Angstig voor bevalling

Wat vervelend zeg! En heel herkenbaar. Bij mij hielp het om positieve affirmaties te formuleren waar jij in gelooft als je een niet-angstig moment hebt, bijvoorbeeld "mijn lichaam weet wat het moet doen" of "de bevalling wordt mooi, want het wordt de geboorte van ons kindje". Door deze affirmaties meerdere keren per dag terug te lezen, ga je ze ook echt geloven en kunnen ze rust en vertrouwen geven.

Dankjewel voor je advies! En gelukkig dus herkenbaar. Soms dacht ik echt misschien stel ik mij aan of wat dan ook omdat ik al 2 kindjes heb. Ik ga het proberen wat je zegt en hopen dat het lukt !

Herkenbaar! Maar uit ervaring weet je dat de bevalling ook weer voorbij gaat. Er komt een eind aan en in principe heb je het nu 2x meegemaakt en weet je lichaam wat het doen moet 😉 dat persen moet peanuts worden! Wat vond je fijn bij de ene bevalling en minder fijn bij de andere? Doordat je ervaren bent, kun je misschien wat meer toegeven aan je eigen behoeftes..

Graag gedaan! Ik denk juist dat het nog spannender kan zijn bij volgende bevallingen, omdat je weet wat voor spannends je te wachten staat. En je hebt notabene een traumatische bevalling meegemaakt dus logisch dat je nu weer angstig bent. Maar zo te lezen heb je ook een vlotte (ik lees tussen de regels door dat die voor jou oke was?) meegemaakt dus ik zou vooral denken aan hoe en wat je toen hebt gedaan wat jouw vertrouwen in jezelf kan bekrachtigen. Jij kan dit! En door je ervaring kan je wellicht zelf iets meer regie pakken, grenzen (laten) bewaken?

Wat vind ik dit jammer om te horen! Zelf nog maar 1x bevallen, maar dit was een hele fijne thuisbevalling. Ik was vooral heel benieuwd en vond het zo knap van mijn lichaam dat het dat kon. Wat voor mij hielp is dat mijn zeer ervaren zussen en moeder (biblebelt inwoner hier 😜) vooral aan hadden geraden om naar niemand te luisteren, vooral naar mijzelf. En dan niet tot het punt van ‘dit is mijn bevalling en we doen per se wat ik wil’, maar vooral dat je lichaam zo goed aan kan geven wat er vervolgens moet gebeuren. Als je teveel naar anderen luistert, hoor je soms niet meer wat je lichaam probeert te zeggen of schreeuwen. Zijn er medische indicaties of wat is het trauma voor jou vooral geweest? Niet direct tips, maar vooral heel veel rust toegewenst. Jij, je lichaam en je baby kunnen dit! ❤️

Probeer je echt over te geven aan het proces. Makkelijker gezegd dan gedaan. Je lijf weet doorgaans ook prima wat er gedaan moet worden. Professionals kijken mee of het inderdaad goed verloopt, en kunnen evt aanwijzingen geven

Wat spannend na een traumatische bevalling. Ik vond bevallen vooraf geezien ook angstig. En toen kwam het ook nog eens plotseling, prematuur en in stuit. Ik heb mijn angsten uitgesproken tegen de arts. Van angst voor infuus (had ik nog nooit gehad, met in beide handen geeindigd) tot hevige angsten voor ks (wat ket stuit ook een best realistisch scenario is,). Het gaf mij rustig dit uitgesproken te hebben en dit werd serieus genomen. Door simpele dingen als verbandje over het infuus zodat deze uit het zicht was voor mij tot het rustig aanhoren en niet bijvoorbeeld bagatelliseren "het valt wel mee". Ook hielden ze rekening met mijn wens voor de knip (ook eng voor mij) dit niet op moment zelf te zeggen zoals vooraf besproken. Vooral mijn man maar zeker ook al het zorgpersoneel heeft mij door de bevalling heen geholpen. Ik kijk terug op een hele mooie ervaring. Mijn tip dus, benoem je angsten.

Ben je inmiddels bevallen? Ik ben nu ook 39+3 en heb ook een traumatische eerste bevalling gehad, waardoor ik nu de laatste dagen (en vooral de nachten zijn vreselijk) echt zo ontzettend bang ben. Hopelijk is je recente bevalling ook weer een positieve ervaring geweest?