Veel vriendinnen zwanger, hier lukt het niet.

Ik ben 13 maanden na het stoppen van de prikpil zwanger geraakt. Soms duurt het even voordat het lukt. Geef de moed nog niet op. Toen mijn zus zwanger was(7 en 5 jaar geleden) had ik net te horen gekregen dat het voor mij op dat moment niet aan te raden was om zwanger te worden. Het viel mij heel zwaar. Maar uiteindelijk dacht ik.. als dit dan alles voor mij is dan kan ik er maar beter van genieten. Dus ik genoot van haar kids. Nu ben ik zelf 30 weken zwanger en dat was geplant maar toch ook wel onverwacht een paar jaar geleden hadden we niet gedacht dat het ooit mogelijk zou zijn. Soms duurt het gewoon wat langer..

Begrijp je gevoel ondanks ik altijd oprecht heel blij was voor de vriendinnen. Wij begonnen al met problemen aan zwanger worden voor de eerste door endometriose. Uiteindelijk gelukt na grote operatie en wat andere vervelende behandelingen. Wij willen nu voor een 2de gaan maar helaas blijkt het uit de laatste onderzoeken het er nog veel slechter voor staat dan bij de eerste en moeten we rekening mee houden het niet meer gaat lukken. Dit maakt me erg emotioneel, beginnen nog wel met een poging ivf.🤞 De arts zegt wel het altijd wat lastig blijft inschatten maar de berekeningen niet positief zijn. Merk wel dat ik moeite heb met de mensen die komen met de oeps ik ben zwanger. Afgelopen half jaar 3 mensen om me heen. Dan denk ik als je niet wilt zorg je hier toch voor en klaag dan tenminste niet hoe je het gaat doen met 3 kinderen en ander straks met 2. Dat vindt ik oprecht pijnlijk ondanks ik weet het alle liefde gaat krijgen. Weet ook wel dit vooral weg komt doordat het hier niet lukt en de vraag is we ooit weer een positieve test mogen krijgen

PN90 hoe gaat het nu?

Herken het ja. Hier wil het ook niet lukken en vooral ook veel vragen in de trant van 'wanneer komt er bij jullie een 2e'/ 'jullie zijn vast de volgende' Heel lastig om met een onvervulde kinderwens om te gaan helaas ja :( Probeer nu maar het positieve te zien (meer afstand tussen de kindjes, meer voordelen). Voor jou als voordelen dat je spulletjes kunt lenen en veel tips/ervaringen/ voorbeelden hebt van je vriendinnen straks. 😘

O herkenbaar. Gaan nu al richting de 2 jaar zonder resultaat. Heb een een vriendin die nu van de 2e zwanger is terwijl we met de eerste ook al samen zwanger hadden kunnen zijn. Bij mij is iedereen zwanger of heeft kleine kinderen. Ook op werk. Soms kan je nergens meer meepraten en staar ik alleen nog maar voor me uit met de lunch. Naar kantoor gaan vind ik vreselijk geworden en vriendenkring wordt ook steeds kleiner omdat ik geen zin meer heb om bij iedereen op kraam visite te gaan.

Wat vervelend char, krijgen jullie al hulp om te kijken of er een oorzaak is? Dikke digitale knuffel van deze kant. Weten je collegas en vriendinnen het van je wens? Houden ze wel rekening met je? Vindt zelf de oepjes lastig als niet gepland is zeg maar. Dan denk ik van alles maar ben geneigd te schreeuwen van die het dan veilig. Bij de eerste ook lang traject gehad en nu de vraag een tweede nog wil lukken we zijn bezig in traject wordt wslk ivf.

Wij hebben er in totaal 3 jaar over gedaan om zwanger te worden ik ben hier altijd heel open in geweest wat resulteerde dat mensen hier rekenibg ne hielden. Kon dan ook altijd mijn verhaal en tranen kwijt bij mijn vriendinnen. Ik probeerde altijd dankbaar te zijn voor de dingen die ik wel had, om positief te blijven.

Oh zo herkenbaar en één van de moeilijkste dingen die ik vond van het hele traject dat bij ons twee jaar heeft geduurd. Ik vergeleek het met wachten op een trein die maar niet komt, en iedereen om je heen op het station zie je in de trein stappen maar jouwe komt maar niet… Het hielp mij onwijs om het te delen. Omdat het zo onzichtbaar is anders. Daardoor hielden mensen er rekening mee en konden er een hoop pijnlijke situaties en opmerkingen worden vermeden. Ook lotgenoten contact zoals via dit forum of op FB hielp om me minder alleen te voelen. Maar uiteindelijk ben ik een paar keer naar een therapeut geweest hiervoor en dat heeft me het meest geholpen om te beseffen dat je geen invloed hebt op wat het leven je voor de voeten gooit en hoe je daarmee omgaat (wat je denkt en doet). Heel veel sterkte en hopelijk komt jouw trein ook snel 😘

Ik bedoel: geen invloed op wat het leven je voor de voeten gooit maar wél op wat je denkt en doet…

Heel erg herkenbaar. We zijn 2.5 jaar bezig geweest om zwanger te worden van onze dochter. Na de bevalling niet meer aan anticonceptie geweest (ze is bijna 17 maanden) en we zijn alweer 8 maanden bezig de 2e. Rond mij heen was iedereen in 1 of 2x proberen zwanger 🫠 Op dit moment zit ik op kantoor met 4 andere vrouwen, waarvan 3 zwanger. Soms voelt het gewoon heel oneerlijk.

