Omgeving inlichten als je een traject in gaat?

Vertellen dat je het traject ingaat betekent niet dat je niet op een leuke manier kan aankondigen dat je zwanger bent hoor 😉 Wij zijn 3 jaar geleden begonnen voor een kindje. Na 4 miskramen zijn we doorverwezen naar fertiliteit en wat ben/was ik blij dat mijn dichte familie/collega’s/vrienden van alles op de hoogte zijn! Als je het niet vertelt heb je meer kans op onbegrip. De hormonen doen wat met je (zelfs al heb je relatief weinig last zoals ik, ik was alleen doodmoe en had veel hoofdpijn) maar ook de last minute afspraken (ik wist tijdens het ivf traject bijvoorbeeld maar telkens de afspraak 48u op voorhand, zoek dan maar eens telkens excuses voor afspraken met vrienden/familie). Toen ik zwanger werd via IVF hebben we het nog steeds op de manier gezegd die we voor ogen hadden voor het traject. Ik zou kiezen om het te vertellen. Voor de steun, het begrip, om minder vervelende opmerkingen te krijgen, … Het verzwijgen ging mij alleen maar nog meer het gevoel geven dat ik alleen ben (en dat gevoel heb ik nu al vaak gehad tijdens het traject)

Je hebt helemaal gelijk. Ik denk dat de vreugde dan misschien nog wel groter is! Ik denk dat ik meer bedoelde dat het een volledige verrassing is. Ik moet gewoon een beetje af van het idee dat mijn perfecte plaatje in mijn hoofd waarschijnlijk geen realiteit gaat worden. Maar dat is het nu al niet meer na bijna een jaar proberen. Ik moet daar gewoon nog even aan wennen. Maar uiteraard kun je het op een geweldige manier vertellen! Wat goed om te horen dat je zwanger bent geworden! Inderdaad die last minute dingen en hoe je je voelt zouden voor mij ook grote redenen zijn om dingen wel te delen met familie. Dankjewel voor je reactie!

Ik ben tweemaal zwanger geworden middels een fertiliteitstraject. Wij hebben het niet verteld, zowel niet tijdens als erna. Een meid die ik ken heeft aan iedereen verteld dat ze aan de gang gaan met zwanger worden. Elke maand vraagt iedereen of het al is gelukt (met dus elk gesprek dat ze met iemand heeft waarin ze moet vertellen dat deze ronde niet is gelukt, het gaat bijna nergens anders meer over). Haar partner voelt de druk en heeft daardoor moeite met sex. Dat hele gedoe eromheen daar zit ik echt niet op te wachten. Nou ben ik ook wel iemand die zelf niet snel alles deelt en er zelf wel mee aan de slag gaat. Dus had ik het zelf ook niet echt nodig. Maar anders had ik denk ik 1 iemand in vertrouwen genomen en verder het voor mezelf gehouden. En opmerkingen als ‘is het niet eens tijd voor …’ zou ik zelf weerleggen met een opmerking als ‘nou daar zijn we mee bezig, maar dat lukt niet voor iedereen meteen!’ Dan is het hopelijk snel afgelopen. Succes met hoe jij dat aan gaat pakken!

