Twijfel 2e kindje of niet

Wij zitten niet in dezelfde situatie, maar ik vind het wel belangrijk om geen kind te nemen voor een ander. Enigskind zijn kan ook gezellig zijn en het verwennen hebben jullie zelf in de hand. Als jullie jullie gezin graag uitbreiden, kan een broertje/zusje ook heel leuk zijn.

1. Bij twijfel ga je niet aan de kinderen. 2. Alleen is niet alleen, ze kan toch vriendjes maken op de opvang/school/social media later? 3. Maar 1 kindje hebben betekent niet meteen dat ze poepverwend zal zijn. Dat hebben jullie als ouders in de hand.

Een kindje dat geen broers of zussen heeft is niet eenzaam en alleen hoor. Heeft vriendjes op de opvang en school en op internet enz… en dat een kindje geen broers en zussen heeft maakt dat kindje helemaal niet poepverwend. Ik ben zelf ook enigskind en ik ben ook niet poepverwend en ik voelde mij ook nooit alleen of eenzaam hoor. Enigskind zijn kan ook nog leuk zijn hoor. Ik vind dat je opzich wel aan die leeftijd nog wel zou kunnen. Maar als je twijfelt is dat niet zo’n goed teken. Ik zou er nog heel goed over nadenken en dan beslissen. Succes🍀

Wij zitten ook in dezelfde situatie. Ik ben 37 en mijn man bijna 41. Mijn dochter is bijna 4 maanden. Wij twijfelen ook heel erg, vooral omdat ik zeker een paar jaar wil wachten voor een tweede, maar dan ben ik ook ouder. Vind het nu te zwaar voor een tweede. Voor ons is eentje ook genoeg maar zoals je het zegt is ‘alleen ook maar alleen’ 🤷🏻‍♀️

Ik ben enigst kind, uit eigen ervaring vind ik het soms jammer dat ik geen tante kan worden maar dat kwam pas toen ik ouder werd, dan word ik wel bonus tante van me vrienden hun kids 😊 Ik vond het erg fijn om mijn ouders voor mezelf hebben, klinkt misschien erg slecht. 😅 echt eenzaam voelde ik me niet, soms wel als hormonale puber maar verder niet🤣, me ouders gaven me veel aandacht, had vriendjes op school en had genoeg huisdieren. Het verwennen heb je als ouder zelf in de hand. Bij twijfel niet doen, als jullie vinden dat jullie compleet zijn is dat denk ik al een duidelijk teken. Succes 🍀

Ik twijfelde ook. Vond m’n 1e zwangerschap afschuwelijk en voor mezelf was/is 1 kindje wel genoeg. Inmiddels toch zwanger van de 2e. Het was met name een leuk onderonsje dat mijn stiefkinderen hadden, dat maakte dat ik toch heb besloten voor de 2e te gaan (m’n man vond alles prima: liet de keuze aan mij 😉). Echt uitleggen kan ik het niet: het was opeens een gevoel dat me bekroop. Overigens is er genoeg literatuur over enig kinderen. Zij blijken niet minder sociaal etc. Ook de alom geprezen band met broers/zussen blijkt lang niet altijd zo zalig te zijn. Vond zelf dit artikel wel aardig: https://www.volkskrant.nl/wetenschap/er-komen-meer-enig-kinderen-maakt-dat-iets-uit-voor-hun-ontwik-keling-en-geluk-en-dat-van-hun-ouders~b970ab5e/

Misschien ook iets te overwegen, maar een pleegkindje zou over een aantal jaar ook kunnen mocht het zelf zwanger raken dan niet meer lukken🥰 Zou sws idd nog minimaal een jaar wachten dan heb je net iets meer ademruimte tussen de fases😅 hier zit tussen de eerste 2 precies 15 maand eerste jaren easy maar toen ze 3&4 waren begon de ellende 😂 this goed gekomen hoor maar zou het zo nooit weer doen🙈

Echt alleen doen als je het zeker weet! Ik vind het intens met 2! 😅

Ik vind dat je bij de keuze voor een tweede vooral jezelf als ouder voorop moet zetten. Vaak hebben de argumenten om het wel te doen betrekking tot het kind dat er al is (‘alleen is maar alleen’, ‘het is zielig’, tatatie tatata), maar uiteindelijk draait het om jullie als ouders. Jullie moeten het ook oprecht zien zitten om een tweede kind op de wereld te zetten en op te voeden.

