Antidepressiva vs. kinderwens

Ik gebruik setraline 100 mg voor angst en paniek aanvallen..Wou er jaren niks van weten net zoals jij maar zodra ik ermee begon ging er een wereld voor mij open... Setraline kan geen kwaad tijdens de zwangerschap... hormonaal ben ik echt heel stabiel geweest en ben inmiddels 38 weken. Moet alleen in het ziekenhuis bevallen zodat ze de kleine 24 uur in de gaten kunnen houden... Ook mag je met setraline borstvoeding geven.

Hoi Marie, wat naar dat je je nu zo slecht voelt. En begrijpelijk dat je zoekt naar een geschikt medicijn. Ik heb ook een kinderwens en gebruik ritalin (vanwege mijn ADD). Dit mag ik gelukkig van mijn arts blijven gebruiken. Anders zou ik ook weer terug bij af raken Maar als ik me daar niet meer prettig bij voel, kan ik volgens hem overstappen op een veilig antidepressivum. Het zou dus zeker mogelijk moeten zijn dat je deze periode wel medicijnen kunt blijven gebruiken. En als het nu echt niet gaat, is het misschien slim om niet te wachten tot je eigen arts terug is, maar eenmalig te overleggen met een andere. Ik hoop dat dat een mogelijkheid is. Sterkte! Liefs, Hester

Ik herken je verhaal en heb nooit medicijnen (willen) gebruiken. Ik ben uiteindelijk aan de bachbloesems gegaan en dat heeft me goed geholpen. Wellicht het proberen waard voordat je weer medicijnen gaat slikken? Wel naar een bachbloesem therapeut gaan die ze echt voor je op maat maakt. Niet dat wat je in de winkel kan kopen...

Ik zou overleggen met je arts en als het echt niet goed gaat met je zou ik naar de plaats vervangende gaan. Ze hebben inzicht in je dossier dus die moet je ook kunnen helpen. Ze kunnen ook kijken naar medicatie die wel mag tijdens de zwangerschap. Het kan dan wel zo zijn dat het even zoeken word naar de goede tablet / dosering voor je

Weet je of er een soort POP-poli bestaat in Belgie?

