IVF 38 jaar

Hoi, geen ervaring met ivf. Maar mag ik vragen hoe lang jullie al bezig zijn? Je bent namelijk wel al 2 keer zwanger geweest. hoe verschrikkelijk het ook is dat die in een mk en een bbz zijn geëindigd, het geeft wel aan dat je vruchtbaar bent. En als er verder niks afwijkends gevonden is kan je er ook voor kiezen om het eerst nog een poosje zelf te proberen. Hebbende ze ook aangegeven wat de kans is via ivf vs natuurlijke methode?

Hi, na een traject van meer dan 10 jaar ben ik natuurlijk zwanger geraakt op mijn 38ste. Hiervoor hebben wij iui gedaan en ivf. Er zit hier een enorm lang verhaal aan vast, maar in het kort heb ik de ivf goed doorstaan. Ondanks de overstimulatie. Het prikken viel mij erg mee en alle onderzoeken. Het ergste vond ik het wachten. Ik lees dat je wel 2 x eerder zwanger bent geraakt. War kan ivf dan anders voor je betekenen dan natuurlijk zwanger raken. Misschien ivf en icsi tegelijkertijd ? Ik had mijn hele kinderwens gedag gezegd. Maar uiteindelijk ben ik toch weer er bewust mee bezig geweest, omdat ik in een bun out terecht kwam. Ik heb mijn hormonen laten checken en ben natuurlijke hormoonzalf gaan smeren. Weer terug naar het ziekenhuis daar wilde ze dat ik met alles stopte. Daar alle vooronderzoeken weer gehad. Ten tijde van het onderzoek had ik 1 groot ei, gemeenschap gehad, en zwanger geraakt. Is ovulatie inductie niet iets voor jullie ?

Bedankt voor je reactie! De bbz was in 2018 met eerdere partner. Zwanger in 3e ronde, maar helaas buitenbaarmoederlijk. Hierna zelf geprobeerd, niet gelukt. Toen nog 6x IUI, zonder succes. Totaal kleine 3 jaar bezig geweest. In 2020, met nieuwe partner, zwanger geraakt in ronde 7. Maar helaas miskraam. Dit is inmiddels ook al weer zo'n 1,5 jaar terug. Dus vrees helaas dat de natuurlijke weg een lastige wordt. 😞 Geen verschil in kans gehoord van natuurlijk versus ivf. Maar ze gaven wel aan dat IUI slagingskans minder is, dus vandaar voorkeur voor ivf. Bij ivf kans van slagen 77% gemiddeld na 3 behandelingen (25% kans per plaatsing).

Wat een bijzonder verhaal heb je. Ben blij dat je toch via natuurlijke manier zwanger bent geraakt! Bij mij is de natuurlijke manier bijna onmogelijk lijkt wel. In totaal zeg maar (met eerdere partner en nu) zo'n 5 jaar bezig geweest, waarvan 2x zwanger zonder goed resultaat. Vanwege leeftijd wil ikzelf ook niet nog langer alleen maar natuurlijk proberen, want de tijd gaat zo snel. In zh zeggen ze dus meeste kans met ivf. Maar voelt idd ergens gek, aangezien er dus niks aantoonbaars is wat aangeeft dat het via de natuurlijke manier niet zou lukken.

Hier mochten we vanwege onze leeftijd 36 en 49 gelijk door voor ivf. Ik vond de behandeling zeer goed meevallen! De punctie was onder narcose en het zelf prikken viel me alles mee. Ik mocht bij de eerste terugplaatsing kiezen. 1 of 2 embryo’s. Ik koos voor 2 en nu een tweeling van bijna 10 maanden😃

Vorig jaar april ben ik gestart met ivf. Hormonen spuiten viel mij heel erg mee. Vantevoren was ik erg bang hoe ik erop zou reageren, maar ik heb nergens last van gehad! Bij de punctie heb ik pijnbestrijding gehad. Ook dit viel mij erg mee. 1 dag rust gehouden en de volgende dag alweer aan het werk.

