Tweede kindje

Bij ons is de oudste (over een paar maanden ook 2,5, was net 2 toen de tweede kwam) dol op zijn broertje. Als in; loopt ons na een nachtje logeren staal voorbij om de baby een kusje te geven. Ja, we spelen niet 100% van de tijd meer met hem maar hij kan zichzelf ook even vermaken. En het is nog best te doen om de aandacht te verdelen Dus voor ons is de ervaring heel positief!

Onze oudste dochter was 2,5 jaar toen haar zusje werd geboren. Ze was meteen gek op haar zusje, en nu nog steeds. Ze wil ook graag zoveel mogelijk samen doen met haar. Het is inderdaad zo dat zij nu minder aandacht krijgt dan de eerste 2,5 jaar van haar leven, maar dat komt ook omdat onze jongste de nodige uitdagingen met zich meebrengt. Toch denk ik dat het hebben van een zusje wel een verrijking is voor onze oudste. Is dit het enige waar je je zorgen om maakt als er een tweede komt? Of spelen er nog meer dingen mee?

Ik heb hier zelf eigenlijk nooit een seconde over nadacht. Wel over dat ik het zwaar zou gaan vinden enzo, maar niet dat het voor de oudste rottig zou zijn. Ik denk dat het heel normaal is om broers/zussen te hebben voor kinderen en anders wel neefjes nichtjes. Lijkt me heel gezond voor kinderen om niet altijd het middelpunt van alle aandacht te zijn. Zullen ze op de opvang en school ook niet hebben.

Nee echt puur en alleen het schuld gevoel naar hem. Ook dat dan wellicht begin volgend jaar ergens de baby zou komen en hij dan volgend jaar oktober naar de basisschool gaat. Is allemaal wel veel voor hem

Bij alle beslissingen rondom ons gezin hebben wij eigenlijk altijd veel verder vooruit gedacht dan de eerste jaren. Bijvoorbeeld over wanneer we er niet meer zijn, ik vind het een fijn idee dat mijn kinderen dan elkaar nog hebben. En ook als ze straks wat ouder zijn en zich wat meer af gaan zetten tegen ons. Wij hebben nu twee kinderen en de derde is op komst. Mijn oudste is heel gevoelig en heeft mij echt nodig als hij z’n dag niet heeft. Dus ik voel me eigenlijk vaker schuldig naar de jongste dan andersom, ook al vermaakt hij zich meestal prima. Elk kind heeft weer wat anders nodig. In de kraamtijd hebben we er wel echt voor gezorgd dat ik veel tijd met de baby door kon brengen, dat vond ik belangrijk voor de hechting en ook voor mezelf (die rust en even kunnen terugtrekken in onze cocon had ik echt nodig). Mijn oudste ging daar eigenlijk heel natuurlijk in mee en leek het wel te begrijpen/aan te voelen. Bij de derde willen we het weer zo doen. Succes bij het maken van deze belangrijke keuze! Ik hoop dat je gevoel en je ratio uiteindelijk goed op één lijn gaan komen, maar dat gaat vast en zeker lukken!

Het speelt misschien ook een rol dat we graag willen verhuizen. En we nu een huis op het oog hebben en mocht dat lukken zou dat in december zijn. Dit is in een andere plaats waar wij nu wonen. Dus het lijkt me dan teveel coor hem.. hij moet dan voor een half jaar naar een andere opvang, in oktober naar school en tussendoor mog een baby. Is dat niet veel te veel voor een mannetje van dan 3?

Een sibling erbij is het mooiste wat je een kindje kan geven. Met wie moet hij anders later over jullie roddelen? Met wie moet hij spelen thuis of op vakantie? Je doet hem een groot cadeau juist! Niemand hoeft het centrum van alle aandacht te zijn, heerlijk juist om het een beetje te verdelen

Nee joh, genoeg kids maken dit soort veranderingen mee :) komt goed!

Maar je bent toch al zwanger? Denk je na over abortus? Dan zou ik het Fiom inschakelen. Er zijn zoveel kindjes met een broertje of zusje, ik denk niet dat al deze kindjes ongelukkig zijn of iets te kort komen. Succes met je keuze !