39 jaar, onverwacht zwanger en vriend wil niet

Wat lastig voor je! Als jullie allebei de wens hadden en zonder anticonceptie seks hebben gehad had je vriend dit kunnen verwachten. Ik zou misschien een therapeut opzoeken met hem om hierover te praten (hoe jullie de toekomst aangaan en eventuele relatieproblemen overkomen). Weghalen zou ik in jouw geval denk ik niet doen, omdat ik in je verhaal lees dat dit kindje voor jou heel gewenst is. En inderdaad, het is niet vanzelfsprekend! Vertellen aan de buitenwereld zou ik doen als jullie er samen beter over kunnen praten.

Goede tip om hulp te vragen bij een systeemtherapeut bijvoorbeeld. En het klinkt of jij echt een kinderwens hebt, dan zou ik het zelf nooit weg laten halen (ook ivm je leeftijd). En abortus lijkt mij heel heftig

Wat een moeilijke situatie. Als ik gewoon mijn gevoel uit mag spreken: heb je al contact gehad met een verloskundige en een echo gepland? En eventueel met hem besproken of hij mee zou willen voor een eerste echo? Dan heb je meer zekerheid of er echt sprake is van een zwangerschap en wordt het voor hem misschien ook wat echter. Voor mij zou dit voelen als stap 1 om vanuit daar verder te denken en praten.

Goh dat is schrikken voor je zeg! (een verrassing die ook leuk of kan prima samengaan met wat schrik!) Ik denk dat je heel bewust moet kiezen of je dit kindje wil ook als je het niet als stel gaat doen. Want dat is misschien anders dan je oorspronkelijk in gedachten had. Wat niet wil zeggen dat je de zwangerschap niet moet doorzetten! Een kindje dat welkom is, is dat ook bij ouders die niet bij elkaar zijn (of in dit geval zéker bij één ouder). Ik zou sowieso eerst even contact opnemen met een verloskundige zodat je zelf wat meer weet een daarna het nieuws pas delen (als je dat dan wil). Misschien hebben zij ook nog wel tips voor je want je zult echt niet de eerste zijn in deze situatie! Ik hoop dat jij en je partner nog op één lijn komen maar wens je in alle gevallen het beste toe.🍀

Ik zou het nog niet vertellen aan de buitenwereld nu je dan 101 meningen krijgt. Zorg eerst dat jullie zelf weten wat jullie willen. Ook is het nu nog zo pril dat je er even heel hard gezegd misschien niet eens over na hoeft te denken. Een baby is geen lijm dus bedenk goed of je het ziet zitten om de baby zo nodig alleen op te voeden. Als jullie beiden voor het ouderschap openstaan zou ik relatietherapie aanraden. De tropenjaren zijn zelfs voor stellen die al 10 jaar bij elkaar zijn pittig en jullie zijn net door de “leuke” jaren heen. Gevoelens veranderen met de tijd dus wat je vriend ervaart is best normaal. Het is alleen de vraag of jullie nu gaan werken voor het behoud van de relatie en accepteren dat het gevoel in een relatie nooit zo blijft als in de eerste jaren, maar anders wordt en diepgaander. Ook bij uit elkaar gaan en wel behouden van de baby is relatietherapie trouwens verstandig nu jullie toch altijd met elkaar verbonden blijven.

Dit is echt een mega lastige situatie en wie je ook zal vragen, iedereen zal er een mening over hebben. Enerzijds is het eerlijk van jouw vriend dat hij aangeeft dat zijn gevoel minder is en dat hij nu te horen krijgt dat hij een baby krijgt, zal de schok nog groter gemaakt hebben. Het is ook eerlijk van hem om te zeggen dat hij het liever niet wil. De vraag aan jou is, zou je het zien zitten om het alleen te doen? Zonder hem in ieder geval? Ik ben het eens Nikki eens dat gezien je wens en leeftijd het kindje voor jou wel welkom is. Heeft je vriend ook aangegeven wat er gebeurt als jij kiest het kindje te houden? Ik zou het niet geheim houden voor mensen die heel dichtbij jou staan. Zij kunnen je misschien juist helpen, in welke beslissing je ook maakt. Daarnaast is het misschien ook fijn om iemand mee te nemen bij bijvoorbeeld een echo of toch een gesprek in een abortuskliniek. Veel sterkte gewenst! Luister naar belangrijke mensen om je heen, maar vooral naar jezelf.

