Piekeren over vertellen zwangerschap

Mijn tante heeft er heel lang over gedaan(10 jaar), een vriendin ook (6jaar), een collega ook bijna 2 jaar. Ze gaven allemaal aan dat ze het fijn vonden dat ik (of überhaupt iemand) hun dit persoonlijk vertelde. Dan kregen ze die klap minder. Geef ze dan ook de ruimte om dit te verwerken en geef aan dat je graag van hun wilt weten wat ze fijn vinden, gewoon open en bloot. Ik bespreek mijn zwangerschap dus wel, maar praat er natuurlijk niet de hele tijd over. En heel eerlijk; als zij jou niet enthousiast laat zijn zou ik dat echt niet netjes van haar uit vinden.

Wat goed en lief dat je daar stil bij staat! Ik was zo'n vriendin en ben dmv traject uiteindelijk zwanger geraakt. In die periode veel vriendinnen gehad die wel zwanger raakten. Eén vriendin vond het zo moeilijk om het mij te vertellen, dat ze er heel lang mee gewacht heeft. Ze belde me uiteindelijk om het toch maar te vertellen en bracht het heel zwaar, alsof er iemand doodziek was. In de tijd erna merkte ik ook dat ze er in ieder geval naar mij toe niet zo enthousiast over was. Dat deed ze misschien om mij te beschermen, maar dat stak mij juist omdat ik dacht; het is jou wel gelukt, dus wees blij en enthousiast! Als ik vanuit mezelf spreek, vond ik het prettig als ze het niet voor me achter hielden en het me gewoon vertelden. Ik vond het fijn als ze blij waren, want het was tenslotte ook goed nieuws en ik vond het ook heel leuk voor ze, maar dat ze ook aangaven dat ze zich konden voorstellen dat het moeilijk voor mij was en mij hier ook de ruimte voor gaven. Ik vond het prettig als ze het mij vertelden zonder andere mensen erbij. Mijn pijn en verdriet was er sowieso en konden anderen mij ook niet voor behoeden. Na het nieuws kon ik ook wel even verdrietig zijn waarom het mij niet lukte. Ik kon ook wel jaloezie voelen, omdat ik het ook zo graag wilde. Maar ik gunde het vriendinnen ook en was daarom ook blij voor ze. Ik was blij dat het hen in ieder geval wel lukte, want zo'n traject wens ik niemand toe. Mijn advies is dus; wacht er niet te lang mee, omdat je er tegenop ziet, vertel het niet waar ook nog andere vriendinnen bij zijn, breng het als goed nieuws maar geef ook ruimte aan het gevoel van je vriendin. Geef aan dat je dat ook begrijpt. En natuurlijk mag je blij en enthousiast zijn! Absoluut, want het is ook iets heel moois! Misschien dat zij op dat moment niet meteen blij kan reageren, dat hangt ook af van het moment. Als ze net slecht nieuws heeft gehad en er weer een ronde mislukt is, is het moeilijker om zulk nieuws te krijgen en meteen te schakelen en blij te zijn voor een ander. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet blij voor je is. Nogmaals echt heel goed en lief dat je hierbij stilstaat! Hopelijk kunnen jullie er goed over praten samen. En natuurlijk een hele fijne zwangerschap gewenst!

Persoonlijk vertellen voor je het anderen vertelt of bekend maakt via sociale media, mocht je dat gaan doen. Je gevoel uitleggen, en aangeven dat je blij zijn erover lastig vind. Het zal voor haar ook lastig zijn om te horen. Dus wellicht een klein gebaar meenemen. Lekkere chocolade of bloemetje.

Ik denk het beste een op een vertellen. Verzwijgen helpt ook niet. Erken dat je begrijpt als zij het lastig vind.

Wij hadden dit met de tweelingzus van mijn man. Zij waren al 2,5 jaar bezig. Toevallig over gehad dat wij er net voor gingen. Maand later was ik al zwanger. We hebben het hun persoonlijk verteld, als allereerste. Even kort langs geweest en rustig verteld. We hadden voor iedereen een cadeautje, maar bij hun eerst reactie afgewacht. Ze waren gelukkig enthousiast, maar gaven ook gelijk aan dat het gevoel voor hun dubbel was. Vervolgens aan hun gevraagd wat voor hun prettig is. Zij wilden graag veel betrokken worden, maar kan me voorstellen dat het niet voor iedereen zo is. Dus kort gezegd: persoonlijk vertellen, neutraal (niet te enthousiast, maar ook niet alsof iemand is overleden). En daarna vragen hoe zij betrokken wil worden bij je zwangerschap. Vul niet voor haar in hoe ze zich erbij voelt, ze zal het vast juist fijn vinden als je het letterlijk vraagt!

