Iemand ervaring? Help! 2e kindje of niet bij ernstig zieke partner

Moeilijke keuze, ene kant mooi om samen nog een kindje te krijgen, maar ook zwaar alles tegelijk. Hoe erg is het? Is het een zwaar traject voor je partner? En kan het ook nog beter worden?

Nee, hij wordt niet meer beter. We weten niet hoeveel tijd hij nog heeft. Wil eigenlijk dat ons kindje geen enig kind is, als ze straks ook geen papa meer geeft. 😰

Jeetje! Vreselijk nieuwe zeg voor jullie allemaal. Heel erg heftig. Hoe kijkt je partner er tegen aan? Ik begrijp wel dat je voor je kindje nog een broertje of zusje zal wensen. Ene kant ook mooi om nog een kleintje op de wereld te krijgen die ook een deel van jouw partner is 🤗

Dan zou ik denk ik toch voor een kindje gaan. Het zal dan een waardevolle erfenis van hem zijn maar op andere kant is het heel zwaar natuurlijk. Het belangrijkste is of je lichamelijk en geestelijk dit wel aan kan. Je gaat allerlei emoties meeleven tegelijkertijd.. 💔 Veel sterkte!

Geen ervaring, maar wil je veel sterkte wensen. Praat er goed met elkaar over. Wat wil je partner? Kan me ook voorstellen dat hij in z'n laatste tijd van z'n gezin wil genieten en niet de hele medische molen weer in wil, nog afgezien van z'n eigen medische traject.

Ik wens jullie het aller aller beste, verschrikkelijk! Een van mijn vriendinnen heeft een man met ALS (nu eindstadium, sterft zeer waarschijnlijk dit jaar, is pas 33). Na de geboorte van haar eerste kind werd de diagnose gesteld. Zij kozen er voor om een tweede kindje te krijgen. De doorslaggevende reden was dat mijn vriendin nog een kinderwens had. Ze hebben samen hun gezin compleet gemaakt. Maar wat een heftigheid. Tijdens haar zwangerschap werd hij hulpbehoevend. Ze zorgt nu voor twee kleine kindjes én haar man. Toch zegt ze nu nog steeds dat dit haar ultieme wens was, twee mooie kinderen van haar prachtige man.

Ik heb de ervaring niet maar wil je ontzettend veel kracht en sterkte wensen. Wel de ervaring van ivf. En dat vond ik bij tijd en wijle zeer pittig! Maar als jullie denken dat hij in dit zware proces zowel zijn ziekte kan dragen naast het uitkijken naar een kindje wat hij niet op gaat zien groeien maar waarmee hij jou en jullie andere kind gelukkig maakt, dan zou ik er zeker voor gaan! Misschien kunnen jullie dit bespreken met een medische maatschappelijk werker of medisch psycholoog. Hij of zij kan misschien het gesprek bij jullie zo begeleiden dat jullie weten dat jullie 100% achter de keuze staan die jullie besluiten te maken. Ik wil je heel veel wijsheid, liefde en kracht samen wensen. ❤️

Ontzettend heftig verhaal! Zelf geen ervaring, maar mijn vader was niet behandelbaar ziek. De rotzeikte k. Mijn ouders besloten juist om nog een kindje te krijgen, werden er uit eindelijk zelfs nog 2. Mijn vader heeft helaas maar 1 en 2 jaar van hun mogen mee maken. Maar wij hadden ze allemaal voor geen goud willen missen Heel veel sterkte en kracht gewenst

*Ziekte

Jemig wat zijn jullie lief en wat helpen jullie reacties! Dankjulliewel

Wat heftig. Hier net wat anders, mijn man is ziek, hij heeft een ernstige stoornis. Hierdoor is hij vaak (emotioneel) onbeschikbaar voor mij en ons kindje van 5 maanden. Ik vond het ook een moeilijke keuze. We wisten niet wat ons kindje voor effect zou hebben op zijn ziekte. We hebben uiteindelijk toch gekozen voor een kindje, want niemand weet hoe het leven loopt en we wilden het niet missen. Ja, het is soms enorm zwaar en voor mij eenzaam. Maar het brengt ons zoveel geluk en plezier. Ik denk dat als jullie deze wens allebei hebben, je er gewoon voor moet gaan! Veel sterkte en geluk.

Zou je voor een tweede gaan ooit?

Nee helaas niet. Omdat vrijwel alle zorg voor ons kindje en ook vaak voor mijn man en alles er omheen (huishouden etc) op mij komt, is dat voor ons een te zware belasting. Ik denk er wel eens aan, ik zou het denk ik wel kunnen, maar het zou mijn man teveel onrust geven. We zijn inmiddels ook niet meer de jongste (eind 30) dus dat speelt ook mee. We hebben nu een gezond en tevreden kindje, hij slaapt goed en lacht de hele dag, maar ik zou best bang zijn dat dat voor een tweede kind niet vanzelfsprekend is. Ik zou het over een aantal jaar willen heroverwegen, maar dan vind ik ons echt te oud. Wel jammer, ik vind het verdrietig dat ons kindje alleen zal blijven. Gelukkig hebben we een goede band met onze familie.

Oh wauw. Das ook een heftig verhaal. Ik snap je overweging en wat knap dat je er voor jezelf uit bent en deze moeilijke beslissing hebt genomen. Zet m op. Ongeneeslijk ziek zoals mijn man, of een ernstige stoornis zoals bij jouw man is extreem lastig, zeker ook in deze fase. Ik wens je het aller allerbeste. En dank voor het delen van je verhaal

Ik ben nu 33 weken zwanger. Mijn man is toen ik 3 maand zwanger was overleden. Ik vind de zwangerschap heel zwaar zonder hem en kan de zwangerschaps kwalen minder goed hebben door het verdriet en rouw. Maar heb er geen seconde spijt van ik kan niet wachten tot ik de kleine man in me armen mag houden. Iets mooiers had mijn man niet achter kunnen laten. Heel veel sterkte en succes

Ik lees dit nu en wil jullie allemaal alle kracht van de wereld wensen, jullie zijn super vrouwen ❤️

Oh wat heftig zeg. Ik wens je ontzettend veel succes, voor zolang als je het nodig hebt. En ik hoop dat je straks kunt gaan genieten van je kleine baby, een hele fijne en drukke afleiding van je verdriet. Zet m op!

Google eens op Papa's Bloed of Mama's Moed. 2 boeken (en Facebook pagina) de 1 geschreven door de man die leukemie kreeg en het 2e door zijn vrouw oa over de komst van hun 2e.

Jeetje, wat een verschrikkelijke situatie! En wat een moeilijke keuze lijkt me dat! Ik heb geen ervaring maar wat me wel meteen door m’n hoofd schoot was: kunnen de zaadjes van je man niet ingevroren worden? Misschien is er een reden dat dit niet kan of dat jullie dit niet willen, dat weet ik niet 🙈 In ieder geval heel veel sterkte! 😘

Dank, ga ik zeker doen!