Balans werk, vrienden, sociaal en baby?

Je bent al zwanger? Gefeliciteerd! Ik ben zelf nu 37 en 13/5 bevallen. Wat jij noteert herken ik heel erg. Mijn man en ik moesten echt uitrazen voordat wij ons zowel met elkaar als met baby gingen settelen. Nu merk ik hoe goed dat voor mij heeft uitgepakt (en voor man) want we hebben nu geen last van fomo (😂) en hebben alle geduld en rust voor ons zoontje. Toen iedereen waarschuwde voor gebroken nachten zei ik altijd. Genoeg opgeweest om te feesten, dit kan er ook wel bij. Maaaar jij bent al zwanger! Je wereld wordt met baby klein! Heb al weken geen tv aangehad. Corona? Welke Corona? 😂 en je geduld bij elke huil of voeding. Sorry, maar daar is echt eeen mindset verandering voor nodig. En zelfs dan is het pittig. En zaligmakend. Wij begroeten ons zoontje om 6 uur ochtend met zoveel liefde 😂

Hoi! Ik begrijp wat jij schrijft heel erg goed. Wij hebben ook een ontzettend 'vol' leven, ik heb al vaak gedacht: we zijn gewoon compleet. Maar het idee dat ik nooit een kind zou hebben, dat schrok mij erg af. Wij reisden veel (reisjes die écht niet met kinderen kunnen), feesten veel en leggen onszelf heel graag in de watten - ongegeneerd. Daarnaast werken we ook veel, mijn man doet dat niet graag, maar ik geniet er echt van. Nu ben ik 15+2 zwanger. De helft van mijn vriendinnen heeft een klein kindje, de andere helft wil er nu ook zo snel mogelijk aan beginnen. De vrouwen met kinderen zijn te typische jubelverhaalvertellers 😊 Maar ik maak mij geen illusies, ik heb zo ook al hard zien afzien. Om mezelf (en eigenlijk ook mijn man) wat gerust te stellen, heb ik alvast een gesprek gehad met mijn ouders. Zij zijn dolenthousiast (enig (klein)kind) om te babysitten en mee op reis te nemen. Misschien geeft het je meer gemoedsrust en kan je meer genieten als je al eens uitkijkt naar zo'n opties? Misschien is een au-pair een oplossing voor jullie? Verder bestaan er ook kinderdagverblijven waar je ze ook af en toe 's nachts zou kunnen laten slapen.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hier ook iemand die het niet ziet zitten straks enkel en alleen nog maar ‘moeder’ te zijn, waarbij ons hele leven draait om de baby. Ik vind het erg belangrijk dat ik daarnaast ook nog gewoon partner ben van, kind ben van, collega ben van en vriendin ben van. Heb al regelmatig met mijn vriend besproken dat we (wanneer de baby oppas kan hebben) in ieder geval 1x in de 2 weken een datenight willen, waarbij we ook gewoon lekker kunnen drinken en eten, en even niet met de baby bezig hoeven te zijn. Daarnaast zijn we nu al kijkende naar de reizen die we kunnen gaan maken, mét baby. Dit zullen geen reizen zijn naar doorsnee (all inclusive/resort) bestemmingen, maar daadwerkelijk reizen (trips door Zuid-Amerika, etc). Mijn ouders hebben dit ook gedaan met mij (vanaf m’n vijfde), dit kon allemaal prima. Ik heb me er bij neergelegd dat het momenteel niet realistisch is echt stappen te maken in m’n carrière, ik ga ook minder werken (van 36 naar 28 uur per week). Wanneer ons kind naar school gaat, ga ik kijken wat er op dat moment mogelijk is, wat betreft mijn ambities. Maar ik merk het vaak hoor, ik ben de eerste van mijn vriendinnen/vriendengroep die een kindje krijgt. Een vriendengroep die normaliter naar 3 a 4 festivals ging tijdens het seizoen, en ook nog naar feestjes buiten het seizoen. Ik ben in die zin blij dat er nu sprake is van een gecanceld festivalseizoen, om mijn fomo wat te beperken ;). Wel weet ik dat ik ook dat niet compleet wil en ga laten vallen, dat ik (hopelijk) volgend jaar gewoon weer te vinden ben op een festival en dat we onze dochter een weekendje laten logeren bij onze ouders. Een leestip; de ontaarde ouders van Sarah Sluimer en Willem Bosch. Erg leuk geschreven. Een kanttekening bij mijn bericht; ja we hebben er bewust voor gekozen voor een baby te gaan, en ja we zijn hier ook helemaal over de wolken blij mee en zullen onze dochter alle liefde en alles geven wat ze nodig heeft. Maar happy parents, happy baby en in ons geval betekent dat dat we ook de dingen blijven doen die wij leuk vinden. Wel met meer mate dan voorheen uiteraard.

