Injecteren gonal-F

Zelf ook ervaring met gonal-F en het “wend” nooit, persoonlijk hielp het mij juist door het zelf te doen, omdat ik dan een soort van macht had? of ik mezelf wel/geen pijn deed.. gun jezelf de rust, zeg tegen jezelf dat je het voor iets moois doet en probeer niet vooraf al te bedenken - oh ik ga in paniek raken - Heel veel succes 🌻❤️

Ik deed het ook zelf, vond dat prettiger en was het zo gedaan. Eerst een ijsklontje op je buik en daar dan prikken verdoofd het waardoor je bijna niks meer voelt :) misschien eens proberen?

Ik heb me zelf proberen te prikken maar door paniek en trillen prikte ik in mijn vinger.🥲

Ook al geprobeerd alleen het zit echt in mijn hoofd. Het doet vaak niet eens pijn of voel ik helemaal niks. En dan denk ik wat stel ik mij aan. Maar die angst er voor is heel erg

De eerste keren durfde ik ook niet zelf, die moest mijn man doen. Daarna ging ik het zelf proberen en ik wil je niet verder op de kast jagen, maar ik heb écht wel een paar keer een blauwe plek veroorzaakt bij mezelf. Maar goed, van de andere kant, is dat dan ook meteen het ergste wat ermee kan gebeuren. Misschien moet je je goed bedenken wat er mis kan gaan en het antwoord daarop is eigenlijk 'Niks'! Maar ik heb misschien makkelijk praten, omdat ik die angst niet had... Kan de fertiliteitsarts of gynaecoloog (of in elk geval degene die het heeft voorgeschreven) je niet ondersteunen? Of anders misschien een ander merk wat je in pil-vorm kunt innemen?

Ik heb vrijdag weer een echo en ga dat ook inderdaad bespreekbaar maken

Je kunt ook kiezen voor behandeling voor je angst bij een psycholoog of iets. Klinkt als een irriële angst omdat je bang bent dat het pijn doet, maar het meestal niet zo is. Ook is het vaak een kwestie van blijven doen. Dan word het ook minder eng..

Maakt het nog uit waar je de injectie zet? Ik zette hem standaard in mijn buik, maar begreep later dat bijvoorbeeld bil ook mag.

Volgens mij mocht ik hem in buik of been.

Wat vervelend zeg. Zeker omdat je misschien nog wel een tijdje moet prikken. Ik deed het in mijn bovenbeen. Vond ik veel minder vervelend dan mijn buik.

Allereerst wat naar dat je dit zo ervaart! Ik heb inmiddels 8IUI rondes gehad en heb het altijd vervelend gevonden. Heb ook alle rondes met ijsklontjes geprikt. Ik stond soms tenenkrommend in de keuken 🙈 maar aan mezelf blijven zeggen dat ik dit kan en dit doe omdat ik het wil. You can do this girl! Maak het idd ook even bespreekbaar bij je arts.

Ik heb ervaring met prikken in de buik en dit was mijn manier: Pak het dikste gedeelte die je kan pakken van de huid / buikvet. Onderaan je buik doet het minste pijn. Die voel je amper. Ontwijk wel striae als je die hebt en blijf uit de buurt van de navel. Ze zeggen 2 cm maar ik vond zelfs 5 cm vervelend. Houd het buikvet met de ene hand goed vast en tel gewoon af. 3,2,1 en hup duw met de andere hand de naald erin. Ik had voor mijn eigen gemoedstoestand 70% alcohol doekjes en van die ronde pleisters besteld. Voor het prikken even ontsmetten en na het prikken een ronde pleister erop. Vond ik wel een fijn idee. Hoefde helemaal niet, maar dat maakte het voor mij wel makkelijker (mentaal dan). De eerste paar keer had ik ook echt een paniekaanval omdat ik écht niet durfde en zat te janken en ook nog stress had door tijdsdruk want ik prikte fostimon en die moet je na het mengen direct zetten. Success! Jij kan dit!

Daarom deed ik het juist zelf. Als een ander het deed deed het mij veel meer pijn. Tot 10 tellen en hup erin☺️. Blik op oneindig, je weet waar je het voor doet.

Ik zou het eens aankaarten bij je behandelaar. Misschien ben je met 1-2 sessies bij een psycholoog of de maatschappelijk werker die bij fertiliteit hoort al enorm geholpen (in mijn ziekenhuis hadden ze dat). Denk dat je nu in een zichzelf versterkende spiraal bent beland.

Ik heb het aan gegeven vanmorgen bij de arts. Ze konden mij niet echt helpen. Wel ben ik er achter waar het dus zo pijn deed van de week waarom ineens die angst had. De persoon die mij had geprikt heeft mij perongeluk in mijn litteken op mijn buik geprikt.. 😅

Ik weet niet hoe het nu met je gaat. Maar je zou hiervoor EMDR in kunnen zetten met bijv. een flashforward waarbij je een toekomstige prikervaring gaat doorlopen en zo de spanning laat zakken. Soms kan de poh-ghz dit of heeft de huisarts een psycholoog in de praktijk

Ik heb vanuit mijn jeugd al een verschrikkelijke angst gehad voor naalden, bloedprikken was écht een drama. Duurde wel een uur. Al dagen van tevoren was ik er ziek van, laat staan een infuus. Mijn man prikte mij tijdens het ivf traject. Soms duurde het wel een uur voordat hij mij mocht prikken. Het hielp om een ijsblokje erop te doen zodat het verdoofd en in mijn hoof minder zeer deed. Mijn angst is weggegaan toen ik weeën had en ze mijn infuus twee keer verkeerd hadden geprikt. Ik was zo met de weeën bezig dat ik geen tijd had voor mijn angst, daarna zelfs nog een ruggenprik genomen zonder angst.

Ik herken dit wel. Ben echt niet bang voor naalden of injecties, maar ging er enorm tegenop zien. Ook omdat ik het altijd alleen moest doen en ik dan in de ochtend al wist ‘ik moet zo weer’. Het blijft ook iets onnatuurlijks om te doen natuurlijk. Zelf dacht ik altijd ‘niet lullen maar poetsen’ en dan deed ik het zonder na te denken gewoon meteen. Mijn man heeft het één keer gedaan en dat vond ik echt nog erger. Zijn er misschien kleine dingen die je aan dit ritueel kunt toevoegen om het minder vervelend te maken? Koffietje drinken, spuiten, iets doen dat je leuk vindt? Zodat het ‘ritueel’ niet alleen om het spuiten gaat.