Vaginisme: hoe moet het verder?

Ontzettend knap hoe je hiermee omgaat! Wat ik je zou adviseren is een kinderwens consult bij een verloskundigepraktijk in de buurt, je bent niet de eerste met vaginisme en zij kunnen je waarschijnlijk wel vertellen hoe je in het geval van een kinderwens mee om kunt gaan. Vanuit mijzelf, ik heb geen vaginisme, maar kan je wel vertellen dat ik hoeveelheid handelingen qua inwendige onderzoeken zeer mee vind vallen. Wellicht stelt je dat gerust. De inwendige onderzoeken die ik heb gehad: Vitaliteitsecho (vroege echo) dit was doormiddel van een inwendige echo De termijnecho (soms kan je deze ook uitwendig doen maar daar zag ze het niet goed bij mij mijn baarmoeder ligt gekanteld naar achteren) De 13 weken echo (om dezelfde reden als de termijn echo) Daarna heb ik tot aan de bevalling geen inwendig onderzoek meer gehad! Bij de bevalling: Toucheren om te voelen of er ontsluiting is (dit is gebeurd bij 3,4 en 8 cm ging vrij snel bij mij) Er is een electrode op het hoofdje van mn zoontje bevestigd (daarmee gaan ze met een hand in je vagina ook) Ze hebben mn vliezen doorgeprikt Na de bevalling heeft de verloskundige me gehecht. Hopelijk stelt dit je wat gerust, Succes met je kinderwens!

Misschien helpt het om te weten dat ik bij mijn eerste én tweede zwangerschap geen enkel inwendig onderzoek of echo gehad heb? Nu bij de derde wel, een inwendige echo (twee X) ivm bloedverlies, maar dat was op zich niet verplicht hoor. Op eigen verzoek. Vordering bij bevalling kan ook op andere wijze bijgehouden worden. Zou je misschien een keer een consult (kinderwens) bij een verloskundige kunnen plannen? Wellicht kunnen ze daar goed met je meedenken?

Vraagje uit oprechte interesse: is het niet ontzettend pijnlijk om met vaginisme alsnog intiem te zijn dan?

Heb je ooit een seksuoloog bezocht? Wellicht dat zij je verder kunnen helpen.

Hi, Heb zelf ook vaginistische klachten gehad, maar niet zo extreem als bij jou. Sinds m’n bevalling is het sowieso helemaal weg! Ik was mede hierdoor ook altijd bang voor bevallen. Maar dat is me ontzettend mee gevallen. Ik zag ook op tegen alle onderzoeken inderdaad. Bij m’n 1e zwangerschap geen inwendige echo’s gehad. Wel toucheren en ja dit was niet fijn. Maar heb verloskundige hierover geïnformeerd en die deed haar best het rustig aan te pakken. Bij m’n 2e (miskraam) en 3e (huidige) zwangerschap wel inwendige echo’s gehad, maar daarbij bracht ik de staaf zelf in. Laatst een hele lange vervelende gehad, na 25 minuten bleek dat de echo beter zichtbaar was via m’n buik. Dus daar had ik eerder om moeten vragen. Dus ja, het was zeker niet pijnloos. Vaak het moeten benoemen en je wil meer zijn dan die vagina. Maar het kindje is het echt waard. En bij mij zijn de klachten na het herstellen van die bevalling echt weg. Heb veel meer vertrouwen in m’n lichaam. Hopelijk heb je iets aan mijn ervaring. Succes!

Het beste advies is inderdaad met een verloskundige te praten. Hier zou je ook afspraken kunnen maken. Inwendige echo's alleen bij noodzaak. En wellicht in een bevalplan opnemen dat je niet getoucheerd wilt worden tenzij noodzakelijk en in overleg. Bij mijn eerste bevalling heb ik dat ook opgenomen en toen ze toucheerde had ik al 10 cm ontsluiting. Oftewel er zijn echt oplossingen en een verloskundige kan nog beter met je meedenken. Succes !

Heb zelf vanuit mijn werkveld ervaring met vaginisme. Inwendige onderzoeken zijn niet nodig tijdens een zwangerschap. De eerste echo's worden nog wel eens inwendig gedaan maar als dat geen optie is doen ze het uitwendig. Mogelijks dat ze dan de eerste weken wel het vruchtje wat slechter in beeld kunnen brengen waardoor je wat langer moet wachten om een kloppend hartje te zien. Heb het zelf al meegemaakt dat ze vrouwen met vaginisme eerst een epidurale plaatsen alvorens te starten met een inleiding/bevalling. Vaginaal onderzoek tijdens de arbeid/bevalling is ook niet nodig en anders eventueel op te lossen met een epidurale. Spreek het uit naar je zorgverlener. Dit is voor hun niet de eerste keer dat ze ermee in aanmerking komen! Ze weten hoe hier mee om te gaan.

