Twijfel over abortus

Ik vind je enorm moedig! Goed dat je een afspraak gaat maken bij Fiom. Ik heb het keuze gesprek van Fiom zelf als heel fijn ervaren. Ze zullen je niet sturen in je keuze of oordelen maar zorgen wel dat de chaos in je hoofd wat meer op een rijtje wordt gezet en je meer helderheid krijgt over hoe je je er nu écht over voelt. Het kan wel super intens zijn, maar uiteindelijk zal het je helpen bij het maken van je keuze. Heel veel succes! Je kan dit!

Wat een heftige situatie, heel lastig voor jou en je man. Ik lees tussen de regels door dat het voor jouw man wel een uitgemaakte zaak is. Dat vind ik zo niet eerlijk. Jij hebt jezelf niet zwanger gemaakt, hij is daar ook onderdeel van geweest en nu ligt de verantwoordelijkheid voor die moeilijke keuze meer bij jou omdat hij het al wel weet. Waarom kan hij niet gewoon zeggen; de situatie is nu zo, ik kan met beide opties leven en laat het aan jou hoe we dit verder aanvliegen. Maar oké, het grootste bezwaar vind ik dat je aangeeft dat de oudste 2 nu al inleveren, dat vind ik wel een hele belangrijke. Moeten zij inleveren voor nog een broertje of zusje? Geen idee, vind moeilijke keuze. Heel veel sterkte ermee en ik zou toch ook mijn gevoel me laten leiden, dan kun je er later ook minder snel spijt van hebben.

Wij hebben er trouwens 3, en geen wens voor een 4e. Heb een spiraal laten zetten en man zal zich laten steriliseren. Wel besproken dat als het toch zou gebeuren wij het kindje zouden houden. Wij hebben dan meer het idee dat het dan zo heeft moeten zijn (ondanks spiraal) en hebben verder geen praktische bezwaren (andere kids, huis of financieel)

Dank voor je lieve woorden. Nee ik wil ook niet dat onze oudste twee nog minder tijd van ons gaan krijgen, echt het laatste wat ik wil. Heb nog niet eerder veel gezegd over onze derde, maar hij heeft een ontwikkelingsachterstand van 7 maanden en is nu 2 maar functioneert als 1,5. Hij groeit wel, ik zien hem meegaan enz. Dus het is een grote zorg maar niet een zorg als een echt gehandicapt of hulpbehoevend kind zegmaar. Wat mijn man betreft; ja daar heb ik moeite mee. Ik heb altijd gezegd mocht het zover komen weet ik niet wat ik doe en dat heeft hij altijd beaamt maar nu het zover is is abortus de enige optie voor hem. En wat betreft mijn gevoel; het is zo lastig. Elke 24 uur denk ik wel 6x ik ga het houden en ook 6x nee ik doe het niet

Ah super leuke reactie, heb het opgezocht en zit bij ons in een buurgemeente dus heb contact gezocht, dankjewel!

Onze zes jarige hoeft geen taken van mij over te nemen, nu niet en ook niet als er een eventuele baby zou komen dus dat zou voor mij nooit een punt zijn

Ahh dankje super lief! Ben ook heel benieuwd hoe we het gaan ervaren

Wat goed! Hopelijk hebben jullie er iets aan en geeft het wat rust!

Zorgtaken overnemen ia idd een ander verhaal. Maar bij ons helpen de andere kids ook mee bij de baby; luier pakken etc. Hier probeer ik er echt in te houden dat we een team zijn en elkaar helpen! Mijn mening: kinderen hoeven niet continue alle onverdeelde aandacht van hun ouders te hebben.. ik denk dat dat zelfs een probleem is van de generatie die nu opgroeit 😬 Opgroeien in een warm en liefdevol gezin waar op elkaar gelet wordt,is het belangrijkst. Het klinkt alsof jullie ook wat extra hulp voor het ene kindje kunnen gebruiken! Het 4e kindje zal ook vanzelf weer zelfstandiger worden, maar het kindje met de ontwikkelingsachterstand zal misschien blijvend extra begeleiding van jullie vragen. En het is echt oke om daar hulp bij te vragen, bijvoorbeeld dmv PGB vanuit de gemeente.

Ik was 20, bijna 21 en zwanger. Had een vaste relatief goede baan, maar geen stabiele relatie. Abortus laten doen en nooit geen seconde spijt van gehad en geen psychische klachten. Nu 2 schatten van kinderen, wat nu schrijft geldt lang niet voor iedereen.

Dat is lastig dan, jij bepaalt uiteindelijk. Waarom zou je nog een 4e laten komen? Soms is ratio een betere raadgever dan gevoel. Kun je in jouw eentje 4 kinderen aan? En dan ook voldoende inkomen genereren?

