De Mengelmoesjes!

Het aftellen is echt begonnen 🤩🤩 nog 2 dagen tot de echo. Heb vandaag wel veel trekkende krampen en hele tijd het gevoel alsof ik moet plassen.

Die krampen is wel herkenbaar. Had ik toen ook. Banden pijn :)

Oeh dat lijkt mij erg naar

Ja is ook naar. Heb vanaf mijn 16e hevige menstruatie gehad. Altijd doorlekken en veel pijn. Daardoor jaren de pil doorgeslikt. Ben altijd weggestuurd door de artsen. Het zat tussen mijn oren en prikkelbare darm syndroom etc. Van alles al gehoord wat het was. Tot ik dus bij de fertiliteitsarts kwam ivm moeilijk zwanger kunnen raken. Die dacht dat het wel eens endo kon zijn gezien de klachten....had pijn vanaf de eisprong tot menstruatie. Elke maand weer. Bij een operatie bleek dit het idd te zijn. Zwanger zijn legt het nu even stil, maar na de bevalling zal ik nog een operatie moeten hebben

Moesjes, ik ben vet afgeleid en niet aan te zwengelen qua werk, door vermoeidheid en de termijnecho a.s. vrijdag. Morgen en overmorgen wel meer afspraken gelukkig en ook niet thuiswerken. Maar pfff wat duurt t allemaal lang. Zie er ook een beetje tegenop dat morgenochtend m'n collega die ik vorig jaar heb opgeleid, gaat delen dat ze zwanger is. Ze was gelukkig wel zo lief om me tevoren in te seinen, maar toch vind ik t lastig. Al m'n collega's weten dat we in een traject zitten (heb dat vorig jaar mei met ze gedeeld zodat ik geen smoesjes hoefde te verzinnen voor de ad hoc afspraken). Dus zie op tegen de meewarige blikken enzo. Alleen daarom al kan ik misschien toch beter thuis starten bedenk ik me nu. Dan voelt niemand zich verplicht zich met mij te bemoeien...

Ja dat treuzelen ken ik wel op werk. Ik snap alleen niet zo goed volgens mij waarom je tegen morgen opziet? Lijkt mij juist een heerlijk gevoel dat iedereen je dan aankijkt en jij stiekem weet dat je ook een wondertje in je buik hebt?😁

Oh ja dat van morgen heb ik dus serieus al 12x meegemaakt... binnen 3.5jr (afgelopen 1.5jr geen nieuwe zwangerschappen aangekondigd in ons team). Dat mensen eerst helemaal blij op t nieuws reageren en vervolgens zich op mij richten. In t begin met de vraag of ik ook plannen/wensen had en later met de meewarige goedbedoelde blikken en bemoedigingen. Iedereen bedoelt t goed, maar t is gewoon niet fijn. Voelt helaas toch niet anders nu ik binnenkort zelf goed nieuws heb. Ik ken m'n team, die gaan fucking stressen. Want die zwangere collega en ik zijn de enige 2 psychologen die 4 dagen werken en een andere psycholoog gaat per oktober elders werken. En t voelt ook een beetje suf ofzo om 3 weken later met mijn nieuws te komen. Ik had het egoïstische beeld dat ik even in m'n eentje mocht shinen als zwangere, na 12x verlof opvangen van mensen die niet vervangen worden en een half jaar wegblijven (en waarvan de helft nu niet eens meer collega is). Nu ga ik precies gelijk oplopen met iemand die 10 jaar jonger en fitter is dan ik. Kortom m'n glas is gewoon een beetje leeg vandaag 😒😔

I know, het is niet netjes of chique dat ik t zo stel en voel. Maar het is wel even zo. En ik weet dat ik me 100% aanstel en me er gewoon overheen moet zetten

Ik kan me jouw gevoel zo voorstellen! Ik had dat binnen de familie. Ik ben jaren bezig geweest en mijn zus heeft al 3 oudere kinderen en is 'klaar', mijn zusje heeft 2 kids en is 'klaar) en mijn broer heeft 2 oudere kids en wij dachten dat die ook klaar zouden zijn. Wij hadden met 20 weken echo gehad en wilden dat delen, die dag kwamen zij met het nieuws zwanger te zijn van de 3e....voelde me zo rot. Ik had gehoopt dat ik nu degene was die na al die jaren mocht shinen en nu moet ik die aandacht delen...we schelen 7 weken. En daar voelde ik me dan weer ellendig over dat ik me zo voelde...moet eerlijk zeggen dat dit gevoel na het nieuws nu een paar weken te weten wel gezakt is gelukkig.

