Angst voor verlies partner

Heej, Ahh wat heavy joh!! Zo sterk als jij heb ik het niet, maar ik herken wel iets... ik heb wel echt dat ik het niet alleen zou zien zitten, ookal paar keer tegen mijn mam gezegd dat ik het niet kan zonder hem. Respect voor alle moeders hier die er alleen voor gaan, bewust of ongewild. Komt misschien toch wel door hormonen ofzo...? Dat we het sterker ervaren..?

Totally herkenbaar. Bij mijn 2e zwangerschap gehad. Mijn dochter is nu ook heel gevoelig. Mijn moeder verteld altijd dat het de karakter van het kind dat je draagt is.

Ik heb het soms ook maar dan zonder het huilen. Komt door de hormonen en daarbij ook nog nachtmerries. Mn man belt of appt nu vaak als hij op zn werkplek is aangekomen(werkt vaak op steeds weer een andere plek) want maak me nu steeds zorgen of hij goed is aangekomen. Scheelt gelukkig wel. Want die nachtmerries maken het soms wel heel erg. En dat stelt me iedergeval weer gerust

Ik herken je gevoel 😅 ik ben blij dat mijn vriend veel thuiswerkt. 1x in de week moet hij een uur rijden en ik ben dan zo blij als hij weer thuis is 😅 komt bij mij ook een beetje omdat hier in het dorp vorig jaar een jongen overleed (ongeluk met tractor) die 3 maanden later papa zou worden en dus zijn vriendin zwanger achterliet. Lijkt me zo verschrikkelijk!

Ik heb ook steeds de angst dat hij op zijn werk een ongeluk krijgt. Of misschien vreemd gaat en mij zal verlaten. Maar dit zijn dus gedachten die nergens op gebaseerd zijn. Had hiervoor eigenlijk nooit dit soort gedachten. Komt echt door die hormonen denk ik. Doet rare dingen met je 😵

Ja hier ook. Vaak droom ik er ook over, het voeld dan zo echt. Word met zo'n rot gevoel wakker, meestal ook huilend. En kan het gevoel niet zomaar van mij afschudden. Ik praat er veel over met mijn man. Hij komt mij ook altijd troosten maakt niet uit hoelaat het is. Liefs

Ik heb dit ook in mijn zwangerschap gehad. Het schijnt iets heel natuurlijks te zijn. En om eerlijk te bekennen heb ik het nu ook wel is, mijn zoontje is inmiddels 2 maanden. Ik denk dat het wel vanzelf wegtrekt.. Ik zei elke keer tegen mij zelf vooral in de zwangerschap : dit is niet waar, het komt goed hij komt thuis zoals altijd. Dit is geen reëele angst.. En vaak hielp het wel.. Succes!

Heel herkenbaar. Mijn man is nu een paar dagen op motorvakantie en dan speelt die angst ook weer op. Terwijl ik weet dat hij voorzichtig doet. En ik rij zelf ook motor dus ik weet hoe fijn het is. Maar toch die angst. Maar heb het ook een beetje bij andere dierbaren, mijn ouders bijv.

Die angst klinkt heel herkenbaar. Laatste tijd vielen die dromen en angsten weer wat mee, maar rond de 20 weken waren ze af en toe echt erg. Ik werd dan huilend wakker, omdat ik droomde dat de relatie over was. Soms droomde ik van verlies op een andere manier. Dan was het in de ochtend even flink knuffelen en op het hart drukken van voorzichtig doen! Ik denk dat het vooral de hormonen zijn. Nu vallen de dromen daarover weer mee gelukkig.

Heel herkenbaar. Mijn partner werkt in de bouw, is dus de hele dag met machines bezig. Vaak een uur reistijd, en je weet niet wat voor gekken er rondrijden. Dus ben enorm blij als hij gezond thuis komt. Ik ben voornamelijk bang dat er op het werk, of onderweg, wat gebeurd. Daarnaast komt er momenteel een angst dat hij mij verlaat. Waar dit weg komt? Geen flauw idee. Gelukkig neemt hij dit serieus en krijg ik een berichtje als dat kan. Ook laat hij weten wanneer hij in zijn werkbus stapt en hoe laat hij ongeveer thuis is.

Ik herken je angst. In het begin van mijn zwangerschap ging mijn vriend op wintersport, iets wat hij al doet zolang hij loopt en ik heb me nog nooit druk gemaakt hierom. Maar ineens was daar de paniek: shit, wat als hij van een berg af dondert of in een lawine terecht komt?! Ik was zó bang! Gelukkig geen last meer van maar ik denk dat dit proces ook wel door je hormonen wordt gestuurd hoor.

Herkenbaar, toen hij naar zn werk ging barste ik in tranen uit😅

Ik had dit ook tijdens de zwangerschap. Mijn vriend ging een x een half uur langer hardlopen dan normaal. Ik had bijna 112 gebeld.

Ah toch wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben! Het zullen zeker de hormonen ook zijn. Daar houd ik me maar aan vast en zeg ik ook tegen mijn vriend om hem wat gerust te stellen haha!!

Oo ik ben blij dat dit topic bestaat..! Mijn vriend is nu een week op vakantie naar Italie met de auto. Ze zijn vannacht vertrokken en heb het eerste tranendal al gehad 😭 Zo vreselijk! Terwijl ik inderdaad ook weet dat het een irreële gedachte is dat hem iets overkomt. Hormonen...

Ik heb dat ook af en toe of als ik soms eraan denk dat we later 80 zijn ofzo en hij overlijdt en ik dan in mijn eentje ben en terugdenk aan alle herinneringen die we samen hebben gehad en hoeveel ik van hem hou dan moet ik ook bijna huilen😭😢

Aha ja heel herkenbaar!!

Ja heel herkenbaar. Ik heb er dagen over zitten nadenken wat het gevoel was. Was er iets gebeurd. Maar ik had het gevoel dat ik hem meer dan ooit nodig had in mijn leven. Ik was meer bezig met hoe veilig dingen zouden zijn en of hij niet te lang geleden contact had opgenomen.. so much for independence lol