Van iui naar ivf

Wij hebben in totaal 7 IUI's gedaan. Standaard zijn het er 6 inderdaad, onze 5e eindigde in een vroege miskraam, en daarom mocht de teller weer op nul. Ik vond, zeker net na een miskraam, IVF nog een te grote stap, daarom hebben we er nog 2 na gedaan. Voor mij zat daar voor IVF toch wel een soort mentale blokkade, dat voelde toch wel weer iets heftiger dan IUI. Onze IVF was meteen bij de eerste terugplaatsing raak. Achteraf heb ik wel gedacht "hadden we dit maar eerder gedaan", maar ik voelde me er niet helemaal klaar voor ofzo. Ik vond IVF wel pittig. Qua hormonen is het echt wel een stukje intensiever, ik reageerde daar (mentaal vooral) veel heftiger op dan bij de IUIs. Het "voortraject" qua medicatie enzo is ook langer dan wat je nu van de IUI gewend bent. De punctie vond ik appeltje eitje eigenlijk, al reageerde is vrij slecht op de remifentanyl. Maar punctie zelf en het herstel ervan was voor mij persoonlijk heel makkelijk en soepel. Terugplaatsing ook vrij vergelijkbaar met een IUI. Ik weet nog dat op dat moment het voelde als een hele grote beslissing, maar ik ben wel blij dat we die stap hebben gemaakt.

Weet je dat er een aparte pagina is op dit forum genaamd ‘fertiliteitstraject’? Daar vind je alleen maar mensen die IUI, IVF of ICSI doen en kun je meer met gelijkgestemden praten dat hier op het algemene forum

Bij mijn groepen kun je een groep, zoals fertiliteitstraject, toevoegen aan je favorieten. Succes!

Wat me ook nog te binnen schiet: door het lange traject vond ik de uiteindelijke zwangerschap ook enorm lang duren. Wij waren in januari 2021 begonnen met IUIs, in oktober begonnen met de intake va het IVF traject, daaruit eind januari 2022 zwanger en uiteindelijk in september 2022 bevallen. Ik had ook wel een pittige zwangerschap met veel klachten, maar ik had echt onderschat dat het op een gegeven moment voelde alsof ik eigenlijk al een jaar+ zwanger was 😅

Het voelt inderdaad als een hele stap! Vind vooral het mentale spannend wat het met mij gaat doen. Met IUI heb ik er geen last van maarja dat is natuurlijk super gedoseerd. Fijn dat het bij jou zo snel gelukt is uiteindelijk met IVF. Snap dat het dan dubbel voelt waarom je niet eerder de stap hebt genomen maar ik denk als je het via IUI zwanger kunt worden dat je dit ook het liefste wilt. Wat bedoel je precies dat het voortraject langer duurt? Dat je de medicatie langer moet opbouwen ofzo? Bij IUI start je gelijk in je cyclus maar dat is bij ivf anders?

Ah dankjewel! Ik ga daar even kijken

Ja het idee van IUI voelde dan toch wat minder invasief, en IVF voelde toch een beetje als een soort eindstation waar ik eerder nog niet helemaal klaar voor was. IUI was dan een soort veilig haventje om in te blijven hangen, denk ik. Bij ons viel de IVF intake net na mijn menstruatie, dus het was sowieso 1 cyclus uitzitten. Daarna moest ik eerst een paar weken aan de pil om de hormoonhuishouding plat te leggen (waar ik mental echt heel veel last van had, ik heb daar wekenlang huilbuien van gehad), en daarna een paar weken lang verschillende middelen in een best wel strak schema prikken. Hogere dosis dan IUI natuurlijk, dus ook meer kans op bijwerkingen. Controle echo's net als bij IUI. Als het er goed uitziet naar de punctie. Ik vond het dus meevallen, maar doorgaans wordt dat niet ervaren als een pretje, dus dat is natuurlijk ook wel heel spannend. Dan een paar dagen wachten of de embryo's zich goed ontwikkelen en hopen dat er meteen een verse terugplaatsing kan plaatsvinden. Het is natuurlijk wel vergelijkbaar met een IUI, maar dan met een heleboel extra stapjes en dingetjes eromheen. Bij ons konden we eigenlijk op elk moment wel terecht bij de fertiliteitsarts puur voor een advies/informatiegesprek. Dat zou je altijd nog kunnen inzetten, en daaruit beslissen of jullie er aan toe zijn?

