Gelijk beginnen met IVF

Wat fijn dat je nu toch kan starten met IVF. Het is best een heftig traject. De hormonen gieren door je lijf. Het kan daardoor dan ook een druk op je relatie bezorgen. Blijf dus goed alert wat het met jullie beide doet, zodat je mogelijk op tijd om hulp kan vragen (niet gek, iets wat veel stellen (zouden moeten) doen, wij ook). Een fertiliteitstraject is namelijk niet niks. Aan het spuiten raakte ik op een gegeven moment wel gewend maar dat maakte het niet minder leuk. Ik had voor het traject ook medicatie gehad voor een tijdelijke overgang, daarom had mijn lijf even de tijd nodig om mijn ei-productie opgang te krijgen. De punctie was het naarst. Ik moest er echt even van bijkomen elke keer. Maar tegelijkertijd wist je ook waarvoor je het deed, dus toch altijd wel dubbel. Daarna heel spannend: wordt het een (goede) bevruchting? En zal het daarna blijven zitten? Ik heb zelf gemerkt aan mijn lijf dat gezond eten en bewegen me hielp om dit beter aan te kunnen, maar is voor iedereen verschillend natuurlijk. En ook proberen afleiding en ontspanning te vinden en niet continu de focus op dit traject te leggen, hoe lastig ook. Maar hoe meer je piekert en stress ervaart, hoe minder dat bevordert. En laat je leven er ook niet door leiden en er vanaf hangen. Klinkt heel logisch misschien, maar iets wat veel mensen wel automatisch doen. Logisch want je wil zo graag zwanger worden en een kleine. Maar hoe meer je je leven er door laat beïnvloeden hoe groter de klap (of het nu lukt of niet) daarna kan zijn. Probeer je ook elke keer weer te focussen op dat wat nog wel kan/de mogelijkheden die je hebt. Houd moed. Ik heb 2 puncties en pogingen gehad. Eerste poging kwam tot bevruchting met 1 eitje (er waren 2 follikels waarvan 1 uiteindelijk een eitje bevatte). Helaas nestelde die zich niet (goed) in. De tweede poging 3 eitjes en geen bevruchting. Ze zeiden dat bij de volgende ronde het een ICSI zou worden. Maar zover heeft het niet hoeven komen gelukkig. We lasten een pauze in en in die pauze werd ik onverwachts zwanger (2017) van onze eerste. Nu inmiddels zwanger van nummer 2. Anyway, heel veel succes met alles, blijf moed houden en kijk steeds naar de mogelijkheden die je nog wel hebt. Ik hoop dat je snel zwanger mag worden.

Hier ook ivf gehad en geen bijwerkingen gehad van de hormonen. De punctie was onder een roesje, daar heb ik niets van gemerkt. De eerste poging ‘slechts’ 3 eicellen, deze werden bevrucht door de icsi techniek, 4 dagen een terugplaatsing van 2 eicellen en nu een tweeling van 4 maanden😃 zou het zo overdoen!!! Heel veel succes🍀🍀

Wij hebben 3 ICSI trajecten gehad. Het spuiten vond ik meevallen, heb ik niet echt last van gehad. De puncties waren niet fijn, maar wel “te doen”. Het zwaarst vond ik altijd het wachten. Hoeveel eicellen? Hoeveel bevrucht? Dan een paar dagen later; hoeveel groeien er door? Dan de terugplaatsing.. Dan weer wachten.. De eerste keer zwanger op de test is onbeschrijfelijk! Zo’n intens blij gevoel! Daarna weer wachten tot aan de echo om te zien of het hartje klopt.. In ons geval ging het ook nog eens na 22 weken mis en ben ik bevallen van ons stilgeboren zoontje. Daarna uit poging 3 een aantal cryo terugplaatsingen gehad. Bij de 3e cryo terugplaatsing was het weer raak! Dat is een gezonde dochter geworden van inmiddels 8 maanden 🥰. Binnenkort gaan we voor de intake voor een 2e kindje. We hebben nog 1 cryo over. Als die niet blijft plakken, gaan we ICSI poging 4 doen. We hebben wel al gehoord dat er een wachtlijst is van 6-9 maanden voor een nieuw traject. Dat vind ik wel vreselijk. Ik ben inmiddels 36 (bij start van een nieuw traject 37). Dus ik zou graag zo snel mogelijk verder gaan! Heel veel succes 🍀 met het traject! Misschien ben je een van de gelukkigen waarbij het bij de eerste keer lukt 🤞🏻! Als je nog iets wilt weten, kun je het me altijd vragen

Bedankt voor jouw reactie en wat fijn om te horen dat het voor jou zo goed verlopen is. :) Ook fijn dat je niets van de punctie gemerkt hebt. Ik kijk daar best tegenop.