Wauw, wat mooi!! Dat zijn de fijne verhalen. 😀 Als we kiezen om door te gaan, hebben we in maart de eerste gesprekken over het behandelplan. Punctie doen ze onder sedatie. Dus hopelijk valt dat mee idd... Dank voor het delen van je verhaal!

Ik heb eerst ivf gehad en vervolgens icsi. Had de hoogste dosering hormonen, wegens weinig follikels die klaar lagen. En ze wilden dat ze allemaal mee gingen doen. Had totaal geen last van de hormonen. Was alleen veel moe. Dus mijn advies: kies een niet te laat tijdstip om de spuiten te zetten 😅 ik had de eerste keer 21.30u gekozen en dat was echt te laat op een gegeven moment. Wilde toen onderhand naar bed 😅 Het prikken zelf viel ook enorm mee. De eerste keren moet je jezelf even over de drempel krijgen. Blijft toch gek, jezelf prikken. Maar daarna stelde het niets meer voor. Bij de punctie kreeg ik morfine en daar ging ik lekker op. Daardoor deed de punctie amper pijn. Soort van speldenprikjes. Had ook niet enorm veel follikels die ze moesten aanprikken (6). Dus ze waren snel klaar. Had daarna ook amper last de dagen erna. Bij ivf was er helaas geen bevruchting. Komt niet vaak voor, maar ik was net de lucky one. 😣 Bij icsi werd ik zwanger van de 1e verse terugplaatsing en nu ligt er een hummeltje van 3 weken oud op mijn borst te slapen 🥰 Al met al heb ik het traject als positief ervaren (op de mislukte ivf na dan). Het viel mij enorm mee qua hormonen, het prikken en de punctie. Oja, ik ben 36. 😊

Fijn dat je niet zo veel last had van de hormonen! Daar ben ik idd dus een beetje bang voor, dat je je een ander mens voelt. Ik vond dat met de pil al zo naar, vandaar. Mag ik vragen of het tot een goede zwangerschap heeft geleid?

Ahhh 3 weekjes, wat heerlijk! Gefeliciteerd!! 😍 Goed te horen dat de pijn al met al mee viel. Van dit soort verhalen word ik blij! Al is het natuurlijk jammer dat ivf niet geholpen heeft. Maar heel fijn dat je nu trotse mama bent. Wie weet ik ook over een tijdje? 😊

Hi, ik weet niet of je eerdere topics van mij kunt nalezen, maar ik heb in een vergelijkbaar schuitje gezeten als jij. Ik had ook heel veel moeite met de stap naar ivf omdat het opeens zo onnatuurlijk was, terwijl mijn lijf prima vruchtbaar zou zijn volgens de onderzoeken. We hebben 3 jaar op eigen kracht geprobeerd zonder een enkele zwangerschap. Ik was 38.5 ten tijde van de verwijzing voor de kliniek. Omdat ik zo'n moeite had met t ivf verhaal, mijn lichaam ok was en het zaad van m'n vriend bij t 2e onderzoek goed genoeg, hebben we toch eerst 3 kansen IUI in natuurlijke cyclus gehad. Inmiddels waren we incl alle onderzoeken 3/4 jaar verder en kregen we t dringende advies om over te stappen op IVF wegens onze leeftijd. Na veel wikken en wegen toch de stap gemaakt. Het injecteren van de hormonen was spannend, maar viel me mee. Werd er wel moe van en je merkt wel dat je emoties anders zijn. Ik bleek uiteindelijk ook overstimulatie ontwikkeld te hebben, dus misschien was t qua invloed van hormonen en last van m'n buik (zeer grote overgestimuleerde eierstokken) dus meer last had dan normaal. Vond het heel zwaar dat m'n vriend nergens bij mocht zijn wegens de corona maatregelen. Maar eenmaal herstelt van de overstimulatie (bij overstimulatie mag er geen embryo worden geplaatst, want dan worden de klachten erger en gevaarlijker), waren we wel echt super blij dat we deze kans hebben aangepakt. We hadden nu zoveel meer echte kansen doordat we embryo's in cryo hadden. Uiteindelijk was de eerste terugplaatsing een succes en zijn we nu al de laatste weken aan t aftellen. Het cliché is dus waar voor ons; dat als er eenmaal succes/resultaat is, dat de weg er naar toe minder of niet van belang is.

