Brutale mensen/vragen

Als je het vervelend vind dat mensen het vragen hoef je echt niet beleefd te blijven hierin hoor. Gewoon lekker zeggen wat je wilt. Mensen moeten echt eens stoppen met zulke dingen te zeggen/vragen, ze weten de hele situatie niet. Ik heb heel vaak gezegd; als het zo makkelijk ging dan had ik er allang een gehad. En dan zag je mensen vaak wel kijken van oh shit.. 😳

Ik kreeg zulke vragen ook steeds ondanks dat die mensen wisten dat ik al miskramen gehad had. Ik gaf ze geen antwoord. Ik keek ze aan alsof ze achterlijk waren en liep vervolgens bij ze weg. Sommige vragen hoor je gewoon niet te stellen!

Voor zulke mensen is t nooit goed, dus ik blijf ook niet beleefd want dat verdienen ze niet. Eerst vragen ze wanneer je een kind wilt daarna wanneer de tweede😑 en idd ze weten heel de situatie niet voor t zelfde geld kan iemand geen kind krijgen en dan komen ze met die domme vragen puur uit nieuwsgierigheid. Ik zou in jou situatie direct zeggen gaat jou niets aan of als t zo was dan had je t wel gehoord.

Ik had tegen een collega gezegd dat ik gestopt was met de anticonceptie pil. Dit was verder rond gegaan op het werk. Bij ons duurde het 5 maanden voor ik zwanger was, wat dus niet uitzonderlijk is. Toch kreeg ik de opmerking: “de vakantie zal je deugd doen, dan zal het wel lukken” Op die moment was ik net zwanger zonder dat iemand het wist. Was erg geschrokken van die opmerking want 5 maanden is écht niet lang. Wat moet dat zijn als je die opmerking krijgt als je al jaren aan het proberen bent… Verder vind ik het ook vervelend dat mensen nu al vragen (ben nu 38w) of er een tweede kindje komt. Kan dan idd ook moeilijk beleefd blijven ! Net of dat mag niet, maar 1 kind hebben 🤨

Ik schik best wel van jullie reacties en hoe negatief jullie tegenover zulke vragen staan. Ik heb zelf een hele periode gehad waarin we er vanuit gingen dat een tweede nooit zou lukken ivm medische problemen bij mij. Op een gegeven moment stond er zelfs een operatie op de planning voor het verwijderen van mijn baarmoeder. Best een pijnlijke situatie maar corona schoof de afspraak steeds uit. Ik werk in de zorg en in het hele traject met de vraag of t überhaupt nog wel kon tot aan t plannen van de operatie (2 jaar totaal)..stelde mijn cliënten zo vaak vragen. We hadden al een zoontje en geregeld kwam de vraag 'en nummer 2 komt die ook nog?'.... Ik heb mijn cliënten altijd gewoon rustig de situatie uitgelegd. Nou ben ik wel heel erg van "het is hoe het is". Kinderen krijgen hoort (voor mij) iets natuurlijks te zijn en dan lukt het of lukt het niet... Zo niet dan ga ik geen traject enzv in. Nou was een traject in mijn situatie ook geen optie geweest. Echter werd de operatie maar uitgeschoven ivm bedden en personeel te kort, wachtrijen enzv we kennen t wel. Toen ineens was ik zwanger. De eerste weken hield ik mijn hart vast want dit kon toch niet goed gaan en de echo bij 6 weken gaf ook niks goeds aan. Veel te klein, geen hartslag nog en t was echt zo klein dat t niet eens een duidelijk zwangerschap was. We moesten van een miskraam uit gaan. Ik ben nu echter bijna 32 weken zwanger van een jochie dat precies op de groeilijnen zit zoals t hoort. Mijn buik loopt wel onwijs voor en ik ben dus echt een enorme skippybal maar ik ben zelf niet zo groot. Ook alle vragen omtrent deze situatie heb ik nooit als vervelend ofzo ervaren. Ik denk dat het helemaal is hoe je er zelf in staat en misschien ook hoe je dag is. Ik heb dus met beleefd blijven geen enkele moeite. Het is nou eenmaal een levendig maar ook soms onhandig onderwerp. Een leuk voorbeeld van deze onhandigheid is mijn dierenarts. Mijn hond moest röntgenfoto's van zijn rug en heupen ivm klachten maar is nogal een lastige als iemand "ineens" iets van hem moet. Hij was gesedeert maar brak af en toe door de sedatie heen (herders eigen). Ik liep dus mee naar de röntgen afdeling om hem samen met de dierenarts op de juiste manier in de plank te leggen... Leek me wel zo veilig voor de dierenarts. Hij vroeg of... Als ik toevallig gewoon wat was aangekomen en niet zwanger was...ik eventueel zou willen helpen met t maken van de foto's. Als ik wel zwanger was dan mocht dat ivm de straling niet. Hij vroeg het stotterend en met een rood hoofd. Ik deed mijn te grote jas open en begon te lachen en zei.... Ja plaatselijk ben ik wel wat aangekomen de afgelopen 27 weken (zo ver was ik toen). Daar kon hij wel om lachen. Probeer dus niet perse het negatieve te zien in wat mensen zeggen of vragen.