Bedankt voor jouw reacties en tips! Ik probeer de moed te houden en ik ben ook al heel blij dat we deze kans hebben! :)

Bedankt voor jouw reactie en het delen van jouw ervaring! Dat wachten lijkt mij ook echt vreselijk. Ik kan me voorstellen dat het wachten voor een poging voor een tweede vreselijk is. Ik ken het gevoel van de tijd die dringt maar al te goed. Daarom ben ik blij dat we meteen kunnen beginnen met IVF ipv IUI. Ook veel succes met de volgende poging :)

Wij waren trouwens 1,5 jaar bezig toen we mochten starten van de gynaecoloog, er waren bij ons beide geen problemen gevonden. Toen we mochten starten raakte ik zwanger (toch stress gehad?) dit werd helaas een miskraam. Toen we weer mochten starten kwam er Corona. Uiteindelijk lang moeten wachten,… Door mijn leeftijd (36) en die van mijn man (49) mochten we kiezen voor de terugplaatsing van 2 embryo’s. En ja, met veel geluk dus! Direct een tweeling😃

Ik lees graag even mee. Wij staan op de wachtlijst voor IVF en worden naar waarschijnlijkheid begin september opgeroepen voor een intake.

Wat fijn dat het toen gelijk goed is gegaan! En een tweeling! Mijn man en ik hebben het er ook over gehad om 2 embryo’s terug te plaatsen (als dat natuurlijk allemaal kan). 16e de eerste bloedonderzoeken en de 25e aug een eerste echo en uitslagen van het bloed onderzoek. Ik kan haast niet geloven dat we hier mee gaan beginnen.

Wat spannend hè. Ook heel veel succes gewenst!

Ja echt onwijs spannend. Met name de hoeveelheid hormonen en de punctie zie ik tegen op. En jij?

Wij kregen ook te horen dat we onverklaarbaar niet zwanger raakten na de onderzoeken dat was eind 2019 en moesten toen 6 maanden nog zelf proberen wat geen resultaat opleverde. Uiteindelijk konden wij ondanks de corona toch starten met iui in mei 2020. Wat mij meeviel was het spuiten en het nemen van de medicatie, tuurlijk is het spannend als je er aan gaat beginnen maar het afwachten vond ik toch ook echt wel het spannends. Wat me ook veel deed was dat het zo snel ging, wij hebben 4 keer iui gehad achter elkaar, wij hebben toen even een rustmaand ingelast en dat was in september. In oktober zijn we toen gestart voor een 1ste ivf, wat helaas in een escape iui is omgezet omdat ik te weinig eiblaasjes had gemaakt. Toen in december met een nieuwe poging gestart met hogere en andere medicatie wat helaas averechts op mijn lichaam werkte. Wij zouden toen afgelopen februari weer gaan starten met een nieuw afgestelde medicatie/hormonen en ik was er ook echt klaar voor! In deze rustmaand en in afwachting om te gaan starten met een nieuw traject zijn wij dus spontaan zwanger geraakt! Het duurde ongeveer 14 weken voor ik het geloofde maar inmiddels 29 weken zwanger van een jongetje. (Ik ben zelf 38 en mijn partner is net 40) Ik ga voor jullie duimen en wens jullie ook heel veel succes🤞🍀

Het is zwaar. Persoonlijk vond ik het mentaal vooral heel zwaar. Lichamelijk vond ik meevallen. Het kost veel tijd en energie. Maar we hebben er een prachtige dochter voor teruggekregen. En dan ben je direct alles vergeten. Succes!