Wij hebben het vrij snel verteld, wel mede doordat er vrij vroeg een miskraam was geweest en dat iedereen daarna er toch een soort van 'op zit te wachten'. Volgens mij als eerst op het werk aangegeven, omdat ik een heel intensieve baan had en een menstruaties of zwangerschaps aankondigingen mij helemaal van slag maakten. Schoonfamilie ook vrij snel heel lomp (wel door mijn man gelukkig) op hun plek gezet, zij kwamen ook steeds met de vragen en opmerkingen wanneer het zover zou zijn. 'Dat vragen wij ons ook af, en als het zover is laten we het wel weten'. Later is dat gesprek opener geworden (ook omdat het langer duurde) en bleek dat mijn schoonmoeder ook IVF had gehad voor een tweede kindje, maar dat dat nooit heeft mogen lukken. Wel heel fijn dat dat begrip er was toen we daar dus doorheen gingen. Mijn ouders vond ik heel moeilijk omdat ik ze DOLGRAAG had willen vertellen 'jullie worden opa en oma', maar uiteindelijk dus met grote tranen dat ook verteld. Dat we ze heel graag een andere boodschap hadden gegeven. De reden waarom we het eigenlijk iedereen vertelden: gedeelde smart is halve smart. Wij voelden ons daar veel fijner bij. Maar ook: als je er eenmaal in zit moet je om de haverklap wel 'iets'. Een echo, prikken zetten, testen doen. Plannen halsoverkop afzeggen omdat er nóg een echo moet, of naar het ziekenhuis moeten voor de terugplaatsing. Het had gewoon best wat voeten in de aarde, en het laatste waar ik zin in had was geheimzinnig gedoe. Ik vond het allemaal al ellendig genoeg, dus wilde heel graag dat delen met de mensen die het dichtst bij ons staan. Enige vond ik wel dat mensen heel voorzichtig worden met hun eigen aankondiging of met vragen. Dat is wel iets om rekening mee te houden. Je moet wel zelf bereid zijn om de updates te geven merkte ik. Mensen durven niet zo goed te vragen want ze weten niet zo goed wat nou fijn is voor jou. Ik hoop van harte voor jullie dat het snel lukt, zodat de keuze voor je wordt gemaakt! En doe vooral absoluut waar je je zelf fijn bij voelt! Er zijn wat dat betreft echt geen regels.

Wij hebben het wel met naasten gedeeld, het is een zwaar traject en ik vond het super fijn om steun van familie/vrienden te hebben. Bij ons werd er ook echt niet elke maand naar gevraagd, alleen als wij erover wilde praten. Ook hebben mensen begrip en zullen er minder opmerkingen zijn zoals je beschrijft met dat het wel eens tijd wordt. Wij hebben 10x IUI gehad waarbij poging 5 gelukt was alleen een miskraam is geworden. Daarna IVF en daarbij was de 2e poging gelukt en ben ik nu 18 weken zwanger van ons wonder, maar ondanks dat iedereen wist dat wij ermee bezig waren was het nog net zo leuk iedereen te verrassen en op een originele manier te vertellen. (Wij hadden de eerste echo vlak voor kerst dus met kerst een cadeautje valt niet heel erg op).

Ook wij zijn middels een traject zwanger geworden. Het heeft bij ons in totaal 4 jaar geduurd en natuurlijk werden veel mensen om ons heen zwanger. In het begin wisten mensen niet dat wij in een traject zaten maar uiteindelijk hebben wij er wel voor gekozen het te vertellen (aan een select clubje mensen). Wij hebben hier veel steun uit gehaald. Toen wij het vertelden hebben we gelijk gezegd dat mensen er best eens naar mogen vragen maar dat we niet wilden dat het nog het enige is waar het over gaat. Hier heeft iedereen zich aan gehouden en wij konden ons verhaal wel altijd kwijt. Ook als het weer eens niet gelukt was konden we ons verdriet delen wat heel erg fijn kan zijn. Toen wij eindelijk konden vertellen dat het gelukt was (en ja ook op een leuke manier 😀) was de feestvreugde misschien nog wel groter 😄. Ik zou het wel vertellen en er gelijk bij vertellen op welke manier jij mensen wilt betrekken en bijvoorbeeld wilt dat mensen er wel/niet naar vragen. Heel veel succes! Het is een zwaar traject en hopelijk ook voor jullie het wachten waard.

Ik heb nooit echt begrepen waarom mensen denken dat een zwangerschapsaankondiging een volledige verrassing is 😂 Mijn man en ik zijn getrouwd, hebben een huis gekocht en een hond, voor niemand (maar dan ook echt niemand!) kwam mijn eerste zwangerschapsaankondiging als een verrassing 😂 (ik ben 4 keer zwanger geworden voordat we in het traject waren, maar dat zijn 4 miskramen geworden). Hetzelfde met vriendinnen. Vanaf een bepaalde leeftijd en dat je bepaalde zaken kan “afvinken” komt het echt niet meer als een grote verrassing. Tuurlijk ben je blij voor hen en je weet het nooit 100% zeker maar de overgrote meerderheid van de zwangerschapsaankondigingen heb ik echt wel zien aankomen doordat mensen nu eenmaal gewoon in die levensfase komen. En de vreugde als een traject lukt is groter, maar onderschat ook de angst die bij een zwangerschap na een traject komt niet. Dat je afmoet van het “perfecte plaatje” snap ik helemaal. Ik dacht altijd: ik ga trouwen en voor onze eerste huwelijksverjaardag en ik zeker zwanger of heb ik misschien al een kindje. Liefst een zoontje en dan daarna wil ik een tweeling meisjes! Was het maar zo planbaar! Trouwens, dromen mag hé! Iedereen heeft een ideaal beeld, zelfs deze die het ontkennen 😉 Veel succes alvast!

