Kinderwens en toch twijfelen

Heel herkenbaar. Wij zijn met de pil gestopt en na een maand kreeg ik cold feet! Maaarrr toen bleek ik zwanger te zijn 🙈 de vader vond het trouwens vanaf dag 1 fantastisch en nu de kleine is geboren vind ie het nog steeds leuk alleen kan ie er niet net als ik uren mee op de bank zitten.. hij geeft een flesje, knuffelt nog ff na en legt haar dan weg. Kan niet wachten totdat ze groter is en ze samen kunnen ravotten. Ik had de hele zwangerschap geen roze wolk gevoel maar nu ze er is vind ik het heeeerlijk! Als jullie denken er klaar voor te zijn en jullie relatie zit goed en je leven is stabiel, zal ik gewoon de sprong wagen..

Mijn vriend en ik zijn al bijna 2 jaar bezig om zwanger te raken, en zelfs ik heb nog momenten waarbij ik ontzettend twijfel en bang word. "Kan ik dit allemaal wel?" " Wíl ik dit allemaal wel écht?" " Zal ik wel een goeie moeder worden?". Allemaal twijfels dus soms, en ook zeker angsten. En tuurlijk wil ik heel graag een baby! Anders waren we niet al 2 jaar bezig. Maar een zwangerschap/baby is iets groots, en als het (vooral) je eerste keer is, is dat ook heel eng en spannend! Alles is nieuw en je weet bij God niet wat je allemaal kan verwachten. Het zwanger worden, de zwangerschap en de baby/moederschap is niet even "zomaar iets". Nee, dat is iets groots en het veranderd alles, de rest voor je leven (in positieve zin, voor de meesten!). Ik denk dat twijfels en angsten wel normaal zijn in zo'n situatie. Dat zeg ik, wij zijn bijna 2 jaar bezig en zelfs ik heb dus soms nog twijfels en angsten haha. En als je straks zwager bent en/of moeder bent, heb je andere twijfels/angsten 😂🙈. Het komt op mij wel een beetje over alsof jouw man er toch nog niet helemaal klaar voor is.. Ik zou hier toch echt nog wel even heel goed met hem over praten! Want als je straks eenmaal zwanger bent, kan je het niet meer terug draaien. Misschien draait jouw partner wel helemaal bij zodra je zwager bent, dat kan natuurlijk ook nog. Spannend zeg! Heel veel succes en geluk. 💕💕💕

Ah goed om te horen! Wat fijn dat alles zo goed gaat bij jullie! 😍

Doodnormaal. En echt klaar ben je nooit. Je weet pas wat het is als je er middenin zit. Hier was het mijn lief met een grote kinderwens die de boel in gang heeft getrokken. Ik heb er een heel jaar over moeten nadenken. Om eerlijk te zijn heb ik enkel de eerste week na de zwangerschapstest enorm getwijfeld, en de dag voor ik waarschijnlijk een keizersnede zou krijgen. Toen was ik echt over mijn toeren zelfs omdat het ineens zo concreet werd. Maar het is dus echt doodnormaal. Nadat onze zoon geboren was, heb ik enkel door de hormonen in de tweede week wat last gehad van ‘hebben we hier wel goed aan gedaan?’, maar sindsdien heb ik er eigenlijk geen seconde meer aan getwijfeld. En zelfs dan nog zou het allesbehalve vreemd zijn moest je toch nog die twijfel ervaren.

Dank voor je uitgebreide reactie! Fijn om te lezen. Ik zal het inderdaad toch nog maar eens (voor de honderdste keer..) bij hem aankaarten en er over praten of dit ook echt is wat hij al wil. Jullie ook heel veel geluk toegewenst! Ik hoop dat er gouw een baby voor jullie in het verschiet is! Heel veel succes en geluk! 🍀 💛

Herkenbaar. We zijn pas gaan proberen toen die twijfel over was, maar zodra we een positieve test in handen hadden sloeg de twijfel weer toe😅. Ik vind het een hele normale reactie.

Zo fijn om te horen dat ik niet de enige ben hierin, en fijn de positieve verhalen van erna te lezen!

Heel herkenbaar! Ik vind het ook heel spannend! Ik heb ook al jaren een kinderwens, maar sinds mijn man er voor wil gaan, ben ik twijfelend en angstig of ik het wel echt wil en of ik het wel kan. Voor die tijd was het leuk om er over te praten in het “ooit”. Nu het dichtbij komt neemt de spanning enorm toe. Nu we gestopt zijn met anticonceptie vind ik het zelfs spannend om seks te hebben, raar, want ik weet / denk (twijfelkont ;) ) dat ik het wil, maar de stap zetten voelt zó spannend! Dus herkenbaar!

Echt helemaal normaal, ik had dit ook. En ook nu ik daadwerkelijk zwanger ben vraag ik me soms nog af of ik dit wel kan. Het is een grote aanpassing in jullie leven die niet meer terug te draaien is, dat je het spannend vind is dan ook niet gek. Ik denk dat je dit altijd houd. Mijn vriend heeft hier ook naartoe moeten groeien, maar is nu juist dan weer heel nuchter.

Echt helemaal normaal, ik had dit ook. En ook nu ik daadwerkelijk zwanger ben vraag ik me soms nog af of ik dit wel kan. Het is een grote aanpassing in jullie leven die niet meer terug te draaien is, dat je het spannend vind is dan ook niet gek. Ik denk dat je dit altijd houd. Mijn vriend heeft hier ook naartoe moeten groeien, maar is nu juist dan weer heel nuchter.

Ik ben nu 5 weken zwanger en nu slaan bij mij de twijfels toe. Ik wilde zeker weten moeder worden en toen mijn zusjes per ongeluk zwanger werd kon ik mijn moeder gevoel daar kwijt, want mijn vriend wilde nog niet. Uiteindelijk ging hij akkoord om vooral mij gelukkig te maken. Want ik had echt een enorme drang en mijn omgeving wist dat. Nu ik zover ben slaan alle alarm bellen bij mij en sinds dat ik het weet alleen maar aan het janken en wensen dat het niet zo was. Ben nu begonnen om goed te onderzoeken wat ik wil en daarbij kom ik verhalen als die van jou tegen die me gerust stellen niet de enige te zijn. Heb nog geen keuze gemaakt, maar wat ik (of jij) ook kiest het is onze eigen keuze en daar is niks fout aan.