De eerste poging is helaas een miskraam geworden. Nu gelukkig weer zwanger. 1 februari de eerste echo. Heel spannend! Hoop dat het deze keer goed mag gaan

Ook hier op mijn 38ste gestart met ivf....ik ging er blanco in maar de hormonen vielen mij gedurende het traject wel steeds zwaarder. Mijn partner vond mij echt een hormoonheks. In totaal vier pogingen gehad waarvan er twee niet tellen. Eerste had ik overstimulatie, laatste terugplaatsing zwanger echter dit werd een vroege miskraam. Tweede en derde ivf afgebroken ivm onvoldoende opbrengt (medicatie was aangepast ivm overstimulatie). Deze tellen dus niet mee. De vierde poging wederom overstimulatie maar mocht nog wel een verse terugplaatsing en nu een gezonde peuter hier rond lopen. Wij wilden graag nog een tweede maar absoluut geen ivf meer (tenminste partner niet, ik wel). Binnen een jaar ben ik spontaan nog twee keer zwanger geraakt, 1ste keer helaas een missed abortion en de 2de resulteerde in een prachtige dochter. De hormonen vielen mij in eerste instantie erg mee maar het werd gedurende het traject wel zwaarder. De punctie zijn mij erg meegevallen, partner vond dit heftiger. Als ik weer voor de keuze zou staan zou ik het opnieuw doen.

Hoi! Had je naam wel voorbij zien komen in andere topics idd! 😊 Leuk dat je reageert! Ja lastig is het he. Mijn voorkeur zou ook IUI zijn, omdat dat nog het dichtst bij natuurlijk zit. Maar dit heb ik eerder gehad (jaaaaren geleden), helaas na 6x zonder resultaat. Het is zo slopend, helemaal niet leuk. En toen moest en zou het lukken, waardoor ik er best depri van werd. Nu wil ik het nog steeds heel graag, maar kan ik er beter mee om gaan als het niet zou lukken. Natuurlijk wel, als je eenmaal de molen in gaat, wordt t psychisch een stuk heftiger. Wat vervelend van die overstimulatie.... krijg je dat ook nog... 😔 en idd, corona, zo balen. Mijn vriend mocht er bij de curettage 1,5 jaar geleden ook niet bij zijn. En het is al zo moeilijk allemaal. Wat ontzettend fijn te lezen dat je in de laatste weken zit! Gefeliciteerd! Dank voor het delen!

Wat verdrietig... Ik ga heel hard duimen dat het ditmaal goed mag gaan!!

Lief van je! Dankjewel

Dank voor je verhaal! En dat hormoonheks, haha, daar ben ik dus ook bang voor, dat je echt jezelf niet bent. Nu kan dat natuurlijk ook gebeuren als je zwanger mag zijn. 🙃 Vervelend te lezen dat het zo vaak is tegen gevallen. Steeds de teleurstelling en het verdriet. Maar mooi dat je nu wel happy mama bent! Heel fijn.

Euhm correctie: de bbz met eerdere partner was in 2008. Klein verschil 😅

Hoi, Ik heb in 2021 een IVF behandeling ondergaan. Ik kreeg de hoogste dosering. Het prikken viel echt reuze mee. Ik had de punctie zonder narcose gedaan. Helaas geen bevruchting.

Wat jammer dat er geen zwangerschap uit voort gekomen is. 😔 Dank voor je reactie; fijn te lezen dat punctie mee viel.