Koud water vrees?

Heeeeeeel herkenbaar! Niets ergs aan, zelfs nu ik zwanger ben denk ik: is dit wel het goede moment... Het is gewoon spannend allemaal

Zeker herkenbaar. Het is ook niet zomaar iets, helemaal niet gek om te twijfelen of je er wel aan toe bent. Maar gelukkig heb je 9 maanden om aan het idee te wennen als het zo ver is. Ik ben over 5 weken uitgerekend en vraag me af en toe nog af we het kunnen en er klaar voor zijn. Maar aan de andere kant weet ik zeker dat het goed gaat komen.

Wat een herkenbaar verhaal! Toevallig gister nog over gehad met mijn man. Zelfs aan het einde van de zwangerschap dat ik ineens dacht “oh shit, wat hebben we gedaan?” Hij had hetzelfde. Heeft je man dezelfde gedachten?

Dank voor je reactie! Toch “fijn” om te horen dat het herkenbaar is :) Mijn man heeft niet echt deze angst / gedachten / twijfel. Hij is er klaar voor en overtuigd van ons als ouders en dat we het aankunnen, anderzijds geeft hij mij wel de ruimte en zou hij het ook oké vinden om nog even te wachten als ik dat fijner zou vinden.

Heel herkenbaar. Is een sprong in het onbekende en je stapt er nadien niet meer vanaf.. weten dat je leven veranderd voor altijd. Is normaal dat je dat dan denkt. Ik had het tijdens mijn zwangerschap. 5jaar lang bezig geweest om kindje te krijgen. Ik wilde het zoooooo ontzettend hard. Kon me de moederliefde zo voorstellen. Zou er alles voor over hebben. Heb er heel erg vanaf gezien. En toen was ik na een heel traject zwanger. En bekroop me dit gevoel ook.. ik was ook bang er plots niet klaar voor te zijn. Terwijl ik 5jaar lang dacht en overtuigd was dat ik er klaar voor was.. Zelfs toen ik beviel dacht ik " wat hebben we gedaan" Ik denk dat het bij mij angst voor het onbekende was.. je leven die zo fel veranderd met een mini mensje die zo van je afhangt. Maar komt helemaaaaal goed. Ik heb zelfs niet moeten wennen aan een baby in huis. Je gaat dat super doen!

Herkenbaar! Hier ook lang getwijfeld, gaan we het proberen of toch niet? Van de ene kant een leven zonder kind(eren) zou wat ons betreft ook prima zijn en met natuurlijk ook, maar wel spannend! Alles zal veranderen. Wel hadden we besloten als het niet lukte ook niet te gaan voor een traject/medische molen. 2 ronde was het raak en nu is het bijna zover.... vind het nog steeds doodeng 😅

Ik herken dit ook hoor. Mn man wou altijd heel graag kinderen. Heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik twijfelde...ik was zo bang voor de bevalling!! Dat legde bij mij alles lam. Toch ben ik overstag gegaan (na 10 jaar pas!!! ) en nu ga ik over een paar dagen bevallen! Het juiste moment komt trouwens nooit. Je zal altijd redenen kunnen bedenken om het niet te doen, maar laat je hier niet van weerhouden. Ik had nooit verwacht dat je al zoveel van je kind kan houden, ook al zit het nog in de buik. Ik vind het zooo bijzonder. Het gevoel wordt elke keer sterker en sterker. Ik kijk nu zo uit naar ons als gezin. Ik voel nu al zo'n onvoorwaardelijke band met mijn baby. Iets wat ik vooraf nooit had kunnen bedenken. Je groeit er dus echt naartoe. Zo mooi om dit te ervaren. Dat gun ik je zeker om ook mee te maken 😍.

Zeker herkenbaar! Ik ben zelf nooit het moment gehad waarop ik dacht; nu is het tijd! Op het moment dat ik mij realiseerde dat dit bij mij nooit gaat komen heb ik direct mijn pil weggegooid haha. Nu inmiddels 27 weken zwanger en inderdaad genoeg tijd om je voor te breiden tijdens de zwangerschap. 😀

Jaa hier toch ook zo'n reactie hoor. Je hebt het er al een tijdje over met je partner en dan besluit je: oké, NU stoppen we met de anticonceptie. Ik weet nog toen we dat besloten in helemaal hyper en lacherig werd en duizend keer vroeg: ja, zeker weten??? Nu al??? Moet ik m'n zorgverzekering al aanpassen??? Wetwn we het zeker??? Daarna duurde het 22 maanden voor ik eindelijk zwanger was 🤪

Wauw wat bijzonder! Heel veel toi toi toi voor de bevalling en daarna lekker genieten!!

Dankjewel! 🍀🌼

Ik denk dat wachten op “het moment” een slecht idee is, er is altijd wel iets waardoor het niet goed uitkomt of waardoor je het nog even uit wil stellen. Ik wist nooit zeker of ik wel kinderen wilde, maar raakte toen overwacht zwanger van onze zoon. Je hebt 9 maanden om aan het idee te wennen en er rustig in te groeien. En voor hetzelfde geld duurt het een jaar voordat je zwanger bent, hoop het natuurlijk niet voor je! Ook al was mijn zwangerschap heftig en mijn bevalling een hel (grote jongen), is hij het leukste jongetje van de hele wereld en ben ik nu (heel pril nog) in verwachting van baby nummer 2.

Dankjulliewel voor alle lieve en steunende reacties. Ik ben wel gerustgesteld dat het waarschijnlijk een normale angst / spanning is. Dank daarvoor!