Loslaten, hoe doen jullie dit?

Hoi, ik herken het wel. Zelf was ik echt bezig met opletten met wat ik at en een alcohol drinken na de eisprong. En op alle symptomen letten. Daar werd ik echt gefrustreerd van als ik dan toch weer ongesteld werd. Ik ben expres niet aan ovulatietesten begonnen omdat het anders echt een obsessie werd. Wat mij hielp is dat ik wel bleef vrijen rond te eisprong, maar totaal niet meer bezig te zijn met eten en alcohol. Gewoon leven zoals ik hiervoor ook deed. En er vanuit gaan dat het toch niet raak zou zijn. Ook niets meer opzoeken op internet, op forums kijken of er met vriendinnen over praten. Toen ik dat deed was het bij mij gelijk raak.

fabeltje dat het niet lukt zonder hoor! Tenminste voor mij, ik was er ook echt veel mee bezig en ben netjes zwanger geraakt.. wel pas na 7 maanden, maar dat had vooral met de pil te maken denk ik, en je moet geluk hebben dat de bevruchting plaatsvind. Succes 🍀🍀

Toen ik er volop in zat vond ik het ook super oneerlijk, iedereen om mij heen natuurlijk wel zwanger en baby's. En ook vooral omdat er niks uit onderzoeken kwam, allebei gezond, gewoon pech.. Je mag er best mee bezig zijn, doe vooral wat goed voelt voor jou. Elke vrouw, elke zwangerschap, elke baby is anders. Als je merkt dat het te veel wordt voor je, neem je een stapje terug, kun je ipv ovulatietesten iets leuks voor jezelf (en man) doen ;). Om eerlijk te zijn, als alles goed blijft gaan en er is straks een baby dan wil ik ook niet nog een keer door dit alles heen gaan. 1 baby is voldoende voor ons, en ik denk niet dat ik dit alles nog een keer mentaal aan kan. Ik hoop dat jouw weg makkelijker gaat dan de mijne. Mocht het toch na een tijd niet gaan, ik hoop dat je dan aan mijn verhaal denkt en dat je het positief blijft zien. Zwanger zijn en blijven is en blijft een klein wondertje, alles moet precies goed gaan! Ik duim voor je en wens je alle geluk toe😘

Mij helpt het met hele andere dingen bezig te zijn..!! Scheelt ook wel dat ik al een kleine drabber van volgende maand 4 jaar rond heb hobbelen...

Super lief! Dankjewel 😘

Genieten van alles wat je mag wat je na je zwangerschap niet meer mag. Dus ik heb na de vroeggeboorte, gedronken, gedanst, gerookt, veel sushi gehad, genieten van de sex zonder teveel op te letten, verre reis gemaakt, keihard sporten en ondanks dat je het natuurlijk niet helemaal los kan laten waren die 2 maanden in losbandigheid wel even lekker 😂

Tja... Heel herkenbaar en heel moeilijk! Ons eerste kindje hebben we gekregen via IUI, ons 2e kindje na 11x IUI en 1x IVF. We wilden graag een 3e kindje maar niet meer al die ziekenhuis ellende. Dus ja we begonnen er aan met het idee we zien wel maar zal niet lukken. Was er dus totaal niet mee bezig...en ja hoor binnen 1 cyclus raak. Maar goed, ik heb altijd een hekel gehad aan de opmerking 'je moet er niet zo mee bezig zijn'

Voor ons, en dan voornamelijk voor mij, was het heel moeilijk om die gedachte achter ons te laten. We wilden zo graag een kindje, maar het lukte maar steeds niet... Na twee jaar naar de gyneacoloog geweest, omdat ik bang was dat ik misschien ontvruchtbaar zou zijn. Dit bleek niet het geval. Een jaar later nog maar een keer naar de gyneacoloog geweest, alleen dit keer in een ander ziekenhuis. Ditmaal liet mijn vriend zich ook testen. Daaruit bleek dat de kwaliteit van zijn sperma laag was (veel was dood, waardoor de levende cellen moeite hadden om hun weg te vinden) en dat de kans op een natuurlijke bevruchting zeer klein zou zijn. We mochten hierdoor een IUI traject starten, zodra ik wat gewicht was verloren. Dit was voor mij nogal demotiverend en hoe hard ik ook probeerde, het lukte mij steeds niet om het streefgewicht te halen, zelfs met professionele hulp. Denk hierbij aan diëtisten en psychologen, want wij tweeën komen beide uit vervelende families waar veel gebeurd is. Voor 2 jaar heb ik geprobeerd gewicht te verliezen, maar op gegeven moment zei ik tegen mijn vriend dat het misschien beter was als we tijdelijk zouden stoppen met proberen een kindje te krijgen, want ik kon de pijn niet meer verdragen. Hiermee was hij het 100% mee eens gelukkig. Uiteindelijk vond ik na heel veel moeite een baan als kassamedewerker en hierdoor begon ik mij ook steeds lekkerder in mijn vel te voelen. Nog steeds waren wij er bewust niet mee bezig om een kind te krijgen. Op Sinterklaasavond (5 december) 2019 kreeg ik voor de derde keer in mijn leven nierstenen en moest naar het ziekenhuis. Daar kregen wij te horen dat ik zwanger bleek te zijn. Ik kon het allemaal niet geloven en schrok zelfs. Maar toen ik tijdens de echo het vruchtje op het scherm zag, viel het besef voor mij en huilde ik tranen met tuiten van blijdschap. Bij mijn vriend duurde het ietsjes langer (hoogstens 30 minuten) voordat hij besefte dat hij vader zou worden. Nu ben ik 18 weken zwanger. Familie en vrienden zijn superblij voor ons. Het heeft ons meer dan 5 jaar, als het niet al 6 jaar is, geduurd. Bij ons heeft het zeker geholpen dat we het loslieten en dat ik lekkerder in mijn vel zat (en nog steeds zit). Maar je moet zeker niet de moed opgeven, zelfs als je bewust ermee bezig bent. Want zoals ik hier lees, zijn er genoeg vrouwen zwanger geworden terwijl ze er zeker bewust mee bezig waren.

Denk dat lekker in je vel zit ook echt een voorwaarde kan zijn en het is meteen een voorbode voor wanneer je moeder bent. Jij op nummer 1, de rest volgt vanzelf.

Jeetje! Wat een heftig, maar ook zo mooi verhaal! Dan zie je wel dat het echt een wonder is. Wat super leuk dat je nu eindelijk zwanger bent. Heel erg bedankt voor je berichtje! En jullie heel veel genieten van de zwangerschap 😊