Zwanger worden rond 20 jaar

Mijn kinderwens werd in 2018 steeds sterker. Ik was toen 22 jaar. Mijn partner had nog even wat meer tijd nodig, dus rustig op hem gewacht. Uiteindelijk in april 2019 begonnen met proberen. Ondertussen was ik 23 jaar. Een jaar later was ik zwanger van onze zoon en werd ik op mijn 24e moeder. Mijn ouders zijn altijd op de hoogte geweest van mijn kinderwens en wisten dat ik altijd voor ogen had om (indien gegund) 'jong' moeder te worden. Zij stonden en staan achter mij. Waarom ben je bang voor de reactie van jouw ouders? Is dat puur vanwege je leeftijd of speelt er meer mee?

Puur van mijn leeftijd. Ik heb het ooit al verteld en mijn mama had er niet goed op gereageerd. Toen was de situatie wel anders.

Ik zou het gewoon vertellen. Ze hoeven het niet leuk te vinden, maar jij hoeft ook niks te doen met hun mening. Je leeft je eigen leven. Heb je momenteel een partner waarmee je aan kinderen zou willen beginnen?

Jazeker, ik heb een lieve partner 😊 we hebben er lang over nagedacht, dus is zeker geen impulsieve beslissing

Leeftijd is minder belangrijk dan situatie. Als jouw relatie, woning, financiële situatie etc. goed is, dan zullen je ouders je wens vast accepteren. Misschien dat ze liever zouden zien dat je eerst andere dingen doet (opleiding,reizen, carrière maken), maar als dit is wat jij wilt draaien ze wel bij.

Ik raakte (onbedoeld) zwanger op mijn 19 e, Ik heb het mijn moeder bij het uiteten het vertelde, ze heeft me daarna 2 dagen genegeerd toen ik zei dat ik het wou houden.. Uiteindelijk heeft ze het wel geaccepteerd.. Mijn vader daar in tegen was ontzettend blij om opa te worden.. Nu net 23 en zwanger van mijn 2e (18 weken), mijn moeder is nu nog steeds aan het bij komen en heeft het tot op heden nog steeds niet geaccepteerd.. Maar gelukkig zijn mijn schoonouders super blij toen ze hoorde dat ze oma en opa zouden worden.. Verder heb ik een ontzettend lieve vriend en hebben we het er meerdere keren goed over gehad.. Dus ik neem het voor lief dat mijn moeder het niet accepteert.. Uiteindelijk moet ik met mijn vriend en baby leven en niet met haar.. Als zij niet blij kan zijn met iets waar wij beide ontzettend blij & gelukkig mee zijn, heb ik haar niet nodig.. Misschien hard door de bocht maar zo denk ik erover..

Maar wil je vertellen dat je zwanger bent of dat je een kinderwens hebt? Aan je ouders vertellen dat je een actieve kinderwens hebt, is naar mijn menig niet nodig, dat is iets tussen je partner en jou. Uiteraard er van uitgaande dat jullie samen een eigen plek hebben en op geen manier afhankelijk zijn van jouw ouders. Is dat wel het geval, zou je het wel kunnen bespreken.

Ik ben op dit moment 23 jaar en 6 weken zwanger van ons eerste kindje. Beide ouders waren er enorm blij mee! Ik was ook wat gespannen om het te vertellen, bleek uiteindelijk helemaal niet nodig te zijn.

Ik ben op dit moment bijna 22 en ik heb een zoontje van 2,5 maand. Wij hebben het gewoon verteld en niemsnd reageerde echt gek, maar onze situatie is er ook naar. Huis, werk, stabiele relatie etc. Succes!

Ik was bij de oudste 21 kreeg normale reacties van de meeste mensen . Had opleiding afgerond,rijbewijs en een baan. Toch een paar vage reacties van mensen die verder weg stonden. Van oow zeker een ongelukje of one night stand. En volgens sommige was mijn jeugd voorbij. Wij waren toen 5,5 jaar samen. Nu 11 jaar samenen 3e kindje on the way. Oudste was niet gepland maar omdat we al langer samen waren zijn we er voor gegaan. Dol gelukkig zijn we met onze spoken. En daarbij jij hoeft niet bang te zijn met de reactie van andere. Is jullie keuze en voor jullie voelt het goed!