Zo herkenbaar, echt waar. Even samenvatten: ik ben ook 30, heb al een dikke 10 jaar een angststoornis en neemt antidepressiva (10mg Sipralexa, laagste dosis). Ik heb ook 10 jaar therapie gevolgd (soms 1x in de 3 maand) en bleef opgevolgd worden door de huisarts. Ik ben van mening dat je zo’n medicatie (en zeker het afbouwen) onder begeleiding moet doen. Eerste kinderwens in 2015: ik was al ruim 10 maand aan het afbouwen toen ik zwanger werd van de eerste. Ik ben beginnen afbouwen vanaf de kinderwens, dus we waren al aan het proberen. Toen ik na 10 maand ontdekte dat ik zwanger was, ben ik meteen gestopt (nam toen nog een kwartje). Op zich ging het wel goed met mijn angsten. Ik had er meer last van, maar was niet ondraaglijk. Halverwege kreeg ik het even echt moeilijk, maar volgehouden en was ok. Achteraf gezien besef ik wel dat ik continue angstig was, maar ik wou echt volhouden voor het baby’tje. Ik werkte toen ook maar halftijds en was mijn eerste kindje. Zoontje geboren en de kraamtijd was een hel. Continue angstig, borstvoeding wou niet lukken en ik sliep gemiddeld 2 uur per nacht. Na een maand ongeveer heb ik mijn huisarts gevraagd om terug te kunnen beginnen. Kindje volledig gezond trouwens. Dan, na een 1,5 jaar begint het te kriebelen voor een 2de. Beginnen afbouwen, maar was meteen zwanger. De angst was meteen in volle hevigheid terug. Een miskraam gekregen op 8 weken. Paar maand later (bewust wat tijd tussen gelaten), ook meteen zwanger van nummer 2, maar wel 3 à 4 maand afgebouwd. De eerste 20 weken waren ok. Ik was wel emotioneel en neerslachtig (een gevoel dat ik niet kende, toch niet in die mate), maar geen angst, zelfs veel minder dan bij mijn eerste, dus ik vond het allemaal best. Maar dan, echt op de kop 20 weken plots getriggerd en kwam volledig terug. Eerst overwogen om terug te beginnen met de medicatie, maar was zo bang voor het effect op mijn kindje. Ben na een week moeten stoppen met werken, heb extra therapie genomen bij een psycholoog gespecialiseerd in angststoornissen, enorm, enorm veel gelezen over angststoornissen, therapieën, SSRI tijdens zwangerschap, .. ik zou echt een thesis kunnen schrijven erover 😅 Ook relaxatietherapie, yoga, speciale thee om kalmer te worden dat ok was tijdens de zwangerschap, bachbloessems, psychiater in het ziekenhuis,... dat hielp allemaal wel een klein beetje, maar werd gewoon erger en erger. Ik heb echt nog nooit zo diep gezeten. Ik had gemiddeld 10 paniekaanvallen per dag, begon om 4 uur ‘s nachts, ik kon echt het minimum doen qua verzorging voor mijn zoontje, spelen enzo, daar kon ik me gewoon niet aanzetten. Ik was doodongelukkig. Maar bleef vechten. Op een gegeven moment was ik in de auto met mijn zoontje om hem te doen slapen en stond geparkeerd. Weer een paniekaanval. Ik schreef toen heel veel op om het wat van me af te schrijven. Ik merkte dat mijn gedachten heel donker begonnen te worden. Ik wou de baby niet meer. Ik wou ook gewoon niet meer verder leven. Ik keek naar mijn slapend zoontje en schrok er enorm van. Zo’n gedachten had ik nog nooit gehad. Diezelfde avond ben ik naar de huisdokter gegaan voor een voorschrift. Ze was trouwens al heel de tijd aan het zeggen dat ze dacht dat de medicatie in mijn geval het beste was, maar dat het uiteraard mijn beslissing was. Daarna nog een goed gesprek gehad met psychiater in het ziekenhuis, die kon ook veel onzekerheden wegnemen. Ik had bv. gelezen dat kinderen waarvan de mama SSRI neemt tijdens de zwangerschap meer kans hebben autisme. Hij heeft dat compleet ontkracht. En ook aangeraden om niet teveel op te zoeken in artikels, maar het meteen aan een expert te vragen. Ik heb dan die avond pil genomen en aan mijn man gevraagd om mij te blijven overtuigen dat dit de juiste keuze was. Ik was toen 30 weken. Na 1 week waren de fysieke paniekaanvallen volledig weg, na 3 weken was de angst grotendeels verdwenen en na 6 weken begon ik me eindelijk beter te voelen en kon ik zelfs een beetje beginnen genieten van mijn zwangerschap. Mijn tweede zoontje is ook volledig gezond, niet langer moeten blijven in het ziekenhuis, niets van problemen. Sterker nog, als ik mijn zoontjes vergelijk, is mijn oudste al vanaf zijn geboorte veel angstiger dan de jongste. Kan natuurlijk verschillende oorzaken hebben, maar is wel kenmerkend. De enige spijt die ik nu heb, is dat ik niet eerder ben begonnen met de medicatie. Ik was zo bezig met de mogelijke effecten van de medicatie op de baby, dat ik totaal de effecten van de angst (die trouwens bewezen zijn) op de baby vergat, en het effect op mezelf en mijn oudste zoontje. Inmiddels ben ik 12 weken zwanger van mijn 3de en ik neem de medicatie gewoon door, niet afgebouwd. Dat is ook een weloverwogen keuze geweest, die derde en de medicatie, waar ik ook graag meer over vertel, maar nu is dit bericht al zo lang. Tot slot: ik was zooo onzeker in die periode, heb het hele internet afgezocht naar verhalen en erkenning (deels ook gevonden), wou me vooral niet alleen voelen in die situatie. Het gevoel dat niemand begreep hoe moeilijk dat het was. Dus ik hoop dat mijn berichtje je wat kan helpen. Ik zie niet of je hier ergens Pb kan sturen, maar als je graag meer info wil of gewoon eens wil babbelen, ik sta daar zeker open voor. Ik woon ook in België, dus qua geestelijke gezondheidszorg ken ik ook wat meer instanties dan de mensen uit NL. Laat maar weten ☺️ Vooral heel veel succes en moed gewenst!

