Waar keek/kijk jij naar uit?

Ik keek naar alles uit. Dat weinig slaap, geen spontaniteit en die poepluiers bijvoorbeeld, zou ik echt niet als iets negatiefs gaan zien. Het hoort er even bij en ik vind het altijd vervelend om te lezen als mensen die poepluiers benoemen, straks ga je blij zijn als de darmpjes goed werken en er een goede gezonde poepmassa uitkomt😶🤣 verder. Ja alle eerste keren zijn prachtig, eerste lachje, eerste keer zwaaien. Het wordt gewoon een heeeel belangrijk en waardevol persoontje in je leven. Er was hier ook een ander topic over gisteren, mensen zeuren ontzettend veel en dan lijken dingen vaak negatief. Maar het is gewoon onwijs mooi!

Ik keek er naar uit om een kind te hebben die de combinatie is van mijn man en mij. Waar ik veel liefde aan kan geven en hem kan helpen groeien tot zijn eigen persoon. De relatie met mijn man is in sommige dingen veranderd en soms is het ook wel lastiger. Maar er is ook een nieuw soort liefde bijgekomen. Mijn man heeft echt een andere dimensie gekregen als ik hem als vader zie voor ons zoontje. Je leven hoeft ook niet over te zijn als je een goed vangnet hebt en je het echt samen doet met je partner. Het eerste half jaar deed ik nog niet zoveel, maar daarna ben ik regelmatig nog met vriendinnen of met mijn man uit geweest, naar een festival of concert. Het is niet wekelijks, maar dat was het voordat we kinderen hadden ook al niet. Wij hebben gelukkig oma's en opa's die graag oppassen en waar er gelogeerd mag worden. Ik vind trouwens de vakanties met een kind ook erg leuk. Ik vind in een huisje op een vakantiepark, apartement met zwembad of naar de camping gaan heerlijk. Lekker zwemmen, een dagje naar een dierentuin en dan een keer een stadje bezoeken erg leuk en relaxt. En daarbij de wereld vanuit je kind zien en ontdekken erg leuk. S'avonds gewoon rustig een drankje doen met mijn man als je kind op bed ligt, dat geeft mij dan echt rust. Is de new born periode niet mijn favoriete periode. Ik ben nu zwanger van de tweede en als ik eerlijk ben kijk ik niet echt uit naar de eerste maanden. Heeft het knuffelen met een new born op de bank, ook echt wel wat. Ik ben alleen niet zo'n baby moeder. Ik zie het alleen wel in het perspectief dat het geen baby blijft, het zijn een paar maanden en daarna werd het voor mij alleen maar leuker! En omdat je wel van je kind houd heb je het er ook allemaal voor over. Zelf kijk ik nu dus wel uit om mijn tweede kind te ontmoeten. Hoe mijn man weer met een baby bezig is en er verliefd naar kijkt. De ontmoeting van mijn zoontje met zijn nieuwe broertje. Van de zomer om samen op vakantie te gaan, te gaan zwemmen en de baby gewoon lekker in de kinderwagen overal naartoe nemen. In de tuin zitten met de baby en mijn zoontje die lekker aan het spelen is (wat hij gelukkig heel goed zelfstandig kan). Na de zomer weer gaan babyzwemmen, nu met een peuter en baby. Dat weer helemaal uitvogelen, maar ik weet zeker dat ik daar weer helemaal van ga genieten.

Ik heb gisteren een gelijkaardig topic geopend. Er is super veel reactie op gekomen en was super leuk om te lezen. Je moet er maar eens naar kijken en je wordt instant blij:)

Ooh dat had ik dus helemaal niet gezien maar ik ga kijken :)

Veel negativiteit over moederschap - dit was hem

Ik vind onze dochter echt een verrijking van ons leven!! En voor mij geldt dat niet eens heel veel veranderd is voor mijn gevoel. De liefde die je geeft en terug krijgt is geweldig. Daarnaast vind ik kindjes echt enorm grappig en ze doen me elke dag weer verbazen. Onze relatie is juist nog sterker geworden. We zijn nu letterlijk en figuurlijk voor altijd verbonden en we trekken op als een team. We zorgen ook voor genoeg mooie momentjes met z’n tweeën, zodat we even bewust geliefden zijn en niet alleen ouders. Tot slot hoef je je leven echt niet kwijt te raken. We doen nog eigenlijk alle dingen die we voor kids ook deden. Dus ook uiteten, uitgaan, op vakantie (zelfs backpacken in Thailand met de baby). De ene keer gaat onze dochter mee en de andere keer zorgen we voor fijne oppas. Plus, we doen nog veel meer wat we voorheen nooit deden. Dus geen zorgen! Het komt echt goed en jullie gaan een fijne balans vinden.

