24 jaar en onverwacht zwanger

Hoii ik ben net 24 geworden en woon samen met mijn vriend bij hem en zijn ouders thuis( ik ben nu 30 weken) mijn vriend en ik kennen elkaar nu bijna een jaar dus alles was sowieso heel vers en nieuw en we zitten/zaten in een achtbaan van emoties, discussies,onzekerheid ( vooral ik omdat ik ook niet zeker over ons was) mijn vriend wou direct het kindje al houden maar ik had het vreselijke A-woord al diep in gedachten omdat ik net met mijn opleiding was gestart en ronduit mijn gelovige ouders niet durfde te vertellen. Mijn vriend heeft echt voor mij gevochten om ons bij elkaar te houden Want door alles trekte ik het vaak echt niet en we hadden veel ruzie over de kleinste dingen en tja we kennen elkaar kort dus we moesten elkaar leren kennen terwijl mijn hele lichaam aan het veranderen was/is.(en heb echt heel erg last van mijn hormonen, ik kan ook echt niet meer nadenken) Heb nog steeds heel veel moeite met alles hoor! Voelt vaak heel verstikkend om bij m’n schoonouders in te wonen en vaak zat ga ik thuis slapen maar ik merk echt dat ik mijn vriend en zijn aandacht nodig heb🙈 anders gaat ons relatie achteruit, we moeten elkaar nu even de volle 100% blijven geven. Ik wou ook altijd jong moeder worden maar soms voel ik me nog steeds geen moeder en soms ook nog steeds wennen aan het idee dat ik zwanger ben hoor. Heb nog hele verhalen dus vraag maar raak❤️

Heel eerlijk? Ik was 31 toen ik voor de eerste keer zwanger werd en ineens twijfelde ik ook. Of ik wel een goede moeder zou worden, of ik het wel aan zou kunnen.. ik denk dat dat echt normale emoties zijn die ook echt wel gezond zijn. Je wil toch het allerbeste voor je kind.

Hai, vorig jaar Maart kwamen wij erachter zwanger te zijn. Ik was 23 vriend was 25. 8 maand samen. Allebei een vaste baan, maar we woonden beide nog thuis. We hebben het eigenlijk meteen gedeeld met onze ouders die gelukkig heel positief reageerden. We zaten alleen nog met woonruimte, in uiterste nood zouden we bij mijn schoonouders terecht kunnen. We hebben 4 maand lang dag in dag uit gezocht naar een huur/koopwoning. Het was echt de meest stressvolle tijd die we konden hebben. Dit bracht veel spanning, we zochten op huizen ver van onze familie, om maar een eigen woonplekje te vinden. Uiteindelijk vonden we in de buurt een huurwoning waar wij 3 maand samen hebben gewoond. Tegelijkertijd zetten wij de handtekening voor onze koopwoning waar we 4 maand later in zouden kunnen. We hadden nooit gedacht dat kopen er nog in zou zitten met een baby opkomst. Maar net 10 dagen voordat ik ben bevallen zijn we verhuisd naar onze huidige woning. En nu typ ik dit terwijl ik mijn dochter van 10 weken net haar flesje heb gegeven. De ontzettend roerige tijd is helemaal goed gekomen. Het was hectisch en stressvol, we moesten elkaar nog ontzettend leren kennen. Ik heb ook niet altijd kunnen genieten van de zwangerschap door alle stress. Maar ondanks alles is alles goed gekomen. Mocht het mogelijk zijn zou ik zo snel mogelijk opzoek gaan naar een eigen plekje. Dan kunnen jullie alles omtrent de baby op jullie manier doen. De kraamweek heb je dan op je eigen plekje inclusief privacy etc. Mocht dit niet lukken, zou ik goede afspraken maken met de schoonouders om het voor iedereen leuk en dragelijk te houden. En neem tijd voor elkaar, want een baby samen krijgen vergt veel van je relatie. Good luck! 🍀

Gefeliciteerd en wat leuk om te horen dat hij zo voor jullie gevochten heeft 😻 Ik heb dat gevoel dus totaal niet .. toen ik mijn vriend liet weten dat ik zwanger ben leek hij blij en zei hij “ wij kunnen dit en ik zal er altijd voor jullie zijn samen kunnen wij alles aan” hij dacht niet eens aan het A-woord totdat ik erover begon .. nu MOET het precies .. hij zegt wel dat het mijn keus is en er altijd zal zijn maar wij staan hier beide in .. ik hoop dat wij ook nog eens een heel goed gesprek kunnen hebben en dat ik de kracht vind het tegen mijn vader te zeggen, ik voel dat ik zijn mening nodig heb. Bedankt om jou verhaal te delen, doet goed om te zien dat ik niet alleen ben❤️

