Bang voor naalden?

Hi, Hier nog iemand met een behoorlijke angst voor naalden. Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en heb in mijn vorige zwangerschap helaas heel veel te maken gehad met naalden... bloedprikken, vruchtwaterpunctie etc. De angst wordt er niet minder op, maar naarmate je het vaker mee maakt, verleg je wel je grenzen! Uiteindelijk hebben we alles over voor dat kleine mensje wat in ons groeit en sla je je er hopelijk goed doorheen! Kleine tip voor inentingen en andere spuitjes (geldt helaas niet voor bloedprikken) laat deze in je bil zetten. Hier voel je de prik vrijwel niet, je ziet de naald niet en je kunt veel beter stil liggen, zonder alles aan te spannen! Succes!

Ik had het ook. Bij mijn eerste zwangerschap bij het bloedprikken elke keer de hand van mijn man vastgehouden. Toen onverwachts met 33 weken bevallen dus op dat moment zoveel spuiten gehad longrijping etc. Nu voor de 2de keer zwanger en het maakt mij helemaal niet meer uit. Ik geef het wel altijd aan bij de artsen. En ze houden er altijd rekening mee! Meer kun je ook niet doen. Tijdens de bevalling was ik er helemaal niet meer mee bezig dat ik er bang voor ben

Hier ook al vanaf dat ik als kind geopereerd ben bang voor naalden. Had nog nooit bloed geprikt en de eerste keer zo nerveus, toen moest ik nog een keer en viel het mee. Ik probeer altijd diepe buikademhalingen te doen en kijk sowieso niet. Ook tijdens de bevalling infuus, bloedprikken, ruggenprik etc vanwege complicaties. Heb het gewoon bij iedereen aangegeven en ze hielden er echt super fijn rekening mee. Blijf het eng vinden maar het lukt echt op die momenten. Succes!

Hier ook angst voor naalden...en toch heb ik een icsi behandeling gehad waarbij ik mijzelf dagelijks injecties moest toedienen. Nu 25 weken zwanger en de reguliere bloedonderzoeken e.d. gehad. Mij helpt het om tegen mijzelf te zeggen dat ik er toch doorheen moet, dus even tanden op elkaar en gaan met die banaan. Het valt achteraf altijd mee vind ik maar een volgende keer is het toch weer spannend.

Ik heb dit ook heel erg, ondertussen 32 weken zwanger. Ik heb de meeste prikafspraken op 1 dag gepland als dat kon... ik heb nu in totaal 3 prikken gehad. Vorige week zwangerschapsdiabetes er bij gekregen en moet prikken... ik heb het 2 dagen gedaan maar heb huilend de vk opgebeld dat ik het niet meer ga doen ivm met mijn angst die het overwint...

Ik ben bang dat het nooit minder gaat worden... bij mij is bloedprikken een vreselijk iets, want mijn aders zijn blijkbaar moeilijk te vinden, ze prikken aaaaaaltijd mis en soms stopt mijn ader met bloed geven👍 nu heb ik het afgelopen jaar wel 10x bloed laten prikken en vind het nog altijd vreselijk. Nu heb ik morgen weer een afspraak bij de vk en de kans dat ik wéér geprikt moet worden is heeel groot (de resus prik) Ik laat het elke keer weer maar gewoon op me afkomen en probeer er vooral niet over na te denken. Het word niet makkelijker, maar de gedachte waarvoor ik het allemaal moet doorstaan geeft me wat troost haha!

Ok , ik ben van niks bang maar van naalden 😰 begin direct te zweten mijn handen zijn letterlijk nat ! Als de vk zegt Ah kimberley we gaan toch nog maar eens u bloedwaarden bekijken ga maar naar het labo😱 het is waarschijnlijk 2 min stappen naar labo ik doe er 10 over 😂 uiteindelijk valt het altijd mee echt en dan denk ik ( kieken ) waarvoor was jij bang en toch gebeurt het iedere keer 😅 Kheb ook altijd gezegd voor mij geen ruggenprik !! gedachte alleen al 🙈 tot je achter 10 u aan heftige weeen nog maar amper aan 5 cm ontsluiting hebt. Ik was kapot , verpleegsters neem een epudurale nee nee achter 1 uur heb ik erachter gesmeekt 🤭 Kheb in die tijd eindelijk wat kunnen slapen , bekomen en het hielp echt ( godsgeschenk)! En toch ben ik weer bang voor de volgende bloedafname of een vaccin 🙈 en ik heb een heel hoge pijngrens, het is echt iets tussen mijn oren 🙈. Mijn zus mag je lek prikken maar kan nog geen piepklein pilletje slikken 😅 iedereen heeft wel iets den ik dan. liefs Kim

Ik kan ook niet goed tegen naalden. Ik geef het altijd aan, dat ik er niet goed tegen kan en dus bleek kan worden en/of duizelig. Wat mij vaak erg goed helpt is iemand mee die mij afleid. Sterkte!

Hier nog een held op sokken. Wat voor mij helpt is liggen. Dus vraag altijd netjes of ik mag, dat ik niet wil weten wanneer ze gaan prikken en ik kijk stoïcijns de andere kant op. Doe ik dit niet, dan val ik flauw (op de weg naar buiten). Daarnaast ga ik met het ov of op de fiets, auto voelt toch niet prettig als ik niet lekker ben en zelf mag rijden.

Ik ken je angst heel goed. Ik heb ook een extreme naaldenangst. Ik ben gisteren wezen bloedprikken. Hoe sneller hoe beter anders is er meer tijd om je angst te laten praten. Van te voren heb ik via de huisarts emla zalf geregeld en oxazepam (in het eerste trimester is dit nog niet schadelijk). De emla zalf heb ik 1.5u van te voren opgebracht. In het ziekenhuis heb ik aangegeven dat ik extreme angst heb. Zo namen ze extra tijd. In het ziekenhuis hebben ze er nog bananenspray extra erop gespoten (ook al zeiden ze dat de emla zalf veel beter is maar je weet het angst is angst ook al zit het tussen de oren het is er dus we moeten ermee dealen). Daarna heb ik gevraagd om mij met een kindernaald te prikken. Ook daartoe waren ze bereid. Deze is kleiner en minder dik. Daarna kwam het helse moment van prikken uiteraard. Maar achteraf kan ik je zeggen de pijn voelde je bijna niet. Al is het bij mij meer een dingetje van de controle uit handen geven aangezien je het niet zelf mag doen. Oja ze hebben me liggend geprikt en het hielp mij om mijn tenen te bewegen (dan zijn je hersenen ergens anders op gefocust) en ik had mijn Mp3 op.

Ik heb het zelfde probleem na een horror ervaring met een operatie aantal jaren geleden. Ik val altijd flauw door het gevoel van een naald die in mijn huid schuift( bij het typen alleen al rillingen) wat voor mij wel helpt is liggen. Ik geef het bij iedereen aan en ze houden altijd rekening met me dat ik mag liggen en blijven liggen tot ik bekomen ben. Ik vind het zelf echt belachelijk en weet dat het tussen mijn oren zit maar ik raak er maar niet vanaf.

Oo ja horror heb ik dus ook🥴bij de vorige bevalling kreeg ik een bloeding toen onze zoon geboren was. Er moest zo snel mogelijk een infuus in.ik heb tegen de gynaecoloog gezegd haal maar een Anesthesist want jij prikt mij niet. Ze pakte mijn hand en jatste dat ding er zo in heb het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd hahaha vreselijk 😩😩ik heb het alleen bij een infuus wat vind ik dat vreselijk! Bang is bang kan je nix aan doen