Slechte band met schoonzus die zwanger is terwijl wij maar blijven proberen

Hi Bambi. Geen ervaring hiermee maar… ik lees op dit forum vaak van deze verhalen, ook vaak van de andere kant. En wat me opvalt is dat het heel vaak heel ongemakkelijk is voor beide partijen. Misschien wil je schoonzus niets liever voor jou dat je ook in verwachting raakt, en weet zij niet goed om te gaan met de situatie? En wil ze je niet kwetsen en vindt het daarom lastig om met jou over haar zwangerschap te praten? Ik zou zeggen, probeer eens in gesprek te gaan hierover. Misschien brengt het jullie wel iets dichter bij elkaar. Liefs!

Dit blijft lastig. Ik zou het gesprek wel aangaan zij voelt zich waarschijnlijk ook ongemakkelijk. Wij hadden vandaag een stel over de vloer die helaas kinderloos zijn gebleven. Wij hebben ook traject gehad. Wij hebben hun ook hun verhaal laten doen en heel veel dingen waren herkenbaar. Ook hun gevoel mag erzijn en moet er zijn. Maar, onze blijdschap mag er ook zijn. Ik vondt het gesprek aangaan fijn zo konden we allebei luchtiger maken en niet zo beladen. Hoe moeilijk dit ook is want, ik snap je volkomen. Maar, uit dit wel je hoeft het niet Alleen te doen. zijn momenten waar je er beter mee om kan gaan als ander moment en dat is ook goed😘 je bent echt niet alleen met je gevoel uit dit en zeg het eerlijk tegen ze.

Hoezo denk of weet je dat ze het je misgunt? Vind ik wel een erg herfitge aanname namelijk. Verder kan het ook zijn dat ze jullie nog niet heb verteld omdat het voor haar ook lastig is als ze weet dat jullie al zo lang proberen en het niet lukt. Wss willen ze jullie niet kwetsen of moeilijk. Maken door lekker zwanger te doen in jullie bijzijn bijvoorbeeld.

Begrijp best je het idee hebt omdat ze jou niet heeft verteld ze het je niet gunt. Maar denk eigenlijk ze het heel moeilijk vindt om het te vertellen omdat ze van jullie wens af weet. Hier is geen van jullie schuldig aan maar denk jullie teveel invullen voor elkaar

Ik zie in de reacties dat men er vanuit gaat dat je schoonzus op de hoogte is van hoe lang jullie al proberen en nu in een traject zitten. Is dat ook zo? Zo niet dan is t advies om t gesprek aan te gaan hierover misschien wat complexer in de praktijk te brengen... Ik ben 40, m'n vriend 48 en we zijn al 5 jaar aan het proberen, waarvan 1.5jr in een traject. We hebben het onze familie met opzet niet vertelt. Enerzijds omdat ik hen alsnog wil verrassen als het lukt, maar ook omdat ik hen niet steeds wil hoeven bijpraten over elke teleurstelling. Feitelijk zijn er natuurlijk veel meer teleurstellingen in verhouding tot die ene x goed nieuws. En in t ergste geval hoeven we dan nu maar 1x een gesprek te hebben, namelijk dat we definitief kinderloos zullen blijven (we kiezen sowieso geen adoptie of pleegzorg). Maar goed m'n vriend heeft een stiefbroertje van 30 en hij en z'n vriendin zijn recent ouders geworden. Hoe erg het hen ook gegund is, ik vond het heel pijnlijk m'n schoonmoeder te horen zeggen dat ze nu voor het eerst oma is geworden (ze is geen biologische oma, het gaat om de zoon van haar 2e man). En ook haar is het van harte gegund om oma te worden, maar had zo graag gewild dat wij als eerste een kindje hadden gekregen (wat niet heel gek is gezien onze leeftijd). Enige wat mij hielp was steun van dit forum en erover praten met m'n vriend. Heel veel sterkte met de weg die jullie nog verder bewandelen. Hopelijk ligt er toch nog een kindje in het verschiet. 🍀🙏

Praat met elkaar idd. Zeg haar gewoon dat je onwijs blij bent voor haar, maar dat jij het er wel even moeilijk mee hebt vanwege jullie situatie. Het gesprek dat dan volgt gaat voor opluchting zorgen en wederzijds begrip. Voordat jullie dingen voor elkaar gaan invullen en er onnodig misverstanden ontstaan.