Wij hebben in een traject gezeten en best snel na de eerste ziekenhuis afspraak hier open over geweest naar de mensen om ons heen. Niet alleen familie en vrienden maar ook op het werk. Ook omdat ik vaak last minute naar het ziekenhuis moest tijdens ons ICSI traject. Ik weet dat ik de eerste poging heel veel heb gedeeld en iedereen op de hoogte hield. Kostte me heel veel energie. Bij poging 2 en 3 bewust minder, als mensen er naar vroegen kregen ze wel te horen hoe het stond en op het werk aangegeven ik moet weer naar het ziekenhuis, maar wil het er niet over hebben. Als je hier zelf duidelijk over bent maakt het voor anderen ook makkelijker om er over te beginnen of juist even niet. Familie en vrienden die dicht bij ons staan wisten de testdatum en bij poging 1&2 was ik daarvoor ongesteld. Bij poging 3 stuurde mensen bemoedigende appjes in de dagen voor de testdatum. Met 5 weken wisten al best veel mensen het, alleen maar mooi om het zo te mogen delen. Wij hebben heel veel lieve mensen om ons heen die allemaal meeleefden en nu genieten van onze prachtige dochter. Succes met je traject en doe wat goed voelt voor jullie. Er met mensen over kunnen praten hielp ons en daardoor kregen we ook heel veel verhalen van mensen waar het ook niet vanzelf gaat.

Ook een logische manier van omgaan met! Ik heb ook geen zin in altijd maar bezig zijn er mee. Ik wil het ook gewoon over andere dingen kunnen hebben zoals we nu ook doen.

Klinkt alsof het voor jullie heel fijn was om dingen te kunnen delen! Ik denk dat als we het gaan delen met mensen dat we wel duidelijk gaan maken dat mensen het gewoon leuk bekend mogen maken als ze zwanger zijn. Huilen doe ik dan daarna wel in mijn bedje, maar ik zou het vervelend vinden als mensen eromheen gaan lullen. Dat doen ze nu al een beetje (2 zwangere vriendinnen en 1 is net bevallen). Als ik er even niks mee te maken wil hebben geef ik dat zelf wel aan of stel ik geen vragen. Maar dat hoeven zij niet voor mij te beslissen. Zij moeten hun blijdschap ook kunnen uiten en delen. Ik hoop ook dat het snel lukt en ik hier helemaal niet over na hoef te denken. Maar ik vrees van wel.

Mijn omgeving wist het, vrienden familie en werk. Hierdoor was het makkelijker voor mij, zo hoefde ik weinig te zeggen voor begrip. Zeker als mensen vragen hoe het gaat. Ja wil je het echte antwoord of het sociaal geaccepteerde antwoord? Ik deelde ook juist info over de traject waar ik in zat. Welke medicatie ik gebruikte, hoe mijn eierstokken eruit zien en waarom dat dus pijn doet. En deelde ook wanneer ik een MA kreeg. Op mijn werk heb ik vaak het ziekenhuis moeten bellen, wanneer de menstruatie begon/het inplannen van echo's etc. Ik ben hierin juist heel open geweest, ik vind het onzin dat er een taboe op moet rusten. Zo veel mensen hebben last van fertiliteits problemen.

Klinkt alsof jullie er heel fijn mee om zijn gegaan en blij zijn met dat jullie het gedeeld hebben. Wat fijn dat je nu zwanger bent! Heerlijk, gefeliciteerd en hopelijk heb je een voorspoedige zwangerschap!

