Zwanger en alleenstaand

Hè gadver… wat een nare situatie! Ik denk dat ik zou afwegen hoe het zou zijn om alleenstaand te zijn met twee jonge kinderen. Wat voor gevoel heb je daarbij? Als dat best oke is dan sta je er klaarblijkelijk sterk in, en als je er nu al niet aan moet denken dan is dat ook oke, maar dan betekent dat dat je het niet wilt. Allebei is natuurlijk prima, dat ligt aan jou en hoe je je voelt. Zo zou ik erover nadenken in ieder geval…

Ik vraag me heel sterk af of ik dit wel alleen aan kan. Ik vind het met eentje al best lastig. Alleen voelt het niet goed dat ik over abortus na denk. Ik voel me dan zo waardeloos.

Je kunt eventueel een gesprek aan gaan met je huisarts, een verloskundige of zelfs een abortuskliniek. Dan spreek je de mensen ‘live’. Ik hoop dat je er uit gaan komen en je jezelf snel beter voelt. 🍀

Dat snap ik, maar nadenken over abortus is best normaal, en al helemaal als je partner je verlaat. Denk er gewoon rustig over na, neem je tijd ervoor, en voel je absoluut niet schuldig als je over abortus nadenkt.

Ik ga morgen praten met de abortus kliniek. Toch is het heel erg dubbel. Mensen zeggen tegen mij dat de baby wel groot wordt maar ik vraag me af of dat niet te makkelijk gedacht is

Niet meer zwanger, inmiddels 7 maanden trotse moeder van twee. Maar andere situatie, want voor mij was het een bewuste keuze. Klein sociaal netwerk ook, maar ik heb wel gemerkt dat wanneer je zwanger bent er ineens andere deuren opengaan. Ik heb zoveel liefde en steun om me heen ervaren! Zelfs van mensen die ik helemaal niet persoonlijk kende. Heel bijzonder! Vanwege ernstige depressies in het verleden ben ik door de verloskundige bij de eerste echo al doorverwezen naar de P.O.P.P.poli. Kende ik niet (poli voor psychologie en psychiatrie voor alles rond de geboorte en dat kun je echt heel breed zien). Heb dat als heel positief ervaren. Denk dat je het beste morgen de huisarts kunt bellen en je zorgen kunt uiten. Zij/hij kan met je meedenken. Hopelijk kun je vannacht wat rust vinden 😘

Het is nu nog geen baby, het is nu een embryo. Uiteindelijk kan het een baby worden maar dat is jouw keuze. Als je vriend net bij je weg is en een klein netwerk hebt, snapt (bijna) iedereen het als je nu geen ruimte in je leven hebt voor een baby. Maar misschien als je alles op een rij zet, financieel, woning, leeftijd, werk, valt het wel positief uit. Zet alles op een rij en maak dan JOUW keuze. Alleen jij weet wat het juiste is. Sterkte ❤️

Wilde alleen even zeggen dat ik het heel erg rot voor je vind, al je overwegingen begrijp en gewoon voor je hoop dat je hoe dan ook tot een antwoord komt wat je rust en geluk geeft. (En nadenken over een abortus is niets om je voor te schamen, maakt je geen slecht mens of moeser, zegt juist dat je een kindje serieus neemt). Heel veel sterkte in deze pittige tijd! Ik kan alleen mijn stukkie delen; heb bij de eerste een heel stuk alleen gedaan (ik kwam mijn huidige man snel tegen - wat ik nooit had verwacht trouwens) en het was zeker pittig maar ergens ook heel fijn om alleen met mijn dochter te zijn in het begin. Geen afleidingen, just me and her. Geen relatie die aan de baby hoefde te wennen. Mijn moeder woonde in het buitenland en vrienden had ik niet. Soms heel erg alleen geweest dus. Dat was wennen (met of zonder kindje denk ik trouwens). Fijne mensen om je heen is gewoon heel fijn. En die kom je heus tegen, denk aan opvang, (zwangerschaps)clubjes, yoga, online, misschien op een baan, vrijwilligerswerk of gewoon in de buurt en online. Sterkte ❤️

Bijzonder dat je een wondertje hebt groeien in je buik. Maar verdrietig dat jij je nu zo ellendig voelt. Ik ben ook een hele tijd alleen geweest als moeder van twee prachtige kindjes en dat gaf me juist kracht om door te zetten en voor hun meer uit het leven te halen. De onvoorwaardelijke liefde die je kind je geeft en die je mag ervaren voor je kinderen is zo ongeëvenaard en bijzonder. Veel moeilijke en eenzame momenten gekend maar zo trots dat ik door heb gezet. Nu een super gelukkige moeder van 4 kinderen en getrouwd met de meest liefdevolle man die ik nooit heb kunnen wensen. Ik bid je kracht en wijsheid toe ❤️

Hoi. Ik heb onlangs in een soortgelijke situatie gezeten, via de huisarts heb ik een gesprek met een maatschappelijk werkster/therapeut voor een besluitvormingsgesprek gehad en ik heb dit als heel prettig ervaren.Ze laat je de 2 opties vanuit verschillende inzichten en gevoelens bekijken, misschien kan dit voor jou ook helpen een keus te maken. Het is een moeilijke beslissing, heel veel sterkte en kracht gewenst..🤗

Ik vind het heel naar om te horen. Een abortus zal je eenzaam denk ik alleen maar erger maken. Een kindje kan je zo veel liefde geven en vervulling. Je kunt dit want je hebt al de eenzaamheid meegemaakt. Ik ben ook veel eenzaam geweest in mijn leven, vreselijk. De lastige dingen op mijn pad kan ik beter handelen hierdoor. In hoop echt dat je voor je kindje kiest.

