Ervaring? (3x) mislukte ivf/icsi

Hier 3 mislukte ivf/icsi pogingen waarbij vandaag de aller laatste cryo geen positieve test opleverde. Wij zijn dan ook klaar met onze "kinderwens" n door de vergoede pogingen heen. Tijdens ivf/icsi 3 x een positieve test gehad maar ook 3 x vroeg fout gegaan. Betrefd 4e poging: Nee wij niet meer. Tik de 39 aan in mei en mijn man de 42. Het is goed zo. Wij berusten ons erin dat het boek sluit. Al is het wel met veel verdriet natuurlijk. Er mee omgaan: momenteel heel nuchter. Klap zal nog komen ik ook geen eigen cycli heb. Heb geen ovulatie en geen menstruaties van mij zelf. Dus voor zelf pogingen totaal kansloos. Ik hoop dat het voor jullie wel lukt in de toekomst !

Wat heftig! Knap dat je je zo sterk houd! Ik ben dan 32 bijna 33 en heb nog een poging over en dan mogen er 2 embryo’s terug geplaatst worden als er 2 overleven.. ik heb zelf pcos had heel lang geen eigen cyclus, geen eisprong of menstruatie en die is na wat aanpassingen gelukkig terug gekomen. Ik kan mij goed voorstellen dat je tot deze keuze bent gekomen. Ik wil je bedanken dat je je verhaal met mij gedeeld heb en veel sterkte toegewenst

Hier net voor de 12e keer gehoord dat het niet gelukt is. Gestart met inseminaties, en nu reeds anderhalf jaar ivf/icsi afhankelijk van aantal eitjes. Binnen paar maand word ik 39... mijn lijf kan t steeds minder goed aan. De medicatie weegt steeds meer door. Ook na tp steeds combo van progesteron, valium, asaflow en medrol. Bij de tp ook steeds 3u aan een baxter met een middel om vroegtijdige weeen te stoppen.... pfff. Weet niet wat ik moet voelen. Ik kan niet meer huilen precies. Ik kan niet boos zijn. Ik voel mij verslagen. Maar ik wil mij nog niet gewonnen geven. Maar t begint in mijn hoofd te spelen. Hoe lang nog offer ik alles op voor iets wat niet lijkt te werken? Misschien moet ik maar gans die boedel daar beneden er uit laten halen ( 7j geleden tumor gehad op 1 eierstok die er dan uit is gehaald, nu ook weer telefoon dat er afwijkende cellen te zien waren op mijn uitstrijkje... wat moet een mens.... ik weet dat ik een heel leuk en gelukkig leven kan hebben met mijn lief zonder kind. Maar T zou zo mooi zijn Met....

Vreselijk wat je hebt moeten doormaken en dat het na al die keren steeds niet lukt.. snap je gevoel helemaal.. als die wens er eenmaal is.. is het zo moeilijk om dat los te laten als het niet lukt.. het is en blijft een pijnlijk iets he.. heel veel sterkte in deze tijd. Zijn er voor jou en je partner nog eventuele andere opties als het niet lukt? Denk aan pleegouderschap, draagmoeder of adoptie? Of stoppen jullie dan definitief en laten jullie het voor wat het is?

Pfff ik weet t niet. Met adoptie haal je je zoveel op je nek. Van waar komt een kind van die adoptie. Vandaag de dag zijn dat geen tienerzwangerschappen meer. Al te vaak hebben die baby’tjes al zoveel foute dingen meegemaakt in de baarmoeder... ik werk zelf in psychiatrie en ben gewoon te bang om thuis met een zorgenkindje te zitten. Pleegzorg is iets voor later als ik ouder ben. Want ik ga t nu te moeilijk hebben als dat kindje dan terug naar zijn ouders moet, en ook daar... sowieso problemen. Draagmoeder is denk ik niet wettelijk in België. Ik denk dat het eerder geen kind zal worden dan. Misschien grof of om dat te zeggen maar dan neem ik wel een hond. Ik moet voor iemand kunnen zorgen, ik heb ergens nood aan die afhankelijke zorg, kweetnie...

Je hebt de optie buitenland nog! Daar doen ze zoveel pogingen als je maar zou willen en aankunnen. Ook is het qua prijs veel lager. Ook zijn ze niet moeilijk met meerdere terug plaatsingen. Geef de hoop niet op bij 33 jaar zou ik zeggen doe je research over het buitenland.

Daar heb ik het budget absoluut niet voor. We hebben een goed leven maar niet zo goed dat we de kosten kunnen dragen om alsnog dure behandelingen te betalen.. dus helaas houd het straks na de 3e poging op.. mijn man staat er ook niet achter en wilt er al zou ik dat bijv wel willen geen euro aan uit te geven.. met zijn werk word het ook lastig en ik kan dankzij een hernia niet lang reizen alleen..

Snap je gevoel helemaal dat heb ik ook.. de hond heb ik al dat is mijn harige baby zeg ik altijd haha 😂 maar toch is die wens er om een echt kindje wat echt van mij is te “maken” adoptie is hier inmiddels van de baan daar staat mijn man niet achter.. draagmoeder kan hier in NL wel alleen wettelijk gezien ben je de moeder dus niet.. ik vind dat een eng idee dat als die vrouw zich bedenkt er met mijn baby er van door kan gaan... pleegzorg is ook lastig je gaat je denk ik toch hechten althans ik wel. Als het kind dan terug moet.. 😭 ben ik zo bang dat ik gebroken achter blijf.. het blijft toch hartbrekend als er zo weinig opties over blijven om een eigen kindje te krijgen.. en nee is niet grof hoor van het hondje.. ik ben heel dankbaar dat ik mijn hondje heb inmiddels 7 jaar.. en hij geeft iedere dag zoveel liefde dat zou ik voor geen goud willen missen!