Hey meid, wat een nare situatie. Ik heb zelf een abortus gehad op mijn 27e. Ik stond er niet achter, maar deed het toch maar omdat mijn toenmalige vriend het niet wilde (en in mijn achterhoofd natuurlijk dat ik nog jong was). Ik ben nu zwanger van mijn 3e kindje en heb altijd spijt gehad van deze abortus. Zeker als je, met alle respect, 39 bent en een sterke kinderwens hebt. De consequentie van jouw keuze kan zijn dat je er alleen voor komt te staan en ik snap dat dat niet is hoe je het voor je zag. Mocht dat gebeuren is dat dan ook erg verdrietig. Ik zie dat er al goede adviezen gegeven zijn. Volg jouw eigen gevoel! Mijn toenmalige vriend zei ook hele rare dingen als in dat ie niet voor t kind kon zorgen enzo en iedere x als ik erover begon toen ik nog zwanger was draaide t uit op ruzie. Blijf echt bij jezelf hierin, want anders krijg je spijt.

Ik zou geen abortus kiezen als ik het zo lees. Dan is er een grote kans dat je je enige kindje niet geboren liet worden en kinderloos oud wordt. Kan je leven met die mogelijkheid? Lastig met je partner, op liefde staat (onder volwassenen) geen leeftijd, maar jullie zitten realistisch gezien wel in een heel andere levensfase. Ik zou me nu vooral gaan focussen op het alleenstaans ouderschap. Draait je vriend wel nog bij dan is dat een heel leuke uitkomst, maar zo te lezen zou ik er niet zoveel hoop op leggen. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hopelijk kan je ook wat genieten ondanks de situatie.

Oh en misschien wat gek als je nog zo in twijfel zit, maar als je het doorzet, en zeker als je het alleen gaat doen (ik ben ook alleenstaande mama, gaat veel beter dan alle doemsimcenario's die mensen je maar al te graag vertellen) zou ik wel al kijken voor een kinderopvang zodat je straks met werk niet in de problemen komt.

Super bedankt voor al jullie lieve reacties! Ik opperde hier inderdaad ook al een echo laten maken, maar hij gaf aan: nee doe maar niet, dan ga je je helemaal hechten. Wel heel gek dat hij heel deze vakantie bezorgd blijft om wat ik eet. Vanavond online gereserveerd ergens waarbij hij erbij zet: 1 persoon zwanger.... Gek toch??

Jeetje wat een lastige situatie, misschien moet je vriend heeeel erg aan het idee wennen, ik zou hem daarin wat ruimte geven. Aan de andere kant, jouw blijdschap mag er ook zijn! Laat je iig niks opdragen waar je zelf niet achter staat! Denk er voor jezelf goed over na of je het ook eventueel alleen zou kunnen en willen doen.😘

Hi, Wat een vervelende situatie! Zo had je het inderdaad niet voor je gezien. Ik zit helaas in hetzelfde schuitje alleen had ik pas een paar maanden een relatie. Hij gaf ook gemixte signalen maar na de eerste echo schoot hij helaas in vluchtgedrag. Ineens had ik hem erin geluisd (absoluut niet waar), was hij woest ed. Maar ik ben ook de jongste niet, ga lekker voor deze kans en doe het dan maar alleen. Nu 14 weken zwanger en 6 weken single. :( Mocht je willen praten kan je mij een berichtje sturen natuurlijk. Maar ga a.u.b. niét op deze leeftijd een abortus plegen voor een man! Sterkte!

Precies wat Janet30 zegt! Jouw blijdschap mag er ook zijn. Plan echt een echo als dat goed voor jouw voelt. Maar ik zou hem niet dwingen om mee te gaan als hij dat niet wil. Uit je berichtjes lees ik tussen de regels door een beetje dat je denkt en hoopt dat hij bijdraait. Dat zou natuurlijk geweldig zijn! Toch zou ik ook serieus rekening houden met de kans dat hij dat niet doet. Net als dat hij rekening moet houden met de kans dat jij kostte wat kost het kindje wil houden.

Wat een vreselijk lastige situatie. Even alleen reactie op één ding; ik weet bijna zeker dat je sowieso een echo gaat krijgen als je wel een abortus zou ondergaan, want dat is nodig om te zien hoe ver de zwangerschap is. Dat is misschien belangrijk voor je vriend om te weten. En los daarvan, plan die echo sowieso gewoon in bij de verloskundige, je wilt toch weten wat er in je lijf gebeurt, wat je ook beslist?!

