Bang voor een zoontje

Euhm… tja helaas zal je het ermee moeten doen als het zo is. Niet kennen dat verandert vanzelf, niet willen…. Wat wil je er tegen doen als het een jongetje is? Ik heb zelf een zoontje en moest ook even schakelen. Aangezien ik ook niks weet van jongens. Maar ik vind het fantastisch net zoals ik een meisje vast ook fantastisch had gevonden!

En wat als je toch een jongen krijgt? Ik denk dat als je een bepaald geslacht echt niet wil, je er beter misschien helemaal niet aan kunt beginnen. Nu is de kans 50/50 dat je een kindje krijgt waarvan je zegt dat je het niet wilt. Ik heb een zoontje, en het maakt echt niks uit tegenover een meisje. Hij speelt ook met poppen, en ook met auto’s.

Het onbekende is altijd wat eng, maar is een nieuwe baby dat sowieso niet? Je hebt geen idee hoe je baby zal ziin en zich zal gedragen. Ook niet als het een meisje is. Waarom zou je ee geslacht niet willen om het ongekende? Wat ga je doen als het een jongen blijkt? Ik vind het best wel heftig als je er op deze manier instaat en zou zeker hulp vragen!

Ik was er ook heel bang voor omdat ik niet wist wat ik met een jongen zou moeten doen qua spelen bijv. Ik ben heel meisjesachtig en verwachtte echt om lekker met mijn dochter te tutten en te knutselen. Uiteindelijk kreeg ik twee jongens en het gaat allemaal vanzelf kan ik zeggen. Het komt echt goed als het een jongetje wordt! Zeker weten. Zou ze nooit willen missen

Ik ben zeker nie vanplan om het ongedaan te maken mocht het zo zijn. We hebben er weer veel voor moete doen. En het is zeker gewenst. Maar het is denk ik het onbekende wat me beangsticht. Ik zal me er aan moete over geve maar wie weet is het een jongetje en helemaal fantatisch. 🤣 mn gevoelens en gedachtes zijn zo in strijd met elkaar ooit. Pff.... hormone?

Ik weet dat dit heel gek klinkt omdat geslacht natuurlijk niets hoeft te zeggen over spelgedrag etc. Maar dit was gewoon het beeld wat steeds in mijn hoofd zat met allerlei vooroordelen

Ik vond jongetjes ook nooit leuk. Vooral druk en irritant. Ik kreeg een zoon en vanaf het moment dat hij op mijn buik lag dacht ik “hoe kan ik hier ooit tegenop gezien hebben?!” Ik zou hem hoor geen goud willen ruilen voor een dochter.

Nee ik herken het niet, tenminste niet op de manier hoe jij die benoemt. Maar mijn geluk kan niet op nu ik een zoontje heb (na een dochter) hij is geweldig, lief en vriendelijk. Waar mijn angst hem vooral in zit, is dat we vlugger zijn geneigd bij jongentjes een stempel te drukken. Voorbeeld onze dochter is een vrolijke tante, een echte spring in t veld om het dan zo maar te benoemen. Bij haar is het oh zo leuk maar bij het geval van een jongen kan het zo zijn dat er al vlug het stempeltje gegeven wordt van oh die zal wel adhd hebben. Maar oh wanneer je je zoontje ontmoet veranderd alles.. net zo goed als dat, dat het geval was bij je dochter. Je houd evenveel van allebei je kinderen 🩵🩷

Ik had dezelfde gedachten tijdens de zwangerschap. Ik was er niet zozeer bang voor dat het een jongetje zou worden, maar met een meisje zag ik mezelf veel meer tutten en knutselen etc. Wat moest ik nou voor dingen bedenken om met een jongetje te doen? En guess what? Onze zoon vindt het prachtig om lekker stickers te plakken momenteel, te helpen ‘opruimen en schoonmaken’ op zijn manier. En hij vindt het geweldig om naar de speeltuin te gaan, naar de eendjes, vliegtuigen kijken (wonen vlakbij een luchthaven) etc. Dus komt echt allemaal goed :)

Ik wilde graag een meisje, heb een jongetje en als ik nu weer zwanger zou worden, zou ik graag weer een jongetje willen haha

Voorlopig zou ik mij er niet al te druk om maken want het eerste jaar is toch exact hetzelfde als bij een meisje: je voedt, je verschoond, je speelt en je legt hem op bed. Ik zou het niet groter maken dan nodig. Je partner is ook een man en die vind je hartstikke leuk anders zou je er niet zwanger van zijn.

