12 Reacties

5 jaar geleden

Ik heb precies hetzelfde. Ik ben er ook heel bang voor dus lees graag mee met tips van andere vrouwen..

5 jaar geleden

Oh meiden wat heftig! Misschien is hypnobirthing iets voor jullie? Hier wordt met name uitgegaan van het positieve aan een bevalling, dat het een mooi en natuurlijk proces is en niet perse iets medisch. Hopelijk hebben jullie hier iets aan, sterkte ermee! X
24baby's podcast Samen Groeien

Luister nu naar de nieuwste podcast van 24baby: Samen Groeien. In deze podcast beleven we samen met jou de eerste maanden met je baby. Van de laatste loodjes van je zwangerschap tot alle eerste keren met je baby. Luister de podcast via jouw favoriete podcast-app.


5 jaar geleden

Wat vervelend zeg, om je zo te voelen! Ik kan me herinneren dat ik bij mijn eerste ook opeens overvallen werd door dat soort gedachten toen het einde in zicht kwam. Het is misschien helemaal niet zo gek, hoort er ook een beetje bij. Er staat iets groots te gebeuren en je hebt geen idee hoe dat gaat zijn. Op controleverlies doet de mens het goed, not :) En op zich geef je zelf al aan dat je realiseert dat de kans op ernstige complicaties minimaal is. Ergens kan je dus nog prima relativeren, hartstikke goed! En kijk eens goed om je heen, zoveel mensen die voor een tweede of derde kindje gaan, ondanks de pijn van een bevalling. Zoals ik :)

5 jaar geleden

Kleine opsteker hoop ik. Maar de meeste gynaecologen zullen niet over werkt zijn door corona. Hangt een beetje af waar je gaat bevallen. Maar ze zullen pas worden ingezet als er geen keus meer is. Verder zoek hulp want dat geeft veel meer rust en dan kan je hopelijk de bevalling veel beter aan. Sterkte!

5 jaar geleden

Ik heb geleerd om te gaan met "wat als situaties" doet te beseffen dat het enorm veel verspilde energie kost om je druk te maken over dingen die kunnen gebeuren, maar niet gebeurd zijn en waarop de kans enorm klein is. Ik was bijvoorbeeld als de dood dat iemand zou inbreken en daarna mij of mijn man daarnaast ook iets aan wou doen. En zo had ik nog heel veel angsten. Wat heb ik bereikt met dat piekeren? Ik heb minuten, uren, dagen, nachten, verspild met doomdenken. Die tijd had ik ook kunnen spenderen aan dromen over wat ik met mijn salaris kon doen, of hoe lief mijn man wel niet was en hoe fantastisch het was dat mijn hond zo leuk gespeeld had op het veld. Kortom, iedere minuut die je gebruikt om te piekeren over het dood gaan tijdens de bevalling, of door een auto- ongeluk of een gemene inbreker, kun je niet meer gebruiken om te fantaseren over het moeder zijn, het gezinnetje voor je zien en nadenken over leuke baby spulletjes. Die momenten zijn weggegooid. En dan, wat als het dan toch gebeurt? Dan heb je het niet in de hand. En dat heb ik ook geleerd: zit je ergens mee? kun je er iets aan doen? Ja: doe er dan iets aan. Nee: laat het dan ook gaan zoals het wel of niet gaat lopen. Zoals ik al zei: als je erover blijft piekeren, weet je 1 ding zeker: je hebt momenten en energie eraan verspild en het in je hoofd al deels waarheid gemaakt, terwijl het (nog) niet eens gebeurd is. Ik hoop dat deze denkwijze je net zo kan helpen als het mij geholpen heeft, anders vraag er alsjeblieft hulp bij, want het kan zo veel opluchten als je de gedachtes kan laten varen als ze weer eens langskomen 😊

5 jaar geleden

Over overwerkte zorg hoef je je echt geen zorgen te maken, er is momenteel juist overcapaciteit in de bevallingszorg! Dit zal de komende tijd echt niet ineens anders zijn gezien de reeds genomen maatregelen. Ik krijg juist signalen van ‘verveling’ binnen niet-covid afdelingen door van collega’s, dit geldt ook zeker voor de gynaecologie. En wat betreft angst voor overlijden: je bent echt niet de enigste. Statistieken pleiten voor een goede uitkomst. Zelfs vrouwen aan wie vroeger geadviseerd werd om niet zwanger te raken, hebben tegenwoordig steeds meer opties voor een goed begeleide gezonde zwangerschap. Jij kunt dit!