Ja, dat is zo. Het gebeurt bij ons dan ook niet zo heel erg vaak en al helemaal niet zonder voorbereiding (ik neem dan een pijnstiller, alhoewel het effect daarvan minimaal is).

Dank, hier heb ik wat aan. Ik ga navraag doen.

Ja, vroeger, maar hulp was minimaal.

Zwanger raken kan via zelfinseminatie, zo’n spuitje is veel kleiner dan een penis. Ivm problemen met intimiteit was dit voor ons een manier om zonder (teveel) pijn tijdens vruchtbare dagen toch zaad in te brengen.

Ik heb overigens ongeveer 10 jaar geleden een intensieve behandeling voor vaginisme gevolgd in het LUMC bij de poli somatoforme gynaecologie, de behandeling van de link hierboven en die heeft gemaakt dat er wel penetratie mogelijk was terwijl ik daarvoor niet eens een tampon in kon brengen

Geen ervaring met vaginisme. Maar enige moment dat ze inwendig iets deden was tijdens mijn bevalling. Daarvoor hele zwangerschap niet. Ik ben regelmatig getoucheerd omdat ik dat zelf wilde, maar ook dat is niet perse nodig.

Ik heb het ook. Wij hebben een zalf gekregen die ik bij mezelf moest smeren, zodat het naar binnen gaan een stuk minder pijn deed. Ook ben ik bij een seksuoloog geweest. Uiteindelijk is het gelukt, maar niet zonder pijn. In het ziekenhuis ook meerdere malen aangegeven, zodat ze minder gingen toucheren.

Ik heb vaginisme gehad, ook meerdere jaren therapie voor gehad zowel seksuoloog als bekkenfysio. Dat laatste was echt fysiek oefenen voor 2 jaar en heeft het beste geholpen. Ik heb inmiddels 3 kinderen en heb in de zwangerschappen en tijdens bevallingen aangegeven geen inwendig onderzoek te willen. Dat is eigenlijk bijna helemaal gelukt. De persfase ging bij alle drie slecht omdat ik helemaal blokkeerde dus duurde ontzettend lang. Ondanks dat ik er voor heb gekozen om bij de tweede en derde preventief een knip te laten zetten. Maar goed ik was het allemaal meteen vergeten na de bevalling, daarom die tweede en derde keer ook 😂

Allereerst knap hoe je hiermee omgaat, veel bewondering voor en lijkt me heel moeilijk voor jou en je partner! Een beetje meer in de alternatieve hoek: al eens gedacht aan haptonomie of osteopathie? Dit zijn heel verschillende dingen natuurlijk, ik heb met beiden erg fijne ervaringen voor uiteenlopende klachten (zelf geen ervaring met vaginisme). Heel veel succes en ik wens je van harte toe dat jullie hier een fijne weg in vinden die bij jullie past en jullie kinderwens in vervulling gaat!

Jeetje ik word helemaal emotioneel bij het lezen van je verhaal! Ik heb helaas ook een verleden van vaginisme en kreebgop mijn 18e te horen van de huisarts die niet wilde kijken 'ach, er kan een kind uit, dus een penis moet er zeker in passen'. Dit heeft de klachten helaas alleen maar verergerd. Gelukkig nu sinds 6 jaar van vaginisme genezen en nu een prachtige zoon, wat ik jou heel erg gun! Maar was met de bevalling erg bang op een terugval. Het doet mij nog erg verdriet hoe slecht er omgegaan wordt met vaginisme zelfs bij gynaecologen die dit ten slotte als vakgebied hebben. De eerstelijnsverloskundige vond dit geen probleem en gaf aan, dat zij zonder te toucheren kan zien aan de vrouw hoever de ontsluiting ongeveer is. Helaas werd ik medisch en kreeg een gesprek met de gynaecoloog zodat er een aantekening van vaginisme in mijn dossier stond, zij gaf alleen aan dat ze wat laagdrempeliger zouden zijn met een ruggenprik. Want ja, als je het niet voelt dan verkramp je ook niet, wrsch even vergeten dat het grotendeels ook psychisch is.. Uiteindelijk heeft het voor mij erg geholpen om duidelijk op mijn behandelplan te zetten hoe we het toucheren zouden doen, zelf de controle te houden en verdovende glijmiddel. Beide als tip op dit forum gekregen. Uitgebreider staat het in mijn topics. Alleen was er een domme doos met de ballon plaatsen die mijn dossier niet gelezen had en de eendenbek er zo injaste. Terwijl er een plan bedacht was dat ik dit zelf mocht doen en in de kaart genoteerd was. Ik verstijfde helemaal en heb nog steeds het gevoel van falen dat ik niet voor mijzelf kon opkomen. Nog een nagesprek gehad en ik mocht een brief schrijven, maar wel beginnen met 'ik ben erg blij dat je mij wel geholpen hebt'. Ik heb het uiteindelijk maar gelaten. Hoe heftig heb je de vaginisme, kun je zelf wel je eigen vinger in je vagina inbrengen?

