Als je niet “kapot” bent van de naam..

Ik zou het gewoon afwachten. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld een veel voorkomende Turkse naam. Mijn partner wou haar heel graag vernoemen naar zijn overleden moeder. Tijdens mijn zwangerschap dacht ik “dat wil ik helemaal niet” en heb ook een keer (heel gemeen) geroepen dat heel Turkije zo heet en ik een andere naam wou. Nu heeft ze alsnog de naam gekregen die hij wou en het past echt bij haar. Kan me nu ook geen andere naam bij haar voorstellen.

Ik zou met je partner bespreken om verder te kijken naar andere namen. Jij doet je best om rekening te houden met zijn afkomst en religie maar andersom mag hij ook rekening houden met die van jou en heb jij meer vrijheid in type namen. Vind het zelf zonde om een ‘gaat wel’ naam te kiezen. Lijkt mij lastig om te keuze te maken als het kindje geboren is

Ik ben nooit helemaal verliefd op namen. De naam van de eerste heeft mijn man meer bedacht en ik de naam van de tweede. Kan ook niet zeggen dat ik ze perse mooier vind dan andere mooie namen die ik om me heen hoor. Het is meer bedenken kan ik mijn kind een leven lang zo noemen, zal ie het zelf mooi genoeg vinden. Heb dan wel weer namen die ik echt niet mooi vind, die vielen gauw af.

Wij hebben precies hetzelfde! De naam voor ons eerste zoontje… daar hadden we allebei een WAUW gevoel over. En nu bij de tweede mist dat wauw gevoel! Ik heb het met vriendinnen besproken en die zeiden dat ze hetzelfde gevoel hadden bij de tweede! 😊 En dat ‘t helemaal goed komt als je baby er is! Dat vond ik een geruststelling 😅

Ik zou mijn kind niet zo snel een naam geven die ik “mwah” vind. Vind het wel heel mooi van je dat je zo rekening houdt met je partner! Hopelijk komen jullie eruit! 👶

Oh hier precies andersom gehad. Moet zeggen ik ben er helemaal aan gewend en het past bij haar. Nu met de tweede heb ik meer een wauw gevoel dus dan hebben we wat van beide. Het is niet dat ik er intens ongelukkig van wordt. Uiteindelijk gaan namen wel goed passen vind ik zelf. Ik denk inidergeval als ik kijk naar ons dat het überhaupt al knap is dat we een naam kunnen vinden wat we beide leuk vinden dus dat wauw gevoel is dan wel lastig soms.

Hier ook bij de eerste een naam waar we allebei helemaal gek op zijn, bij de tweede vooral een naam die m’n man heel mooi vond. Niet om een specifieke reden zoals bij jou, maar gewoon zomaar. We hadden bij onze oudste deze naam ook al besproken, maar dat werd een jongen. Toen de tweede dus een meisje bleek, stond de naam voor m’n man eigenlijk al vast. Ik vind het zelf een mooie naam, maar had nog wel verder kunnen zoeken naar iets wat ik misschien nóg leuker vond. Maar voor m’n man heette onze dochter echt al zo en dat maakte het voor mij ook gewoon goed. Nu past het gewoon ontzettend bij haar.

Nee, ik zou mijn kind geen naam geven waarvan ik denk 'mwah'.. Het is heel mooi te lezen dat je zoveel rekening houdt met je partner, ik hoop dat hij ook rekening probeert te houden met jou en dat jullie een naam vinden die jullie allebei mooi vinden

Hij houdt zeker rekening met me hoor, het is meer een interne strijd. Voor hem is de naam heel speciaal, ik heb geen betere optie en vind zijn naam ook niet lelijk, dus waarom hem dan niet de naam “gunnen”.. Ik zou nu ook niet zo snel weten welke naam ik dan zelf wèl zou willen, ook niet als ik buiten de namen van zijn afkomst en religie kijk of zou kijken. Voordat wij trouwden had ik al geen namen voor dit geslacht (en toen had ik alle keus van de wereld haha!) en dat is helaas niet veranderd.. Het is oprecht een mooie en klassieke naam, maar of ik hem voor mijn kind wil.. Ik weet het niet.. 😅

Bij mijn 2e kindje, hebben we ook een naam gekozen wat we allebei wel 'prima' vonden. We konden niks beters/anders bedenken en hij vinkte wel alle lijstjes af. (Denk aan, makkelijke uitspraak, niet enorm vaak voorkomend, Engels ook uit te spreken, pestwoorden e.d.).. uiteindelijk ook met de gedachte: het went uiteindelijk toch wel. Bij onze dochter hebben we ook heel lang getwijfeld tussen 2 namen. Dus ook die 'wauw' naam niet. Uiteindelijk past dat nu ook helemaal bij haar, gewoon omdat je eraan went. Als je dan bedenkt dat hij/zij een andere naam zou hebben, klopt dat opeens niet meer in je hoofd. Dus al met al, zou ik zeggen: als het een naam is waar je in ieder geval geen spijt van gaat krijgen (omdat het een pestnaam is, of vernoemd naar iemand waar de situatie nog kan veranderen), zou ik er zeker niet al te moeilijk over doen. Als je zelf geen andere optie weet.. dan is de keuze ook snel gemaakt toch:)

