kinderwens 19 jaar..

Mijn tips; - Een stabiele basis opbouwen (dwz; een baan, financiële zekerheid, een spaarrekening, een woning, een stabiele relatie) - Een leuke hobby bedenken om de tijd te overbruggen, tot je bovenstaand hebt bereikt. Veel succes.

Als je serieus bent over een kindje krijgen moet je ook serieus zijn over de verantwoordelijkheden die je hebt als moeder. Die verantwoordelijkheden kan je niet vervullen zonder een een stabiele basis : werk, financiële zekerheid, woning etc. Dus zorg ervoor dat je dat allemaal hebt, een leuke goede partner komt dan ook op z'n tijd.

heel erg bedankt!!

dankjewel!!

Goedemorgend, Tussen iets willen en het daadwerkelijk doen is een groot verschil. Je mag dit zeker willen en over dromen. Maar ergens kan je beseffen dat het er nu de moment nog niet voor is. Dus voor de beste keus voor je kindje te maken is wachten het beste. Wanneer je een vaste baan hebt, een vaste (gezonde) relatie, een vaste woonplaats, een spaarcentje helpt ook, al deze dingen zijn een basis waar je eerst zou kunnen voor zorgen. En bezie het niet als ; Ja maar dan heb ik geen kind. Bezie het als; ik bereid me voor op het hebben van een kind. Dit hoort ook bij het proces voor een baby te krijgen. Maak daar een 5jaren plan vb omdat allemaal op orde te hebben en dan kan je met een gerust hart en zekerheid eraan beginnen.

Helemaal eens met wat de rest zegt. De enige tip die ik jou nog kan geven is; doe iets wat jij echt nog heel graag zou willen doen of een droom laten uitkomen.

Mooi om een wens te hebben op die leeftijd, dan heb je mooi even de tijd daarvoor te werken. Je weet zelf denk ik heel goed dat het nu nog niet de tijd is, maar je kan er natuurlijk al wel mee bezig zijn (als in je leven op de rit krijgen). Misschien een gekke vergelijking, maar als een 5-jarige een hond wil dan is dat misschien nog niet handig. Oefenen voor een hond kan dan al wel met een goudvis zegmaar. 😅

Ik ben het ook zeker eens met de vorige reacties. Wel 1 vraagje: je hebt geen relatie. Hoe wilde je een kindje krijgen? Met een donor? Als dat zo is is het alsnog erg vroeg… ik had rond mijn 19de een vriendje maar dat ging weer uit, toen een ander vriendje. En nu mijn echte vaste partner. Er kan nog zoveel veranderen. Zo ie zo een goede stabiele relatie is belangrijk, daarna een goede woning met spaargeld en een vaste baan. :)

Hoi het ligt helemaal aan je situatie. Stel je komt de ware tegen en jullie hebben een vaste basis, huisje en voldoende inkomen, dan kan het zomaar snel gaan. Maar daar zeg ik wel bij houd je ogen open dat je niet te snel in een relatie duikt omdat je zo graag moeder wilt worden, de kans dat je dan niet samen blijft met de vader van je kindje is aanwezig. Waar je wel je voordeel mee kunt doen is nu al goede keuzes maken, geen of niet teveel studieschuld opbouwen, diploma halen, en een vaste baan zoeken. En de liefde kun je niet forceren, maar je kunt alle niet zo serieuze jongens die alleen maar seks willen overslaan en dat scheelt zo weer een paar jaar van je leven..

Ik ben nu bijna 40 weken zwanger en net 20 jaar. Ik snap je keuze bij mij was het ook gepland en een grote droom die uit komt! Alleen er komt echt veel meer bij kijken dan je in eerste instantie denkt.. Ik zou eerst voor een goede baan gaan en een vaste partner Ik heb het geluk dat ik nu verloofd ben en we een koopwoning hebben. Maar als ik 19 was en geen partner had etc. Zou ik er niet aan beginnen hoe groot je wens ook is.

Ik ben 20 en 21+3 weken zwanger. Wij zijn gepland zwanger. Leeftijd speelt geen rol, op voorwaarde dat je een stabiele basis kan bieden aan je kindje. Leeftijd zegt niets over hoe jij als moeder bent. In mijn ogen is een stabiele basis: Een eigen plek Een goede relatie Een inkomen die voldoet om je kindje te kunnen bieden wat hij/zij nodig heeft, en om je vaste kosten te betalen. Eventueel ook een rijbewijs, dit is dan weer als 'extra' musthave. Want heel noodzakelijk is dit niet. ( toch niet voor iedereen )

Vind een partner en een baan en kijk vanuit daar verder. Dat is een serieuze tip.

