40+ en zwanger of zwanger willen worden - Deel 17

Dank jullie wel allemaal voor de felicitaties🫶💙 Het lukt me niet om te reageren op jullie posts. Misschien omdat deel 16 gesloten is 🤷‍♀️

Het lukte mij ook niet meer om te reageren op jouw vorige post dus bij deze: Gefeliciteerd!!! Heel veel geluk samen gewenst 🍀💐♥️

Ook van mij van harte gefeliciteerd 🫶🏼

Gefeliciteerd!!! 💙

Lieve dames, Hoe is het met iedereen hier? Zouden jullie misschien met me mee willen denken? Ik weet niet waar ik goed aan doe. Ik ben bijna 40. Inmiddels een heel traject met OI/IUI achter de rug, inclusief 2 miskramen. We hebben onderzoeken gedaan naar herhaalde miskramen in NL en bij C&C. TSH in een maand tijd van 2,5 naar 4,5. Dus aan de medicatie gezet. Man heeft ook net wat meer dan gemiddeld dna-fragmentatie en is ook aan de medicatie gezet. We starten als het goed is in januari met IVF. Had al mogen starten maar bewust gekozen dingen eerst te willen optimaliseren. We mogen nu nog 2 rondes OI of zelf proberen. Ik twijfel zo.. Mijn eerste cyclus na de miskraam was een nette cyclus van 29 dagen met eisprong. Dus in principe is OI niet meer nodig. Maar met OI kan je wel voor 2 eitjes gaan en heb je een iets grotere kans op een zwangerschap. Tegelijkertijd snak ik ergens ook naar even geen ziekenhuizen en iets meer rust. Al geeft de onzekerheid van ovulatie testen ook onrust. Ik weet het gewoon niet. Na 2,5 tegenslagen wil ik zo graag gaan voor de meeste kans, maar verlang ik ook naar rust. En misschien is dat ook beter te voorbereiding op IVF. Ik weet het niet. Wat zouden jullie doen? Hoe vind je rust in welke keuze je ook maakt? Alvast bedankt voor het lezen en meeleven. Ik vind jullie hier allemaal echt sterke strijders. Zo’n traject is niet niets! Veel sterkte en liefs.

* 2,5 jaar bedoelde ik. 🙂

Het moet slopend zijn voor je, dat kan ik me wel een beetje voorstellen. Aan de andere kant is iedere kans er 1 die je misschien niet aan je voorbij wilt laten gaan. Ik denk dat niemand hier advies in kan geven, alleen je eigen gevoel. Bij mij begint de klok nu echt door te tikken. Ik wordt deze maand 45 en begin nu bepaalde dingen in mijn cyclus te merken die waarschijnlijk met de menopauze te maken hebben. Ik ben wel gezegend met 3 kinderen (12,17,18) maar de wens is sinds ruim een jaar zo supergroot (na een onverwachte zwangerschap die niet goed ging) en alleen naar groter geworden nadat ik deze zomer 16 weken zwanger was maar heb afgebroken van trimosie21. Heel moeilijk om de wens van me af te zetten. Ik denk dat alle dames op de topic dit merken. De stress omdat de tijd doortikt, de frustratie iedere maand weer als het niet is gelukt en het verdriet dat het misschien wel helemaal niet meer gaat lukken. Ik hoop echt voor je dat het mag lukken, of het nou met OI gaat of zelf. Succes met je beslissing 🤗♥️🍀

Dankjewel voor je lieve reactie. Ja, het voelt behoorlijk slopend. 😕 We willen sowieso deze maand weer benutten. Maar de afweging op welke manier blijft lastig. Ik wil het zo graag goed doen. De juiste keuze maken? Maarja, wat is dat? Want ook OI is natuurlijk onvoorspelbaar. Geen garantie dat ik nu weer 2 mooie eitjes krijg. Als ik stimuleer en ik moet de cyclus afbreken sla ik mezelf achteraf ook voor mijn hoofd. Maar ik snap ook dat niemand me kan vertellen welke keuze ik moet maken. Mijn gevoel gaat alle kanten op. Maar het is fijn om het hier even te kunnen delen met mensen die het begrijpen. 🙏❤️ Wat ingewikkeld dat bij jou de tijd nu echt begint te tikken. Ik kan me zo goed indenken dat de wens na je verlies alleen maar groter is geworden. Moeilijk zwanger raken of blijven is extra lastig als je ook de tijdsdruk zo voelt. Heel veel goeds voor jou ook gewenst in dit proces. Ik hoop dat een ieder hier snel het zo gedroomde kindje mag krijgen.

Hier gaat het goed hoor. Onze kleine meid wordt groot en poept sinds afgelopen week niet meer in de luier 🥹 Sinds de zomer overdag zindelijk, maar ze durfde nog niet op het potje of op de wc te poepen. Dus weer een nieuwe fase. Ook veel nee en zelf doen (ze is immers 2 🤪🤣😅). Ook ik kan helaas niet zeggen wat de beste keuze is of wat wijsheid is. Wel zou ik denk ik alle kansen benutten en ikzelf zou denk ik ook zelf proberen. Vooral omdat je zegt dat je ergens snakt naar even geen ziekenhuizen en iets meer rust? En misschien dan juist even geen ovulatietesten gebruiken en alles gewoon (voor zover mogelijk) even loslaten? Vaak zie je dat juist dan het vaak gebeurt 🍀 Ik was er ook zo klaar mee na al die miskramen en toen ik een weekendje weg was met een vriendin testte ik na die week positief. Exact 2 jaar na de eerste gemiste miskraam (zonder traject/medicatie). Het is echt heel heel zwaar wat jullie meemaken (en vele andere dames hier). Ik weet er echt alles van en opende destijds dit topic waar ik nog steeds zo ontzettend blij mee ben. Zo dankbaar voor alle begrip en liefde hier. k zou zo graag willen dat een ieders wens snel in vervulling mag gaan. Vooral omdat we 40+ zijn en niet alle tijd meer hebben 🥺 Misschien kun je trouwens acupunctuur proberen voor wat meer rust? Als je daar open voor staat hoor. Ik heb dat toen ook gedaan en m’n cyclus werd daar heel rustig en stabiel van en ik was meer ontspannen. En natuurlijk goed voor jezelf blijven zorgen (o.a. sporten, goed eten, goed slapen) en vitamines en mineralen niet vergeten (vit D, magnesium, ijzer, vit C etc). Ik hoop echt dat het ook jullie gegund is en dat het jaar positief afgesloten mag worden 🤞🍀 Veel sterkte en volg je gevoel 💖

