Afscheid nemen van doodgeboren kindje

Veel sterkte ❤️

Pffff, wat heftig... Heb je al gekeken in de groep 'De vlindertuin'? Hier zitten meer ouders die een kindje hebben verloren. Je kan de groep vinden bij 'Mijn 24Baby' -> Groepen -> Toon alle -> Toon alle. Heel veel sterkte!

Dank je wel. Ga ik even kijken.

Wat naar om te lezen, sterkte toegewenst.

Allereerst heel veel kracht en sterkte gewenst met dit verlies. Begrijp ik goed dat alle 2 je kindjes nog in je buik zitten waarvan 1 het helaas niet heeft mogen halen? Lijkt me afschuwelijk om dit te moeten mee maken. Kan er wel iets over mee praten.. wij hebben 4 maanden geleden de zwangerschap van ons zoontje van 14 weken moeten afbreken, omdat hij een open schedeltje bleek te hebben en helaas niet levensvatbaar buiten mijn buik zou zijn. Heel tegenstrijdig want op de echo's.. zelfs op de dag waarop ik ging bevallen was hij zo levendig in mijn buik. Wij hebben er 2 weken naartoe kunnen leven en geprobeerd het een plekje te geven, maar dit is heel lastig, want je houdt van je kleintje. Voelde me erna enorm leeg.. we hebben foto's van hem gemaakt en hebben hem begraven op een plek waar we elke dag bij hem kunnen zijn ondanks het enorme verdriet zijn we wel positief gebleven. We hebben hem de naam Senn gegeven en hij is voor altijd in ons hart. Ik hoop dat je hier wat aan hebt gehad 😘 heel veel sterkte

Dank je wel voor je verhaal. Heftig wat jullie hebben moeten meemaken en nog steeds in zitten. Voor mij is helaas de keuze gemaakt. Keuze om je zwangerschap af te breken lijkt me ook verschrikkelijk. Veel sterkte. Ik heb idd nog beide babies in mijn buik. Nu wel erg fijn. Hij is toch de hele tijd bij me. Het moment waarop ik letterlijk afscheid moet gaan nemen brengt me aan het huilen. Maar ik moet van mezelf hier wel vast over nadenken.. wat wil ik /willen we? Hebben jullie Senn mee naar huis genomen? En de foto's? Zelf gemaakt of laten maken? Zoals je merkt ben ik nog erg zoekende. Nogmaals veel sterkte. 😘

Jeetje heel dubbel gevoel lijkt mij.. ene kant fijn dat ze beide nog in je buik zitten, maar ook heel heftig omdat je weet je bent dalijk blij en verdrietig tegelijk. Ja wij hebben Senn mee naar huis genomen en zelf een plekje uitgekozen om te begraven. 14 weken is de baby zo groot als je hand, doorzichtig huidje en alles zit erop en eraan. Had verwacht dat ik het eng zou vinden, maar ik vind het heel fijn hem zo te zien. Hij zag er heel vredig uit en is geboren met zijn 2 handjes in elkaar op zn buikje. Wij hebben zelf foto's gemaakt, maar je kan er ook voor kiezen om dit te laten doen door iemand. Wij persoonlijk wilde het liefst niet een vreemd iemand erbij hebben. Maar zolang de baby in je buik zit kan je geen afscheid nemen. Wij hebben 2 weken moeten wachten tot ik ging bevallen en bleef me trots zwanger voelen. Wetende dat ik hem 2 weken later kwijt zou zijn. Nu 4 maanden later mogen we voorzichtig weer beetje blij zijn, want wij zijn nu 6.3 weken zwanger maar de angst neemt soms wel de overhand, want 7 maanden voor de bevalling heb ik een miskraam gehad met 8 weken. En dat deed het meeste zeer.. in 1 jaar 2 keer zwanger mogen raken, maar nog steeds geen gezonr kindje in onze handen mogen houden. Dus we hopen dat het deze keer goed mag gaan en ik wil je heel veel sterkte wensen en als je vragen hebt mag je deze altijd stellen

Ik weet niet of het in deze situatie mogelijk is omdat het kindje al langere tijd overleden is maar je zou eens kunnen informeren over de watermethode. Dit is een manier om je kindje na de bevalling nog een langere tijd mooi zichtbaar bij je te hebben in de huiskamer. Heb het in het echt mogen zien en was echt heel indrukwekkend en mooi om op zo’n manier een kindje een plekje te geven in het gezin, afscheid te nemen en te kunnen bewonderen want alles zit er inderdaad op en aan.

Wat fijn dat jullie weer een kindje verwachten. Ik hoop zeker mee dat alles nu gaat zoals het moet gaan. Maar ook weer een onzekere tijd. Probeer er van te genieten van dit kleine wonder. 😘

Dank je voor de tip. Ik zal het eens opzoeken wat dit inhoud. Nog niet eerder van gehoord.

