40+ en zwanger of zwanger willen worden - Deel 11

Gisteren was mijn nod. Nog geen bloed, geen kramp, geen kwaaltjes en ook de koffie smaakt nog prima. Ene moment denk ik: ik hoop dat het positief is, andere moment, laat die menstruatie maar beginnen want hoe moeten we het allemaal doen met 2 kleintjes ipv 1.... pffff Mijn zenuwen zijn op volgens mij 🍀🤞🙏

Mag ik mij zo laat in het topic toevoegen? Ik ben 43 en heb al een dochter van 1,5. Mijn geluk en mijn zon. Maar dolgraag willen we een tweede. Afgelopen december helaas een miskraam gehad. Nu net ronde 3 gehad maar helaas een negatieve test. Ik kijk er naar uit om jullie ervaringen te lezen!

O wat spannend! Vandaag testen? Je moeder is er vandaag toch? Dus vanmiddag?? Of wat is je plan?

Morgenochtend ga ik testen. Hoe gaat het met jou vandaag?

Welkom hier. De meesten hier weten waar je doorheen gaat. Zelf heb ik ook in maart nog een miskraam gehad en intussen ruim anderhalf jaar aan het proberen voor nummer 2

Ik ben heel even terug van weggeweest. Helaas ziet het er voor ons niet meer zo rooskleurig uit. En ga ik waarschijnlijk niet meer zwanger worden. Heb nog 1 iui poging kunnen doen voor mijn 43ste(vergoed) Rest mij nu alleen de vraag met tekens, waarom? waarom? waarom?. Ik zit nu in een proces met een zogenoemde kut fase waarin ik moet loslaten en accepteren. Ik weet dat wij een hele mooie dochter hebben zelfs meer dan dat(en daar kan bijna niemand aan tippen 😜) maar ze is alleen en dat kan ik niet bevatten. Waarom is zij alleen... Eerst had ik die vraagtekens ook bij waarom? Word ik niet zwanger etc. Maar op het moment vind ik het heel moeilijk voor haar. Ze zal straks misschien niet beter weten maar toch. Als wij er niet meer zijn wie heeft zij dan? Ik heb zoveel verdriet. Ik ben geen opgever en ga sowieso nog 3 pogingen door, als het dan geboren zou worden dan ben ik 43 en net 44. Dan zal het wel echt tijd zijn om te stoppen. Afscheid te nemen van haar baby spullen. Commode, ledikant. kinderwagen etc... Iemand ervaring met of jijzelf en Alleen zijn?? 🌸

Oh mama.... zo herkenbaar jouw verhaal en jouw gevoel.... hier is het ook klaar met alle behandelingen en dus eigenlijk geen hoop meer op een tweede. Vind het voor hem ook zo ontzettend jammer... verdrietig ja.... ook wel het enorme gevoel van geluk dat we in ieder geval één kindje hebben mogen krijgen natuurlijk! Maar elke maand toch weer de teleurstelling van het ongesteld worden, stiekem toch hoop dat het vanzelf nog gaat komen.... We doen ons best iedere maand 😉. Inderdaad... alle babyspullen liggen nog op zolder, in dozen, de box, speelgoed... ik kan het gewoon nog niet wegdoen! 😥

O ja die spullen hè. Hele zolder vol en het doet mij pijn ze te zien en ik kan het dus ook niet sorteren etc. Want ik vind het allemaal veel te confronterend. En dan heb ik nog wel wat ‘hoop’ dat het gaat lukken al is dat ook een erg bumpy road.. ik denk wel dat ik het acceptatie traject samen met een coach ga oppakken als het ooit zover gaat komen want ik denk niet dat ik dat in mijn eentje zou kunnen.