Wat goed dat je dit schrijft! Denk dat er echt wel meer vrouwen zijn en slms lees je het hier ook wel! Ik heb geen vaginisme maar vind het zelf ook niet prettig en vaak pijnlijk. Hier zwanger van de 2de en met onderzoeken valt het gelukkig mee hoevaak ze daaronder moeten zijn. Zou zelf inseminatie wat zijn voor jullie zo ie zo om zwanger te worden? Verder, mocht je ooit zwanger worden wat ik super hoop voor jullie, hieronder wat ik heb gehad aan onderzoek tijdens zwangerschap (2,5 jaar over gedaan dus daarvoor wel helaas wat onderzoeken moeten doen) - 8 weken inwedige echo (dunner dan een penis om in te brengen) MAAR… ze kunnen eerst uitwendig proberen, soms zien ze dan al voldoende! :) - tijdens bevalling ontsluiting checken, dit deed me erg zeer! Aangegeven en ze hebben daarna echt niet veel meer gevoeld. Was erg prettig dat ze er zo in mee gingen. En dat was het! Verder hoeven ze daar dus tijdens zwangershap enzo echt niet te zijn. Je kan echt veel aangeven bij de vk en die zijn echt meelevend en denken altijd mee. Je kan dit ook in je geboorteplan zetten. Ik weet dat het nog niet zo ver is nu en dat je eerst moet kijken of zwanger worden gaat lukken voor jullie, maar misschien geeft het je wel een goed gevoel om er echt voor te gaan! 😊🍀

Ik ben enigzins blij (klinkt wat gek in deze context) om je topic te lezen, omdat ik me er wel wat in herken. Zo te horen heb ik wel minder extreme klachten maar ik heb ook een bepaalde mate van vaginisme. Bij mijn eerste vriendje op 16 van in het begin pijn bij de seks, kort daarna is het uit geraakt en dan pas jaren later mijn man leren kennen. Penetratie ging toen totaal niet en zo kwam ik er op uit dat ik vaginisme had. Met zelf te oefenen ben ik al stappen vooruit geraakt en lukte seks wel, al doet het meestal pijn, zeker in het begin. Ook nog een aantal sessies bij de kinesist gedaan, heeft ook een beetje geholpen maar geen wonderen. Zij gaf toen aan dat het waarschijnlijk zou beteren na een bevalling. Dus hier ben ik nu zwanger met de grootste hoop dat ik vaginaal kan bevallen, al ben ik doodsbang ervoor. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 2 keer een onderzoek met een eendenbek gehad omwille van bloedingen/een poliep die ze hebben weggehaald. Deed veel pijn en ik schoot wat in paniek maar uiteindelijk is het wel gelukt. En deze week een vaginale echo om mijn baarmoederhals te checken omwille van harde buiken, die echo viel me iets beter mee dan de eendenbek. Over de bevalling kan ik nog niet meespreken maar ik ga in mijn bevalplan vragen om zo weinig mogelijk te toucheren. Mijn gynaecoloog suggereerde zelf al om eerder met pillen dan een ballon te werken, moest een inleiding nodig worden. Ik heb de inwendige onderzoeken van 3 verschillende gynaecologen gehad, telkens aangegeven dat ik het moeilijk vind en ze doen wel echt hun best om voorzichtig te zijn en ik mocht zelf aangeven of ze verder mochten gaan. Daar ben ik positief van verbaasd en hielp me wel om iets rustiger te blijven. Maar leuk zal het nooit worden vrees ik. Veel tips heb ik dus niet maar geef het zeker goed aan en dan geloof ik wel dat ze er rekening mee houden om zoveel mogelijk alternatieve controles te doen.