Ik voelde mij met IVF serieuzer genomen dan met IUI. Bij IUI voelde het iedere keer echt als een gok terwijl ik het idee had dat er iets fout ging bij de bevruchting. De 6de IUI eindigde in een biochemische zwangerschap. Bij IVF vond ik het minder intensief. Ik had alleen een echo bij start menstruatie en toen begonnen met medicatie. Pas op dag 10 weer een echo en toen werd de punctie al gepland op dag 13. De punctie zelf was pittig maar te doen 😊 Daarna alleen maar terugplaatsingen gehad in natuurlijke cyclus. Dat was iedere keer maar 1 echo om te kijken of ik een eisprong had en 5 dagen later een terugplaatsing. Voor mij was IVF altijd veel minder intensief dan IUI en een fijner ziekenhuis. Maar dat is persoonlijk natuurlijk 😊 Nu 6+3 zwanger van onze 8ste terugplaatsing en hoop dat het goed blijft gaan 🍀

Oh dat klinkt wel intensief inderdaad! Wij worden voor ivf doorverwezen naar een groter ziekenhuis in de buurt dus ook weer nieuwe gynaecologen en mensen die ons traject nog niet kennen. Vandaar dacht ik, ik vraag/lees eerst even online wat de ervaringen zijn. Ik weet dat dit destijds mij ook geholpen heeft in het iui traject. Fijn dat je het zo duidelijk uitlegt en wat het met jou deed destijds. Dat voortraject klinkt inderdaad stuk langer (en helaas daardoor nog meer geduld hebben).

Oh wat fijn dat je zwanger bent, gefeliciteerd!! Ik vind je opmerking betreft IUI dat het een gok is wel herkenbaar. Ik heb 2x gehad dat ik al een eisprong had gehad dus dat de inseminatie niet doorging of eigenlijk voor mn gevoel te laat. Hierdoor is mijn gevoel ook wel een beetje dat zij niet helemaal grip er op hebben ofzo. Dat het destijds met mijn zoontje gelukt is is uiteindelijk ook een wonder geweest. Vllak voor de inseminatie bleek het bij mijn vriend ineens allemaal niet goed te zijn terwijl het alle keren daarvoor en later ook daarna super in orde was. Uiteindelijk bleek ik al zwanger te zijn via de natuurlijke weg. Het blijft natuurlijk ook iets wat we niet helemaal kunnen beïnvloeden. Fijn dat de controles bij jou meevielen qua intensiviteit. De punctie lijkt mij idd pittig.

Wat fijn dat het uiteindelijk wel natuurlijk gelukt is bij je zoontje! Ik had het niet vergelijken want door mijn leeftijd (veertig plus) hebben we IUI overgeslagen maar ik vond ivf behoorlijk intensief en impactrijk. Je krijgt een behoorlijke hoeveelheid hormonen en dat merkte ik echt fysiek en mentaal. Als je wel op de gewone manier zwanger kan worden, zou ik die stap niet zomaar zetten. Investeren in voeding, leefstijl, supplementen kan soms ook al een aanzienlijk verschil maken. Ik heb soms de indruk dat mensen de stap naar ivf redelijk snel zetten. Ik zie het zelf meer als laatste redmiddel in sommige gevallen en dan nog geeft het geen enkele garantie. Succes met de afweging!

Nouja ik zeg natuurlijk maar voorafgaand aan de inseminatie spuit je wel hormonen om de follikel groot te laten worden. Dus helemaal natuurlijk is het niet gegaan. Wij zijn 3 jaar bezig geweest voor ons zoontje en is gezegd dat het een kleine kans is dat wij helemaal zonder een medisch traject zwanger raken. Dus gezonde levensstijl eten etc. Kan ik niet zoveel mee. En ivf is dus zeker geen snelle actie van ons.

Ik bedoelde het meer in het algemeen, dat ik dat soms merk hier. Jullie situatie ken ik natuurlijk niet goed genoeg. Dat had ik misschien wat meer moeten benadrukken. Ik hoop van harte dat de laatste IUI goed zal gaan en de stap naar ivf niet nodig is voor jullie. Succes!

Hey, wij zijn ook zwanger geworden via IVF. Na 4 rondes IUI die niet lukten, zijn wij overgegaan op IVF. Ik hoefde niet aan de pil voordat de stimulatie kon plaatsvinden. Ik mocht op CD2 langskomen voor een uitgangsecho en daarna starten met medicatie om de follikels te laten groeien en een aantal dagen later een spuitje erbij om de eisprong te voorkomen. Op CD9 mocht ik terugkomen voor een meting en daarna ben ik volgensmij nog 1 keer naar het ziekenhuis geweest voor een meting voordat de punctie gepland werd. Ik had behoorlijk overstimulatie dus ik leek 6 maand zwanger🫣 en ik vond het aanprikken ook echt pijnlijk. Maar dat is enorm verschillend per vrouw. Ik heb zeker een week rustig aan gedaan en minder gewerkt. Ik kon niet heel lang achter elkaar rechtop zitten. De terugplaatsingen vond ik chiller dan IUI. Je hoeft niet meer dagelijks hormonen te spuiten, maar je moet ovulatietesten doen. Nu werkten die niet zo goed bij mij, maar bij twijfel kreeg ik een echo en werd ik via echo’s in de gaten gehouden. Ik belde vaak als ik voelde dat mijn eisprong eraan kwam of als ik het te lang vond duren voordat ik dat voelde. Bang om de eisprong te missen😂 Na 4 terugplaatsingen ben ik nu bijna 19 weken zwanger❤️

Ik ben nu ook bezig met ronde 6 IUI, dus lees graag mee! IVF voelt als laatste kans en daarom vind ik het mega spannend.