Pff wat een heftige verhalen hier. Ik heb me extra verzekerd nadat ik te horen heb gekregen dat ik niet natuurlijk zwanger kon worden. Ik zou dus nog een 4e en 5e ivf behandeling kunnen gaan doen. Na 2 zware operaties (endometriose), 3 ivf pogingen, waarvan 1 miskraam, nu bij de een na laatste cryo terugplaatsing toch zwanger.🤞🏻 Wij hadden de hoop al opgegeven en zouden na deze ivf poging gaan stoppen met de kinderwens. Ik vind het een erg zwaar traject en reageer heel heftig op al die medicatie. Andere behandelingen zouden voor mijn situatie geen optie zijn. Overleg hierover met je gyneacoloog/ fertiliteitsarts. Adoptie, draagmoeder, oid zag ik zelf niet zitten. Heel veel sterkte en geluk voor de toekomst gewenst!

We hebben alles al uit de kast gehaald. Jarenlang iui gedaan geen resultaat.. blijkbaar zijn mijn eitjes niet heel goed en reageren mijn eitjes niet goed op de medicatie die ik dan krijg.. zaad van man is wat traag en wat aan de lage kant vandaar icsi.. Ze weten niet goed wat de oorzaak is.. telkens ook maar 1 embryo die redelijk is om terug geplaatst te worden dus dat is ook echt kak. het is vreselijk om al die hormoon behandelingen te ondergaan en de puncties alleen al vind ik zelf persoonlijk traumatisch en gelukkig mocht de 2e onder sedatie dat ik sliep (pijnstilling/roesjes/plaatselijk verdoven etc. werken bij mij niet.) Gefeliciteerd met de zwangerschap hopelijk gaat het allemaal goed!

Oh wat een pech hebben jullie. Heel herkenbaar dat de hormonen niet werken zoals het zou moeten. Ik heb ook geen fijne ervaringen met de puncties. Heb ze allemaal onder pijnstillers (hoge dosis oxycodon) gedaan, met daarna steeds een week opname ivm overstimulatie. Veel eitjes, maar allemaal erg klein/ slechte kwaliteit. Dus alleen een paar cryo terugplaatsingen gehad. Mijn enige mogelijkheid is ivf/ icsi. Andere opties heb ik niet. Een behandeling in het buitenland heb ik overwogen, maar dat durfde ik niet aan. Ik blijf graag in de buurt van mijn huidige gyneacoloog ivm andere ligging van mijn eierstokken (door de operaties). In principe is een traject in het buitenland hetzelfde (soms wel andere dosis/ hormonen). Maar zou je wel opnieuw weer een isci traject in willen? Met de kans dat het weer niet lukt. Dat kan alleen jijzelf beslissen. Het gaat om jouw gezondheid en leven. De zwangerschap gaat allemaal goed gelukkig. Even geen hormoon medicatie en niet meer dagelijks naar het ziekenhuis brengt erg veel rust. Maar ik kijk wel terug op jaren ziek zijn en een zwaar ivf traject.

Jaa veel pech gehad en daarbij werkt mijn gezondheid ook niet mee. Veel follikels maar velen zijn dus niet rijp na het stimuleren.. en de eitjes die dan bevrucht worden blijft er altijd maar eentje over die het “overleefd” de rest denk doei! Mij niet bellen haha. Ik durf het buitenland denk ik niet aan. Als het fout gaat of iets gebeurd wat dan? Teveel vragen en denk ik ook te veel stress met reizen en alles. Ik denk dat ik de 3e poging toch ergens anders ga doen.. als ik Het ga doen.. mijn gevoel zegt dat het niet oké is vooral omdat ze niet naar ons geluisterd hebben en nu ook omdat we bij de 3e poging 2 embryo’s in principe terug mogen plaatsen maar dit weigeren ze ondanks dat ik dit juist graag wil. Mja ik moet denk ik toch naar mijn gevoel gaan luisteren denk ik.. misschien lukt de 3e poging ergens anders wel of misschien even een pauze.. het was super heftig allemaal en mentaal ben ik eigenlijk gewoon op en hormonaal ben ik ook nog niet de oude. Gelukkig gaat alles goed! Fijn inderdaad dat je geen hormoon behandelingen meer hoeft en het gedoe met op en neer reizen, dat lijkt mij inderdaad ook heerlijk om dat even niet meer te hoeven! 😛

Oh wat raar dat je met de 3e poging niet 2 embryo’s mag terugplaatsen. Daar hebben ze bij mij nooit moeilijk over gedaan. Dat was ook mijn keuze toen ik aan de 3e poging begon. Misschien inderdaad eens kijken bij andere artsen/ ziekenhuis. Dat kan ook nog wel verschillen van soort/ hoogte hormoon medicatie. Ik heb bij alle 3 de pogingen andere medicatie/ spuiten gehad, en dus ook hele andere resultaten. (Aantal/ grootte follikels/ moment punctie) Als een pauze mogelijk is, is dat ook zeker fijn en heel begrijpelijk. Probeer naar je gevoel te blijven luisteren en als medicatie niet goed bevalt/ de verwachte resultaten geeft, overleg dit dan ook direct. Dan kan je misschien nog overstappen/ aanpassen/ opnieuw beginnen.