In deze en mijn vorige zwangerschap heb ik citalopram 10mg gebruikt. Is ook een ssri. Mag gewoon veilig de gehele zwangerschap gebruikt worden. Alleen na de bevalling wat langer in het ziekenhuis blijven ter observatie.

Ik ben nu 12 weken zwanger en slik ook citalopram. Ik slik dit al 10 jaar en heb 2 x geprobeerd af te bouwen en te stoppen. Dit is 2 x mislukt. In overleg met kinderarts, psychiater en huisarts besloten om dit te blijven slikken omdat een depressieve moeder misschien nog wel schadelijker is voor het kind. Het enigste is dat ik in het ziekenhuis moet bevallen en 24 tot 48 uur moet blijven ter observatie..succes!

Ben nu 27 wk zwanger en slik 20 mg maar hoef maar 12 uur langer te blijven na de bevalling

Ik heb bij 2 zwangerschappen anti depressiva geslikt, wel lage doseringen, maar alle 2 de kindjes hebben daar geen last van gehad en zijn goed gezond. Na iedere geboorte 24u gebleven in het ziekenhuis.

Even gegoogeld en ik heb er denk ik wel al eentje gevonden. In Nederland zijn er zoveel meer...

Waaw, wat een verhaal! Heel fijn om te lezen, ik bedoel, heel fijn om "begrepen" te worden omdat jij zo'n herkenbaar beeld schetst van hoe het er waarschijnlijk ook bij mij aan toe zou zijn gegaan. Je neemt nu terug medicatie tijdens de zwangerschap van je derde kindje, gewoon Sipralexa 10mg? Of ben je overgeschakeld naar iets anders? Ik ben zeker ook benieuwd naar het verhaal en je ervaringen nu tijdens deze zwangerschap. Lange berichten vind ik helemaal niet erg! Bij wie ben je nu allemaal "in behandeling"? Hoe begin je hieraan? Want ik denk dat mijn huisdokter helemaal niks afweet van zo'n zaken. Ik wil geholpen worden door "specialisten". Want het voelt alsof niemand in mijn omgeving hier ervaring mee heeft. En dat maakt me net zo onzeker en daarom maak ik maar eigen veronderstellingen en begin ik alles op te zoeken... Maar ik wíl echt hulp hierin. Weet alleen niet goed hoe te beginnen... Liefs, Marie

Ik zou goed overleggen met je psychiater. Mij wilde ze juist op de antidepresiva zetten tijdens de zwangerschap. Ik heb zelf geweigerd maar de argumenten die ze gaven vond ik wel goed hoor. Stress en depresieve gevoelens zijn helemaal niet goed voor de baby. En als je medicatie slikt houden ze je heel goed in de gaten.

Klopt. Je kunt ook altijd even bellen naar een random Pop poli in NL en advies vragen, of ze misschien iets meer weten over een soortgelijke poli in Belgie? Jammer dat we geen privé berichten naar elkaar kunnen sturen, had je graag van alles verteld erover maar ik schrijf liever niet alles zo open en bloot op een forum. 😘😘