Wat enorm heftig en verdrietig. Heel veel sterkte! Wat ik mezelf afvraag.. mag je het overleden kindje tot aan de bevaldatum van het andere kindje in de buik laten zitten?

Ja zijn ook enorm dankbaar. Maar is gwn spannende tijd. Positief blijven is t enige wat je kan doen. En jij heel veel sterkte en geluk toegewenst

De babies hebben allebei een eigen vruchtzak dus ze zitten elkaar niet weg. Ze deelde een placenta dus daar had wat risico in kunnen zitten maar volgens het zkh is grootste gevaar voorbij. Baby B wordt alleen naar de zijkant geduwd en wellicht ook wat platter. Baby b er uithalen tijdens zwangerschap geeft te veel risico voor de ander.

Kijk anders even op deze site; http://stichtingstill.nl/ Misschien is dit iets voor jullie? Heel veel sterkte 💕💕

Hoi, Ik ben met 37 weken bevallen van een spoedkeizersnee, Aiden zijn hartje bleek minder te kloppen. Na een week hard vechten is hij in mijn vriend zijn arm overleden. Hij is geboren op 22-3-19 en overleden op 28-3-19. Ze weten op dit moment nog niet wat Aiden gehad heeft. Wij hebben Aiden begraven in een kleine kring van mensen die hem ook in het ziekenhuis hebben gezien. In de woonkamer hebben wij een mooie vitrine kast staan met allemaal foto’s Van hem en tekstjes en afdrukjes. Verder hebben we naast de tv een mooie foto van hem en branden we vaak een kaarsjes voor hem. Mijn vriend gaat ook anders met zijn verdriet om als mij. We zijn samen wezen praten bij een maatschappelijk werkster. Mijn vriend gaat er nu af en toe nog naar toe ik niet meer. Goed erover praten helpt ons nog steeds goed. Als je nog meer wil weten hoor ik het graag. Jij nog heel veel succes met je zwangerschap, veel liefde toegewenst! 💙

Sterkte 😭😭😭😭😭

Dankje 💙

Dank je wel voor je verhaal. Wat verdrietig dat jullie dit hebben meegemaakt. Geen woorden voor en wens jullie veel kracht toe. Dank je wel voor je steun en ik wens jullie al het geluk. 😘

Hi, Ik heb er geen ervaring mee, maar ik krijg al tranen in m'n ogen als ik jullie verhalen lees. Wat ontzettend verdrietig allemaal. Ik wil jullie allemaal die dit moeten of hebben moeten maken enorm veel kracht en sterkte toewensen. Ik gun jullie al het geluk van de wereld. En je hebt er niks aan, maar wat zijn jullie sterk dames. Kop op.

Wat ontzettend vervelend voor jullie. Ik wens jullie heel veel sterkte tijdens deze moeilijke tijd. Wat lijkt me dit dubbel. Afscheid nemen van je ene kindje en je andere kindje welkom heten.. Wij hebben met 20 weken afscheid moeten nemen van ons dochtertje, ivm een zeer ernstige chromosonnafwijking, die niet met het leven verenigbaar was. Na de bevalling hebben we gebruik gemaakt van de watermethode en hebben we haar gelijk mee naar huis genomen. In het ziekenhuis hadden ze gipsafdrukjes gemaakt van haar handjes en voetjes. Thuis hebben we gebruik gemaakt van Stichting Stil. Zij hebben hele mooie foto's gemaakt. Nog regelmatig pak ik haar foto-album erbij om hier even in te kijken. Twee dagen na de bevalling hebben we haar laten cremeren. De dienst hebben we in een gezinskamer gehouden, in plaats van een grote zaal. Dit vond ik heel persoonlijk en warm. Een kindje voor de 24 weken mag je, wanneer kan, sneller ophalen na de crematie. Wij konden haar dezelfde dag nog ophalen en hebben gekozen voor een mooi vlinderurntje. Deze staat bij ons in de woonkamer. Ik vind het fijn om haar bij ons in huis te hebben, maar voor iedereen is dit anders. Mijn man heeft veel aan de crematie gehad, maar had zelf niet echt de behoefte om haar mee naar huis te nemen achteraf. Zelf had ik dat wel. Ik merkte wel dat het voor mij veel meer dichtbij kwam. Ik verloor tenslotte echt een deel van mezelf. Mijn man had hier iets minder last van en kon sneller afscheid nemen. Nog steeds, nu ik 18 weken zwanger ben en bijna de tijd benader dat ik mijn dochtertje verloren heb, doet het me pijn. Maar ik haal wel veel troost uit de foto's, gipsafdrukjes en haar urntje. Voor mij blijft ze zo dichtbii. Ik wens jullie heel veel sterkte toe en ik hoop dat jullie wellicht toch kunnen 'genieten'van jullie beide kindjes. Dat klinkt misschien gek, maar ik was alsnog heel trots op mijn dochtertje en ben blij haar 'gekend' te hebben.