Hoeveel follikels zien ze tijdens echo’s? Als je nog veel follikels heb zou ik voor IVF gaan. Het is even pittig maar wel te doen vond ik. Maar alles wat je besluit is goed. Probeer je gevoel te volgen. 💫

Ik zit op cyclus dag 34 normaal ongeveer 25 dagen. Ik ben niet zwanger (getest)ovulatietest ben ik niet verder gekomen tot hoog dus geen piek (22-10 ) Vandaag nog een ovulatietest gedaan 0,2 Vorig jaar dit ook in november gehad. Zal het de overgang zijn ik ben 46 jaar ? Zie temperatuur kaart van mijn samsung smartwatch

Hey, wat een rollercoaster steeds hè. En al die keuzes! Ik herken zo goed dat je steeds het beste wil doen maar soms niet meer zo goed weet wat dat nou is. Ik zou wel echt je behoefte aan rust serieus nemen. Ondanks dat ik vier jaar ouder ben, heb ik mezelf dat ook af en toe toegestaan omdat ik gewoon voelde dat dat nodig was. Je mag je lichaam ook de tijd geven om alles te verwerken. Een lagere TSH gaat ook gunstig werken waarschijnlijk. Ik vond ivf behoorlijk pittig, dat verschilt wel echt per persoon. Maar het is hoe dan ook weer veel voor je lichaam in te verwerken, nog los van het mentale aspect. Ik heb ook al een paar jaar veel steun aan acupunctuur. En zo zijn er vast nog andere manieren om het te ondersteunen.

Mijn miskraam is nu ruim twee weken geleden en ik ben intussen ook 44 jaar geworden. Ik merk dat mijn emoties echt alle kanten opgaan. Soms vlak, soms verdrietig en er komt vooral veel boosheid en frustratie naar boven. Jarig zijn en die leeftijd de hele tijd voelen helpt dan echt niet meer. Plus iemand die ik dagelijks zie die net bevallen is. Triggers overal. Vorige week had ik een paar keer vruchtbaar slijm en was vermoedelijk mijn eisprong. Ik heb geen ovulatietesten gedaan en we zaten enorm in dubio of we zouden proberen. Ook al weten we dat de kans nihil is het nog een keer zou lukken. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om mijn lichaam toch nog een maand rust te gunnen. En de kans te geven om mijn baarmoeder nog beter op te schonen met de eerstvolgende menstruatie. Het voelde wel heel dubbel, alsof we ook een kans weggooiden. Maar ik geloof wel dat het goed is om even op adem te komen. Fysiek en mentaal. Qua stemming/pijnlijke opgezwollen borsten lijkt het bijna al op pms wat natuurlijk nog niet kan. Dus ik denk dat ik hormonaal echt nog ontregeld ben. Hoe hebben jullie dat fysiek en mentaal ervaren na een miskraam? Hoe snel voelde jullie lichaam weer klaar voor een nieuwe ronde (natuurlijk proberen, ivf gaan we niet meer doen)? Liefs voor iedereen hier!

Ik zal het voor nu even parkeren en lekker genieten van de feestdagen die eraan komen. De medicatie die aan jullie zijn voorgeschreven hebben soms ook iets langer tijd nodig. Vaak toch wel drie maanden.

Ik was ook nog benieuwd of jullie na een miskraam nog iets hebben laten onderzoeken, bijvoorbeeld via een bloedtest? Ik hoorde dat dat kan maar heb idee om welke waarden het dan gaat. En hebben jullie tijdens een zwangerschap iets extra geslikt i.v.m. je leeftijd? Ik heb vanaf de positieve test Duphaston geslikt, progesteron, net als na mijn terugplaatsingen. Maar hoor ook wel over aspirine bijvoorbeeld? Ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Hoe gaat het met jou, Suus? Op hoeveel weken zit je nu?

As vrijdag ben ik 8 weken, maar het voelt niet goed. Beetje moeilijk te omschrijven, maar had het precies hetzelfde bij mijn zoon.

Wow, bijna acht weken alweer. Heb je al een echo gepland? Wat vervelend dat het niet goed voelt, hopelijk krijgen jullie toch mooi nieuws binnenkort 🤞

Ik zweer bij aspirine en Duphaston. Uit eigen ervaring weet ik had een hoop gynaecologen er geen toegevoegde waarde van inzien. Helaas is mijn voorraad Duphaston op en ben ik in dubio wat ik nu zal doen.

Ik kreeg de Duphaston van Cuypers en Cuypers, ook al ben ik daar niet meer onder behandeling. Mijn huisarts kende het niet en snapte volgens mij niet waarom ik dat wilde. Over aspirine lees ik ook wel verschillende verhalen. Neem jij dat nu ook?