Ik snap wel goed wat je bedoelt en ik kreeg het spaans benauwd van alle mensen die gekscherend lachend zeggen dat je leven echt voorbij is. Of ‘ik zou nog even genieten van het slapen nu het nog kan’ Vreselijk! Ik heb daardoor juist voorgenomen om leuke dingen te blijven doen, zowel met als zonder partner. Wij maakten hier goede afspraken over. Waar hij echt dacht ‘het zal wel meevallen’, heb ik me er hard voor gemaakt dat dat voor mij erg belangrijk was. Toen beeb drie weken was gingen we een weekendje naar zee, lekker over het strand wandelen met baby in de draagzak, als de baby sliep lekker borrelen met een film, enz. Dat dat goed ging en makkelijk, stelde me al zo gerust. Tuurlijk heb je dat niet net zo als vroeger, maar er kan heel veel als je een vangnet hebt of niet bang bent om iets te ondernemen. Uiteindelijk hebben we nu 2 jaar een reis gemaakt met de kleine over de wereld. Dat had ik nooit kunnen denken van tevoren, maar we hebben het toch echt gedaan. We doen vaak dingen om en om maar nemen ook heel vaak de kleine mee. Wat ik wil zeggen is, denk in mogelijkheden! En niet alleen maar in beperkingen.

Ik keek heel erg uit naar de ochtenden samen knuffelen in bed. Een kindje die een mix is van mij en mijn man. Mijn man als vader 🥰 Het is eigenlijk nog beter allemaal dan gedacht ;) de poepluiers was ik trots op, want dan werken z’n darmen goed en komt alles op gang. De nachten zijn pittig, maar zeker in het begin vond ik het ook heel bijzonder. Samen eruit met mijn man, baby voeden (en even extra knuffelen 🥰), verschonen, nog even de baby goed bekijken (zo schattig als ze slapen!) en dan terug naar bed. Heerlijk vond ik het. Nu komt ons kindje momenteel elke 2 uur, dat is wel erg pittig. Maar gaat echt over en is maar betrekkelijk kort als je terug gaat kijken! Wat betreft spontaniteit. Ik denk dat we spontaner zijn sinds we een baby hebben. Hiervoor werkten we allebei fulltime, deed ik veel vrijwilligerswerk, waren we veel weg. Nu plannen we minder en kijken op de dag zelf waar we zin in hebben. Ook als ik alleen ben met de kleine, ga ik altijd op stap en meestal bedenk ik die ochtend waarheen. Het ligt eraan wat je onder spontaan verstaat, want een avondje spontaan stappen gebeurt niet meer hier, maar overdag is ons leven juist spontaner geworden. Wij hebben ervoor gekozen alles op verzoek te doen (slapen, voeden) en ons zoontje slaapt gelukkig overal prima, dus dan heb je echt veel vrijheid! De eerste weken/maanden had ik heel veel behoefte aan thuis zijn. Maar na een maand of 2/3 zijn we volop op pad gegaan :) De relatie met mijn partner vind ik alleen maar mooier. Hem als vader zien is zoiets moois. En hij heeft mij zo goed beschermd tijdens mijn zwangerschap, bevalling en kraamperiode, die herinnering blijft me goed doen. Je kind niet stil krijgen is heftig, zeker als dat vaak gebeurt. Maar het kan ook gewoon goed gaan. Ons zoontje was alleen ontroostbaar bij krampjes, maar verder is hij nog steeds goed te troosten. Geen enkele garantie dat dat bij jullie ook zo is, maar volgens mij gaat het vaker zo dan een huilbaby :) Wij deden dit echt samen. Als hij zo’n uurtje had dan wiegde ik hem eerst, daarna nam mijn vriend het over (of andersom). Samenwerken is echt de key! En verder is elke ontwikkeling prachtig. Ik wist vantevoren niet hoe blij je kan worden van een mensje dat lacht, iets eet, slaapt, boert, op zijn zij rolt, z’n armpjes naar je uitstrekt… maar echt, al die dingen zijn zo mooi 🥰 O en het de hele dag knuffelen met een newborn, dat mis ik nu gigantisch soms. Al is het nu weer leuk hoe hij zijn lijfje steeds beter snapt en onder controle heeft. En m’n leven is veranderd, maar wel echt ten goede. Want ik ben zelf ook vertraagd (en het is het beste excuus om onder dingen uit te komen die je niet ziet zitten ;))