Happy parents happy baby sluit ik me overigens helemaal bij aan. Ik denk ook altijd aan de vliegtuig. Eerst zorgen voor je eigen beademing. Heel bewust zorg ik er 2 weken na de bevalling, midden in een verhuizing, dat ik rond 12 uur gedoucht en al ben, leuk jurkje aan (binnen de beperkingen van de boobies) en wat leuk fris make up op. Zijn soms de kleine dingen maar ben ook gewoon nog Sara en vrouw van en niet alleen Moeders. Blijf ook nog 4 dagen werken met 1 dag thuis, nu nog meer, maar goed.

Ik snap je gevoel heel goed! Bij ons gelukkig geen “tijdsdruk” daar ik nu 29 ben en mijn man afgelopen week 35 is geworden. Maar wij zijn ontzettend van de feesten, uitgaan, uiteten, op stap etc. Daarnaast is mijn man militair en leeft dus echt voor zijn werk en is regelmatig weken/maanden van huis. Ikzelf ben heel happy en ambitieus in mijn werk en heb ook nog eens 4 paarden staan die verzorgd, getraind en uitgebracht in de sport worden. Een erg tijdrovende “hobby/sport” dus. Ik heb me lang afgevraagd of een baby wel in ons plaatje zou passen, of we onszelf en de baby daar niet te kort mee zouden doen. Maar ik zag mezelf ook niet oud en grijs worden zónder kind, mijn man al helemaal niet, die heeft al jaren een enorme kinderwens. Bij ons scheelt het dat wij de laatste in de vriendengroep zijn (ik ben ook met afstand de jongste). Wij hebben dus bij onze vrienden al kunnen afkijken en hebben daar gezien dat festivals, feesten, uitgaan, uiteten etc gewoon echt nog kan. Het vergt wat meer voorbereiding (oppas regelen, liefst incl logeren want de volgende dag brak 🙈), maar toch. Ook reizen kan meer dan prima, ook de rondreizen. Al ga je dan bijvoorbeeld eerder met een camper/busje door Australië of Amerika ofzo dan backpacken in Azië. Al zijn er ook genoeg die dat doen met een baby of klein kind. En toeval of niet, ik weet dat je het niet voor het uitzoeken hebt of je een “makkelijk” kind krijgt of niet”, maar ik zie in onze grote vriendengroep over het algemeen toch de makkelijkste en vrolijkste kindjes bij de ouders die zelf ook nog doen waar ze gelukkig van worden. Ik geloof daardoor heel erg in “happy parents happy baby” zoals hiervoor ook wordt genoemd en zie de komst van onze kleine man in augustus/september dan ook vol vertrouwen tegemoet 😊

Rond jouw termijn had ik ook last van zulke gedachten. Of we wel gelukkig zouden worden...bang voor de verandering...heel af en toe overvalt het me nog. Maar dat is gewoon angst! Natuurlijk ben je bang voor verandering, je hele wereld staat op zijn kop en je hebt géén idee hoe het zal uitpakken. Maar heb vertrouwen in jezelf en je man/vriend dat het goed komt en dat jullie er wel een weg in zullen vinden. Ik stel mij er in ieder geval op in dat ik de eerste periode te druk met de baby ben en alle randzaken even op de achtergrond zullen zijn. Maar dat er na een tijdje weer ruimte is voor andere dingen omdat ik mijzelf en onze nieuwe gezinsleven op de rit heb.