Abortus of nog laten bezinken?

Laat het nieuws eerst even bezinken. Bespreek je zorgen ook met je man. Je hoeft niet gelijk een keuze te maken, neem je tijd en zorg ervoor dat de keuze die je maakt, de juiste is 😘

De laatste zin moest zijn, voor JOU de juiste is 😅

Laten bezinken, het gesprek met je man voeren en ook beseffen dat de situatie van jullie dochter niet per se opnieuw begint. Je kan nu ook een hele relaxte baby treffen, alleen dat weet je van te voren helaas niet.

Ik vind het echt moeilijk om straks het gesprek aan te gaan met mijn man. Omdat hij echt heel graag een tweede wil en “tegen” abortus is. Ik heb er zelfs over nagedacht het stiekem te doen maar dat is ook niet eerlijk tegenover hem 😅

Klopt. Wat het extra lastig maakt is dat wij alleen elkaar hebben (in de buurt tenminste). Familie woont allemaal ruim 1,5 uur bij ons vandaan dus daar hebben we nooit echt beroep op kunnen doen als de nood hoog was. Met een tweede ben ik zo bang om mijn eerste dochter te kort te doen 🥹

Zeker even laten bezinken. Mijn moeder had van 4 kinderen, maar 1 huilbaby (ik). Denk dat de kans op een tweede huilbaby niet heel groot is. Daarnaast bestaat er nog hulp wellicht vanuit de gemeente die je wellicht nog zou kunnen inzetten? Denk wel aan jezelf en het is zeker belangrijk dat je er tijd voor neemt en er goed over nadenkt. Hopelijk gaat het nu beter mentaal? Heel veel sterkte in ieder geval! 🙏

Heel zeker laten bezinken! Een 2e kan een totaal ander karakter hebben dan een 1e, dat zie ik bij mijn zus haar kindjes heel sterk. Ik lees ook echt heel vaak dat mama's bang zijn hun 1e tekort te doen met de komst van een 2e, maar uiteindelijk krijgt je 2e er een broertje of zusje bij waar ze mee kunnen spelen. Je 1e zal tegen dan ook weer een stuk ouder en zelfstandiger zijn. Hoe sta je tegenover een 2e los van je zorgen nu? Zeker niet stiekem doen, ga je denk ik zelf ook aan onderdoor.

Dat is ook pittig, snap ik helemaal. Als moeder van twee (jongste is twee maanden oud) doe je de oudste echt niet snel te kort. Ik kan beide jongens evenredige aandacht bieden. Ik lees dat je partner het wel zou willen, maak als je er samen voor gaat ook duidelijke afspraken. Ook is het heel belangrijk om verwachtingen uit te spreken; wat verwacht hij van jou en jij van hem? En mogelijk kun je kijken of je in de buurt wat mensen leert kennen zodat jullie netwerk groeit. Doe geen zaken stiekem, dat kost je echt je relatie.

Ik snap dat je geschrokken bent na zo’n pittige tijd met je eerste kindje. Maar dat de eerste een huilbaby was, hoeft zeker niet te betekenen dat de tweede dat ook wordt 😊 Laat het rustig bezinken en praat erover met je man. Jullie zullen de juiste keuze maken!

Heb je een moeder/zus/goede vriendin met wie je hier over zou kunnen sparren? Hoewel je man natuurlijk recht heeft op zijn mening, is het uiteindelijk wel jouw lijf en zal jij de zwangerschap moeten voldragen - of dus niet. Kan hij iets doen om jou gerust te stellen als hij zo graag een tweede wil? Bijvoorbeeld minder gaan werken? Of is dat geen optie?

Ik zou het sowieso even laten bezinken en er (met je man) over praten. Geef het een plekje en kijk dan wat je voelt. Ik zat in dezelfde situatie maar mijn kindje was een stuk jonger toen ik weer (door een gescheurd condoom) zwanger raakte. Ik wilde het absoluut niet, geen haar op m’n hoofd die het wilde. Mijn man wilde het graag houden (mede door religie) maar stond achter mij, en dus heb ik abortus laten plegen. Ook dat “mag” en kan voor jou de juiste keus zijn, net zoals dat dat de juiste keus was voor mij/ons. Voor mij was het een grote opluchting en ik heb er geen spijt van. Succes en sterkte, welke keus je ook maakt. Het is niet niks ❤️

Ik snap je zorgen, alleen binnen een half uur (of een paar uurtjes) kan je deze keuze niet maken. Praat eerst inderdaad met je man en uit bij hem vooral ook je zorgen. Praat daarover. Doet dit ook met een verkoskundige en/of een huisarts. Bedenk voor jezelf hoe je je toekomst voor je ziet. Is dit met twee kinderen? Dan zou ik zeggen, now is as good a time as any. Dat je eerste een huilbaby was zegt niks over een tweede kindje. Mijn kinderen hebben totaal verschillende karakters en verschillende manieren van doen. Laat dit je dus niet tegenhouden.

