Afkeer naar mijn kat

Hou ze dan gewoon binnen als je debkt ze vuil wordt van buiten te gaan. Is voor de kat ook veel veiliger.

Ik kan er wel inkomen. Ik zit nu gaar en ziek beneden met mn beestje naast me, dan ben ik stapelgek op haar.. maar ze is er ook 1 met een eigenwijs eigen willetje en weet zeker dat als onze zoon straks geboren is ze de eerste is die in de wieg bij hem springt. Dat zie ik ook echt nog niet zitten.. (onze is dan wel een binnen kat, maar vind het ook gewoon onprettig, door haren/ wat als ze even “ te “ dichf tegen hem aan gaat liggen”. Dusja.. geen tips eigenlijk.. meer dat ik denk dat het niet heel raar is..

Je kat gewoon binnen houden. Ik denk dat je het meer denk tegen bescherming want hij kan toch vanuit buiten iets meenemen waardoor jou dochter misschien ziek kan worden en dat snap ik maar vergeet niet dat je kat dat niet als enige doet wat denk je van jezelf ? Je gaat ook overal op en in buiten binnen daar kan je ook wat meenemen ook eens aangedacht? Zo als ik lees doet hij niets verkeerds behalve liggen in haar bedje als hij het niet eerder heeft gedaan wil hij niet dan jou aandacht en liefde ? Ik heb zelf 2 katten binnen katten mijn kleine is nog niet geboren ik heb ze nu overal rondlopen want ze zijn bang geweest voor kinderen (zijn mishandeld door kinderen) nu zijn ze gewend aan de spulletjes en ga binnenkort beginnen met goed alles schoonmaken en dan hou ik de deur van zijn slaapkamer dicht misschien een optie om dat te doen ook voor degene die misschien moeite hebben met katten haren. Enige is de box daar leg ik een kleed op en als ik de kleine erin wilt doen haal ik eventueel de kleed weg zonder de haren erin te laten vallen mochten ze in de box gaan liggen dan. Hoop dat je er wat aan heb 🙈

De kat wil ook alleen maar jouw liefde en aandacht. Binnenhouden of evt iets van een buitenren is misschien een optie?

Ik heb een kennis hier wel eens over gehoord. Stapelgek op d'r katten totdat ze kinderen kreeg. Het scheen bij haar wel een hormonaal dingetje te zijn geweest, is uiteindelijk weer helemaal goed gekomen! Wellicht dat het gevoel bij jou ook weer wegebt als alle hormonen straks weer uit je lichaam zijn. Sterkte 🌼

Misschien helpt dit: https://www.nieuwehond.nl/waarom-zijn-kinderen-met-huisdieren-minder-vaak-ziek/ Tl;dr het is goed voor je kind om een huisdier te hebben, helpt om een gezond afweersysteem op te bouwen. Juist omdat ze naar buiten gaan en "vies" zijn, hartstikke goed dus als je buitenkat contact heeft met je kindje!

Heel herkenbaar! Wij hebben 2 katten en aan het einde van mn zwangerschap irriteerde ik me ineens kapot aan ze. Vooral aan alle haren, en dan kwamen ze niet eens in de kinderkamer. Nu na de geboorte van m'n dochter 12 weken geleden is het alleen maar erger geworden. Ze komen dan wel niet buiten, maar liggen dan weer in de box, of in de kinderwagen. 1 van de katten wilt nog wel eens ergens z'n nagels in zetten, doet dit dan voor aandacht aan de kinderwagen á €1100. Kwaaaaad kan ik ervan worden. 1 loopt ook altijd voor onze voeten, en met een baby in je armen is dat bloed irritant. Ik denk dat het een hormoon dingetje is, hiervoor had ik namelijk nooit zulke irritaties naar de toe. Zal best wel weer goedkomen! Maar weet dus dat je zeker niet de enigste bent 😊

De darmflora van kinderen die opgroeien met een huisdier is veel beter dan van kindjes zonder huisdier! Misschien dat dat helpt om weer anders naar je kat te kijken :-)

Heeeeeel herkenbaar! Ik ga niet zeggen wat je met de kat moet doen zoals andere hier al roepen. Dit gaat sowieso een discussie worden ben ik bang. Hormonen spelen natuurlijk wel echt een hele grote rol. Sterkte!

Wij hebben 2 honden die het heerlijk vinden om door de modder te banjeren, door het hoge gras te rennen, in het zand te graven en in het bos te spelen. En ach ons zoontje doet, als hij kan lopen, net zo hard mee verwacht ik😁

Herkenbaar. Ik heb dit met de hond. Het was eerst echt mijn beestje, kon niks verkeerds doen. Na de bevalling moest ze heeel lang ook niks van mij weten. Ik kan me zo irriteren dat ze voor de voeten loopt, en gewoon niet aan de kant gaat. Dan heb ik haar net haar eten gegeven en komt ze weer schooien, echt overdreven ook. Zelfs voor een flesje soms. Terwijl ze weet dat het niet mag en ze niks krijgt, of dat ze veel meer blaft naar niks. En ze loopt de hele dag te smekken/likken aan niks? Gewoon haar tong uitsteken en rare smakgeluiden maken. Ik haaat eet geluiden, een hond van mijn ma deed ook altijd zo vies likken en smekken en ik vind dat zo smerig!!!

Hier na 7 maanden vind ik het dus nog steeds irritant🤷🏼‍♀️

Ik had dit ook na de bevalling beest kon niks meer goed doen. Nu na 9 maanden helemaal bijgetrokken en hij gaat gewoon lekker naar buiten. Waarom ben je bang voor beestjes? Dan moet je vlooienmiddel gebruiken. En toch ook met je angst aan de slag gaan vind ik. Je kat kan er niks aan doen.