Omdat ze dat heeft gezegd. Wij gaan binnenkort trouwen en ze heeft tegen der broertje mijn vriend gezegd ( is dat nodig dat je met haar moet trouwen?) (Zij is toch niet zwanger van jou he?!) Ik heb genoeg meegemaakt om te weten waar het opstaat!

Hoi Madelief, Nee ze weten niet dat we in een traject zitten. Wij gaan binnenkort trouwen en ze heeft meerdere keren aangegeven dat ze mij niet mag en het ons niet gunt. Ze maakt nare opmerkingen zoals je bent toch niet zwanger he?? En ze heeft tegen mijn verloofde haar broertje gezegt is het nodig dat je met haar trouwt ? Ik heb zat meegemaakt in de jaren om te weten dat mijn goed bedoelde felicitatie voor haar niks betekent. En ik snap jou ook helemaal. Ik heb ook geen zin om hun dan bij te praten als ik al weet dat ze het me niet gunnen..

Ze weet er niet van af. Maar het is al jaren zo sinds ik in de familie ben maakt ze duidelijk dat ze me haat. Gemene opmerkingen mij zwart maken. Ze was niet gelukkig in haar relatie en heeft deze sinds eennjaar verboken omdat ze vreem ging. Van deze partner is zij nu zwanger. Ik gun het haar van harte. Maar in het clomid traject is alles gewoon emotioneel en pijnlijk

Lieve meiden, Misschien heb ik niet alles vermeld. Mijn schoonzus weet niet van onze wens af. Sinds ik in de fam ben loopt ze tussen haar broertje en mij te stoken. Nu gaan wij dit jaar trouwen en is ze stik jaloers. De opmerking als is dit nodig? En je bent toch niet zwanger he?? Maken mij nog verdrietiger. Alles is niet nodig en niet gegund bij ons. Ik heb er toch met goede intensie gefeliciteerd. Mijn schoonouders zijn uit het zelfde hout gesneden helaas. Alle geluk voor hun dochter en hun zoon is niks gegund. Het is heel lastig uit te leggen en het zijn geen aannames. Ik ben al een hele tijd in deze fam. Maar nu ik in een traject zet met medicijnen om zwanger te raken zit het me wel dwars

Klinkt alsof de relatie met de schoonzus niet te redden is en het redden ook niet waard is. Hopelijk is het voor je aanstaande man (gefeliciteerd 👰‍♀️) te doen om z'n zusje op enige afstand te houden, zodat jullie niet zoveel azijn over de schoenen hebben lopen die zij loopt te zeiken. Ik ken haar niet, maar als ze zegt wat jij aangeeft, dan heeft ze enkel kwaad in de zin en ben je haar niets verschuldigd qua beste beentje voor zetten. Ik zou t gesprek dan ook niet aangaan, dan geef je iets en iemand enkel meer aandacht, terwijl je dat en haar helemaal niet in je leven wil lijkt me. Maar goed dat staat eigenlijk allemaal los van jullie traject/kinderwens. Maar kan me voorstellen zoals je de situatie beschrijft dat het misgunnen een beetje wederzijds voelt?

Hopelijk is jouw aanstaande uit ander hout gesneden; het is zijn familie, dus ik hoop dat hij zijn best doet om jou uit de wind te houden van deze narigheid. Heel veel sterkte.

Lieve meid, Kan me ook voorstellen dat het misgunnen wederzijds is. Dat ze niet van je traject weet dat hoeft ook niet natuurlijk maar, dan kan alles pijnlijk worden. De opmerkingen van je huwelijk slaan natuurlijk nergens op. Misschien moet je dan afstand nemen. Praat hier met je vriend over. Die botte opmerkingen ken ik wel van mijn schoonmoeder ik heb afscheid genomen mijn man meer afstand dit creëerde veel rust en die opmerkingen deden me Eigenlijk niks meer. Soms kun je beter een afstand creëren om jezelf te beschermen.

Ik heb totaal nu 3 miskramen gehad, middenin IUI. Tijdens mijn 2de miskraam kwam mijn schoonzusje langs en zei, ik ben nog jong en ben er zeker nog niet aan toe om een gezond te stichten. Nog geen maand later, zat ze bij mij thuis en pakte ze iets uit haar tas. Was een echo foto, ze was al ruim 8 weken zwanger. Ik zei ik kan dit nu niet aan. Sindsdien heb ik haar niet meer gesproken en gezien. Volgens de schoonfamilie was mijn reactie negatief en overheerste het de blijdschap. Dus ik ken het en het doet zeer.

