijn voor je om te horen dat het herkenbaar is! Mijn zoon van bijna 4 doet dit ook weleens. Hij wil dan eigenlijk heel graag aandacht en kan dat niet op een positieve manier vragen. Vaak maak ik een grapje en zeg ‘hé, wat doe jij nou, dat is gek!’ Of ‘Huh, maar ik vind het veel leuker om met jou te knuffelen dan nu weer water op te moeten ruimen. Zullen we het samen opruimen en dan even knuffelen/spelletje doet etc?’ Meestal voor mij een teken dat hij me hard nodig heeft en dat ik wat moet letten op wat extra aandacht.

Ik zou via consultatiebureau of huisarts hulp vragen. Wellicht zitten jullie in een patroon dat je zelf niet goed ziet. Dan kan iemand met je meekijken en je tips geven. Als mijn zoon mij op deze manier uitdaagt, zou ik namelijk laaiend worden. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat hij me op zo’n manier zou uitdagen. Ik merk wel dat hij me uitdaagt (5j), maar meer met schelden en rare uitspraken. Ook daar reageer ik rustig op en vanuit persoonlijke grenzen. Daar heb ik nog het idee dat hij probeert te leren hoe hij kan reageren als klasgenootjes rare woorden tegen hem zeggen. (Voorbeelden: billemans, pielemans, je bent de domste die ik ken, je stinkt, rijmpjes met de naam, dat type dingen).

Mijn zoontje is bijna 3 en recent zijn we met hem naar een kindercoach geweest voor advies. Onder andere omdat hij ook met name bij mij bepaald gedrag liet zien. Ze vroeg aan mij: hoe geef jij bij anderen je grenzen aan? Het antwoord daarop is niet. Ik slik heel veel en laat het dan maar voor wat het is. Het advies was dan ook: voel wat het gedrag met je doet en reageer vanuit dat gevoel. Dus niet alleen woorden gebruiken, maar ook met je non-verbale communicatie duidelijk maken dat dit de grens is. En geloof het of niet: een dag later ging hij er met de afstandsbediening vandoor en ik paste haar tip toe en mijn zoontje wist niet hoe snel hij de afstandsbediening terug moest leggen 😅 Nu weet ik niet of het bovenstaande op jou van toepassing is, maar ik wilde het toch even meegeven.