Dat werkt niet zo met katten die gewend zijn buiten te komen. Die kan je niet in ene zomaar binnen gaan houden. Daar raken ze zeer gestresst van.

Herkenbaar wel hoor, alleen dan met onze hond Schat van een beest, maar rete eigenwijs, onstuimig en druk. Gewoon geen lekkere combi met een baby Maar nu dat die kleine 1 is en loopt gaat het allemaal een stuk beter. De hond was ook wat onzeker over hoe om te gaan met de baby, maar nu dat het een lopend mini mensje is lijken de onderlinge verhoudingen weer wat gereset te zijn en keert de rust terug. Onze kat daarentegen is een schat en vind alles prima. Wat wel al eerder is genoemd is dat je kinderen een gezonder afweersysteem opbouwen omdat ze in aanraking komen met de beesten en wat die bij zich dragen. Daarnaast leren kinderen sneller dingen als empathie!

Ik had exact hetzelfde. M'n kat was echt nr 1, 10 jaar lang. Inmiddels dochtertje van 1jr en ik heb al maanden dat ik m'n kat afsnauwde maar echt constant ik ergerde me werkelijk aan álles wat ze deed, zich wassen bijvoorbeeld al. En steeds in de weg lopen. Totdat ze 3w geleden weg is gelopen. M'n kat komt al 11 jaar niet buiten de balkon (voorheen) en tuin. Dus voor haar was dat echt een heel groot iets, het leven buiten de tuin. Maar ze was dus een kat achterna gegaan waarschijnlijk. Ik heb zóveel gehuild!!! We hebben haar uren gezocht alle middelen ingezet. Wat zou ze eten, drinken, heeft ze het koud? Ik maakte mezelf gek. Toen het begon te schemeren liep ik weer een rondje en je wil niet weten hoe schuldig ik mij voelde... Ik dacht als haar iets is overkomen is het laatste wat ze van mee krijgt een baasje die totaal niet meer naar haar omkeek en niet meer knuffelde 😭 ik smeekte haar terug te komen en deed de 'belofte' weer lief voor haar te zijn. Ik zag werkelijk álle katten van de buurt behalve de mijne. Superverdrietig teruggekeerd. In de avond strooide ik nog wat kattenbakkorrels her en der en we zijn in de tuin gaan zitten met tuindeur open. Ik denk een uur later liep ze gewoon de tuin in!! Omg wat was dat een vreugde moment (weer tranen natuurlijk) De eerste dagen was ze beetje angstig nu weer de oude. En ik? Ik geef haar weer aandacht ben zo blij dat ze er weer is! Blijkbaar was dit ff nodig om wakker geschud te worden. Ik kwam weer terug bij het gevoel waarom ik voor haar gekozen had 11 jr geleden. Heb direct een gps tracker aangeschaft voor aan haar halsbandje! Ik weet je bent druk met je kind/kinderen en daardoor worden denk ik wel meer huisdieren (beetje) verwaarloosd maar ik wil voor mezelf echt leren tijd te maken voor dit beestje. Zij was er allang voordat m'n dochtertje kwam en ook zij verdient m'n aandacht. Lukt mij niet meer de aandacht zoals voorheen te geven maar wat ik de afgelopen maanden heb gegeven is het andere uiterste. Daar voel ik me rot over maar gelukkig krijg ik nu de kans het weer goed te maken.

Ik zou je kat net niet binnen gaan houden zoals hier meermaals wordt geopperd. Het beestje mag niet de dupe gaan worden van jouw overbezorgdheid, vind ik. En al zeker niet als hij het gewoon is om die vrijheid te hebben. Ergens snap ik je wel, maar zoals iemand anders hier al aanhaalde, is het net goed voor de weerstand om samen met een huisdier (dat buiten komt) op te groeien. Ik weet niet hoe exact je dat het beste gaat doen, maar ik denk dat je het vooral wat gaat moeten proberen loslaten en beseffen dat het helemaal niet zo erg is voor je dochtertje als je zelf in je hoofd hebt. Desnoods eens een afspraak maken met je dierenarts? Die kunnen vaak een hele nuchtere en duidelijke uitleg geven daarover. Misschien dat die je wat meer kan geruststellen en dat het dan wat meer blijft hangen. Wij hebben ook een kat en heb me nooit drukgemaakt i.v.m. hygiëne. Ik vind het duizend keer erger dat onze zoon sabbelt aan de zolen van onze schoenen waarmee we buitengaan (waarom zelfs?!). 😂

Wat een trieste verhalen allemaal. Maakt me echt verdrietig. Ik ben zelf opgegroeid met katten die buiten kwamen en nooit wat aan overgehouden hoor. Heb nu zelf een kat en never ever dat ik die zo behandel zoals in sommige verhalen hier. Besef even dat deze diertjes van jullie afhankelijk zijn voor verzorging én liefde. Zij hebben er ook niet om gevraagd om ingeruild of afgedankt te worden omdat je moeder bent geworden. Ik zou intern eens op zoek gaan naar het echte probleem en dat aanpakken. Praten met een professional oid want dit verdienen die diertjes niet.

Ik had hetzelfde na de geboorte van onze zoon, wij hebben een ander plekje voor hem gezocht. Die heeft ook veel meer groen om het huis heen enz. Geen dag spijt van gehad!

Ik denk wel dat het na d bevalling van je eerste kind logisch is dat alles ineens anders is en je tegen minder prikkels kunt. Dat had ik iig waardoor ik de kat er niet goed bij kon hebben. Dat is nu helemaal niet meer zo gelukkig 😊. We hebben allemaal onze weg wel gevonden met elkaar. Mag je kind dan straks ook niet in modder of zand spelen of gras? Je wil niet weten wat daar allemaal in zit 😆.