Hoi! Ik had op mijn 18e ook een hele sterke kinderwens. Doordat ik er veel mee bezig was, werd de wens ook steeds sterker. Ik had wel een partner en een baan en we zijn ervoor gegaan. Toen bijna een jaar later bleek dat zwanger worden niet vanzelf ging hebben we allebei onze focus voor dat moment verlegd en zijn we beide aan een deeltijd HBO studie begonnen. En pas 8 jaar later zijn we weer terug gekomen op die kinderwens en werd ik uiteindelijk zwanger. Achteraf ben ik heel blij dat het zo gelopen is. In die 8 jaar uitstel heb ik meerdere studies gevolgd waardoor ik nu echt héél blij ben met het werk wat ik doe (dat was ik niet toen ik 18 was), we hebben meerdere mooie reizen gemaakt en veel geleerd over onszelf en de wereld, wat mij helpt om mijn dochter een stabielere basis te geven. Uiteindelijk is mijn relatie verbroken en heb ik mijn dochter grotendeels alleen opgevoed. Ik ben héél blij dat ik niet op mijn 18e voor die uitdaging stond. Het is jouw leven en jouw keuze, en zoals ik aangaf begrijp ik het gevoel enorm goed. Weet ook dat als je je focus verlegd dat het zomaar zou kunnen dat je wens iets naar de achtergrond schuift zodat je nu de tijd kan nemen om zelf nog te groeien en te bloeien en enorm te genieten van alles wat het leven je te bieden heeft, zonder dat je dat al door moet geven aan een volgende generatie (inclusief de constante verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt).

Ik was 21 toen ik beviel , woonde wel samen was getrouwd en hadden beide werk, een jaar erna kochten we ook een eigen huisje, we hadden een auto enz... ben nu 23 en zwanger van nr2, ook jong mama dus en had het niet anders gewild maar ben wel blij dat we alleen woonde en een goede relatie hebben want zonder die basis had ik het niet gekunnen

Lieverd , er is zo geen leeftijd verbonden aan moeder worden. Dat jij op je 19e een kinderwens heb is echt niet iets om je druk over te maken. alleen omdat je geen relatie heb moet je er wel bij nadenken hoe je dit wilt. Super lastig… een kindje moet namelijk absoluut geen haast hebben, maar liefde… dat is de enige tip die ik je kan meegeven ❤️

He! Ik zou vast dingen met kinderen gaan doen, bijvoorbeeld oppassen of in de kinderopvang (daar is een groot tekort!).

Mijn kinderwens was rond die leeftijd ook echt enorm groot. Wat voor mij wel heel belangrijk was vond ik om eerst een paar dingen op orde te hebben om ons kindje een goede basis te kunnen bieden. -Ik heb dus eerst gewacht tot ik wat langer samen was met mijn huidige partner om te zien of hij echt wel de ware is ( weet je natuurlijk nooit zeker) maar voor mij toch belangrijk om elkaar echt deftig te leren kennen. -Een huis samen gekocht - een beetje spaargeld vond ik belangrijk om de eerste periode met ons kindje thuis te kunnen blijven en hem alle aandacht te geven -auto + rijbewijs - vast inkomen En verder de wens en de liefde die je nu al hebt voor je baby is eigenlijk het belangrijkste. Maar bekijk vooral zelf wat jij belangrijk vind wat wil je voor je kindje? Als je er als alleenstaande moeder aan wil beginnen ook alle respect maar volg vooral je hart en dan komt jou wens binnenkort wel uit! Ik ben nu 24 jaar en trotse mama van een zoontje van 8 weken, ik blijf thuis tot hij 5 maanden is en ga dan weer werken. Ik geniet elke dag van hem met héél mijn hart. Wij zijn 1,5 jaar bezig geweest vooraleer we zwanger waren dus ook dat kan nog eens veel tijd vragen. Maar het kan uiteraard ook van de eerste keer prijs zijn. Veel succes met je zoektocht en het vervullen van al je wensen!!

Een relatie en een baan lijken me toch wel de 2 belangrijkste eisen? Geniet nog van je leven, je bent nog zo jong. Ik ben blij dat ik "pas" op mijn 30e moeder werd, ik heb echt vanalles kunnen doen; op stap, de wereld ontdekken. En moeder zijn vind ik vaak ook enorm zwaar en niet altijd leuk. Je kan nergens meer zomaar heen gaan, altijd rekening houden met je kind. Zeker als je het alleen wil gaan doen. Ik heb een huilbaby gehad en het waren de zwaarste maanden uit mijn leven. Ik denk dat je er echt heel goed over na moet denken en niet alleen de leuke en schattige dingen moet zien van een baby. Maar als je geen partner hebt, hoe zou je dan zwanger willen worden? Gewoon met een random jongen, die het misschien niet eens weet?

19 jaar zo jong! Ik ben zelf op m’n 16 jaar moeder geworden inmiddels 15 jaar geleden, dus ik denk wel dat ik uit ervaring mag spreken als ik zeg: aub aub aub aub wacht nog even met die kinderwens! Je hebt tijd zat! En ik vind wel leuk hoe zegt ‘soms is het ook moeilijk’ giiiirrrrl het is heel vaak moeilijk

dankjewel dit waarder ik!! 💖