Ik vroeg toevallig vd week aan mijn vriend of het niet raar is dat ik (nog) niet weet of ik een 2e kindje wil. Mijn zoontje is vorige week 1 geworden en wij genieten zo intens veel van hem dat ik dat iig voorlopig niet zou willen delen zeg maar. Ook heb ik een paar neefjes die enig kind zijn en die vliegen de hele wereld over met hun ouders en zien en doen genoeg, vriendjes blijven vaak slapen of andersom dus daar maak ik mij in principe niet zo druk om. Mijn gevoel zegt dat ik wel een 2e wil over 2/3 jaar maar als het zo blijft als nu ben ik ook de gelukkigste moeder ever 💙

Ik heb juist andere situatie waarom ik juist wel graag een 2e zou willen in de toekomst en ook zeker voor mijn dochter! Mijn opa is ernstig ziek, en ik zie hoeveel mijn vader en tante aan elkaar hebben nu ze veel moeten regelen en het verdriet samen kunnen delen. Mijn vader geeft vaak aan dat hij erg blij is dit niet alleen te hoeven doen. Had ik nooit zo over nagedacht.. maar kan we degelijk meespelen!

Mee eens. Doe t vooral niet om t kind dat er al is, dat zou pas verwennen zijn 😉! Ik weet van dichtbij dat het 2e kind niet altijd een succes is voor het kind zelf, voor t kind dat er al was en het hele gezin. Dus wat Lotski zegt, ga uit van jezelf en of jullie als ouders alle tijd, energie etc hebben voor t 2e kind zoals jullie dat ook voor het 1e kind hadden. Ik werd aangetrokken door dit topic omdat t tzt ook mijn vraag zal zijn. Wij zijn 40 en 48 en nu zwanger van ons eerste kind na 5 jaar proberen. Wij hebben van onze 1e IVF nog veel embryo's in cryo, dus opeens is het nadenken over een 2e een optie geworden. Maar ik vind ons ook al zo oud. Denk dat ik pas (ruim) na de komst van onze 1e kan inschatten, hoe we als ouders zijn en wat we een eventueel 2e kind nog kunnen bieden. Succes met jullie keuze.

Herkenbaar.Ik ben 37 en mijn man 43. We twijfelde ook omdat ik het zielig vond voor onze dochter om geen broers of zusjes te hebben. Mijn verdriet hierom was groter dan de angst voor de heftigheid van 2 kinderen. Nu dus zwanger maar de twijfel komt zo nu en dan zeker terug.

Wat naar voor jullie familie. Sterkte met opa. Maar jouw ervaring dat je vader en tante veel steun aan elkaar hebben is geen gegeven he? Helaas is een goede band binnen gezinnen geen zekerheid.

Herkenbaar. Ik heb een hele grote familie omdat mijn ouders veel broers en zussen hebben. Zie ze nooit en heb er vrij weinig aan gehad 😅 meer ellende soms. Het kan allerlei kanten op gaan..

Als jullie vinden dat jullie compleet zijn is het ook goed toch? Bang zijn dat je kind alleen is vind ik geen goede reden. Vaak kunnen deze kindjes zich heel goed zelf vermaken en zijn vaak ook snel zelfstandig. Bij een opvang/crèche/spelen/school/hobby/sport krijgen ze ook de kans om andere kindjes te leren kennen om mee te spelen. Verwennen heeft meer met opvoeding te maken dan enig kind zijn. En op latere leeftijd? Het is niet vanzelfsprekend dat broers en zussen goed met elkaar overweg kunnen (zelf ervaring mee). Maar het kan ook heel erg leuk zijn natuurlijk! En er kunnen ook veel voordelen zitten aan het hebben van een broer en/of zus. Maar ik denk dat de redenen die jij in je bericht benoemd niet de juiste zijn. Wat de keuze ook word, als jullie er samen achter staan is het goed 😌

Hahaha helemaal mee eens!!! Hier ging het pas beter toen we allemaal het huis uit waren en mn broer spreek ik zelfs niet eens meer. Dus voor dat idee moet je het idd zeker niet doen😅

Dankjewel ☺️Zeker waar… een broer of zus hebben betekent zeker niet dat het zo zal zijn. Zo was het tussen mijn vader en zijn zus ook niet. Maar de ziekte van mijn opa heeft niet alleen hun maar ons allemaal bij elkaar gebracht ☺️ ook dat hoeft zeker niet, maar heeft hier toch nog mooie momenten met z’n alle opgeleverd zolang als het nog kan.

Bij twijfel niet doen. Het is geen handtas die je terug kan brengen. Een broer of zus staat niet gelijk aan minder alleen zijn. Wieweet liggen ze elkaar totaal niet en hebben ze helemaal geen band. Dat een enigst kind eenzaam of verwend zou zijn is zo achterhaald. Dat heeft te maken met opvoeding, niet met enigst kind zijn.

Zelfde verhaal hier, we zijn leeftijdsgenoten (mijn man is iets jonger dan ik ) ook een dochtertje, 11 mnd nu. Ik wil wel de knoop doorhakken over zo'n 6 maanden. Ik lees even mee 😊