Ohhh gefeliciteerd!😍 Het lijkt mij dus ook financieel onmogelijk om eerst wat te huren en daarna nog te kopen. Wij wonen in België trouwens😄 Ik weet wel dat wij altijd bij mijn thuis kunnen blijven, mijn broer gaat binnenkort uit huis en dan staat er een kamer leeg maar toch zou ik graag samenwonen met mijn vriend zodat wij idd alle privacy en rust hebben met de baby. Ik hoop dat wij hier samen uitkomen. In 5 jaar tijd is onze relatie nog nooit zo sterk geweest als de laatste 3 maanden, ik hoop zo erg hard dat het zo kan blijven 🙏🏻 Geniet van de tijd met jullie klein meisje😍 Lijkt mij toch echt het mooiste dat er is, mama worden 🥰

Inderdaad! En ik ben zo bang dat wij het beste nog niet kunnen geven aan ons kind. Ik weet dat het kind nooit iets te kort zal komen, ik weet dat mijn papa ons altijd zal steunen maar dit is toch iets wat ik liever samen met mijn vriend doe. Maar het zal ook wel aan de hormonen liggen denk ik .. de ene dag denk ik yess we doen het en wij kunnen dit en dan ga ik opzoek naar leuke appartementen en de volgende dag sla ik in paniek😅

Gefeliciteerd! Ik was ook onverwachts zwanger van mijn 1e op mijn 24e, ik woonde nog niet samen met mijn man. En we woonde ook niet in dezelfde woonplaats, hij was nog bezig met zijn studie en woonde thuis en ik woonde op kamers. We hebben toen het eerste jaar samen gewoond bij zijn moeder en daarna hebben we ons eigenplekje gekregen. Zijn studie heeft hij afgerond en een goede baan gekregen en nu ben ik ook bezig met een studie en in verwachting van een 2e. Ik vond het toen ook spannend om te vertellen aan mijn omgeving maar uiteindelijk is alles helemaal goed gekomen!

Niet helemaal zelfde verhaal, maar ik was net 21 toen ik zwanger raakte. Nog vol bezig met mijn bachelor, 8 maanden samen, kinderen waren welkom maar na zo'n 9 jaar aan de pil was t toch een verrassing dat ik onmiddelijk zwanger was toen we stopten met de pil. We woonden in een kleine studentenkamer waar slechts een eenpersoonsbed in paste, wel een eigen douche en kleine woonkamer van denk 12 tot 16m2. Toen de huisbaas erachter kwam dat ik zwanger was werden we eruit gezet (hadden 1 maand om te vertrekken). Het was best een stressvolle tijd, bezig met studie, op zoek naar een geschikte woning, manlief die net afgestudeerd was en begon bij een fulltime baan, beiden jong (ik 21, hij 25) en weinig steun. Maar eerlijk, uiteindelijk hebben we het toch allemaal gered. Ik ben nu 26 en we hebben 3 prachtige kinderen, 2 jongens en een meisje. De jongste wordt bijna 1 en ondertussen wonen we in een ruim huis met een tuin (particuliere huur). Vlak voordat de 2e werd geboren ben ik afgestudeerd en nu zorg ik fulltime voor de kinderen. Het is echt wel eens zwaar, maar het is ook prachtig. De liefde die je ervoor terugkrijgt, zien hoe ze ontwikkelen, de eerste hapjes, stapjes, het eerste boekje dat ze zelf lezen, het is zo waardevol.

Die paniek is goed. Dan weet je dat het kindje goed terechtkomt! ❤️ je wil er alles aan doen om het allerbeste te geven. Nu al een super mama ☺️

Ik weet dat je het miss niet kan vergelijken, ik ben 23 jaar en woon samen met mijn man. Nu 35 weken zwanger. (Al was het bij ons niet onverwachts) Toen we het mijn schoonouders vertelden was mijn schoonvader degene die het hardste huilde. Ook Italiaanse 😊 hij is ontzettend trots en kan niet wachten tot onze kleine meid geboren is. Ondanks dat hij altijd zei nog even wachten met kleinkinderen hoor😜 maar welke keus jullie ook maken, alles is goed. Al weet ik nu al dat je een super mama gaat zijn 😘

Gefeliciteerd samen !!😍 Ja die Italiaanse mannen willen altijd zo stoer overkomen maar op zo momenten hebben ze toch zo een klein hartje 🤭 Ik weet 100% dat onze ouders ook ontzettend trots zullen zijn uiteindelijk maar toch die stap zetten om het te vertellen 🥵🥵 Zo lief, dankjewel 🥹😘

