Angst voor allerlei afwijkingen (irreële angst)

Ik herken mij wel een beetje in je verhaal. Ik ben mij hyperbewust van de verantwoordelijkheid die ik heb. Vooral inderdaad de onzichtbare gevaren als toxoplasmose, listeria, virussen, wil ik koste wat kost voorkomen. En dan ben ik dus de hele dag een beetje bezig met of wat ik eet en drink wel goed is en of mijn handen wel schoon zijn, en de tafel... ik vind dit echt best wel vermoeiend. Ik probeer er ook iets soepeler mee om te gaan dan tijdens mijn vorige zwangerschap en twijfel (was de appel die ik net heb gegeten wel écht goed gewassen?) sneller van mij af te zetten. Dat lukt wel, want na mijn eerste zwangerschap heb ik juist expres wat viezer geleefd en toen is er dus ook niks gebeurd. Dus ik probeer dingen tegen mezelf te zeggen als 'schoon is schoon' en 'al 31 jaar is er niks gebeurd en toen lette je niet op' of 'dit komt uit een kas, de plant waar dit uit is gegroeid staat niet eens in de aarde'...

Ik snap je volledig. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was in 2020 was ik precies hetzelfde. Het hielp ook niet mee dat ik in de kinderopvang werkte waar elke ziekte wel dagelijks langskomt 😅 Ik heb dan ook elke bloedtestje gedaan om uit te sluiten dat ik bepaalde kinderziektes al heb gehad, want anders was ik serieus van plan om te stoppen met werken op de groep.🙊 ik denk dat ik mijn handen doorzichtig heb gewassen omdat ik zo bang was iets op te lopen, dit was ook een van de redenen dat mijn collegas door hadden dat ik zwanger was haha. En laat ik niet beginnen over het eten 🙃 ik denk dat ik gewoon zo goed als gestopt was met vlees eten voor ‘het geval dat’ ik durfde zelfs geen kipfilet meer op brood. 😭 Bij de verloskundige ben ik bij mij eerste controle zelfs op het formuliertje als ‘stresskip’ beschreven. 🥲 weet nog steeds niet of het de bedoeling was dat ik dat had kunnen inzien. 😂 Heb zelfs corona gehad aan het einde van mn zwangerschap, destijds natuurlijk een heel ding. Ik merk dat ik zelfs bij andere zwangere meteen in paniek raakte als ik iets van bepaalde kaas/vlees/pesto op hun brood zag, terwijl het natuurlijk volkomen belachelijk is maar ik bedoel het goed😅 Wat ik hiermee wil zeggen is het is volkomen normaal om deze gevoelens te hebben, je doet het immers voor je kleine spruitje 🥰 Ik heb nu een kerngezonde dochter van bijna 2 en ben zwanger van de 2e. Dat is gelukkig met iets minder zorgen. 😅 Tip; wat mij altijd rust gaf is het vergelijken met vroeger. De meeste hadden toen geen informatie over wat je wel en niet mag doen tijdens je zwangerschap en die babys zijn er ook goed uit gekomen. 🙂

Had hier ook best veel last van tijdens de zwangerschap.. Je wilt toch je verantwoordelijkheid dragen voor het welzijn van je kindje. Maar door de hormonen kun je als zwangere vrouw soms echt doorslaan. Ik had zelfs tijdens mijn zwangerschap bloed laten onderzoeken om te kijken of ik al antistoffen aanmaakte tegen toxoplasmose. In België schijnt dat de normaalste zaak van de wereld te zijn om dit elke 3 maanden te checken.. Hier in Nederland zit dit niet in het zwangerschapspakket. Wat ik best kwalijk vind. Ook al komt het gelukkig niet heel veel voor. Ze zouden dit om de zoveel maanden standaard moeten checken. Maar goed, ik had het dus zelf gedaan en nog nooit in aanraking geweest ermee.

Niet ikzelf, maar mijn lief had het heel obsessief. Ik had geen antistoffen voor toxoplasmose en CMV in mijn bloed (wordt hier inderdaad standaard gecontroleerd bij zwangerschapswens en/of prille zwangerschap). Hij controleerde ALLES wat bij mij passeerde en kon mij vanalles verweten door pure paniek wanneer ik bv. ergens verse mayonaise had gegeten. Na enkele weken was ik het spuugzat, hadden we klinkende ruzie en heb ik een gesprek bij mijn arts ingepland zodat zij even objectief de feiten en risico’s op een rijtje kon zetten. Daarna hadden we een echo bij de gynaecologe, en zij heeft hem ook een heel duidelijke uitleg gegeven die ervoor zorgde dat hij het wat meer kon loslaten. Hij bleef het moeilijk vinden, maar vertrouwde meer op mijn eigen ‘expertise’ (ik wist heus wel waarmee ik bezig was, maar pikte het ook niet dat hij me als het ware verbood om buitenshuis te eten) en had dan nog altijd de uitleg van de arts en gynaecologe in zijn achterhoofd. Misschien kan het voor jou ook wel helpen om eens met je dokter erover te praten? Die kan mogelijks wat helpen om de onrust te verlagen.