Fijn dat het voor jou niet zo voelt. 🤗

Haha geweldig die dierenarts! Hij vraagt het wel voor jouw gezondheid! Top dan toch!!

Eens met jouw standpunt!

Toen ik nog niet zwanger was werd er door mijn schoonmoeder zomaar in een gesprek gevraagd wanneer ik kinderen zou willen. Opzich niet heel gek zou je denken, maar ik heb geen goede band met haar dus ik schrok hier even van. Ik vond dit zelf een persoonlijke vraag, iets wat ik niet met haar zou willen delen gezien onze band en de oppervlakkige gesprekken altijd. Ik blijf wel altijd beleefd en behulpzaam naar haar toe als ik haar zie en spreek maar weet gewoon dat er niet meer in zit voor ons. Behalve dat ik het een persoonlijke vraag vind, vind ik het ook geen gepaste vraag. Stel dat iemand al een tijdje aan het proberen was of er was al eens iets misgegaan dan zou dit heel pijnlijk zijn dus ik vind die vragen zelf ook brutaal. En kan dus ook echt begrijpen dat je zoiets niet met iedereen zou willen delen. Ik kwam er in mijn geval wel goed onderuit door te zeggen dat ik nog bezig was met afstuderen etc (geen leugen). Op dat moment hadden mijn man en ik wel al besproken dat we voor een kindje willen gaan, maar vind dat dat verder niemand wat aan gaat aangezien we dit samen doen en het om ons leven gaat. (Bedoel de laatste zin niet zo bot als hoe ik het beschrijf) 😂🙈 Maar ik deel niet snel persoonlijke dingen en al helemaal niet met mensen waar ik niet close mee ben. En qua dit onderwerp, om steeds dezelfde vragen te vermijden. Eerder heb ik aan mijn vriendinnen bekendgemaakt dat wij rond een bepaalde periode een kinderwens hadden mocht het ons lukken. Heb toen dus paar maanden later eens de vraag gekregen: Ben je al zwanger? Toen heb ik eigenlijk gewoon gereageerd met: als het zo ver is hoor je het wel. Einde gesprek haha. Toen was ik ook nog niet zwanger maar kort daarna wel. Heb het nu nog niet verteld want wil dit pas doen wanneer het voor ons fijn voelt en dan op een leuke manier. Maar vind dat iedereen daar de kans voor zou moeten krijgen om het te vertellen wanneer je je daar fijn/goed bij voelt. En dat je niet gebonden bent aan een termijn wanneer het "normaal" is om het te zeggen. Een andere vriendin wist ook van onze wens en die vraagt er ook wel eens naar. Ze heeft aangegeven dat ik het wel vroeg moet zeggen 😂 Heb toen ook hetzelfde gezegd en uiteraard niet "vroeg" verteld vanwege bovenstaande redenen. Ik zou dus zelf zoiets zeggen van: Als het zo ver is hoor je het wel. Dat werkte bij mij goed.

Ik vind dit ook heel storend. Er zijn een paar mensen met wie ik dit bespreek. De rest van de mensen gaat het geen snars aan. Bij de eerste vertelden wij ook bijna niemand dat we een actieve kinderwens hadden. Tegen schoonmoeder die er op een feestje naar vroeg terwijl ik net 6w was heb ik zelfs nog gezegd dat we niet wisten of we kinderen wilden 🙈 nu twijfelen we over een tweede kindje. De hele wereld lijkt ervan uit te gaan dat die er komt want iedereen vraagt wanneer de tweede komt. Dit vragen ze expliciet of impliciet (“moet ik een wijntje voor je in huis halen of…”). Opnieuw vind ik het bloedirritant. Ik vertel nu maar dat we voorlopig OAD zijn. Tot grote teleurstelling van schoonmoeder maar die is iig gestopt met vragen voorlopig 😂

Mijn collega was elke keer aan het vissen. Net op het moment dat ik een miskraam doormaakte, kwam het onderwerp kinderen ter sprake. Ze zegt tegen mij: "en nu jij nog!" Ik heb ze maar meteen even gezegd dat mijn lichaam heel hard bezig is met een kindje afstoten. Daarna heeft ze er nooit meer wat van gezegd!