Hi Tamarans, gefeliciteerd dat jullie toch nog deze stap mogen gaan maken. Ik ben ook 40, m'n vriend 48 en vanuit de onderzoeken kwam naar voren dat wij geen succes hadden gehad op eigen kracht wegens verminderde vruchtbaarheid van m'n vriend. Dat bleek begin 2020, toen hebben we eerst nog een aantal rondes IUI in natuurlijke cyclus gedaan, mede omdat ik IVF nogal ingrijpend vond in het algemeen en specifiek voor mij nu uit onderzoek was gebleken dat m'n lijf gewoon vruchtbaar was. Wegens onze leeftijd kregen we na 4 rondes toch dringend advies om over te stappen op IVF en na veel overleg die stap gemaakt. Ik vond de hormonen spannend, heb alles zelf gespoten, maar m'n vriend heeft de uitleg ook gehad en we hebben samen de filmpjes van de kliniek nog een keer gekeken en de instructies/bijsluiters gelezen de eerste keer dat ik iets nieuws moest spuiten. Het spuiten viel me mee. Het effect van de hormonen vond ik pittig (was veel emotioneler, vermoeid). Had ook de laatste week voor de punctie wel echt last van m'n eierstokken en heb toen eerder ziekgemeld op werk om veel te kunnen liggen. Bleek achteraf overstimulatie te hebben helaas. Mede hierdoor had ik ook wel een pittige punctie, omdat er bizar veel eitjes zijn geoogst. Het fijne daarvan was dat we vervolgens wel in korte tijd een paar keer (eindelijk) goed nieuws kregen over de bevruchtingen en embryo's. Van de overstimulatie moest ik herstellen en kon dus geen verse terugplaatsing gedaan worden. Door omstandigheden kon dat pas ruim 5 maanden later met een cryo embryo. Die is gelijk gebleven, wat heel bijzonder is natuurlijk. Ben nu 10w3d zwanger en we zijn zó blij! Maar durf pas echt helemaal blij te zijn na een goede termijn echo (a.s. vrijdag) en een goede NIPT uitslag icm een goede 13 weken echo. Wij hebben trouwens juist gekozen voor terugplaatsing van 1 embryo. Je kans om zwanger te raken van 2 embryo's is namelijk niet dubbel zo groot (zelfs maar 5-10%) en de kans dat ze dan allebei zouden blijven leven is dus klein. Daarnaast juist omdat ik 40 ben was onze gedachte (en obv info gynaecoloog) dat een tweeling zwangerschap meer risico's met zich mee zou brengen voor mezelf én de zwangerschap. Door steeds 1 embryo terug te plaatsen krijgt elk embryo dezelfde kans om er wat van te maken, was onze gedachte. Gelukkig heeft ons eerste embryo gelijk die kans gepakt! Het aller aller zwaarste van het hele traject is de hoop die vertienvoudigd zodra je extra medische hulp krijgt. M'n hele hoofd en al m'n emoties werden erdoor in beslag genomen en het wachten op iedere tussenstap was nog veel zwaarder dan normaliter het wachtbankje in je natuurlijke cyclus met een natuurlijke poging.

Wat geweldig dat je na deze verschillende pogingen toch in de rust maand zwanger bent geworden! Bedankt voor het delen van jouw ervaring. 😊

Ik kijk vooral ook op tegen de hormonen en de wachttijd. Ik heb nu al steeds het gevoel dat ik aan het wachten ben en veel aan het wachten ben geweest. Een goede test van mijn geduld!

Bedankt voor jouw reactie! Ik denk dat ik het ook vooral mentaal zwaar zal vinden. Ik vind het allemaal heel spannend

Ik begrijp dat je tegen beide dingen opziet. De wachttijd is inderdaad moordend. De hormonen vielen mij erg goed mee, als dit je kan geruststellen. Ik heb eigenlijk weinig tot geen last gehad hiervan.

Bedankt voor het delen van jouw ervaring! Wauw ik kan me wel goed voorstellen dat het allemaal wel heftig is geweest voor jou. Wat goed dat je nu wel zwanger bent! En ik kan me helemaal voorstellen dat je niet helemaal blij durft te zijn. Ik had dat voor mijn tweede miskraam. Ik duurde bij die positive test ook niet blij te zijn. Ik hoop dat alles goed is tijdens jouw termijn echo en de nipt uitslag! Spannend! Ook goed om te lezen waarom jij gekozen hebt voor de terugplaatsing van 1 embryo ipv 2. Ik had daar nog niet zo over nagedacht. Maar ik vind wel dat dat een goed overwogen keuze is geweest. Mijn man ervaart die grote versterking van hoop ook, nu hij weet dat we hulp gaan krijgen. Ik zelf durf nog niet te veel te hopen, mede omdat ik inderdaad bang ben dat dat het wachten en eventuele teleurstelling nog veel zwaarder kan maken.

Ik hoop ook echt dat dat gaat meevallen