Ja ik herken dit! Ik sloeg op alle vlakken een beetje door tot aan het 2e trimester. In het begin was ik bang dat het vruchtje niet zou blijven zitten, daarna was ik bang dat het afwijkingen zou hebben, vervolgsn bedacht ik me dat ik wel het állerbeste moest eten dus ging ineens alles biologisch kopen, mega hygiëne maatregelen nemen en helemaal tot op de gram nauwkeurig het aantal vitaminen berekenen wat ik per dag binnen moest krijgen. Dit werd bij mij minder toen ik steeds meer las over hoe natuurlijk dit hele proces eigenijk is. Dat zelfs, al zou je het niet zo nauw nemen met hygiëne en gezond eten, dat de baby écht wel ergens tegenkan, weerstand ontwikkelt en zelf de beste voedingsstoffen afsnoept ongeacht wat je allemaal eet. Door die gedachte kon ik het allemaal wat meer loslaten en vertrouwen op dat alles goed loopt zoals de natuur het bedoeld heeft.

Thanks voor jullie reacties, fijn dat er ook vrouwen zijn die begrip hebben en ook snappen dat dit geen aanstellerij is of een kwestie van ‘logisch nadenken’ en ‘doe maar gewoon normaal’. Natuurlijk niet fijn dat anderen het ook hebben, maar ik waardeer vooral dat het hier ook uitgesproken wordt :-). Ik heb al eens geprobeerd bij een psycholoog van mijn angst en irreële gedachten af te komen, maar er komt vaak toch uit dat dit ‘bij mij hoort’. Niemand heeft het tot nu toe bij mij weten te bereiken dat het me lukt om zulke gedachten los te laten… nogal frustrerend… deze zwangerschap troost ik mezelf idd met de gedachte dat vroeger vrouwen zo’n beetje niks wisten van wat niet mocht of waar ze op moeten letten (cmv, wat??? Toxo hoe?) en dat de meerderheid van de kinderen in de wereld gezond is.. ik merk dat dat het enige is dat me een beetje met beide benen op de grond krijgt, al blijft het wel heeeel lastig.. ik snap dat de voorlichting er moet zijn met de kennis van nu, maar soms kan je maar beter niks weten 😕

Wat jammer… Je hoeft op zich de angst niet los te laten, want de angst is er met een reden. Maar je kan jezelf echt wel leren reguleren door coping-mechanismes te zoeken die werken voor jou op momenten dat je veel stress of angst ervaart. De scherpe kantjes eraf halen als het ware en de piek verlagen waardoor je verder kan. Ik ben al jaren met mijn psychologe daarmee bezig en weer intussen goed wat werkt om bepaalde gedachten ‘onder controle’ te houden. Mijn lief is nu dan weer bv. bezig met ademhalingsoefeningen. ‘Moet’ hij sowieso drie keer per dag doen, en tussendoor als hij last heeft van angst. Bij hem werkt dat goed, bij mij was het het niet effectief. Het is soms wat zoeken naar iets dat je oprecht kan helpen, maar een goede therapeut zou je hier zeker bij moeten kunnen ondersteunen.

Hey Janine, inderdaad is niet te veel erover opzoeken en lezen heel belangrijk, want dan blijf je er extra mee bezig. Ik woon in het buitenland en moet elke maand laten testen op toxoplasmose. Ik ben niet immuum. Maar eigenlijk is niet/minder testen fijner, want het voelt steeds alsof ik een soort examen doe. Deze zwangerschap heb ik testen op CMV, die mij zijn aangeboden vanwege mijn eerste die naar het kdv gaat, afgewezen omdat ik niet daar ook nog zo mee bezig wil zijn. En ze zeiden dat ze op één soort CMV testen, maar dat er nog andere varianten bestaan waar ze dan niet op testen dus dat je sowieso voorzichtig moet blijven. Dus ik neem de CMV maatregelen in acht, maar ga niet testen, het helpt niet om te relaxen. Ik heb de ziekte ook expres niet opgezocht, ga gewoon goed handen wassen enzo (deed ik toch al) en dan komt het vast goed. Het helpt mij ook om mijn angsten met mijn vriend te delen. Zo vond ik bijvoorbeeld een honden- of misschien wel kattendrol bij ons vakantiehuisje in de tuin, we hebben het opgeruimd en heel goed handen gewassen, maar zo'n ding verpest echt mij humeur ivm mijn angst. Dus om het er dan even 5 minuten samen over te hebben is heel fijn, dat helpt wel om het sneller van mij af te zetten.