Fijn om te lezen dat een traject geholpen heeft om toch zwanger te worden!❤️ Heel erg bedankt voor het delen vanuit jouw kijk op dit onderwerp. Ik neem het mee in mijn gedachten tijdens het vertellen. 🙏🏼

Bedankt voor het delen!❤️ En inderdaad een goed idee om letterlijk te vragen wat zij het liefst heeft. Ik neem dit advies mee!🙏🏼

Vertellen op je eigen tijd wanneer het voor jou goed voelt. En gewoon vertellen zoals het is. Niet met anderen er bij maar 1 op 1. Haar de kans geven te reageren met emotie die er is. Meid, ik wil je graag iets vertellen en ik denk dat het misschien voor jou een moeilijk bericht kan zijn. Ik ben zwanger.

Vooral bespreekbaar maken. En het haar persoonlijk vertellen voordat ze het via anderen hoort. Bespreekbaar maken kan ook zijn dat je vertelt dat je het lastig vind omdat je zelf natuur blij bent maar kan voorstellen dat het voor haar lastig is. Gefeliciteerd!

Het is gewoon lastig om die vriendin te zijn. Wij hebben na 4 jaar en 3 miskramen ook eindelijk een zwangerschap van 20 weken. Iedereen om mij heen werd spontaan zwanger. Bij de meeste had ik er geen problemen mee. Ze appte me dan dat ze zwanger waren zodat ik het even kon verwerken en daarna kon ik ook blij voor hun zijn als ik hun zag. Maar 1 vriendin daar kon ik het niet van hebben. Daar heb ik contact ook mee verbroken. Dat kwam vooral omdat ze dingen zei als : als het niet lukt dan ben je er nog niet klaar voor. En wij hebben het ook heel zwaar gehad om zwanger te worden hoor. Nou dat ging er bij mij niet in ( ze waren binnen 4 maanden zwanger) . Dus heb respect voor de gene die je het verteld en app of bel eerst even zodat ze het op hun eigen manier rustig een plekje kunnen geven. Als je mij er persoonlijk mee zou overvallen terwijl je voor me zat dan sloeg ik op slot omdat het altijd een klein beetje steekt 😘

Vooral vroeg vertellen aan die vriendin. Ik ben ook zo’n vriendin (via ivf zwanger geworden) en zag van 1 vriendin op Facebook (ze had al 3 kinderen, voordat wij überhaupt begonnen met proberen en bij die 3 had ze meteen ongeveer met 8 weken verteld dat ze zwanger was) Ik denk dus dat ze het ook lastig vond om te vertellen, maar ik vond er zo achter komen veel lastiger. Ook een andere vriendin die het pas ver na de 12 weken echo vertelde terwijl ik ook nog eens wist dat ze aan het proberen waren en dat het dus elk moment zo kon zijn

Hier een zelfde soort situatie.. Mijn beste vriendin heeft het zwanger proberen te worden even losgelaten nadat ze al 6 jaar aan het proberen waren. Ik keek er erg tegenop. Ik had me voorgenomen het kort en krachtig te benoemen. Niet omheen draaien. 'ik vind dit heel lastig om jullie/jou te vertellen, maar ik ben in verwachting'. Daarna ruimte laten voor reactie.. Ik denk dat het qua timing voor jou/jullie goed moet voelen. Ik besloot mijn beste vriendin een paar dagen na mijn positieve test het nieuws te vertellen, ook omdat ik eventueel een vroege miskraam ook met haar zou willen delen.. Maar dat is dus een inschatting die je zelf het beste kunt maken. Ik denk dat je zeker zelf blij mag zijn met je zwangerschap! Maar ik heb me in ieder geval voorgenomen om niet continue erover te praten en het gewoon een beetje van haar af te laten hangen in hoeverre ze erover wil praten en dingen wil weten. Dus daar houd ik wel rekening mee. Het blijft lastig en ik snap je helemaal! Maar echte vrienden komen hier ook doorheen! Succes🍀

Hier hetzelfde meegemaakt, maar dan vanuit de kant van je vriendin. Wijzelf zaten in een traject en een vriendin raakte heel snel zwanger. Ik vond het wel even slikken, maar was oprecht blij voor hen. Een onvervulde kinderwens gun je niemand, dus als het zo spontaan mag komen dan is dat iets moois! Ik denk dat het er beide mag zijn: jouw blijdschap én haar verdriet. Goed om van bewust te zijn en open te zijn tegen haar. Zou het wel met haar 1 op 1 delen en niet publiekelijk/in een groep. Hoe kun je zelf het beste inschatten..

Oja met ‘vroeg’ bedoel ik meer dat ze het niet viavia moet kunnen gaan horen.. wel pas vertellen als je het wil natuurlijk :) Maar ik zou het niet haar als allerlaatste vertellen als iedereen het verder al weet.. dat voelde voor mij dan vaak nog erger.. weet ook niet waarom, want ik snap ook dat het lastig kan zijn om te vertellen, maar zo voelde het voor mij alsof ik het niet mocht weten ofoz Het is niks om je voor te schamen en bij de een gaat het nou eenmaal gemakkelijk (soms zelfs ‘per ongeluk’) en bij de andere duurt het eeeeeeeuwen en kost het heel veel moeite of lukt het helemaal niet.. Je kan er zo weinig aan doen.. En idd beide gevoelens mogen er zijn..