Ik denk dat het voor jullie allebei op je eigen manier spannend is en nog een plek moet krijgen. Denk vooral dat jullie nu even met jullie eigen proces bezig moeten zijn en niet met elkaar overhalen of te veel wat hij erbij voelt. Hoe lastig ook, want jullie zitten in een relatie en willen dit uiteindelijk samen doen, gezien andere motivaties/levensfase is dit even eerst een individueel proces. Op die manier krijg je geen spijt als je achter je eigen keuze staat en het niet voor de ander of in belang van je relatie anders beslist. Misschien dat hij nog wel bedenkt dat hij het kan uitstellen door tegen je te zeggen dat hij er over een jaar wel voor zou willen gaan, maar nu nog niet. Heel eerlijk, zou ik daar niet op durven vertrouwen. Als je zeker bent dat je een kindje wil, zou ik voor deze zwangerschap gaan. Vervolgens hem tijd en ruimte geven om aan het idee te wennen, maar ook je eigen keuzes maken als de echo inplannen e.d.

Natuurlijk hou je het kind!! Dit is misschien wel je laatste kans. Hoe jouw vriend met jou omgaat, vind ik persoonlijk bijzonder harteloos. Hij weet al jaren dat hij met een veel oudere vriendin met kinderwens is en dan vertel je haar op haar 39e dat je gevoel minder is geworden?! Hij weet heel goed dat jouw kinderwens naar alle waarschijnlijkheid onvervuld blijft als het niet met hem zou zijn, want voor je over hem heen zou zijn en dan weer een nieuwe partner zou vinden zou je al in de 40 zijn. Een onvervulde kinderwens is voor de meeste vrouwen gelijk aan een levenslang verdriet. Maargoed, van boosheid verbeteren relaties niet. Het is belangrijk om sowieso met hem het gesprek aan te gaan over hoe jullie het gevoel weer kunnen terugbrengen. Ik hoop van harte dat hij bijdraait en dat jullie alsnog een gezinnetje kunnen vormen. Gelukkig ben je baas in eigen buik. Als hij het niet wil, doe je het wel zonder hem. Dat kan je💪

Dit! En side note: pleeg nooit abortus voor een man. Wat een illusie te denken dat die man het verschil gaat maken. Hij wilde meedoen in het plezier. En nu is er een kindje. Hij moet de tijd krijgen voor zijn keuze. Maar ik denk dat de keuze voor moet zijn, of je kan samen met mij dit kind de wereld laten zien, of zonder mij. Succes! Je kan dit.

Hey lieve schat. Natuurlijk ga je wél een echo laten maken, al is het maar om een (levensgevaarlijke!) buitenbaarmoederlijke zwangerschap uit te sluiten... Je zwangerschap zou ik niet aan de grote klok hangen nog, maar het lijkt me wel belangrijk dat je er met een paar mensen over praat die je vertrouwt, bijvoorbeeld je ouders. Dan kan je rustig alle scenario's nalopen en heb je minder kans dat je je door je vriend laat gaslighten richting een abortus.... Veel sterkte met hem maar ook: gefeliciteerd!!!!!! Wauw, gewoon ZWANGER🩷🩷

Ik zou in jouw situatie het in ieder geval niet weghalen en 2 scenario’s bespreken: wanneer jullie wel samen verdergaan als partners en ouders en wanneer jullie niet samen verder zouden gaan. Wellicht kan je het wel vertellen aan de mensen die het dichtst bij je staan en kunnen ondersteunen komende tijd. Het voelt wellicht als deceptie om het te vertellen, maar hoe moet dit nu voor jezelf wel niet zijn? Je hebt het zelf ook niet op deze manier voor ogen gehad, gun jezelf wat steun 😘

Misschien moet je het onderwerp even proberen los te laten. De aankomende 2a3 dagen. Hem even de tijd geven om er over na te denken. En misschien aan geven, dat je er bijvoorbeeld samen na de vakantie er rustig over wil praten.(plan een avond). Misschien komt het nu allemaal een beetje te dichtbij bij voor hem, en heeft hij even tijd nodig om er aan te wennen. Als hij er helemaal niks van wilt weten. Maakt hij zich ook geen zorgen en dat lijkt hij wel te doen. Even proberen los te laten. En samen proberen te genieten van de vakantie! Laat je nergens toe dwingen, en probeer het samen op te lossen!