Welkom maar niet gepland

Wij wilden eigenlijk maar 1 kind maar toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, was mijn zoon natuurlijk wel welkom. We moesten verhuizen etc maar dat is allemaal goed gekomen. Vind wel dat iemand goed na moet denken. Sommige mensen zeggen, met liefde kom je overal maar de kinderopvang bijvoorbeeld wordt nou eenmaal niet uit liefde betaald en luiers ook niet. Maar dat is ieder voor zich 🙂

Ik ben ook sinds kort zzp’er en lig ik er dus meteen een aantal weken uit, bruiloft staat gepland jurk enz. Daarnaast nog wat ideeën om reizen te maken zoals Curaçao, en we gaan nog best graag stappen. Ik was benieuwd of iemand in een vergelijkbare situatie zat?

Ik ben moeder al van 2 jongens. 10 en 2.5 jaar. Sinds september uit elkaar met de vader van de jongste. Wel op een goede manier en spreken en zien elkaar gewoon dagelijks. We moesten onzelf weer even terug vinden. Hij woont in zijn eigen huis en ik ook met de 2 jongens. Nu ben ik aantal weken geleden naar de huisarts gegaan omdat ik zo pijn links onderbuik had. Moest toch even testen die was negatief en wel bloed in urine.. dus conclusie nierstenen. Ook omdat ik sinds de jongste geen anticonceptie gebruik een afspraak gepland voor een week later om toch even te beslissen welke ik wilde gebruiken. Dat is er dus niet meer van gekomen. Want die pijnen waren mijn baarmoeder want ik ben dus zwanger. Nu 6+1 weken. Het is dus van mijn ex want met iemand anders niets gedaan.. hij was op en top blij.. ik moest echt aan het idee wennen en echt paar nachten niet kunnen slapen en alleen maar malen. Is dit een ideale situatie: NEE Kan ik 3 kinderen aan: weet ik niet Hoe gaat iedereen erop reaxgeren: omg.. Het is nu wat bezonken en kindje is meer dan welkom. Hij zegt overal bij te willen helpen.. we gaan het zien. Misschien brengt dit ons ook weer dichter naar elkaar!

Onze eerste is net 28 weken geboren, was gecorrigeerd 11 maanden toen ik zwanger werd van onze tweede zoon. Hebben een heftige start gehad, veel stress en slapeloze nachten, intensief bezig geweest tot 6 maanden met onze eerste, slapen was niet zijn hobby. Dit maakte dat mijn man tegen het plafond zat, hij zat echt nog niet op een tweede te wachten. Maar ik had echt zoiets van, het had zo moeten zijn. Hij sprak alleen maar over abortus, maar dat kan ik echt niet. Eigen huis, stabiel huwelijk, genoeg geld, beiden een baan. We komen hier wel uit, de wens voor een 2e hadden we zeker. Maar nog niet toen, zo snel. Hij had de tijd nodig om eraan te wennen, het kwam als een grote verrassing. Maar nu zijn we allebei heel blij, dat onze zoon een broertje erbij krijgt. Het is alleen heel spannend, zeker tot de 28 weken, omdat het toen de vorige keer mis ging. Ben blij als we die mijlpaal voorbij zijn!

Ik ben net gestopt met m'n baan en heb loopbaanadvies gesprekken.. werelden wel een tweede kindje maar niet nu al. Het was welkom maar de eerste dag heb ik ook wel even gehuild omdat ik nog niet klaar was voor het misselijk zijn. Daarnaast was ik nog druk bezig met afvallen en zitten we nog in een klushuis. Na een dag was het geland en was ik heel blij met de kleine. Nu kan ik t me al niet meer anders voorstellen en zien we heel erg uit naar dit kleintje!

Ik zit in een vergelijkbare situatie. Mijn vriend en ik waren altijd met vrienden, op stap, feestjes, festivals en gingen graag op vakantie. Daarnaast was ik net een jaar afgestudeerd en wilde graag carrière maken én zijn we nog niet erg lang samen. Toen ineens een positieve test! Zelf ben ik de jongste van mijn vriendengroep en niemand heeft nog kinderen. Mijn vriend wist gelijk dat hij het wilde maar sprak dit niet uit en liet de keuze bij mij. Ik heb er niet lang over na moeten denken. De dag na de positieve test belde ik huilend mijn huisarts op, ze zei: ‘het leven van een vrouw is onmogelijk te plannen, een kind komt nooit op het goede moment. Als het voor jou goed voelt waarom niet, denk er maar over na.’ Afwegingen voor: We wilden sowieso een kindje maar niet nu We zijn gek op elkaar Afwegingen tegen: Ik vind mezelf te jong We zijn kort samen samen Niet in de goede ‘levensfase’ Carrière Familie reactie Zoals je ziet meer tegens Dan voors. Gevoelsmatig wilde ik het toch, het voelde zo fijn en bijzonder. Daarna voelde het niet goed om op basis van die relatieve tegen argumenten het kindje niet te houden. Soms zijn er nog steeds twijfels, we spreken dat gewoon naar elkaar uit. Maar het grootste gedeelte van de tijd kunnen we niet wachten tot de baby er is ! Het is gewoon heel spannend. Op naar het burgerlijke leven !!!! 😄😂

Niet gepland? Was het dan door de pil en of condoom heen? Als je onveilig seks hebt en geen kinderen plant, ben je niet slim bezig hahaha