Hoe weet je dat haar partner een man is? Verder ben ik het eens. Het begin is helemaal hetzelfde en dan hou je inmiddels al zoveel van je kind dat het geslacht niet uitmaakt en pas later merk je de verschillen tussen jongens en meisjes

Ik had het andersom, na een jongen was ik zoooooo bang voor een meisje en ik wilde ook gewoon geen meisje. Geen zin om hier alles te benoemen, maar als je wilt praten mag je me pb sturen. Inmiddels heb ik 1 zoon, 2 dochters en een zoontje op komst.

Herken die angst niet maar iedereen heeft wel een voorkeur denk ik. Ik wou graag een meisje die heb ik gekregen en heb nu een jongentje waar ik stapel op ben. Jongens zijn liever hoor dan meisjes haha.

Nou, als je de jongetjes van een ander al leuk vindt, heb je niks om je druk om te maken hoor. Mocht je zelf een jongetje krijgen, dan is die 1000x leuker dan welk ander jongetje ook. Ook hoef je niet vanaf dag 1 na de bevalling allemaal jongensdingen met je zoontje te doen. In het begin is er natuurlijk helemaal geen verschil tussen een meisje en een jongen. Elke dag groeit je kind weer een dagje ouder, en elke dag ontdek je een stukje van wie hij/zij is. Daar groei je als ouder gewoon in mee. Maak je niet te druk. Groetjes van een moeder van een fantastisch zoontje.

Tsja, je hebt 50% kans op een jongen. Sterker, 51,2%. Je hebt niet zoveel te willen. Het is wat het is. Mijn zoon is het leukste kind ter wereld (vind ik), hoop dat je dat ook gaat vinden van jouw potentiële zoon!

Waarom zou een jongetje minder leuk zijn dan een meisje? Het is ook niet zomaar 'een jongetje' het is jouw kind. Het ene jongetje is de ander niet. Net zoals het ene meisje de ander niet is. Geslacht zegt niks over persoonlijkheid. Ik wilde vroeg altijd graag een meisje. Toen we eenmaal gingen proberen besefte ik dat het 50/50 is en ging ik gewoon bedenken wat een zoontje zo leuk maakt. Toen bleek ik zwanger te zijn van, jawel, een zoontje! En het is een schatje van een jongen. 🩵

Bij mijn 1e zwangerschap zag ik het juist helemaal voor mij, een zoontje. In een cool trainingspak en elke zaterdagochtend langs het voetbalveld. Een meisjes-meisje daar dacht ik juist helemaal niets mee te kunnen. En raad eens? Ik kreeg een meisjes-meisje 🩷 die alles leuk vind waar ok écht niet aan moest denken. En wat vind ik het uiteindelijk geweldig om met haar te tutten. Nageltjes lakken, gezichtmaskertje etc. Nu zwanger van nr 2 en echt beide was welkom geweest. Ook al in het een meisje. Wie weet, wordt zei mijn voetbalkind. Zo niet, ook helemaal prima natuurlijk.

Ik zou wel even iets van therapie zoeken hiervoor. Ik ken iemand die ook een sterke voorkeur had voor meisjes. Eerste kindje was een jongen en tweede een meisje. Zodra t meisje er was werd t jongetje praktisch verstoten... dat is echt niet ok. Deze specifieke moeder heeft inmiddels veel therapie gevolgd en t gaat beter, maar je kunt dit beter voor zijn om je eventuele zoon geen trauma's te bezorgen...

Ik moest zelf ook wel een beetje schakelen toen ik hoorde dat ik een zoontje kreeg. Ik ben een alleenstaande mama en was bang dat ik te weinig kennis had om hem goed te kunnen helpen en leren maar nu....... ik ben onwijs blij met mijn mannetje. Hij is een echte mama's kindje (heeft natuurlijk ook geen keus hahaha) maar zo lief en zorgzaam. Met jongetjes moet je alleen niet bang zijn dat ze zich pijn gaan doen want ze houden extreem veel van klimmen en klauteren en zien nergens geen gevaar in. Ik ben iig super blij dat ik een zoontje heb. Het komt echt helemaal goed