Bedankt voor je reactie, zet me wel aan het denken! Ik zal inderdaad nooit spijt hebben van de naam - hooguit dat ik hem uiteindelijk toch te gewoontjes vind, vooral als ik ooit nog een geweldige naam tegen kom. Maar ik weet ook dat de naam dan helemaal bij ons kindje hoort en ik op dat moment vast niet zou denken “had .. maar de naam geweest”. En ik heb inderdaad geen andere naam, behalve wat overige “mwah” opties, dus ja, welke keus is er dan.. 😂 voor nu heb ik me berust bij het idee dat dit de naam wordt, maar mijn man weet ook dat ik de keuze pas definitief wil (en kan?) maken als ik ons kindje zie.. Misschien denk ik dan wel “oh nee, dit is echt een *andere mwah naam*” 😂😂

Ik heb nooit een wauw gevoel gehad. Mijn zoontje is nu bijna 3 jaar en echt wel super blij met de keuze voor zijn naam, maar dat gevoel had ik tijdens de zwangerschap ook niet echt. Vond de naam gewoon prima. Nu in verwachting van een meisje en ook nog geen naam met wauw gevoel. Hebben een paar opties en gaan daar denk ik ook gewoon iets uit kiezen. Ondertussen denken we nog wel even verder, maar denk dat het gewoon weer een prima naam gaat worden😂

Hadden wij ook met jongensnamen. Nu maar gewoon een prima jongensnaam gekozen. En nu zijn we er helemaal prima blij mee. Hij heet Alexander. Maar Thomas vonden we destijds ook nog wel leuk (is de tweede naam geworden). Gewoon prima, niet spectaculair oid :) Voor onze dochter was het veel makkelijker. Die naam vonden we echt mooi.

Wij vonden geen naam die we allebei super vinden. Dus werd het een naam die we allebei prima vonden. En zijn er uiteindelijk heel blij mee.

Ik denk dat het in veel gevallen zo is dat een van de beide ouders de naam leuker vind dan de ander. Zeker als de ander erg enthousiast is zou het voor mij dan zeker een optie zijn als ik hem niet heel lelijk vind. Overigens als je hem te eenvoudig vind kijk dan zeker ook eens naar namen die lijken op of namen die afstammen van.

Ten eerste, laat je alsjeblieft niet beperken in naam keuze. Als je iets moois vindt, zet het gewoon op de keuze lijst om te kijken of je man er misschien toch voor open staat. Ten tweede, als je zelf geen, voor jouw gevoel, beter alternatief aan kunt dragen, en je man heeft echt een speciale connectie met de naam, zou ik het hem inderdaad gewoon 'gunnen', zoals hij blijkbaar gedaan heeft met jouw eerste wow-naam.

Ik dacht dat iedereen een wauw gevoel heeft bij het kiezen van een naam, maar dat hoeft dus niet zo te zijn. M’n man had een naam voor een jongetje waar hij helemaal gek op was. Ik kon geen naam vinden met de wauw factor. Ik ging toen akkoord met de naam en m’n liefde voor de naam is met de tijd gaan groeien. Nu kan ik me echt geen andere naam bedenken voor m’n zoontje. Het past helemaal bij hem!

Is het een idee om de naam waar je man weg van is misschien als 2e naam te geven? Op die manier kun je toch de naam gebruiken die hem heel dierbaar is, maar ook verder zoeken naar de naam waar jullie beiden helemaal weg van zijn. Op een bepaald moment hoor of zie je een naam en dan denk je 'ja dit is het'. Probeer dat nog eens bespreekbaar te maken en kijk vanuit daar waar je komt. Succes!❤️

Dat wauw gevoel hoeft er niet te zijn hoor, maar zou dan wel even een paar dagen de naam uitproberen. Stel je de toekomst voor, spreek de naam een paar dagen in je hoofd in allerlei contexten uit. De naam voor onze eerste was echt zo'n "wauw" en zo zie ik het ook nog altijd. Paste perfect bij ons beiden en haar. De naam voor onze zoon was veel lastiger, maar we hadden bij de eerste al dat we eens jongensnaam veel moeilijker gevonden hadden. Uiteindelijk hadden we een paar kandidaten die we allebei leuk vonden maar allebei ook niet diezelfde "wauw" hadden als bij ons eerste kind. Toen de namen allemaal een dag uitgeprobeerd. Daardoor vielen de namen behalve één allemaal af. We vonden ze minder leuk, minder natuurlijk, onhandig uit de mond rollen. De laatste naam werd juist steeds natuurlijker en vonden we ook mooi passen bij de naam van onze eerste. Was de enige naam die we ons eigenlijk echt serieus konden zien gebruiken. Dus dat is het geworden. Nu een paar maanden later ben ik super blij met de keuze. Het is toch gegroeid als "de" naam en kan me echt niet voorstellen dat hij anders zou heten.

Ik was 'verliefd' op onze jongensnaam maar bleef twijfelen over de meisjesnaam. Vond deze wel leuk maar was niet zo dol op als jongensnaam. Maar kwam ook niet op iets dat beter paste. Was dus soms bang of ik geen spijt zou krijgen en of dit echt de naam was. En natuurlijk, bleek bij geboorte een meisje. Kan we sindsdien geen andere naam voorstellen 🥰.