Bedoelde dus eigenlijk de vraag te stellen wat de situatie is, dan kunnen wij beter advies geven :)

Met een beetje plannen en goede afspraken kun je nog steeds op reis en stappen hoor! Daar vind je vanzelf een weg in. Ik weet verder niet hoe het zit met ZZP en zwanger, maar ook dan heb je recht op zwangerschapsverlof toch? En voor een trouwjurk is ook wel een oplossing te vinden. :)

Door condoom heen

Twee jaar geleden een zelfde situatie gehad. Wij kenden elkaar nog niet zo lang en wilden ook nog veel dingen doen als reizen en gewoon van het leven genieten. Toen toch zwanger geworden. Wij wilden allebei graag kinderen maar dit voelde als veel te vroeg, we woonden nog niet eens samen... alle opties hebben we afgewogen en we zijn er uiteindelijk voor gegaan. Gelukkig was onze financiële- en werksituatie wel stabiel! Hier is alles goed gekomen met woon en werksituatie en een kindje brengt zoveel liefde en leuke dingen met zich mee. Soms baal ik er wel van dat we dingen hebben ‘gemist’ en dat het allemaal zo snel is gegaan maar ik zou niet meer anders willen! En inmiddels is nummer 2 ook al onderweg ❤️ Volgens mij moet je je vooral afvragen of je het aan kan om een zwangerschap af te breken, dat is namelijk nogal wat.... en zou je de dingen die je noemt (werken als zzp’er, bruiloft en uitgaan) ook kunnen doen als je zwanger bent of mama bent?

Ik werd door de pil heen zwanger. Dat is mijn moeder en zusje ook overkomen, maar ik schrok enorm toen het gebeurde. Ik had het simpelweg nog niet verwacht en vond mezelf ook wat jong (25 jr). Ik wilde graag nog reizen, feesten en allemaal andere leuke dingen doen. Ik zag mijn leven echt overboord gaan, dacht dat ik nooit meer met vrienden kon borrelen. Ik heb toen echt even goed nagedacht en ben bij mezelf te rade gegaan. Ik heb echt alle opties overwogen, zelfs bij het FIOM een keuzegesprek gepland. Uiteindelijk toen het nieuws na een aantal dagen zakte, kreeg ik elke keer een baksteen in mijn buik als ik dacht aan het afbreken van de zwangerschap. Ik heb het met mijn vriend besproken en hij snapte mijn gevoel volledig. Daarbij komt dat we een stabiele relatie hebben, twee inkomens en een woning (geen ideale woning met een kleintje maar toch een woning). Toen de eerste echo hadden, hebben we allebei tranen met tuiten gehuild om dat flikkerende lichtje in mijn buik. En nu is ons dochtertje er al weer drie maanden en kan ik me geen leven meer zonder haar voorstellen. Intussen heb ik (het is natuurlijk wel coronatijd) echt wel weer fijne avonden gehad met vriendinnen. Mijn meisje ligt dan gewoon lekker te slapen in haar bedje of mijn vriend past op haar en ik ga even weg.

Dus dan was er een gat in het condoom ? 😅

Gescheurd ja!

Wij hebben 3 kids. Eerst 1 kind en dan een tweeling. Wat uiteraard welkom was, ook al was ik bang voor 3 kids te hebben, twijfelde of ik het wel aan zou kunnen. Blijk nu onverwacht zwanger van nr 4. Ben nog niet helemaal blij. Had toekomstplannen, wilde een eigen zaak starten,... dit gooit dus roet in het eten. De omgeving zal ook wel vreemd reageren. 4 kids is al te veel volgens velen hun norm. We gaan het wel houden, en trekken onze plan wel. Voor alles is uiteindelijk een oplossing.

Ik ben door m'n koper spiraaltje heen zwanger geraakt. Blijkbaar was ie verzakt.. Dat was een beste shock, omdat we er nog helemaal niet mee bezig waren. Ben inmiddels 27 weken zwanger en het is hartstikke welkom. Dit jaar in oktober zou het spiraaltje vervangen moeten worden, dan zouden we toch gaan kijken of het lukt om zwanger te raken. Die planning is dus wat omgegooid 😅😜 We zijn al 4 jaar samen Wonen samen Ik ben 31 en mijn vriend 36 Stabiele relatie Stabiele financiële situatie Wilde komende okt kijken of het zou lukken Kortom: laat maar komen!

We wilden op de korte termijn eigenlijk al wel beginnen met kinderen. We wachtten echter nog op een grotere woning en een iets stabielere financiële situatie, praktische zaken dus. Heb na een vergeten pil besloten om geen actie te ondernemen onder het mom "die kans is zo klein, dus als het al raak is moet het blijkbaar zo zijn". En jawel, het was raak😅 Mijn vriend was meteen laaiend enthousiast, maar ik moest zelf wel even van de schok bekomen (was net m'n baan kwijtgeraakt, dus de timing was niet helemaal perfect)... Nu is ons zoontje bijna 5 maanden en we zijn alleen maar dankbaar dat hij ons is 'overkomen'.

Wij waren net samen 10 dagen officieel. Ik zou onvruchtbaar zijn en hij ook. Pil had ik vanwege heftige menstruaties. Ik werd in januari niet ongesteld.. zwanger. Paniek. Want we hadden eigenlijk geen kinderwens. Maar ze is o zo welkom en alles word aangepast aan haar.