Ik wil je gevoelens niet minder doen lijken dan wat het is maar weet je, kinderen zijn zo'n ontzettende rijkdom, ik was ook bang mijn dochter te kort te doen maar dat was absoluut niet zo, ze is juist zo ontzettend blij met haar broertje, nu heb ik ook een tweeling die ik alleen opvoed, in totaal 4 kinderen, geen familie, kinderen altijd bij mij en ja, ik heb ook wel eens zoiets van ik rij mezelf te pletter om de volgende dag weer intens te genieten van mijn kinderen. De tijd gaat zo hard! Als ik het moeilijk heb, dan verbeeld ik me dat ik oud en alleen ben, geen kinderen, geen kleinkinderen... dat helpt ontzettend, ik hoop ook ooit oma te mogen worden, zoveel mooie dingen die nog gaan komen. En als je een tweede wilt in de toekomst heeft die zich gewoon even eerder aangemeld dan gepland, daar heb je ook weer een aantal maand voor om je voor te bereiden. En grote kans dat dit juist een hele makkelijke baby wordt, dat hoor ik zoveel om me heen dat de tweede een makkie was😊 Succes met het verwerken maar dit kun jij💪 wij zijn zoveel sterker dan we denken 🍀

Hoi, wat een vervelende situatie :( Ik zou het inderdaad ook even laten bezinken. Ik heb wel een geruststellend verhaal voor je: mijn 1e was een absolute huilbaby. Echt, we gingen bijna uit elkaar omdat we beiden helemaal op waren. En toen raakte ik zwanger van #2….. Heel veel angstgevoelens ervaren tijdens de zwangerschap, mijn hart zat echt in mijn keel als ik aan een newborn dacht. Maar OH wat is dit toch heerlijk! Ze is nu 6 maanden en het zijn 6 fantastische maanden tot nu toe ♥️ ik wist niet dat het bestond, maar dit kind huilt niet!!! Bijna niet dan ;) Alleen als ze honger heeft, of heeeel moe is. Maar verder gewoon niet 🫢 Ze slaapt zodra we haar in bed leggen (al sinds dag 1), ze is zo meegaand en zo lief! Ons zoontje van net 2 is ook super lief hoor, maar zo’n babytijd hebben wij nooit gekend. Moraal van het verhaal: makkelijke baby’s bestaan echt!

Voor sommige mensen zijn kinderen een rijkdom. Voor sommigen is het het zwaarste wat ze ooit hebben gedaan. TS heeft een moeilijke beslissing te maken, en geen van beide keuzes is verkeerd. Er is een kans dat dit een makkelijke baby wordt, én er is een kleine kans dat dat niet zo is. Als je voor een kind gaat, moet je bereid zijn alle mogelijkheden te accepteren. Alleen TS kan bepalen of dat voor haar zo is.

Hoi lieve mama, je mag mij hier altijd over berichten. Ik lees je bericht en ik hoop enorm dat je het kindje houdt. De spijt naderhand is ondraaglijk. Ook spelen je hormonen nu een enorm grote rol ❤️

Ik heb precies hetzelfde gehad, onze dochter was 9 maanden toen ik weer zwanger raakte. Ik heb zo gehuild, want de babyfase met haar was echt heel heftig (ook extreem veel huilen), niemand die het een nachtje over kon/wilde nemen behalve m'n man als hij niet vroeg naar werk moest. Maar aan de andere kant wist ik ook dat abortus voor mij mentaal gezien geen optie was. M'n zwangerschap ging met ups en downs, maar uiteindelijk ben ik zo blij dat het op deze manier gegaan is! Ze zijn nu 3 en 4 en spelen enorm veel samen. Ik ga niet zeggen dat de jongste een makkelijk kindje was (veel temperament) maar het scheelde toen al zo erg dat hij afleiding van de oudste had. Vond 2 kids zelf makkelijker dan 1 omdat, hoe jong ze ook zijn, ik bijvoorbeeld m'n handen vrij had als de jongste in de wipstoel zat te kijken hoe de oudste speelde. Onze oudste sliep trouwens tot 1,5 jaar ook heel slecht, en ik heb toen afgesproken dat ik tussen de middag standaard een dutje deed. Dat hielp al enorm in hoe ik het huilen en slaaptekort aan kon. Heel veel succes met het maken van jullie keuze. Als je de behoefte voelt mag je natuurlijk altijd een berichtje sturen. ♥️

Heb net gereageerd op je andere topic, maar hoe zit het ondertussen hiermee? Klinkt alsof je veel stress hebt ❤️