Dat is fijn! Ik zou mij namelijk voor kunnen stellen dat je ouders niet blij zouden zijn met een combinatie jong en ondoordacht, maar dat is helemaal niet aan de orde. 😄

Ik heb het aan mama verteld van de kinderwens... Ze zei 'ik ben niet gelukkig' :(

Ligt eraan?. Woo je thuis? Want waarom zou je het anders eerst vertellen aan je ouders als je al zelfstandig woont met je partner of getrouwd ben oid. Woon je thuis, dan denk ik dat je beter even kunt wachten

Ik woon samen met mijn vriend. Ik heb een heel hechte relatie met mijn ouders en ik heb op mijn 18 een abortus gehad, dus vandaar dat het gevoel ligt en ik open wil zijn naar mijn gevoelens toe

Heeft ze ook aangegeven waarom? Een abortus op je achttiende sluit een kinderwens vanaf je twintigste niet uit natuurlijk. In twee jaar kan er een hele hoop gebeuren waardoor je een kindje een veel stabielere toekomst zou kunnen bieden.

Bedankt voor je reactie. Neen, ze heeft niets verder erover gezegd ofzo. Er is inderdaad een positieve verandering in die 2 jaar gebeurd :) dus vind het jammer dat ze zo reageert

Ik ben 18 jaar, morgen 19 jaar. En ben bijna 33 weken zwanger van mijn eerste kindje. Mijn partner heeft zijn eigen bedrijf en werkt 5 dagen in de week, soms ook wel is 6. Hebben een huisje samen, een mooie auto en een mooie bus voor de deur. Ik zit in mijn laatste jaar van de opleiding pedagogisch medewerker. Hier heb ik het al een tijd niet meer naar maar zin. Maar mijn moeder wil en zal van haar seze opleiding moeten afmaken. Mijn moeder schrok in het begin wel.. maar heeft het al snel geaccepteerd en koopt nu alleen maar leuke dingetjes voor de kleine man die er aan zit te komen. Mijn vader, die was gelijk erg trots. (Zijn wel uit elkaar). Maar beide pushen me ze wel tot opleiding af te ronden. Ik ben nog bezig met mijn rijbewijs maar alles op zijn tijd, alles is hier in de buurt lopend te doen. Ik durfde niet om te proberen, omdat ik alleen maar bang was wat mijn moeder zou zeggen, en vader. Maar vooral moeder. Maar schoonouders stonden er heel fijn en makkelijk in. Heb ook een oudere vriend, bijna 24. Je moet doen wat goed voelt! Iedereen in mn famillie schrok in het begin, maar vinden het allemaal geweldig en kunnen echt niet wachten tot hij er is.

Sorry, ik las in een ander bericht je moeder niet blij is. Echter, je woont nu zelfstandig met je partner en bent je eigen leven aan het opbouwen. Ik zou dus niet zo veel waarde hechten aan de mening van je moeder. Thans, niet op die gebied. Dit hoort bij het volwaasen worden en je hebt haar goedkeuring daarbij nie 'tnodig. Wle jammer natuurlijk

Jammer! Ik zou dit ook naar haar uitspreken. Je hebt vanzelfsprekend haar goedkeurig niet nodig, maar ze mag best weten dat ze je kwetst met zo'n reactie. Daarnaast zou ik ook uiteggen dat je door deze reactie ook minder enthousiast bent (denk ik) om een eventuele zwangerschap met haar te delen. Ik ben benieuwd wat ze daarvan vindt. Mijn ouders zouden het verschrikkelijk vinden als ik dit soort zaken met een soort van tegenzin zou moeten vertellen. Ze zijn ook dol op hun kleinzoon!

ik ben 21 jaar en nu 20 weken zwanger mijn moeders reactie was ook anders dan ik had gehoopt maar daarna trekt dat bij en vinden ze het heel leuk geef ze de tijd om het te verwerken. xx