Wat super onbeleefd dat mensen dat vragen! Als zij niet beleefd zij hoef jij dat toch ook niet te zijn🤷‍♀️

Sorry, maar de vraag stellen als je overduidelijk een dikke buik hebt met 27 weken is toch echt heel anders dan als je nog überhaupt helemaal geen kinderen hebt gehad? Dat kan heel gevoelig liggen. En ligt er ook helemaal aan wat je band met iemand is. Vriendinnen: helemaal lief en ook echt geïnteresseerd. Een random collega: gewoon nee. Het is te persoonlijk. Ik had afgelopen donderdag een borrel en ik zit nu in de wachtweken. Daarom niet gedronken. Zegt mijn manager over de hele tafel met 20 collega’s: je hebt niet echt een slok genomen van je wijn - ben je Zwanger? Gewoon echt heel onbeleefd.

Helemaal mee eens! Het gaat mensen geen bal aan! De mensen met wie je eventueel zulke zaken wil delen horen het, maar anderen mogen zich lekker met zichzelf bemoeien. Zulke vragen kunnen ook heel pijnlijk en moeilijk zijn!

Het lijkt wel of mensen (vaak wildvreemden ook nog) geen sociaal filter meer hebben als het om zwangeren, moeders of kinderwens gaat. Alsof je ineens publiek domein bent. Ik vind dit zo irritant. Ik werk in de horeca en daar kom je nogal eens mensen tegen, het is soms echt ongehoord wat je naar je hoofd geslingerd krijgt. ik heb tot nu nog beleefd kunnen blijven, ik weet niet hoe lang nog.

Ik ben nu 27 weken zwanger van een tweeling, de standaard vragen als; hoe voel je je, weet je al wat het wordt etc etc vind ik ging probleem. Maar ik kreeg laatst van een wildvreemde de vraag, IVF zeker? Ik was zo flabbergasted dat ik niet een lompe opmerking terug kon maken (dit lukt me normaliter prima haha). Ik heb geen IVF gehad, tweelingen zitten niet bij ons in de familie dus we zijn super blij met dit wonder. Ik snap niet dat je als wildvreemde het lef haalt om zo’n vraag te stellen. Ik heb vrienden die al heel lang bezig zijn met een kindje, waarbij ook IVF nog niet lukt. Wat maakt het uit hoe je zwanger bent geraakt, het is toch altijd een mooi wonder als je zwanger bent? Toen ik het later aan mijn man vertelde zei hij al dat hij blij was dat hij er niet bij was. Die was waarschijnlijk niet zo netjes gebleven.

Ik ben het deels met je eens maar deels ook oneens. Ik vind dat het er ook aan ligt wat je band is met de persoon in kwestie. Niet Jan en alle man hoeft dit te vragen, en zeker niet elke keer als ze je zien. Voor de een kan dit frustrerend zijn en de ander kan er net als jou heel rustig over praten.

Wow dit vind ik echt heftig! Heel brutaal 😫 Het gaat een ander sws niks aan hoe je zwanger bent geraakt, een wildvreemde al helemaal niet. Inderdaad een mooi dubbel! wonder gezien het niet in de familie zit! 🥰

Het lastige is dat veel mensen geen idee hebben dat zwanger worden niet altijd vanzelfsprekend is. Bij onze eerste waren we bijna 3 jaar bezig voordat ze er was. Regelmatig kwam de vraag wanneer er een kleine zou komen bij ons. Heb op een gegeven moment aangegeven dat het niet vanzelfsprekend is om zwanger te worden. Dan zie je mensen echt kijken van: oh, daar heb ik helemaal niet bij stil gestaan. Vaak vragen mensen het met goede bedoelingen, ook al gaat het ze niets aan. Toen onze dochter net geboren was kregen we al de vraag over een tweede en heb toen aangegeven dat 1 ook heel leuk is. Daarna heb ik nooit meer de vraag gekregen. Nu zijn we “stiekem” al zwanger van de tweede (besloten eind vorig jaar het weer te gaan proberen 😅)

Dit allemaal lezende besef ik... Het hangt ook zo erg af van de context! Als vrienden of familie iets vragen, of zelfs nabije collega op werk dan kan ik het eigenlijk vaak wel waarderen maar dat is puur omdat ze het vragen op een rustig moment en met de juiste toon. Er zijn inderdaad ook zoveel vragen dat je denkt: gaat jou niks aan. Maar vaak kan ik ze dan ook soortvan ontwijken, bijv de kapper die vraagt "was je zwangerschap gepland?" gisteren maar duidelijk hadden we al voor de baby gekozen want ben nu 32 weken. Stel dat iemand die vraag stelt terwijl je 8 weken bent en merkt dat je misselijk bent zonder dat je dat wilde vertellen, ja dan is dat echt een veel te persoonlijke en asociale vraag. Want misschien is het gewoon NIET gepland en moet je er zelf nog goed over nadenken. Les is dus denk ik: wees altijd terughoudend met abrupte persoonlijke vragen en al helemaal rondom zwangerschap