5 jaar geleden

Ik had hier ook last van. Dan zag ik voor me dat mijn man alleen met onze baby over bleef. Volgens mij wordt het ook versterkt door de hormonen. Zo was ik ook steeds bang dat mijn man dood ging. Tijdens de bevalling was ik hier trouwens helemaal niet meer mee bezig. Ik weet alleen nog dat ik heel opgelucht was dat ze placenta zo makkelijk eruit kwam. Omdat ik heel bang was voor bloedingen. Maar alles is goed gekomen, en we zijn nu met zijn 3en :-)

5 jaar geleden

Ik herken dit zo erg.....angst dat mn hart het begeeft tijdens het persen ofzo....allerlei scenario's al door mijn hoofd. Heb ik ook het ongeluk dat ik een angst en paniek stoornis heb,heb ik medicatie voor maar alsnog heb ik het

5 jaar geleden

Ik denk dat alle vrouwen wel een soort van angst ondervinden, zeker bij je 1e kindje. Ook ik zat te piekeren over de pijn en hoe lang het zou duren en of ik het op een natuurlijke manier zou aankunnen of onmiddellijk naar epidurale zou vragen,... 1 tip: ook al ben je zelf niet echt een zweverig type (geloof mij, ik ben zelf zo down to earth en rationeel als maar kan zijn 😏), bestel op bol.com een e-book over hypnobirthing. Hetgeen ik heb gelezen was van Marie Mongan. Ik was er zelf op 2 daagjes door. Ik las het in combinatie met een Spotify playlist 'hypnobirthing music' in de oren. Ja ok er staan zaken in waarvan je denkt "yeah right, kan niet zonder een cursus te volgen" maar er staan ook héél bruikbare tips in voor op voorhand, tijdens en na de bevalling. Ikzelf gebruik nu de ademhalingstechnieken zelf dagelijks om tot rust te komen en zelfs dat helpt al. Dus zeker een aanrader om de paniekerige gedachten wat stil te leggen in je hoofd 😊👌 succes!

5 jaar geleden

Ik heb ook veel angsten en onzekerheden. Ik heb dit kenbaar gemaakt bij m'n huisarts(de vk kende ik niet goed en vertrouwde ik dus ook nog niet echt) de huisarts heeft me doorverwezen naar de pop-poli. Hierbij krijg ik dus psychische ondersteuning. Vanwege de maatregelen nu gaat dit telefonisch maar heb zeker nog contact. Bij haar kan ik alles kwijt en zij helpt me ook echt met tips, advies en denkt mee hoe ik dingen aan kan pakken. Ik heb hele andere soort angsten dan jij, maar misschien wel een idee voor je om wat rust te creëren? Via Google kun je hier meer informatie over vinden of via je huisarts of verloskundige. Ik ben nu volledig medisch en zie de vk dus ook niet meer tot de bevalling en met controles heb ik steeds een andere gyn. Dit geeft voor mij onrust en durf dan ook niet te praten of vragen te stellen. Via de pop-poli sta ik toch wat sterker en zij zijn mijn back-up. Voor vragen die ik niet kan beantwoorden kunnen ze het aan haar vragen met mijn toestemming. Als het goed gaat heb ik in de week contact en in mindere periode wekelijks. Heb nu ook om een extra afspraak gevraagd omdat de angsten voor bevallen bij mij nu ook de overhand gaat nemen en. Mijn man me niet voldoende gerust kan stellen

5 jaar geleden

Herken ik wel! Had dit bij mijn eerste ook. Tijdens de bevalling gaat alles echter zo snel, dat ik er helemaal niet meer mee bezig was. Niets ging fout, geen seconde bezig geweest met of ik het wel zou halen. De artsen en verpleegkundigen waren heel bekwaam, dus ik heb er zelfs niet eens aan gedacht! En dat terwijl de bevalling toch 16 uur duurde!

5 jaar geleden

Ik had dit ook bij eerste maar dacht toen bij mezelf wat ben ik raar bezig. Ik kan nu ook doodgaan ik kan als kindje 1 maand is ook doodgaan is het niet door bevalling is het door nu Corona is het door aanrijding of autoongeluk of door iets totaal anders heb toen ook gedacht als ik zo ga denken durf ik niet meer en kan ik me beter opsluiten in huis. Ik leef van dag tot dag. En elke dag is er 1 meer