Oh dat is nog veel sneuer zo dichtbij 🥺😔 Doet me een beetje denken aan de stiefzoon (30jr) van mn schoonmoeder met z'n vriendin die in april een dochter hebben gekregen na een traject. En dat m'n schoonmoeder helemaal in de gloria was dat ze haar ook oma noemden en dat ze toch nog oma was geworden 😳🥺 Gelukkig nu ze ons nieuws weten snappen ze wel dat dit nogal pijnlijk voor ons was. Maar goed te horen dat t rottige gevoel en t schuldgevoel ook weer overgaan. 🤗 Ik had heel even stress dat we dan misschien dezelfde naam zouden gaan kiezen ofzo, maar ik heb dat gelijk wel weer van me af kunnen zetten. Het is niet dat ik verwacht dat onze levens heel veel raakvlakken zullen krijgen, dus dan maar dezelfde naam. Heb jij die stress wel of loop jij juist 7 weken voor?

Ik loop 7 weken voor. Ik heb die stress niet echt. Wij hebben zulke bijzondere namen uitgekozen die zij qua stijl nooit uit zouden kiezen. 😊 Maar zo vaak zie ik mijn broer ook niet en merk ook dat het voor mijn omgeving toch anders is met onze zwangerschap in vergelijking met die van hun. Bovendien vind ik het belangrijker hoe ik me voel, en dat is pure dankbaarheid! En dan hebben ze maar dezelfde naam ;) mijn zusje heeft een vriendin en die waren tegelijk zwanger. Die vriendin noemden hun zoontje Jens....mijn zusje had de naam Jeppe. Leek heel erg op elkaar....maar ze is niet gaan veranderen. Die naam pastte goed bij hun.

Oh fijn dat je je zo dankbaar kan voelen en zoveel steun krijgt uit je omgeving. En dat je geen namen stress hebt. Ik vind Jens en Jeppe ook wel echt anders hoor. Beide leuk trouwens. Ik verwacht ook wel dat m'n collega's echt heel blij voor me zullen zijn, omdat ze weten van t traject. Maar vervolgens weer de orde van de dag en die is stressvol met 3 collega's die kort op elkaar vertrekken... en dan zijn ze denk ik maar medium geduldig met zwangere ongemakken. 💁‍♀️🤷‍♀️

Ik kan me dit juist heel goed voorstellen! Ik zou hetzelfde hebben. Hang in there 😘 gewoon genieten van je verlof straks (you earned it!), en shinen ga je sowieso wel 🤩

Het is misschien lastig, maar kies echt voor jezelf en niet wat je collega's eventueel zouden kunnen denken....😊 In hun zwangerschappen en verdere dingen in het leven kijken ze vaak ook naar hun eigen situatie. 😘

Ah lief dank je wel. Zit gewoon even in de knoop. Hoop dat t snel overwaait en ik me aardige zelf weer ben 🙏😇

Ja dit is wel een goede tip. Gaat lastig worden als ik echt klachten zou krijgen en ik me bezwaard zou voelen rustiger aan te doen. Maar dan moet ik dit dus bedenken. Baan is voor even (en om van te leven) en kind is voor t leven. Dat is even schakelen want heb heel veel geïnvesteerd in m'n opleiding en baan, maar inmiddels ook heel veel om deze kinderwens/droom uit te laten komen. Dus: mama-modus AAN!

Precies! Powermama!

Ik kan het me zeker wel voorstellen dat je je zo voelt na je uitleg!

Super bedankt voor de support moesjes. Doet me echt even goed. Ik ga nu voor mijn doen mega op tijd naar bed😴 en er het beste van hopen morgen 🤷‍♀️😘

❤️ slaap lekker!