Gefeliciteerd samen met de zwangerschap! Ik wil graag mijn verhaal met je delen. Waarschijnlijk zul je er niet veel aan hebben, maar weet dat dit vast en zeker goed komt. En probeer volop te genieten. Ik was 18, bijna 19 toen mijn oudste is geboren. Onverwacht en pas na 5 maand wist ik dit. Ik woonde bij mijn vader in huis. Hij was op zn zachts gezegd 'teleurgesteld'. Type die graag het leven van zijn kinderen in had willen vullen. Uiteindelijk heeft hij zich erbij neergelegd en mij gesteund. Hij ging bij zijn nieuwe vriendin wonen waardoor wij de kans kregen hier ons eigen gezin op te bouwen. Heel lief, maar wat heb ik een rot zwangerschap gehad. Verwijten, ruzies, noem maar op. Daarom wil ik je zeggen ... Ondanks je onzekerheden... Geniet!!!!! Overal is een oplossing voor. En geloof me als ik zeg dat je er later niet heel leuk op terug kijkt wanneer je alleen maar stress hebt. Nu ben ik 10 jaar verder. Moeder van dus een prachtige 'pre puberende' dochter en een zoon van 2,5. En hebben onlangs het huis overgekocht van mijn vader. Ondanks het huis waar ik kon blijven heb ik veelal zelf gedaan. Want hey, ik ben mama en ik kan dat. Net zoals alle mama's. Ik wens jullie alle geluk samen ♥️

Heel erg bedankt om jou verhaal te delen 🥰 bij mij houdt het financiële mij vooral wakker. Ik wil het kindje alles kunnen geven wat het nodig heeft en wil niet dat iemand iets te kort komt. Wij wouden in de toekomst ook het huis van mijn vader overkopen wanneer hij kleiner wilt gaan wonen. Ik denk dat we alles eens op een rijtje moeten zetten en even moeten bekijken hoe we het financieel allemaal kunnen oplossen. Dankjewel 😘😘

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wij hebben de eerste 2 jaar van ons zoontje bij mijn ouders gewoond. Het is uiteindelijk goed gekomen en wonen al een tijdje met z’n 3e. Voor alles is een oplossing

Ik snap heel goed dat je je daar zorgen over maakt. Maar lieverd, weet dat jullie kindje vooral jullie liefde nodig heeft. De rest is echt materialisme. Ook tweedehands is er veel mogelijk. En naarmate jullie wonder ouder wordt, is het financieel misschien wel veel beter. Niet teveel aan jezelf twijfelen.

Ten eerste gefeliciteerd met jullie zwangerschap.. Toen ik 19 jaar was, had ik 1 jaar een relatie en raakten wij onverwachts zwanger.. Ik deed nog aan een studie en hij werkte. Ik woonde destijds nog bij mijn ouders, hij had net een huurhuis toegewezen gekregen maar hadden nog geen plannen samen te gaan wonen.. Toen wij er achter kwamen dat we zwanger waren, waren we allebei in shock.. Ik moest het mijn ouders vertellen maar durfde het niet.. Toch gebeld, samen met mijn vriend destijds heen gegaan en het verteld.. Ze schrokken maar gelukkig reageerden ze ook positief.. Ik ben toen het huurhuis klaar was bij hem ingetrokken en zijn het samen aan gegaan.. Het was een shock, maar beiden het toch volledig geaccepteerd en volop kunnen genieten van de zwangerschap en voorbereidingen. Helaas is onze relatie beëindigd toen onze kleine man 2.5 jaar was.. Wij waren 1 jaar samen toen we zwanger raakten, hebben elkaar dus echt goed moeten leren kennen in de zwangerschap en daarna en toch kwamen we er samen achter dat toen onze kleine man 2.5 was, dat we eigenlijk samen bleven voor de kleine.. We waren op ten duur meer vrienden van elkaar dan partners. Dus er voor gekozen uit elkaar te gaan.. Maar we hebben beiden geen moment spijt gehad, we hebben een prachtige zoon van inmiddels al weer 11.5 jaar.. 50/50 regeling, goed contact met elkaar (ook met zijn vrouw en hij met mijn man) wonen op loop afstand van elkaar.. Onze zoon heeft nu in beide huishoudens een prachtig broertje.. Hoe moeilijk het ook is, het komt echt goed.. Volg je (moeder) hart, ga het samen aan. Het is iets prachtigs, geniet ervan .. ❣️

Ik probeer er zo hard van te genieten maar aangezien t alleen van mijn kant komt voel ik mij zo schuldig. Ik probeer het ook elke dag te zeggen even m’n papa maar hij is elke dag zo slechtgehumeurd door zijn werk etc.. wat leuk om te lezen dat jullie zoon bij beide ouders zo terecht kan 😍 Bedankt om jou verhaal te lezen, door jullie verhalen voel ik me minder alleen 🥰

Ik ben ook 24 en (bewust) zwanger geworden. Ondertussen heb ik een zoontje van bijna 3 maand. Ik geef toe, het is zwaar. Ik heb soms echt huilbuien omdat ik het soms mis om eventjes niet ‘een mama’ te zijn. Maar de positieve momenten (dat zijn er veel) nemen de bovenhand. Ik zie mijn zoontje zooo graag en het is zo leuk om hem te zien opgroeien. Het zal zwaar zijn, maar het is het echt waard. Ohja, als jij uit de pampers bent met je kindje zullen veel van je vriendinnen er net in zitten. 🤪 Ik zou er voor gaan als ik jou was!

Oohhhh wat een schatje 😍😍😍