Je leven verandert, maar je raakt je leven sowieso niet kwijt! Ik denk dat je juist de kleine dingen ook meer gaat waarderen als je kinderen hebt. Mijn zoontje is bijvoorbeeld helemaal weg van de maan. Dus ik word inmiddels zelf ook helemaal enthousiast als ik de maan zie😂 Verder kun je ook met kinderen gewoon nog spontane dingen doen hoor, vooral als je er nog maar 1 hebt is dat meestal prima te doen. Verder is het zo bijzonder om zo ontzettend veel van iemand te houden en te ervaren dat zo’n wezentje jou blindelings vertrouwd en jij zijn/haar veilige haven bent. Ik heb inmiddels 2 kinderen en de oudste is nu net 2. Het is echt zo leuk om in die 2 jaar een mini baby in een echt persoon te zien veranderen, met een eigen karakter en een eigen gevoel voor humor enzo. Natuurlijk zijn niet alle aspecten altijd even leuk of makkelijk, maar dat heb je met een leven zonder kinderen ook. Slaaptekort kan echt wel zwaar zijn en een echte huilbaby ook. Maar het “gewone” huilen en de poepluiers enzo zijn echt maar bijzaak.

Eigenlijk is alles mij meegevallen. Die hele unieke 1 op 1 momenten midden in de nacht. De hele wereld slaapt.. en dan die oogjes van een kindje wat je door en door vertrouwd! Om bij weg te smelten, kan bij de herinnering nog steeds helemaal warm worden van binnen. Die heerlijke cocon in de eerste dagen! Ik keek ook echt uit naar het pronken met ons prachtige kindje. En om mijn partner ook vader te zien worden, zo mooi. Die transformatie.. Het moment dat hij haar aan mocht kleden. Echt goud waard. Zoveel onvoorwaardelijke liefde die je geven kan!

Oh en waar ik nu bij de tweede naar uitkijk, omdat ik dat bij de eerste zo leuk vond: De eerste schaterlach, die liefde van mijn man voor ons kindje zien, het moment dat ze hun armpjes naar je uitstrekken om opgetild te worden, samen in bad/onder de douche, de nachtvoedingen (ja verklaar me voor gek, maar ik vind die intieme momentjes waarop de hele wereld slaapt en je lekker samen met je kindje bent heerlijk 🥰), samen op de fiets. Zoveel dingen eigenlijk haha. Maar waar ik nu ook wel naar uitkijk is het moment dat ze groot genoeg zijn om een nachtje bij opa en oma te logeren😇 Want even tijd alleen met mijn man is ook juist extra waardevol geworden.

Haha fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die ‘s nachts geniet van het wakker zijn.

Mijn relatie werd alleen maar beter! Ik dacht dat mijn relatie niet beter kon, maar het is zo mooi om mijn man met ons kind te zien. Het hoeft dus niet altijd negatief te zijn. Het eerste jaar vond ik pittig ja. Nu mijn kind bijna 2 is, vind ik het helemaal geweldig. Als ik pijn heb, komt hij me een knuffel en een kusje geven… Als ik hem in bed leg, wil hij altijd nog een kus. Als we aan het lopen zijn, pakt hij soms zelf mijn hand. Ik vind het met de dag leuker worden😍

Oh en over de slapeloze nachten… Dat was hier alleen in de kraamweek!

Oooh en dankzij de poepluiers hebben we een paar grappige herinneringen 🤣😅

Hadden wij bij de eerste. Ongeplande zwangerschap. Besloten ervoor te gaan. Mooiste cadeau ever. Ik kon mij niet voorstellen hoe of wat de toekomst eruit zou zien. Hoewel ik nu 35+5 van de tweede ben, want we besloten meteen door te gaan zodat we compleet zijn, vond ik de verandering heftig. Heb daar ook met een coach over gesproken. Die voorstelling is lastig, maar je rolt erin 🙏🏻

Wij hebben twee katten en als ik mijn man dan zat knuffelen met die meisjes dan kon ik alleen maar dromen over de tijd dat hij met ons zoontje zou gaan knuffelen. Ik smelt nog iedere keer. Hij brengt zo veel vreugde en liefde in ons gezin en hij maakt het ons zo makkelijk. Wij zijn, over het algemeen, vrij rustig en ontspannen waardoor ons zoontje dat ook is. Als hij begint te miepen dan is het of eten of slapen. Hij vind alles prima en kan zo fijn zelf spelen. Ik vind het heerlijk om met hem te gaan zwemmen op onze dag en probeer een boekenwurmpje van hem te maken. Het is geweldig om hem te zien stralen als hij weer muziek mag maken. Ik kijk er echt naar uit om straks samen in de keuken te staan. En hoe mijn man, of opa, met hem zal gaan klussen. Wij gingen veel uit eten en dat doen we nu lekker met z'n drieën. Concerten gaan we ook weer doen, maar eerst nog even zonder de kleine.