Abortus komt ook vaak voor. Vaker dan mensen denken. En ook zeker vaak onder 30 plussers die al kinderen hebben en dus "klaar" zijn. En heel eerlijk: we hebben het vaak over spijt van abortus, maar spijt van kinderen is ook nog taboe. Alsof er niet zat vrouwen zijn die geen psychische klachten hebben door (teveel) kinderen.

@ts, jullie zijn veel in mijn gedachten Hoe is het met jullie? Is het gesprek bij FIOM al geweest?

Je hebt meer keuze je hoeft geen abortus doen de reden wat jullie hebben vind ik niet dat je een abortus moet doen, je kunt ook een draagmoeder worden of de baby voor adoptie doen, hoe mooi zou het zijn voor een gezin die geen kinderen kunnen krijgen dat jullie hun wens kunnen uit laten komen☺️ En anders goed over praten met elkaar, of professionele hulp vragen wat je het beste kunt doen 😘 Hopelijk komen jullie samen goed uit met deze moeilijke beslissing 🥰

Hey, lief dat je er naar vraagt! Gesprek hebben wij afgelopen week gehad, maar ik blijf het heel moeilijk vinden. De beweegredenen van mijn man zijn echt duidelijk en snap ik volkomen, maar mijn gevoel zegt (deels) toch wat anders. Ik heb nogmaals een afspraak gemaakt voor een abortus komende woensdag, waarbij ik het dan wel voornamelijk voor mijn man en oudste kinderen zal doen. Vooral de oudste kinderen, zoals hier ook wel beschreven, vind ik heel belangrijk in de afweging:)

Moeilijk allemaal hoor Begrijpt je man jou ook?

Ja blijft inderdaad moeilijk. Ja hij lijkt mij steeds beter te begrijpen gelukkig. Hoewel ik weet dat hij het niet wil zei hij vandaag nog er is niemand terminaal dus of je het nu wil houden of niet het zal vast goedkomen daar ben ik van overtuigd.

Wat een ingewikkelde situatie!! Ik vind het heel goed dat je het zo weloverwogen bekijkt. Mijn persoonlijke situatie ervaring deel ik graag met je, ik ben 1 van een groot gezin (6 kinderen). Dit heeft zeker invloed op de individuele tijd die je als kind krijgt, maar tegelijkertijd zie ik ook een mooie zelfstandigheid onder ons allemaal. Thuis was het altijd best druk, maar ook was er altijd iemand om mee te spelen. Nu wij alle 6 volwassen zijn, heeft het ook erg veel moois en zijn we ook heel betrokken bij elkaar en elkaars kinderen. Wat ik je mee wil geven, volg echt jullie gevoel, en weet dat de voors- en tegens ook komen met verschillende fases in het leven en dat (nieuw) leven ook zoveel positiviteit brengt!

Wat fijn dat hij dus ook de deur open lijkt te zetten voor jouw gevoel cq de baby houden. Ik heb er ook alle vertrouwen in dat het met baby ook goed komt. Ook met je oudere kinderen. Hierboven staat een reactie van iemand uit 6 kinderen. Ik heb zelf een soortgelijke ervaring. En idd, nieuw leven brengt ook zoveel moois

Ik kan me aansluiten bij wat Hester schrijft, kom ook uit een gezin van 6 kinderen. Natuurlijk heb ik niet zoveel individuele aandacht gekregen als wanneer we maar met 2 zouden zijn, maar ik zie het vooral als mooi en waardevol om met meerdere broertjes en zusjes opgegroeid te zijn. Ik denk dat het gevoel van je oudsten tekort doen vooral in je eigen hoofd zit en niet altijd door de kinderen zo hoeft te worden ervaren. Zelf heb ik recent vrij onverwachts een 5e gekregen. Natuurlijk heeft dat impact op de rest van het gezin en vraagt zo'n kleintje best even aandacht. Af en toe vind ik dat ook lastig naar m'n andere kinderen toe, ik doe echt mijn best om ze allemaal te 'zien' en de aandacht en begeleiding te geven die ze op hun eigen manier nodig hebben. Daar schieten we vast wel eens in tekort, maar ik denk dat het ook geen kwaad kan dat kinderen leren om soms geduld te hebben, rekening te houden met anderen, te helpen als dat nodig is enz. Allemaal dingen die je later in het leven goed kan gebruiken; mijns inziens zijn er tegenwoordig veel kinderen die iets teveel denken dat alles om hen draait. Al met al denk ik dat het in je gezin best goed komt! Dat je er bewust van bent dat je al je kinderen wil geven wat ze nodig hebben is het belangrijkste denk ik. Ik weet niet of je iets kunt met mijn verhaal, maar wens je veel sterkte bij je keuze!