Even uitrazen en schreeuwen... 😡

Miessv
één jaar geleden
Dit topic volgen?
Log in of registreer om dit topic te volgen
Deze gebruiker bekijken?
Log in of registreer om deze gebruiker te bekijken
Pppff ik moet even wat frustratie kwijt en aangezien mijn man er geen erg in ziet zijn jullie de klos…😊
We zijn vanmiddag weer ff op visite geweest bij m’n schoonouders en alhoewel ik weet dat m’n schoonmoeder het goed bedoelt, begint inmiddels alles wat ze zegt me mateloos te irriteren. Maar vanmiddag was wel een hoogtepuntje..
Even wat achtergrond info:
We zijn inmiddels al 3,5 jaar onderweg in ons baby-making proces en sinds afgelopen september ook in een traject begonnen. Om dat even kort te houden is er bij ons geen oorzaak gevonden voor onze subfertiliteit. Wat inhoud dat het gewoonweg nog niet gelukt is en dat we nog 3 maanden moeten wachten totdat we met IUI gaan starten. In de hoop dat het natuurlijk zal lukken. Alleen dit al is ingewikkeld en onbegrijpelijk voor onszelf, dus snap ik ook dat dit voor onze omgeving(lees: diegenen die niet inmiddels de Wikipedia van infertiliteit kunnen invullen) erg lastig is om te begrijpen in wat voor situatie wij zitten.
Zo ook mijn schoonmoeder. Ze weten al een jaar dat het voor ons niet zo makkelijk is om kinderen te krijgen, maar we hebben het er nooit echt uitgebreid over gehad tot afgelopen december. Ook wel omdat voor ons wat meer duidelijk werd, vonden wij het een goed moment om wat uitgebreider op de stof in te gaan met ouders.
Nu zijn mijn schoonouders schatten hoor, maar mijn man en schoonzus zeggen al jaren tegen me dat ongeveer alle informatie van hen rechtstreeks het ene oor in gaat en vervolgens het andere weer uit. En dat vergeet ik nog wel eens te doen, zodoende dat ik me regelmatig volledig opwind over een opmerking van hun..
nu terug naar vanmiddag.. We hebben lekker koffie gedaan, bij gekletst over van alles en op het moment dat we weg willen gaan drukt ze me nog even snel een blaadje in mijn handen. Met hierbij de woorden: kijk een artikel over IVF en het uiteindelijk niet krijgen van een kind. Moet je maar even lezen wel handige informatie, vooral over dat je het moet loslaten en dat het dan wel gebeurd.
Ten eerste: iemand die mij wil vertellen dat als ik het loslaat dat het dan vanzelf wel zal gebeuren, mag van mij persoonlijk een nekschot krijgen.
Ten tweede heb ik heel snel even gescand en met vriendelijk woord: bedankt, maar hier heb ik niet zoveel aan denk ik.
Ten derde: De titel van het artikel was ‘IVF traject ZONDER happy end.’
Wij zijn (nog) niet eens bezig met ivf en al helemaal niet bij de gedachte dat het na 15 pogingen toch echt niet zal gaan lukken.
Dus na 3 keer subtiel duidelijk maken dat het niets voor mij is, zonder reactie van haar toch maar in m’n tas gestopt en vervolgens met stoom uit m’n oren de deur uitgestapt. In de auto natuurlijk helemaal los gegaan tegen m’n man, die vervolgens alleen maar reageert: gooi dan gewoon weg en niet naar luisteren.. Daar kan ik dus helemaal niets mee. (heb ik ook nog naar hem geschreeuwd)
Hóé kan ze bedenken dat dit een gepast artikel voor mij zou zijn en dan ook nog met de toon erbij dat ik wel wat informatie kan gebruiken.
Alsof ik serieus niet alle blogs, websites, wetenschappelijke onderzoeken, insta accounts en forums heb uitgepluisd om maar iets van verklaarbaarheid te vinden
Nu toch uit nieuwsgierigheid(en zelfmutilatie) toch dat artikel gelezen, wat echt nergens op gebaseerd is, zonder achtergrond informatie en vooral heel deprimerend dat ze dus na 16 pogingen de handdoek in de ring hebben moeten gooien. Tekst ansich niet heel slecht maar opgemaakt met quotes van ‘loslaten’ en ‘accepteren’. Briesend en proestend het blad woest doorgescheurd en weggegooid, waarop mijn man dan zijn schouders ophaalt en doodleuk verkondigd dat ik het ook niet had moeten lezen.. Duh Sherlock…. Dat snap ik ook wel, maar wilde vooral bekijken waar mijn schoonmoeder het nou over had. En ben er serieus over aan het nadenken om een hoorcollege voor de familie te schrijven; onverklaarbaar vruchtbaar 101.
Het is af en toe zo eenzaam, omdat niemand echt kan begrijpen in wat voor situatie we zitten en mijn man is er heel rustig en kalm onder(vaak ook heel fijn juist). Maar soms moet ik gewoon even heel hard schreeuwen en tieren en dan is het zo jammer dat hij daar niet heel eventjes in mee gaat… gewoon omdat het dan uit mijn systeem is…
Gelukkig kan ik het hier spuwen!

Reageer
Typ hier je reactie
Reageren op dit topic?
Log in of registreer om te reageren op dit topic