Dubbel gevoel: zus die niet zwanger kan worden

Ik heb eenzelfde situatie gehad met een goede vriendin. Heb ervoor gekozen om haar het met een uitgebreid appje te laten weten met daarbij de opmerking dat ik het heel graag aan de telefoon/in real life het verder wilde bespreken. Maar zo gaf ik haar de kans om zelf een moment te kiezen om er op terug te komen en haar niet voor het blok te zetten zeg maar. Maar kan me voorstellen dat dat voor zussen anders is!

Hee! Heel vervelend voor je zus! Ik herken jouw gevoel heel erg. Ik heb twee zussen waarvan een practisch onvruchtbaar is en de andere al 3 jaar probeert zwanger te worden en nu 3 miskramen heeft gehad(daar ook ptss aan overgehouden). Ik weet écht hoe je je voelt. Wat mij hielp is de eerste echo afwachten. Dan heb je voor jezelf zekerheid en kun je je ook wat voorbereiden om het te vertellen. Uiteindelijk zul je het gewoon moeten vertellen... Tijdens het vertellen is het denk ik belangrijk om empathie te tonen. Geef ook aan dat je begrijpt dat het voor haar heel vervelend kan zijn, maar dat dit jouw geluk niet in de weg mag staan. Verdriet en geluk staat dan heel dicht naast elkaar. Haar gevoelens mogen er natuurlijk zijn, maar moet echt jouw geluk niet in de weg staan! Geef haar dan ook de tijd om er aan te wennen! Ik heb uiteindelijk hele lieve maar natuurlijk ook verdrietige reacties gehad. Het moet even landen, maar uiteindelijk zal ze (hoop ik!) oprecht gelukkig voor jou zijn, naast haar eigen verdriet. Succes! Echt, zet je eigen geluk niet aan de kant☺️❤️

Jeetje wat een lastige situatie en wat een enorm toevallige samenloop van omstandigheden. Je hebt zo te lezen een goede band met jouw zus. Ik zou haar een keer face to face vertellen wat je hier hebt opgeschreven. Dat je erachter bent gekomen dat je zwanger bent en dat je het zo enorm rot vindt dat het bij haar niet gaat. Eerlijk zijn is hier toch het beste in. Zij kan dan voor zichzelf bepalen wat ze hiermee wil doen. Misschien neemt ze uit zelfbescherming wat afstand. Dat is naar, maar wel logisch. Geef haar tijd en ruimte om dat ook een plekje te geven maar zorg ervoor dat ze weet dat je dat haar niet kwalijk neemt, dat ze die gevoelens mag hebben en die afstand mag nemen als dat haar helpt. Maar vooral dat jij altijd de deur open zal laten. Uiteindelijk is dit vooral voor haar iets waar ze op haar manier mee om zal moeten leren gaan en ze mag zelf invullen op welke manier ze dit doet.

Ik denk als je met haar afspreekt en vanuit hart spreekt, dat ze daar alle begrip voor zal hebben(maar ook inderdaad moeilijk) Laat je emotie zien en heb het erover dat je het leven gewoon soms zo oneerlijk vind en dit graag zou willen veranderen, maar dat helaas niet kan. Maar ik zou er geen “leuke” verrassing ik ben zwanger ding van maken met haar. Succes xx

Hee Sjoelie, Hier helaas al een bijna twee jaar een kinderwens met helaas ook een aantal miskramen. Mijn zus heeft het mij wel persoonlijk verteld vrij vroeg in de zwangerschap, ze had toen nog geen echo gehad. Ik was uiteraard heel blij voor haar en had heel graag samen met haar zwanger willen zijn maar helaas is dat niet gelukt. Doordat ze mij zo vroeg het verteld heeft en ook naar mijn gevoelens vroeg en mij de vrijheid gaf ook om de minder fijne gevoelens hierover te delen denk ik dat we vanuit beide kanten de meest prettige manier hebben gehad. Dat haalt helaas niet weg dat ik het soms nog best lastig vind en er ook nog wel eens een traantje om kan laten, maar probeer daar zo open mogelijk over te zijn. Ik denk dat je het beste het haar kan vertellen en kan benoemen dat ook van haar kant die dubbele gevoelens er mogen zijn. Geluk en verdriet liggen soms heel dicht bij elkaar, zij zal absoluut jouw geluk wensen maar wellicht ook een klein verdriet voelen. Als tip zou ik nog willen meegeven om ook tijdens je zwangerschap naar haar te blijven vragen. Want ook als zij enthousiast reageert kan daar in de loop van de tijd natuurlijk alsnog een verdrietig gevoel bij komen en vindt ze het misschien lastiger om dat te uiten als jij zwanger bent. Desalniettemin, gefeliciteerd met je zwangerschap en succes met het vertellen!