Hey. Ik en mijn schoonzus haten elkaar. Lang verhaal kort. Zij kreeg een dochter toen wij net aan het proberen waren. Van haar tweede wisten we niet dat ze zwanger was (we hebben geen contact meer) en we zagen haar toen ze 8 maand zwanger was. Wij toen miskraam en de dag van mijn curettage (dit wist ze want mijn schoonouders hadden gezegd dat ze naar ons gingen komen want dat wij steun nodig hadden) zat het geboortekaartje in onze brievenbus zonder postzegel (ze had het er dus zelf ingestoken). Nu ben ik pril zwanger (7 weken) maar we laten het haar niet weten en willen geen contact... ondertussen hoor ik wel via mijn schoonouders dat ze dingen zegt als dat wij het niet verdienen om ooit kinderen te krijgen en zo. Ze misgunt ons alles (ons huis, onze auto´s, werk, ...) ze is op alles jaloers. Wij hebben beslist dat we zo iemand giftig niet in ons leven willen 🤷🏼‍♀️

Jeetje joh, het zal erom hangen of ze de eerste keer, toen ze zei te jong te zijn, al iets wist of dat het dus toch een ongelukje was. Was ze op de hoogte van jullie miskramen? Zo ja, dan had ze best wat beter kunnen anticiperen dat het geen goed nieuws gesprek zou worden (of ze is écht te jong met te weinig inlevingsvermogen/empathie). Als ze het niet wist, dan komt het misschien wat rouw op hun dak dat je zei er niet mee om te kunnen gaan. Helemaal omdat zij zich vast ook wat onzeker voelt nadat ze binnen een maand jaar woorden moet inslikken en delen dat ze eigenlijk toch maar wel als jonkie een kind gaat krijgen. Either way, gewoon heel pijnlijk voor jou/jullie. Ik mag hopen dat je man/vriend naar zijn familie toe ook een beetje kan nuanceren en voor jou/jullie kan opkomen. Het is niet dat je hebt gezegd dat je er niets van wil weten. Enkel dat je t op dat moment niet aankon toch?

Ongelooflijk, sommige mensen!

Ze hield mijn hand vast toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis waar ze zeiden het is een miskraam. Ze wist al dat ze zwanger was toen ze langs kwam. Er is totaal geen inlevingsvermogen, als mijn vriend naar zijn familie gaat, gaat het altijd over ja die en die hebben ook een heel traject gevolgd in het ziekenhuis. Tijdens Moederdag had ik een post gedaan op fb, kort gezegd ik ben ook een moeder, zonder kindjes om me heen. Mijn schoonfamilie vond dat ik dat niet mocht zeggen omdat ik dat niet ben. Kan wel door blijven gaan hierover. Dit soort mensen heb je niet nodig in je leven, Wat een negativiteit

Dankjewel! Wij zaten echt op een roze wolk na onmze verloving tot dat mijn schoonouders samen met mijn schoonzus eroverheen walste. Alles moest op hun manier gedaan worden volgens hun. ze eisen mijn vriend in alle mogelijke manieren op. Gunnen ons het geluk niet die ze hun dochter gunnen. Hun dochter weet dit heel goed waardoor zij vaak de overhand neemt en ouders maar naar haar luisteren. Zij is nu 36 jaar en probeerde het al een tijdje om zwanger te raken met haar ex. Ondertussen ging ze vreemd met de jongen waar ze nu een jaar mee is en samen woont. ze is nu 3 maanden en ik gun het haar van harte. Maar ik vind het ook gewoon lastig dat er ons niks gegund word. Het huwelijk van ons is een probleem voor haar. Alles is een probleem voor haar wat wij doen ze maakt ons zwart en haat me. zo een relatie probeer ik ook niet meer te redden maar ik moest even me ei kwijt. het is ook super lastig voor mijn vent die er tussen in zit en zen zus mag al brand zij hem gewoon af. snap er soms niks van hoe dom kan je zijn. maar goed zen zus blijft zen zus. Alles is een wedstrijd voor haar ze moet meer aandacht meer liefde meer geld en een betere relatie hebben dan anderen. zelfs Zwanger worden was voor haar een wedstrijd. Ik neem zeker afstand en ik hoop dat mijn vriend dit ook doet want het doet me ontzettend veel pijn en hij weet het dondersgoed.

Jaa dat hoop ik ook heel erg. vooral nu we gaan trouwen hoop ik echt dat hij zijn mannetje staat. en niet over zich heen zal laten lopen.