Ja hoor, ik herken mezelf hierin volledig! Mijn vriend en mijn moeder steunde mij hierin gelukkig goed en zorgde dat ik realistisch bleef nadenken. Mijn hele zwangerschap vond ik toch een soort uitzitten en vond het daardoor ook lang duren. Toen mijn dochtertje geboren was kon ik het gelukkig gelijk loslaten. Ik kon het eindelijk met eigen ogen zien dat het goed ging en de zorg voor haar samen delen met anderen. Enige wat ik soms nog mis van het zwanger zijn, is het uren languit zitten en tv kijken. En het uitslapen komt ook niet meer voor in mijn woordenboek…

Ik had er ook wel een klein beetje last van, de angst voor toxoplasmose en listeria vooral, maar een vriendin van mij die diëtiste is gaf me goede raad: van toxoplasmose en listeria word je ook als je niet zwanger bent vrij heftig ziek.. Heb je het óóit opgelopen in je hele leven waarin je ál die broodjes carpaccio, rauwe haringen, ongewassen groente, zalm enz enz hebt gegeten? Het antwoord is waarschijnlijk nee.. De kans dat je zo’n bacterie oploopt is dus(los van zwangerschap) enórm klein.. Nu je extra voorzichtig bent en die dingen schrapt is de kans dus echt bijna nihil dat je het oploopt.. Een ‘gewone’ voedselvergiftiging kan gelukkig geen kwaad voor je kindje! Deze uitleg hielp mij wat te relativeren.. En CMV kun je alleen oplopen als je in contact komt met speeksel/urine van jonge kinderen en dat dus echt in je mond krijgt op de één of andere manier(en ws heb je daar al antistoffen tegen.) Als je angst hebt voor corona/kinkhoest kun je je daarvoor laten vaccineren en verder is er niet zoveel dat je kan oplopen dat echt kwaad kan denk ik eigenlijk.. zelf áls je een van al het bovenstaande zou oplopen is de kans dat je kindje er ernstig ziek door wordt ook nog eens heel erg klein.. Hopelijk kun je het een beetje relativeren hierdoor! Veel sterkte!

Wat heftig dat je elke maand moet testen, ik kan me voorstellen dat dat elke keer weer je innerlijke rust verstoort. In welk land woon je?

Frankrijk De eerste gynaecoloog die ik tijdens mijn eerste zwangerschap had, heeft het probleem aangewakkerd: ik mocht van haar alleen nog onbespoten eten en ze drukte mij op het hart vooral geen rauwkost in restaurants te eten en alles thuis met azijn te wassen en verder de koelkast elke week met chloor wassen en oja, ook uitkijken met verzorgingsproducten waar onnatuurlijke ingrediënten in zaten 🥴 Gelukkig daarna snel naar een vk overgestapt die wel gewoon relaxt was, dat hielp wel, van haar mocht ik ook elke 6 weken op toxoplasmose testen ipv elke 4 weken. Maar die eerste heeft wel de schrik goed erin gekregen... Nu gelukkig weer een relaxte vk aan wie ik het probleem heb uitgelegd en die weet dat het voor mij een ding is en dat ik hard mijn best doe om het niet te overheersend te laten worden.

Dat is zeker een goede om te relativeren! Ik las dit weekend ook een artikel van een gynaecoloog dat die ‘verboden’ voedingsmiddelen allemaal niet zo strikt genomen hoeven te worden, in de zin van: je hoeft niet onnodig het risico te nemen, maar als je wat verkeerds eet word je er eigenlijk vrijwel nooit ziek van. Überhaupt word je niet snel ziek van dingen in Nederland.. dat hielp ook wel. Ik maak mezelf nog steeds vaak genoeg gek, maar dit soort artikelen helpen wel 😊

Bij mij was ooit het hpv virus ontdekt. Hierdoor ben ik nog altijd bang dat ik via slechte handhygiene dit overbreng op mijn zoonje. Of dit realistisch is wee tik niet. Maar ook ik was echt mijn handen kapot na toiletgang en daarna nog met alcohol 70%. Soms echt frustrerend