Een lastige situatie idd.. Ik kwam vandaag het volgende tegen. Wellicht ook iets voor jou/ jullie? https://www.24baby.nl/zwanger/wat-regelen/moeders-voor-moeders/

En gefeliciteerd met je zwangerschap! Geniet ervan!

Ben ik de enige die denkt dat je zus misschien wat ondersteuning kan gebruiken? Het is niet je vraag maar dat is wel het eerste waar ik aan denk. Hyperventileren, slapeloze nachten, overstuur.. dat al 2 jaar lang! Ik snap dat kinderen krijgen iets heel belangrijks en moois is en al helemaal als het niet lukt, maar om dan te roepen dat je geen levensdoel meer hebt en eenzaam te zijn? Gefeliciteerd met je wondertje. Hopelijk vat je m’n reactie niet als vervelend op. Ik ken je zus natuurlijk niet en reageer alleen op basis van je berichtje. Qua communicatie heb je al goede tips gekregen. 💓

Wat moeilijk voor je Iris, dat je al zo'n tijd met een kinderwens loopt en ook een aantal miskramen hebt meegemaakt. En wat fijn dat je jouw ervaring deelt. Dankjewel 🙏 Ik hoop dat het bij jou ook snel succesvol mag verlopen.

Dankjewel Šelina, een terechte opmerking hoor. Ze heeft een tijd gesprekken gehad met een psycholoog en is daar onlangs mee gestopt. Ik heb nog gevraagd of het een idee is om contact op te nemen met de huisarts, maar ze zag daar geen toegevoegde waarde in.

Dankjulliewel voor het delen van jullie ervaringen en tips. Dat is voor mij heel waardevol ❤

Toen ik achterkwam dat mijn (ex)schoonzusje zwanger was via mijn man (zij zelf durfde niets te zeggen wat ik heel jammer vond) was ik heel blij dat het thuis was zonder de hele poespas. Ik stortte namelijk in, ook ik had al een aantal jaren een kinderwens. Nog steeds neem ik het haar kwalijk dat ze niks zei. Op advies van mijn schoonmoeder moest ik haar feliciteren anders zou ze boos worden. Terwijl ik wou wachten dat ze het zelf ging vertellen. Mijn advies zou zijn dat je het via een bericht kan vertellen zodat ze de tijd neemt om dit te verwerken en ze niet haar emoties hoeft in te houden. Persoonlijk is toch een andere ervaring. Persoonlijk vertellen kan ook, maar doe dit dan bij haar thuis en ga jij alleen het nieuws brengen. Dus echt prive. Desnoods vertel je het ook aan haar partner van tevoren zodat hij haar kan ondersteunen na jullie gesprek. Zo te lezen heeft ze echt hulo nodig met het hele traject. Vraag haar ook gelijk of ze een rol wilt spelen in de zwangerschap zoals echo's ontvangen, samen naar een pret echo, updates enz enz. Ik werd zelfs toen buitengesloten van alles, wat heel pijnlijk was om mee te maken😔. Dus aub wees voor haar ook en als ze moeite mee heeft, geef haar de ruimte die ze nodig heeft.

Zoals meerdere aangeven: wel face to face zeggen. Mijn tante had moeite om zwanger te worden, dus vond het ook enorm moeilijk om dit aan haar te vertellen. Ik had het al een beetje laten doorschemeren en ze uitgenodigd om langs te komen. Ze waren heel blij voor ons, ook al hadden ze zelf moeite. Toen ik 35 weken zwanger was is het mijn tante gelukkig ook gelukt om zwanger te worden dmv ivf