40+ en wens tot welke leeftijd proberen?

Wat wij zouden doen is toch niet relevant. Iedereen vindt vanalles over vanalles. Het gaat erom wat jij (en evt. je partner) vinden. Hoe zie je de toekomst voor je? Waarom was 42 een grens en nu niet meer? Heb je een nieuwe grens, etc. Ik zou zelf willen dat ik wat eerder moeder geworden was, omdat ik denk dat het voor kinderen fijn is niet hele oude ouders te hebben. Maar ja, het leven laat zich niet altijd plannen.

Hey je krijgt altijd reacties en ergens doe je het volgens mij nooit goed, want altijd vind iemand er wel iets van. Heb je al weleens een gesprek gehad met een gynaecoloog hierover om eens te kijken wat nou de daadwerkelijke voor een tegens kunnen zijn. Ik heb dit zelf gedaan bij deze zwangerschap en daarom zijn we er voor gegaan. Vrijdag 39 weken dus ze kan ieder moment komen. Ik vond het gesprek met de gynaecoloog erg fijn omdat zijn echt ook kijken naar jullie specifieke situatie.

Ik ben ook zwanger van de tweede en 42 jaar. Negatieve reacties heb ik niet gehad. Maar daar heb ik verder ook schijt aan. Er zijn altijd mensen die oordelen. Ieder leeft z’n eigen leven. Mensen met nare reacties hebben geen idee en zullen bovendien zelf ook niet perfect zijn. Succes met je wens, hopelijk komt deze uit.

Vanwege gezondheid en financiële redenen kon het niet eerder dan vorig jaar beginnen met wens.

Ik was 39 toen in onverwacht zwanger werd. Dit ging helaas mis maar heeft mij en partner wel aan het denken gezet. Dit resulteerde in een actieve kinderwens. Ik ben weer zwanger geworden toen ik net 41 ben geworden, nu bijna 27 weken verder en we verwachten ons meisje in november.

Hillary swank heeft net met 48 jaar haar eerste tweeling gekregen. Eva Jinek met 44 zwanger van de 2e. Zelf kreeg ik mijn 2e met 41 jaar. Ik wil zelf geen kinderen meer, maar stel dat ik nog een 3e had gewild had ik daar wel even serieus de risico's van overwogen gezien de leeftijd die ik dan zou hebben. Nu met de 2e heb ik daar helemaal niet bij stil gestaan. Pas vanaf een jaar of 43/44 vind ik het wel een beetje en grens over gaan maar dat is puur gevoelsmatig.

Dat je trouwens een oudere moeder zou zijn, daar zou ik me echt helemaal niks van aantrekken. Zeker als je nog overweegt om überhaupt moeder te worden. Het zijn meer de gezondheidsrisico's.

Als jullie graag kinderen nog willen en je bent fit genoeg, dan zou ik er voor gaan. Ik ken genoeg 40+ mama's, die doen het ook allemaal super. Vaak vind de omgeving er meer iets van dan de persoon zelf

Zolang je lichaam eitjes produceert ben je niet te oud. De kans op miskramen en afwijkingen is hoger, maar de kans op een gezond kindje blijft het grootst. Dat je kindje een oude mama zou hebben. Ja, maar we leven ook veel langer! Afgezien van 1 grootvader die geheel onverwacht op 74 jaar overleed aan een hartslitstand, ben ik mijn andere grootouders pas verloren toen ze in de 90 waren. Dat is nog steeds 50 jaar met je kindje! Zolang je wens er sterk is zou ik niet opgeven die waar te maken 💖

Misschien is het een idee eitjes in te vriezen? Of kan je draagmoederschap overwegen?

Na je 40ste kan je geen eicellen meer invriezen. Draagmoederschap kan ook niet meer vanaf 43.

Ik lees dat het in België tot 45 jaar zou kunnen, maar de slaagkansen heel laag zijn helaas.

Hier een mama van een zoontje van 9 maanden en in verwachting van een dochtertje van 29 weken en ik ben 10 aug jl. 41 geworden. Ik heb ook de wens voor een 3e

Gewoon lekker doen als je wil en het lukt nog. Ben dan zelf nog 'maar' 35 maar me vent is nu 41, en na 11 jaar proberen hebben we nu eindelijk ons eerste kindje mogen krijgen. Ben er nog niet uit of we een 2e willen. Maar ik zou zeker leeftijd niet mee laten tellen.

Tja, het is dan meer de vraag hoeveel waarde je hecht aan de mening van een ander. Want waarschijnlijk weet je zelf wel of je het nog zou willen proberen of niet en wat dat met zich meebrengt. Ik heb altijd in mijn hoofd gehad dat ik vroeg moeder zou willen worden en het liefst na m’n 30e geen kind(eren) meer. Helaas laat het leven zich niet plannen en ben ik nu 32 en is de wens er nog steeds. Wij hebben wel echt besloten dat het na mijn 35e ophoudt om verschillende redenen, maar dat hoeft voor een ander natuurlijk niet te gelden. Reacties en meningen van anderen hou je altijd, maar doe wat voor jullie goed voelt.

Jij bent de baas over je leven 😃 Doe wat goed voelt voor jou en je partner. Ik ben nu 45 jaar en nog steeds hartstikke fit. En ik weet dat wij ons kindje veel liefde en levenswijsheid te bieden hebben ❤️

Laat je omgeving voor wat het is en bedenk voor jezelf wat maakte dat 42 je grens was. Kwam dat uit jou/jullie zelf of was dat gedreven door wat je dacht dat je omgeving zou vinden? In dat laatste geval, zou jij het goed kunnen afsluiten als je nu zou stoppen om wat anderen mogelijk denken? Maar andersom ook, als je je grens nu verplaatst, heb je dan voor jezelf een moment waarop het wel het juiste moment is om te stoppen? Alle gevallen zijn oke, alleen is bij een onvervulde kinderwens het lonkend perspectief er steeds zo nadrukkelijk (maar stel nou dat het de volgende ronde wel...) dat het lastig kan zijn om jezelf niet te verliezen daarin. Ik zou proberen om dat voor jezelf helder te krijgen. Heel veel succes, zolang je kiest vanuit jezelf is het altijd goed

Idd moet ik mij niets aantrekken van reacties van familie etc. Had voor mijzelf die grens omdat ik toen ik zelf jonger (20) was, aantal mensen kende met 60+ ouders die het niet prettig vonden dat hun ouders oud waren in hun optiek.

Het zal per persoon verschillen. De ene veertiger is de andere niet. En de ene zestiger is de andere zestiger niet. Gewoon je gevoel volgen 😊

Mensen vinden toch wel wat. Veel belangrijker is wat je zelf vindt. Ik was 30 toen mijn oudste zoon geboren is. Sommige vonden dat te jong en andere weer te oud. Het is toch nooit voor iedereen goed.