Ik zou even realitisch nadenken. Hoe oud ben je? Heb je een stabiel inkomen? Heb je een dak boven je hoofd? Kan je zelf je eten betalen en straks ook voor de baby? Een baby heeft meer dan alleen liefde nodig. Ik heb zelf een abortus gehad omdat ik mentaal het kindje niet kon bieden wat het verdient. Er zou onderscheid zijn tussen mijn kinderen die er al zijn en deze baby, en daar sta ik niet achter. Voor mij was het de beste keus en ik was erna enorm opgelucht. Denk er goed over na, er is geen goed of fout. Jij moet financieel en mentaal oké zijn om voor een ander levend wezen te zorgen.

Oehh.. ik zou niet uit eenzaamheid kiezen voor een kindje eerlijk gezegd. Ik denk dat je dan eerder op een andere manier met werken aan jezelf om daar mee om te gaan. Moeilijk, TS.. ik denk dat je heel veel op een rijtje moet zetten voor je een keuze kan maken.

Ik zou ook niet voor abortus zomaar kiezen want dat kan eenzaamheid versterken

Wat een lastige keuze. Wat goed dat je met professionals gaat praten. Wat je keuze ook wordt je hoeft je niet schuldig te voelen. Mbt eenzaamheid waar op ingegaan wordt door anderen. Dit kan zowel met als zonder abortus versterkend werken. Je weer niet goenhet loopt. Ik voelde me juist na de de geboorte van kindje erg eenzaam omdat je dag en nacht met kindje bezig bent en je leven verder dan even stil staat (in mijn geval). Je vraagt wat anderen zouden doen. Wat ik zou doen maakt helemaal niet uit want het is jouw keuze! Veel sterkte!

Ken je de gezegde it takes a Village to raise a Child? Je wereld word nog kleiner door dat je meer gebonden bent en zeker als je netwerk al niet zo groot is. Spontaan erop uit en nieuwe mensen leren kennen zit er dan ook niet meer in. Ik heb en ken genoeg mensen met wel een grote achterban en zelfs dan kan het soms eenzaam voelen. Laat staan als je er echt alleen voor staat. Ik respecteer je mening hoor, maar ben het niet met je eens. Misschien is het nu niet jouw moment maar mag je het op ren later moment in he leven wel mee maken wanneer je je leven misschien vorm hebt gegeven naar hoe jij het graag wilt en met wie je dat wilt. Denk verstandig en niet alleen maar uit gevoel.

Ik kan me voorstellen dat jij je ellendig voelt, nu je vriend bij je is weggegaan! Wat ontzettend naar voor je. En met alle hormonen in je lijf voelt dat vaak nog extra heftig aan 😢 Zeker als je dan zo alleen overblijft. Ik krijg uit je bericht de indruk dat vooral de eenzaamheid en je (nu al depressieve) gevoelens het meest urgente probleem is, klopt dat? Wist je dat er organisaties zijn voor zwangere vrouwen die je kunnen helpen in de situatie waarin jij zit? Zij zouden bijvoorbeeld kunnen helpen een netwerk op te bouwen waar je op terug kunt vallen, ook emotioneel. Eventueel een buddy regelen, die er echt voor jou wil zijn. Ik kan me voorstellen dat je momenteel heel veel behoefte hebt aan iemand die wil luisteren en er echt voor jou wil zijn. Probeer snel zoiets te regelen, ook om te voorkomen dat je in een depressie gaat komen. Ga ook naar de huisarts, via hem/haar kun je vaak gesprekken regelen met de praktijkondersteuner ggz. Ik gun je zo een luisterend oor! Probeer geen overhaaste beslissingen te nemen over je zwangerschap. Zeker met de gevoelens die je nu ervaart, is het moeilijk om evenwichtige keuzes te maken. Neem de tijd, zodat je niet een snelle beslissing maakt waar je ook al snel weer spijt van gaat krijgen. Als ik nog iets voor je kan betekenen, stuur dan een vriendschapsverzoek! Heel veel sterkte, ik denk aan je ♥️

Oh meid, ik kan je vertellen.. ik had zat vrienden en familie, maar ik zie amper iemand.. want ik heb gewoon de tijd en de behoefte niet. Daarbij leer je met die kleine altijd nieuwe moeders en kinderen kennen weer! Dus dat als eerste en laat dat je niet weerhouden!! Ik zag net snel een comment van iemand die zei “it takes a village to raise a child”… bullshit! It takes you to raise a child… Veel dingen zijn nu misschien niet ideaal, maar kunnen over 2 maanden helemaal anders zijn… je gaat misschien op pufles waar je dames ontmoet, je kunt naar informatie bijeenkomsten, er zijn mega leuke faceboekgroepen of whatsapp groepen voor moeders en vrouwen in dezelfde situatie.. dus maak je daar niet druk om… en die kerel? Ja, dat is even aanpoten, maar ja… wat niet is, kan nog komen… 😃 Wat je wel nodig hebt zijn dingen om voor je kind te zorgen: een inkomen, een dak boven je hoofd en liefde!

Hii, wat rot dat je in deze situatie terecht bent gekomen. Niemand kan natuurlijk deze keuze voor jou maken, ik kan je alleen vertellen dat ik in een gelijke situatie zat als waar jij nu in zit en dat mijn zoontje volgende week alweer één jaar oud word🥰 Het is zeker aanpoten om het allemaal alleen te doen en 'tijd voor jezelf' bestaat niet meer, maar wat ben ik gek en trots op mijn mannetje. Ik kan me echt geen leven meer zonder hem voorstellen en juist omdat je altijd met zn tweeën bent word de band met je kindje echt enorm sterk. Ik wens je heel veel succes met het maken van je keuze!