Nog steeds Sipralexa 10mg. Dat werkt echt goed bij mij en is ook (relatief) veilig tijdens de zwangerschap. Ik ben nog maar 12 weken natuurlijk, maar voorlopig gaat alles goed. Ik zou naar een psychiater gaan. Daar heerst nog wat taboe op, maar dat is niet nodig. Dat is iemand die er zeker iets van af weet en die de medicatie ook kan voorschrijven en opvolgen. Zoals met de meeste hulpverleners is het soms even zoeken voor je de juiste match hebt gevonden, maar dat is echt heel belangrijk. Momenteel word ik enkel opgevolgd door huisarts en gynaecoloog (wel in het ziekenhuis, waar ze mijn dossier hebben), want het gaat heel goed met me. Mijn psycholoog waar ik al meer dan 10 jaar ging, heeft een andere job aanvaard en dat leek me een goed moment om te zien of zonder ook zou lukken. Sowieso kan ik onmiddellijk terecht bij iemand anders, moest het niet lukken, dat geeft wel rust. In het begin had ik wel wat schrik om alles zo open en bloot te delen met de hulpverleners, want voor de rest functioneer ik gewoon normaal. Niemand in mijn omgeving zou denken dat ik met die problemen worstel. Ik werk gewoon voltijds, heb mijn kindjes, vlot sociaal leven, ben amper ziek,... maar door open te zijn kunnen ze je het best helpen. En ze gaven allemaal duidelijk aan dat ik zeker niet de enige ben, dat er zoveel mensen hier last van hebben, maar dat de buitenwereld hier vaak niet van af weet. En ze hebben ook al wat ergere dingen gezien ;) Ik weet van een vriendin van mij die maar bleef doorgaan, zonder hulp te zoeken, maar uiteindelijk is moeten opgenomen worden met haar zoontje van een paar maand in een psychiatrie. Als dat moet, moet dat natuurlijk, maar lijkt mij zeer traumatisch en ik denk echt te vermijden als je vroeg genoeg ambulante hulp zoekt en indien nodig medicatie. Ik ben al verschillende keren proberen te stoppen, maar nu besef ik dat ik de medicatie echt nodig heb. Ik vergelijk het een beetje met diabetes. Die mensen hebben ook hun insuline nodig en niemand die daar vreemd van op kijkt. Als je zonder kan, is het natuurlijk beter. AD wordt vandaag de dag ook wel heel snel voorgeschreven, heb zelfs gehoord bij pijnlijke menstruatie. Dat ze dan vragen om te stoppen bij een kinderwens, daar kan ik inkomen. Maar bij mensen die het echt nodig hebben, is het zelfs schadelijker om te stoppen tijdens de zwangerschap. Je bent al zo hormonaal en dan die depressieve of angstgevoelens er dan nog bij... gewoon jammer dat ik dat pas ten volle beseft heb bij mijn 3de kindje, maar hopelijk heb jij er iets aan ;) Qua borstvoeding en spiralexa weet ik het niet zo goed. Psychiater zei van niet (dat het niet mag), vroedvrouw zei van wel. Op dat moment was ik ook mentaal nog niet goed genoeg om bv te geven + het idee dat ik mijn kindje nog langer moest blootstellen aan de medicatie sprak me ook niet aan. Mijn oudste is ook perfect groot geworden met flesjes, dus vond niet echt een argument. Deze keer is het anders. Ik ga wat meer info vragen aan lactatiedeskundige en gynaecoloog, gewoon om een weloverwogen keuze te kunnen maken.

In België hebben ze dit niet jammer genoeg. Wel psychiatrische afdeling in de meeste ziekenhuizen, maar is toch nog helemaal anders.

Oh ik leef echt met je mee! Zelf heb ik sinds een jaar ook antidepressiva geslikt maar wel een lage dosis (10mg) vanwege OCD. Ik moet eerlijk zeggen dat bij mij de therapie vooral heeft geholpen heeft en niet de medicijnen. ik ben toen ik er achter kwam dat ik zwanger was zelf mee gestopt. Ik raad je aan om er met je arts over te praten want op deze manier hou je het ook niet vol. Heel veel sterkte

Hey Marie 😊 Ik heb tijdens mijn 2 de zwangerschap ook antidepressiva genomen ( doorgenomen) ook toevallig spiralexa... in samenspraak met de gyne natuurlijk . Ze is nu 3 jaar en half ❤️ Het mocht gewoon wel onder strikte voorwaarden ( de dosis en niet meer ) en als ik zelf voelde dat het even niet meer ging een gesprek aan knopen . Je hart even luchten kan wonderen doen ❤️ en ik ben ook van België 😊 Bespreek dit met een gyne meid die hebben meer verstand van medicatie bij een zwangerschap dan een huisdokter . Liefs xxxx

Ik slik ook antidepressiva. Ook proberen af te bouwen, maar dit ging niet goed. Leverde mij heel veel druk op en ik merkte dat ik passiever werd en terug viel in oude patronen. Daarom in overleg met de arts slik ik het ook gewoon door. Het is inderdaad belangrijk dat jij goed in je vel zit, want angsten en depressieve gedachtes zijn zeker niet goed tijdens een zwangerschap.

Y U 7, 7wf9gtxx_¢~®®;""7**77,' 6' 6676 9 '7 7 _' ⅞ 6*8xg08xgyxy,y,y,y,wx