Ik denk inderdaad dat dat een fijne manier voor ons kan zijn. Delen met onze ouders (en vrienden weten het nu al) en er meteen bij vertellen hoe we dingen graag zouden willen zien. Dankjewel! Hopelijk zijn we voor 26 mei zwanger maar ik vrees er voor.

hahaha daar heb je ook wel weer gelijk in. Maar ik vertel liever: 'Heeee ik ben zwanger! wiewoe!' dan 'Lieve mensen, we willen zwanger worden maar dit lukt niet dus gaan we naar een fertiliteitskliniek.' Maar inderdaad als je in deze leeftijd zit wordt het wel een soort van logisch of verwacht dat je op een gegeven moment met deze mededeling komt. Dat is natuurlijk ook het gevaarlijke eraan.. daar komen natuurlijk zulke rotopmerkingen als: 'Nou het wordt wel eens tijd he?' ook vandaan. Dankjewel!

Klinkt erg mooi inderdaad! Mensen die meeleven tijdens het traject en nu mee kunnen genieten van jullie prachtige kindje! Met mij wordt dat wel een probleem. Ik ben zzp-er en werk 1 op 1 met mensen. Geen idee hoe ik mijn afspraken er omheen ga plannen mocht het zover komen maar dat zien we dan wel weer. Ik ga niet al mijn leerlingen inlichten :')

Ja dat laatste ben ik ook echt helemaal met je eens. Dat taboe mag ook wel eens doorbroken worden. Dat is precies de reden waarom veel mensen zich eenzaam voelen in dit traject. Omdat ze DENKEN dat ze alleen zijn. Dankjewel!

In eerste instantie hebben wij het met niemand gedeeld, het was iets van 'onszelf' en ook ik dacht aan het 'verrassings-effect' mocht het ooit gaan lukken. Echter werd het steeds moeilijker om het geheim te houden, de vele ziekenhuisafspraken, medicijnen spuiten, op een gegeven moment zijn je leugens en smoesjes op en ging het ons leven beheersen. Het bedenken van smoezen voelde ook echt niet goed. Dit wilden we niet langer meer zo. We hebben het toen gedeeld met vrienden, onze ouders, werk, etc. en dat hadden we zoooveel eerder moeten doen! Echt spijt van zelfs dat we het niet gewoon meteen eerlijk hebben vertelt. We lieten ze ook meteen weten dat ze er altijd naar mochten vragen als ze er iets van wilden weten maar dat het niet altijd aangestipt hoefde te worden. Toen wij onze zwangerschap konden aankondigen waren ze echt niet minder verrast en juist alleen maar extra enthousiast! Een traject is mentaal echt pittig, het is fijn als je steun kunt krijgen van de mensen die dicht bij je staan wanneer je daar behoefte aan hebt. Als ze weten wat er speelt hebben ze aan 1 woord genoeg. Hopelijk gaat het jullie lukken voor mei, en anders heel veel succes met jullie traject🍀😘

Wij hebben het ook direct verteld aan familie en vrienden, en op het werk dat we een fertilieitstraject in gingen. Zo blij dat we dit hebben gedaan, wij konden echt ons ei kwijt en steun vinden tijdens het traject. Je denkt eerst dat je het wel met z’n 2en makkelijk aan kunt maar op een gegeven moment wordt het zwaarder na alle teleurstellingen. Heel fijn dat je dan familie en vrienden hebt die je kunnen steunen, echt een aanrader als je het mij vraagt! Inmiddels 17 weken zwanger, en het was alsnog voor iedereen een verrassing toen we vertelden dat ik zwanger was! Echt de mooiste momenten beleefd met het vertellen omdat iedereen zo met je heeft meegeleefd en zo blij is!

Wij hebben het alleen verteld aan een bevriend stel die (toevallig) ook in een fertiliteitstraject hebben gezeten. We vonden het fijn om het met mensen te delen die vanuit hun eigen ervaring weten hoe het is. Aan familie en verdere vrienden hebben we het niet verteld. Ook met de reden dat we het leuk vonden om ze te verrassen met een leuk zwangerschapsnieuwtje. Mogelijk dat als het traject voor ons lang(er) duurde of wellicht zwaarder werd, we het wel gedeeld hadden met onze omgeving.