Hey anja, we zijn sinds de zomer bij de fertiliteitsarts. Daar is alleen bekeken of ik een eisprong heb en of mn eileiders open zijn. (Mijn mans zaad was via de huisarts gecheckt en goed) Kregen daarna de melding dat we tot augustus weer moeten afwachten en dat ze niks gaan doen. Het voelt wel redelijk uitzichtloos vooral omdat ze alleen maar 2 onderzoeken doen in een jaar tijd. Dit jaar wordt ik ook 35 en worden de kansen alleen maar kleiner. Sommige vriendinnen weten het wel, maar op werk veel mensen niet, is ook niet een heel luchtig onderwerp om even te bespreken met iedereen op kantoor. Dus op kantoor houd niemand er rekening mee. Iedere pauze wordt er alleen over kinderen en zwangerschappen gepraat en alleen maar in de klaag vorm. Ik zit vaak huilend in de auto terug als ik op kantoor ben geweest. Naarmate het langer duurt en het ziekenhuis ook geen uitzicht biedt, wordt dit alleen maar erger en sluit ik het liefst me zelf op, zodat ik er maar niet meer mee geconfronteerd hoef te worden. Is er bij jullie wel een reden gevonden? Hoelang moeten jullie wachten tot een behandeling?

Hoi! Ik las laatst dat je er met 35 meer urgentie komt. Lijkt me sterk dat ze zo weinig doen ook met de wetenschap dat het voor de eerste zo'n poos duurde. Misschien anders en second opinion aanvragen? Heel veel sterkte! Pittig hoor!

Wat is dit vervelend hè! Om je heen zie je iedereen zwanger raken (soms zelfs in één keer!) en bij jou wil het maar niet lukken. Af en toe kan je er goed gefrustreerd en verdrietig van raken. Ik heb dit ook gehad, veel vriendinnen gingen mij voor en bij ons duurde het maar. Uiteindelijk is het na een jaar gelukt (achteraf helemaal niet zo lang, maar zeg dat maar eens tegen een verdrietige vrouw die keer op keer teleurgesteld raakt). Ik ging gewoon alles proberen: acupunctuur, enkel warm ipv koud eten en drinken, relaxen (sauna, massage), geen alcohol, fertility conceptiecup, HSG onderzoek in het ziekenhuis. Pas toen ik het soort van los liet (ZOOOO IRRITANT DAT MENSEN DAT ZEGGEN) raakte ik zwanger. Heb je er over nagedacht om je te laten doorverwijzen door de ha naar een fertiliteitsarts? Als je een jaar bezig bent doen ze dat vaak wel. Dan kan je in ieder geval hopelijk het een en ander later uitsluiten. Heel veel liefs en succes ❤️ laat je gevoel er vooral zijn en praat erover met mensen!

Het los laten heb ik ook al vele maanden geprobeerd en werkt ook niet. Op vakantie gaan en uitrusten heb ik ook vaak genoeg gedaan en helpt ook niet. Verder ook alles geprobeerd wat jij hebt gedaan alleen nog geen accupunctuur. We zijn dus al bij de fertiliteitsarts in het ziekenhuis sinds afgelopen zomer (toen waren we al een jaar en een aantal maanden onderweg). Ze hebben 2 onderzoeken gedaan, waar niks uitkwam en daarna doen ze dus zeker een jaar niks meer. Een jaar had ik voor getekend, dan hadden we al een kind gehad. Nu alleen maar maar een uitzichtloze situatie. Weet ook niet meer zo goed waar ik de positiviteit vandaan moet halen. Het loslaten wordt steeds moeilijker naarmate het langer duurt. Het idee dat ik misschien wel nooit moeder ga worden, maakt me helemaal kapot.

Ik heb morgen weer een gesprek met de fertiliteitsarts, denk ook dat ik een second opinion moet gaan doen. Dag erna een gesprek bij de huisarts en wil ik het ook gaan bespreken. Merk dat dit gewoon echt niet meer gaat. denk ook inderdaad dat er iets meer zou moeten kunnen dan nu.

Hè Char, Ja bij ons is er endometriose vastgesteld, zat overal. Dit was al bekend voor we het traject in gingen. Ben meteen geopereerd, letter nog eens ivm chocolade cyste in eileider hierna traject opgestart. Nu is mijn eicel reserve ook enorm gezakt en denken ze ik in beginnende overgang zit. Door deze 3 dingen samen staat het er heel slecht voor. Moeten rekening mee houden ivf niet wat voor ons is. De arts zoekt nog uit beter plan voor ons is ivm de slechtere eileiders en punctie. Wel heel fijn alle eerste onderzoeken allemaal goed waren dit zijn belangrijke factoren. Bij sommige mensen duurt het langer en die worden echt vreselijk op de proef gesteld, dat is zo moeilijk en pijnlijk. Hoop op snel positief nieuws voor jullie.

Laat je horen hoe het ging

Bedoel met dat ivf niet wat voor ons is meer dat ze denken dat er niet genoeg eitjes groeien voor een punctie.

Willen ze je niet behandelen omdat ze geen oorzaak gevonden hebben en denken je spontaan nog zwanger kunt worden? Of begrijp ik het niet goed? Wat vindt je van psycholoog? Kan me voorstellen je een heel ander gesprek had verwacht

Er is geen oorzaak gevonden, maar we zijn al wel ruim 1,5 jaar bijna 2 onderweg helaas. Dus er is nog een kans dat we zwanger kunnen worden zeggen ze. Maar mijn vertrouwen is wel op na meer dan 20 cyclussen. Psycholoog lijkt me prima om erbij te doen, maar dan wel het liefst met zicht op een behandeling