Ik ben op m’n werk. Niet op volle kracht maar wel hier en dat is goed voor de afleiding. Maar gister stolsels en vandaag bloed met slijm. Geen enkele buikpijn gehad en een lage temp dus dat het over is mag duidelijk zijn maar ik denk dat ik het nog niet allemaal kwijt ben. Morgen naar de coach en heb nog een telefonische afspraak met de gynaecoloog geregeld. Dus het stappenplan is nu om deze gesprekken af te wachten en in de tussentijd toch gewoon even struisvogel politiek doen en de pijn in mijn hart niet toe te laten. Overlevingsstrategie uur per uur, en dan is de dag op een gegeven moment om! 😄

De spullen zou de laaste fase beetje bij beetje zijn. Gek genoeg betrapte ik mijzelf er stiekem op toen ik gisteren druk schoonmaken en mijn knutselfrutselkast uitruimen was om weer lekker creatief bezig te gaan, de kast zo door schoof zo naar de "logeerkamer" met alle andere baby spullen om er een mooie kamertje te van gaan maken. Al staat alles nu nog propje vol. Wij zeiden nog tegen elkaar zal je zien, is het raak, heb je net alles veranderd en verkocht. Wachtende op mijn menstruatie/NOD helaas vandaag doorgebroken. Dus zei ik het net tegen mijn man gaan we weer voorzichtig verder op het kamertje... Blijkbaar ben ik onbewust toch al bezig met.... Ik zit nog op de wip en weet niet welke kant ik op moet wippen. Verder gaan en door met leven genieten in wat je nu hebt of wachten, misschien tot je een ons weegt. Wetende dat het antwoord en kans op o,5 procent is dat het gaat lukken en dan niet de risico's vergeten tijdens de zwangerschap en daarna. Dan komt het verhaal Milou Alleen? Nog om het hoekje kijken... Zijn er mensen jij kent en enigskind is?? Hoe voelen zij zich en hoe gaan zij er mee om ? Ik moet zeggen wel ouders ken op afstand met 1 kind en eigenlijk best veel. Het lijkt ook wel meer een trend te worden tegenwoordig. Maar ja voor de één gaat de andere niet op. Ik ben gewoon heel erg zoekende naar ervaringen en antwoorden. Verhalen..

Oh dit is herkenbaar. Aan de ene kant willen we nog wel een tweede waar we niet te lang mee moeten wachten, maar aan de andere kant pfff hoe gaan we dat doen. Hoe oud is jouw kleintje nu?

Ja ook heel herkenbaar. Onze zoon is 10 maanden en ik ben 44. Aan de ene kant willen we het wel maar ook wel een beetje bang dat een beetje veel is en druk maar ja we zitten nu nog volop in de luiers, flesjes en gebroken nachten en we hoeven niet zoveel aan te schaffen .

Ja wij zitten met precies hetzelfde. Voor onze zoon zouden we nog wel een tweede willen.

Hi Jenna, ik ben ook ‘pas’ ergens bij deel 5 ingevoegd (jaartje geleden denk ik) dus wees welkom. Het wachtbankje is niet meer zo vol dus gezellie! Klote van je miskraam in december, hoe ver was je? En je negatieve test? Op welke DPO? Wij zeggen altijd; het is pas over als de menstruatie is doorgebroken 😄 succes!!

Je bent mama geworden op je 43ste of 44ste? Had je onderzoeken gehad hoeveel eitjes er nog zijn... Bied wel hoop als het je nog op de leeftijd is gelukt 😁

Ja 10 maanden geleden toen was ik 43. Op mijn 40e heb ik een embryo selectie traject gedaan ivm een erfelijke aandoening, maar dat is niet gelukt. Na 2 pogingen wou het ziekenhuis niet verder. Na 6 acupunctuur behandelingen en 5 maanden na laatste behandeling was het op de natuurlijke manier raak. Net mijn ovulatie gehad dus we gaan zien hoe het af loopt. Ga in ieder geval niet meer intensief bezig met testen ed. Als het lukt zou het mooi zijn. Mijn partner wilde het vorige maand nog niet. Nu had hij ook zoiets van ach we zien het wel.

Ze is nu 2 jaar (eind april)

😱😔nee! kutzooi

Ja het is zo stom! En ik heb nu dus bloed met slijm, dus dat is nog niet er uit. Maar geen kramp. Een heel klein spoortje gisterochtend, en dat was het. Een stille stroom.. ik ga denk ik wel een controle echo vragen

Haii! Dank je wel! Ja heel klote, deze maand zou ik zijn bevallen. Heel confronterend ineens. Ik was 11 weken. Uhm mijn DPO is 15. Het is wel pas weer mijn 3de cyclus geweest. Duurde best lang voor alles weer normaal op gang was. Dus ik kan ook zomaar onregelmatig zijn. Dank je wel!